Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σάντορ Κότσις

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σάντορ Κότσις

Με τη Χόνβεντ
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΣάντορ Πέτερ Κότσις
Ημερ. γέννησης21 Σεπτεμβρίου 1929
Τόπος γέννησηςΒουδαπέστη, Ουγγαρία
Ημερ. θανάτου22 Αυγούστου 1979 (49 ετών)
Τόπος θανάτουΒαρκελώνη, Ισπανία
Ύψος1,77 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1946–1950Φερεντσβάρος89(70)
1947Φερεντσβάρος ΙΙ4(13)
1950–1956Χόνβεντ162(183)
1953–1955Χόνβεντ ΙΙ2(7)
1957–1958Γιανγκ Φέλοους11(7)
1958–1965Μπαρτσελόνα75(42)
Σύνολο343(322)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1947Ουγγαρία Κ-213(3)
1948–1956Ουγγαρία68(75)
Τίτλοι
Ουγγαρία
Χρυσό Ολυμπιακοί Αγώνες 1952
Φιναλίστ Παγκόσμιο Κύπελλο 1954
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Σάντορ Κότσις (ουγγρικά: Sándor Kocsis, 21 Σεπτεμβρίου 1929 – 22 Ιουλίου 1979) ήταν Ούγγρος διεθνής ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός. Ήταν ο πρώτος σκόρερ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954 με 11 γκολ. Θεωρούμενος ως ένας από τους καλύτερους επιθετικούς όλων των εποχών,[1][2] ψηφίστηκε 39ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS και δεύτερος Ούγγρος.[3]

Σε επίπεδο συλλόγων ξεκίνησε την καριέρα του στην πατρίδα του με τις Φερεντσβάρος και Χόνβεντ Βουδαπέστης, όπου διακρίθηκε για τη μεγάλη ικανότητά του στο σκοράρισμα και ιδιαίτερα στο ψηλό παιχνίδι. Υπήρξε βασικό στέλεχος των «Μαγικών Μαγυάρων» της δεκαετίας του 1950 με τους οποίους στέφθηκε χρυσός Ολυμπιονίκης το 1952. Μετά την πολιτική αλλαγή στην Ουγγαρία το 1956 έφυγε από τη χώρα του και αγωνίστηκε αρχικά στην Ελβετία και από το 1958 στη Μπαρτσελόνα.[4]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα χρόνια στην Ουγγαρία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καριέρα σε συλλόγους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη από πατέρα ξυλουργό που ήταν επίσης ποδοσφαιριστής, αλλά σταμάτησε πρόωρα το ποδόσφαιρο εξαιτίας ενός τραυματισμού. Ο Σάντορ παροτρυνθηκε από τον πατέρα του να ασχοληθεί με το άθλημα και αρχικά εντάχθηκε στην Κόμπανι.[5][6] Στα 17 του έγινε μέλος της μεγάλης ομάδας της Φερεντσβάρος, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1949 χάρις κυρίως την επιθετική ικανότητα της ομάδας που σε 30 αγώνες σημείωσε 140 τέρματα. Η δύναμη πυρός είχε στη σύνθεσή της ακόμη τους Τσίμπορ, Μπουντάι και το σούπερ σκόρερ της δεκαετίας του 1940 Φέρεντς Ντέακ.[7]

Ο Κότσις ήταν έξυπνος παίκτης με εξαιρετική ικανότητα να «διαβάζει» το παιχνίδι και δυνατότητα χρήσης και των δύο ποδιών του. Ήταν παραγωγικός σκόρερ τόσο με τη Χόνβεντ (στην οποία μεταγράφηκε το 1949 εκπληρώνοντας παράλληλα τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις), όσο και με την εθνική Ουγγαρίας. Την περίοδο που αγωνιζόταν με τη Χόνβεντ ήταν πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα της χώρας του τρεις φορές, ενώ ήταν και σε όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα το 1952 και το 1954.[8] Στην επίθεσή της η ομάδα είχε τον θαυματουργό «καλπάζοντα συνταγματάρχη» Φέρεντς Πούσκας και τον Κότσις. Όπως ήταν φυσικό, οι συμπαίκτες τους είχαν μεγάλη ευχέρεια αλλά και πρόβλημα για το που θα δώσουν την τελική πάσα, αφού οι δυο τους βρίσκονταν σε μόνιμο ανταγωνισμό για το ποιός θα σκοράρει περισσότερες φορές.[9] Στις 9 Ιανουαρίου 1955 στο πιο εντυπωσιακό παιχνίδι στην ιστορία του πρωταθλήματος Ουγγαρίας, η Χόνβεντ (που ήταν ήδη πρωταθλήτρια και η αντίπαλός της η δεύτερη του βαθμολογικού πίνακα) νίκησε τη ΜΤΚ Βουδαπέστης με 9–7: ο Κότσις πέτυχε χατ τρικ και ο Πούσκας σημείωσε τέσσερα γκολ.[10][11] Με τη Χόνβεντ ο Κότσις σημείωσε περισσότερα από τα 400 γκολ σε έξι χρόνια από τα οποία τα 236 σε 189 επίσημους αγώνες.[12]

Είχε το παρατσούκλι «Χρυσό κεφάλι» λόγω του μεγάλου άλματός του που του έδωσε τη δυνατότητα να σημειώνει πολλά γκολ με κεφαλιές και Kocka (μπορεί να μεταφραστεί ως «κύβος», λόγω των τετράγωνων χαρακτηριστικών του κεφαλιού του). Ήταν επίσης γνωστός με το υποκοριστικό Sanyi.[6]

Διεθνής καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την εθνική ομάδα της Ουγγαρίας σημείωσε 75 γκολ σε 68 εμφανίσεις - δηλαδή 1,1 γκολ ανά αγώνα.[13] Έκανε το ντεμπούτο του πριν συμπληρώσει τα 19 του χρόνια, στις 6 Ιουνίου 1948 σε αγώνα για το Βαλκανικό και Κεντροευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στη νίκη επί της Ρουμανίας με 9–0. Η συνάντηση αυτή τον καθιέρωσε αμέσως στην ομάδα, όπου αν και ξεκίνησε ως δεξιός ακραίος επιθετικός, στη συνέχεια κινήθηκε και με επιτυχία στο κέντρο της επίθεσης σημειώνοντας και δύο γκολ.[14][15] Ο Κότσις έχει σκοράρει εφτά χατ τρικ για την εθνική Ουγγαρίας, το πρώτο με αντίπαλο τη Σουηδία στις 20 Νοεμβρίου 1949. Η επίδοση αυτή ήταν η δεύτερη καλύτερη στον κόσμο εκείνη την εποχή, όπως και αυτή των γκολ με την εθνική ομάδα πίσω μόνο από τον Πούσκας.[16]

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 ήταν μαζί με τους Πούσκας, Ζόλταν Τσίμπορ, Γιόζεφ Μπόζικ και Νάντορ Χιντεγκούτι μέλος των «Μαγικών Μαγυάρων», την για πολλούς καλύτερη εθνική ομάδα ποδοσφαίρου όλων των εποχών σε σειρά ετών.[17][18][19] Ήταν γνωστός για τις κεφαλιές του και απέκτησε την προσωνυμία «ο άνθρωπος με το χρυσό κεφάλι».[20][21][22]

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952, οι Μαγυάροι (γνωστοί και ως Aranycsapat - «Χρυσή ομάδα») κέρδισαν εύκολα το χρυσό μετάλλιο με πέντε νίκες σε ισάριθμους αγώνες, νικώντας στον ημιτελικό την κάτοχο του τίτλου Σουηδία με 6–0 και στον τελικό τη Γιουγκοσλαβία με 2–0. Ο Κότσις ήταν πρώτος σκόρερ των Ούγγρων με έξι τέρματα και δεύτερος της διοργάνωσης.[23][24] Στη συντριπτική νίκη επί των Άγγλων στη Βουδαπέστη με 7–1 (23 Μαΐου 1954) σημείωσε δύο γκολ.[15][20]

Ήταν πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954, σημειώνοντας 11 γκολ και έγινε ο πρώτος παίκτης που σκόραρε δύο χατ τρικ σε μία διοργάνωση, με τρία τέρματα απέναντι στη Νότια Κορέα και τέσσερα στη Δυτική Γερμανία στον αγώνα του πρώτου γύρου (8–3). Ήταν ο άνθρωπος που με δύο κεφαλιές έδωσε τη νίκη στην Ουγγαρία στον επικό ημιτελικό με την Ουρουγουάη (4–2 στην παράταση).[25][26][27] Είχε σημειώσει άλλα δύο τέρματα και στον επεισοδιακό προημιτελικό με την άλλη φιναλίστ του προηγούμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου Βραζιλία που έληξε με το ίδιο σκορ και έμεινε γνωστός ως η «μάχη της Βέρνης».[28][29] Η Βραζιλία είχε παίκτες που θα κατακτούσαν τον τίτλο τέσσερα χρόνια αργότερα, όπως οι Ντζάλμα Σάντος, Νίλτον Σάντος και Ντίντι. Η Ουγγαρία είχε σημειώσει 17 γκολ στον όμιλο και προηγήθηκε 2–0 χάρη σε ένα γκολ του Νάντορ Χιντεγκούτι στο 4ο λεπτό και του Κότσις στο 8ο λεπτό, αλλά δεν είχε στη διάθεσή της τον τραυματία Πούσκας. Η Βραζιλία μείωσε με πέναλτι του Ντζάλμα Σάντος στο 18ο λεπτό. Ο Μιχάλι Λάντος έκανε το 3–1 επίσης με πέναλτι στο 60ό λεπτό και από εκεί και πέρα ξεκίνησε η μάχη, με τον Γιόζεφ Μπόζικ και τον Νίλτον Σάντος να διαπληκτίζονται στο 71ο λεπτό και να φεύγουν με την κόκκινη κάρτα του Άγγλου διαιτητή και τον Ουμπέρτο να κλωτσάει τον Γκιούλα Λόραντ και να παίρνει την άγουσα για τα αποδυτήρια στο 79ο λεπτό. Συνολικά δόθηκαν 42 φάουλ, ένα για σχεδόν κάθε δύο λεπτά παιχνιδιού, ενώ ο καβγάς δεν έμεινε στο γήπεδο. Αφού ο Κότσις πέτυχε το τελικό 4–2 δύο λεπτά πριν τη λήξη, οι δύο ομάδες έστησαν σοβαρό καβγά στα αποδυτήρια.[22][30][31]

Όμως ο «χρυσοκέφαλος» δε σκόραρε στον τελικό (είχε κεφαλιά στο δοκάρι[32][33]) που είχε άδοξο τέλος για την ομάδα του και έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη αδικία σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, ο Κότσις θα ανατραπεί αντικανονικά μέσα στην περιοχή αλλά πέναλτι δεν θα δοθεί. Ο αγώνας θα τελειώσει με τους Δυτικογερμανούς να κάνουν το «θαύμα» και τους Ούγγρους να ξεσπούν σε κλάματα.[34][35][36] Οι φήμες ότι η απόδοση των Γερμανών δεν ήταν φυσική αλλά ότι οι παίκτες ήταν ντοπαρισμένοι έκαναν άμεσα την εμφάνισή τους. Ακόμη και μισό αιώνα αργότερα γίνονταν έρευνες για τα όσα συνέβησαν σε εκείνο τον τελικό: η γερμανική Ολυμπιακή Επιτροπή το 2010 αποκάλυψε ότι οι παίκτες είχαν ντοπαριστεί με περβιτίνη, μια μεθαμφεταμίνη επίσης γνωστή ως «φάρμακο του στρατιώτη».[37][38][39] Με 2,2 γκολ ανά αγώνα στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Κότσις έχει το δεύτερο υψηλότερο μέσο όρο τερμάτων μετά τον Ερνστ Βιλιμόφσκι, ο οποίος σκόραρε τέσσερις φορές στον μόνο αγώνα που συμμετείχε,[13] τα έξι γκολ του ήταν με κεφαλιές και μόνο ο Ζυστ Φονταίν έχει σκοράρει περισσότερα τέρματα σε μία μόνο διοργάνωση.[40][41][42] Τη χρονιά σημείωσε 23 γκολ σε επίσημους αγώνες με την εθνική ομάδα, επίδοση ρεκόρ κόσμου που παραμένει ακατάρριπτη.[15][43] Εκείνη τη σεζόν σημείωσε συνολικά 171 γκολ σε 80 επίσημους και φιλικούς αγώνες, επίδοση ρεκόρ κόσμου στην εποχή του, ενώ σήμερα παραμένει η δεύτερη καλύτερη όλων των εποχών.[44] Ο τελευταίος διεθνής αγώνας του ήταν απέναντι στη Γαλλία στο Παρίσι στις 7 Οκτωβρίου 1956.[45] Τέλος, η ιδιαίτερη ικανότητά του στην παροχή τελικών πασών (ασίστ) φαίνεται και από τον αριθμό των 50 που παρείχε με την εθνική ομάδα, αριθμός που τότε ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος στην ιστορία μετά από αυτόν του Πούσκας και παραμένει στους πέντε καλύτερους όλων των εποχών.[46][47][48]

Από τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου με τον Κότσις να διεκδικεί μία κεφαλιά. Με την πλάτη αριστερά ο Φέρεντς Πούσκας

Μετά το 1956

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την πολιτικές εξελίξεις στην Ουγγαρία, η Χόνβεντ αποκλείστηκε από την Ατλέτικο Μπιλμπάο στη διοργάνωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης εκείνης της χρονιάς και μετά βρέθηκε σε περιοδεία σε Ευρώπη και Νότια Αμερική. Γρήγορα η ομάδα αποσυντέθηκε με τον Κότσις να είναι από αυτούς που προτίμησαν να μην επιστρέψουν στην πατρίδα τους και χαρακτηρίστηκαν ως προδότες από την κυβέρνηση της Ουγγαρίας.[49][50] Τον Απρίλιο του 1957, ο Εθνικός προσέγγισε τον Κότσις αλλά και τον Πούσκας, και τους έφερε στην Ελλάδα για να ενισχύσουν την εξαιρετική εκείνον τον καιρό ομάδα του Πειραιά. Το ΠΟΚ (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ) αντέδρασε έντονα και η διεθνής απαγόρευση επέτρεψε στους δύο Ούγγρους να αγωνιστούν μόνο για ένα ημίχρονο σε φιλική συνάντηση μετά και από την παρέμβαση της ΕΠΟ, η οποία μάλιστα τιμώρησε τον Εθνικό με μηδενισμό στο πρωτάθλημα.[21][51][52] Αρχικά, ήρθε σε συμφωνία με τη Φιορεντίνα αλλά η διετής τιμωρία της FIFA δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί.[53] Μετά τον Απρίλιο του 1957 και για λίγο αγωνίστηκε στην ερασιτεχνική ελβετική ομάδα Γιανγκ Φέλοους και την επόμενη χρονιά (1958) μεταγράφηκε στη Μπαρτσελόνα. Με την ισπανική ομάδα κέρδισε δύο πρωταθλήματα (το 1959 και το 1960) και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1961 χάνοντας από τη Μπενφίκα με 3–2 στο ίδιο γήπεδο που είχε ηττηθεί στον τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954. Ήταν αυτός που άνοιξε το σκορ, αλλά στον «τελικό των δοκαριών», είχε ένα από τα τρία της ομάδας του και ενώ αυτή έχανε με 3–2.[54][55] Στον πρώτο γύρο της συγκεκριμένης διοργάνωσης μία κεφαλιά του ήταν η αιτία του αποκλεισμού της κατόχου του τίτλου Ρεάλ Μαδρίτης από τον πρώτο γύρο για πρώτη φορά. Με τη Μπαρτσελόνα αγωνίστηκε σε 240 επίσημους και φιλικούς αγώνες και σημείωσε 164 γκολ.[56] Έπαιξε και ως φιλοξενούμενος για λίγο στη Βαλένθια βοηθώντας την να κερδίσει το κύπελλο Naranja.

Ο Κότσις αποχώρησε από την ενεργό δράση ως παίκτης το 1966 έχοντας σημειώσει 556 γκολ σε 537 επίσημους αγώνες και 1.185 τέρματα σε 905 συμπεριλαμβανομένων και των φιλικών,[44][57] από τα οποία περισσότερα από 400 με κεφαλιές.[58] Εργάστηκε επίσης ως βοηθός προπονητή στη Μπαρτσελόνα ασχολούμενος με την ομάδα νέων και προπονητής της Χέρκουλες από το 1972 μέχρι το 1974. Όμως η προπονητική του καριέρα έληξε νωρίς, καθώς διαγνώστηκε με λευχαιμία και αργότερα με καρκίνο του στομάχου. Τις 22 Ιουλίου 1979, σε ηλικία 49 ετών, έπεσε από τον τέταρτο όροφο ενός νοσοκομείου στη Βαρκελώνη και απεβίωσε. Δεν είναι γνωστό αν ήταν ατύχημα ή αυτοκτονία.[4][20] Τάφηκε στο νεκροταφείο του Μονζουίκ της Βαρκελώνης και το 2012, ανήμερα των γενεθλίων του, στις 21 Σεπτεμβρίου, οι στάχτες του μεταφέρθηκαν στη γενέτειρά του Βουδαπέστη, όπου τοποθετήθηκαν δίπλα σε αυτές του φίλου του, Φέρεντς Πούσκας, στη βασιλική εκκλησία του Αγίου Στεφάνου.[5][59]

Στατιστικά στοιχεία καριέρας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ομάδα Περίοδος Επίσημοι
αγώνες 		Φιλικοί
αγώνες 		Σύνολο
αγώνες γκολ αγώνες γκολ αγώνες γκολ
Φερεντσβάρος 1946–1950 96 77 51 69 147 146
Φερεντσβάρος ΙΙ 1947 4 13 - - 4 13
Χόνβεντ Βουδαπέστης 1950–1957 189 236 94 170 283 406
Χόνβεντ ΙΙ 1953–1955 2 7 - - 2 7
Γιανγκ Φέλοους 1957–1958 11 7 4 4 15 11
Μπαρτσελόνα 1958–1966 135 85 103 77 238 162
Ουγγάρια 1957 - - 7 21 7 21
Βαλένθια ΚΦ 1953–1955 - - 2 3 2 3
Ουγγαρία 1948–1956 68 75 93 267 161 342
Ουγγαρία (άλλα) 1949–1955 13 26 4 6 17 32
Ουγγαρία Β 1948–1953 5 9 4 5 9 14
Επιλογή Βουδαπέστης 1948–1956 7 11 1 2 8 13
Επιλογή Βουδαπέστης (νέων) 1947 3 5 1 2 4 7
Ουγγαρία (νέων) 1947 3 3 - - 3 3
Μικτή Ευρώπης 1962 1 1 - - 1 1
Sel. Estrangeira 1966 1 1 - - 1 1
Σύνολα 538 556 367+ 629+ 905+ 1.185+

Πηγή: RSSSF - Sandor Kocsis (2024)

Τίτλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φερεντσβάρος

  • Πρωτάθλημα Ουγγαρίας : 1949

Χόνβεντ

  • Πρωτάθλημα Ουγγαρίας (3): 1952, 1954, 1955

Μπαρτσελόνα

  • Πρωτάθλημα Ισπανίας (2): 1958–59, 1959–60
  • Κύπελλο Ισπανίας (2): 1958–59, 1962–63
  • Inter-Cities Fairs Cup : 1958–60

Ουγγαρία

  • Χρυσό Μετάλλιο Ολυμπιακών αγώνων : 1952
  • Πρωταθλητής Κεντρικής Ευρώπης : 1953

Ατομικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Ουγγαρίας (3) : 1950-1951 (30 γκολ), 1951-1952 (36 γκολ), 1953-1954 (33 γκολ)
  • Πρώτος σκόρερ όλων των Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων (2) : 1952, 1954
  • Παίκτης της Χρονιάς Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου της Ουγγαρίας : 1954
  • Χρυσό παπούτσι του Παγκόσμιου Κυπέλλου : 1954
  • Καλύτερη ομάδα του Παγκόσμιου Κυπέλλου : 1954
  • World Soccer περιοδικό : Οι 100 μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές όλων των εποχών
  • Χρυσή Μπάλα : 8η θέση 1956
  • IFFHS : 39ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα
  • IFFHS : 2ος καλύτερος Ούγγρος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «The 30 greatest strikers of all time - ranked». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2021. 
  2. ↑ «Ranking the 60 best strikers of all time». Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2020. 
  3. ↑ «IFFHS Century Elections». Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Wall of Fame - Infostrada». web.archive.org. 1 Φεβρουαρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  5. ↑ 5,0 5,1 «Το «χρυσό» κεφάλι που έμεινε χωρίς στέμμα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2020. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Kocsis: una leyenda marcada por el infortunio». Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2024. 
  7. ↑ «Ferencvaros 1949». Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020. 
  8. ↑ «European Topscorers by season». Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  9. ↑ «Η διελκυστίνδα του Κότσις με τον Πούσκας και το άλμα θανάτου στα 49 του». Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2020. 
  10. ↑ «BEMUTATJUK KEDDI ELLENFELÜNKET: AMIT A BUDAPEST HONVÉD CSAPATÁRÓL TUDNI KELL». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
  11. ↑ «O jogo mais espetacular da vida de Puskás: Honvéd 9×7 Vörös Lobogó». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2023. 
  12. ↑ «Prolific Scorers Data - Sandor Kocsis - Additional Data». Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2024. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «FIFA : More goals than caps». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2021. 
  14. ↑ «ÓRIÁSI „ROMÁNVERÉS", AVAGY FELRAGYOG EGY MAGYAR FUTBALLCSILLAG». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2024. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 «Sándor Kocsis - Goals in International Matches». Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2020. 
  16. ↑ «FIFA : Remembering the golden head of Hungary». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020. 
  17. ↑ «Mighty Magyars: BBC Identifies Legedary Hungarian "Golden Team" As Best-Ever Football Team». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020. 
  18. ↑ «As 16 Maiores Seleções do Imortais!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2022. 
  19. ↑ «'Little fat chap' a football giant». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2020. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 «SA?ndor Kocsis ai??i?? The Man With The Golden Head (THT Heroes)». 15 Σεπτεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2020. 
  21. ↑ 21,0 21,1 «Σάντορ Κότσις: «Το Χρυσό Κεφάλι» της Ουγγαρίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  22. ↑ 22,0 22,1 «Is Sándor Kocsis the Greatest Goalscorer of All Time?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2021. 
  23. ↑ «Magical Magyars dominate Olympics». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2020. 
  24. ↑ «Story of the Magyars: The Real Miracle». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2021. 
  25. ↑ «SÁNDOR KOCSIS: THE QUIET HUNGARIAN WHO WAS AS CLINICAL AS PUSKÁS». Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2020. 
  26. ↑ «World Cup memorable matches: Uruguay v Hungary 1954». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2024. 
  27. ↑ «Most football (soccer) FIFA World Cup hat-tricks by a player». Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2021. 
  28. ↑ «FIFA : The Battle of Berne». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2021. 
  29. ↑ «Δύο πέναλτι, 3 αποβολέ��, 42 φάουλ και πολύ ξύλο: Η μάχη της Βέρνης ανάμεσα σε Ουγγαρία και Βραζιλία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2021. 
  30. ↑ «Η ομάδα που θα γινόταν βασίλισσα: Ουγγαρία 1954 εναντίον Ολλανδίας 1974». Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020. 
  31. ↑ «FIFA World Cup 1954 – Miracle of Berne sees West Germany beat Hungary in the final». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2023. 
  32. ↑ «History of the World Cup: 1954 – The Miracle of Bern». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2021. 
  33. ↑ «"De repente nos dormimos" (Ferenc Puskas, 1954)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2023. 
  34. ↑ «FIFA : The Miracle of Berne». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2020. 
  35. ↑ «Le Monde : Le Monde Mondial 1954 : le miracle allemand». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
  36. ↑ «The greatest teams of all time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2021. 
  37. ↑ «Le Monde Football : les champions du monde allemands de 1954 étaient dopés». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
  38. ↑ «Παγκόσμιο Κύπελλο 1954 : Το "θαύμα" της Βέρνης». Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2020. 
  39. ↑ «West Germany's 1954 World Cup win may have been drug-fuelled, says study». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020. 
  40. ↑ «FIFA : Fontaine, Mbappé, Ronaldo... Tous les meilleurs buteurs de la Coupe du Monde». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2023. 
  41. ↑ «Sandor Kocsis (Hongrie), nouvel épisode de nos 100 joueurs qui ont marqué l'histoire de la Coupe du monde». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2020. 
  42. ↑ «World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  43. ↑ «KOCSIS SZÉDÜLETES 23-ASA; PUSKÁS NÉGY NAPTÁRI ÉVE IS LISTÁS, 1». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2024. 
  44. ↑ 44,0 44,1 «RSSSF : Prolific Scorers Data». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  45. ↑ « L' ÉQUIPE : Puskas, Kocsis et Albert, légendaires sources d'inspiration pour les Hongrois». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020. 
  46. ↑ «Top 10 players with most assists in international football history». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2024. 
  47. ↑ «Neymar Ties International Assists Record Set By Landon Donovan». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2023. 
  48. ↑ «Top five players with most assists in international football history». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2024. 
  49. ↑ «UEFA : UEFA Super Cup: might of the Magyars». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2024. 
  50. ↑ «Se extingue el mito del "Equipo de Oro" húngaro». Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2023. 
  51. ↑ «Το όνειρο του Καρέλλα». Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022. 
  52. ↑ «Ο Εθνικός φέρνει τον Πούσκας - Άνω κάτω η ποδοσφαιρική Ελλάδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2023. 
  53. ↑ «AZ ÖRDÖNGÖS SZÉLSŐ, AKI NEM SZERETETT PARANCSRA MASÍROZNI». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  54. ↑ «Before Messi and Cruyff, there was Kubala, Kocsis and Czibor: How Ferencvaros made Barcelona great». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2020. 
  55. ↑ «Finales para la historia: Benfica 3-2 Barcelona, Copa de Europa 1961». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2023. 
  56. ↑ «Sándor Kocsis». Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020. 
  57. ↑ «The greatest finishers in football history». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2023. 
  58. ↑ «FIFA : The World Cup's hat-trick Kings». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  59. ↑ «L'ÉQUIPE : Hommage à Sandor Kocsis». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβεία
Προκάτοχος
Αντεμίρ 		Χρυσό Παπούτσι Παγκοσμίου Κυπέλλου
1954 		Διάδοχος
Ζυστ Φονταίν
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σάντορ_Κότσις&oldid=10853841"