Παύλος Ντε Γκρες

Παύλος Ντε Γκρες
Διάδοχος Πρίγκιπας της Ελλάδας
Περίοδος	20 Μαΐου 1967 – 1 Ιουνίου 1973
Ανακήρυξη	20 Μαΐου 1967 Αθήνα, Ελλάδα
Προκάτοχος	Αλεξία
Διάδοχος	(η θέση καταργήθηκε)
Γέννηση	20 Μαΐου 1967 (1967-05-20) (57 ετών) Ανάκτορα Τατοΐου, Αθήνα, Βασίλειο της Ελλάδας
Σύζυγος	Μαρί Σαντάλ Μίλλερ (ν. 1995)
Επίγονοι	Μαρία Ολυμπία Ντε Γκρες, Κωνσταντίνος Αλέξιος Ντε Γκρες, Αχιλλέας Ανδρέας Ντε Γκρες, Οδυσσέας Κίμωνας Ντε Γκρες, Αριστείδης Σταύρος Ντε Γκρες
Οίκος	Γκλύξμπουργκ
Πατέρας	Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας
Μητέρα	Άννα-Μαρία της Ελλάδας
Θρησκεία	Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ελληνική Βασιλική Οικογένεια
Βασίλισσα Άννα-Μαρία Πρίγκιπας Παύλος Πριγκίπισσα Μαρί Σαντάλ Πρίγκιπας Κωνσταντίνος Αλέξιος Πρίγκιπας Αχιλλέας Ανδρέας Πρίγκιπας Οδυσσέας Κίμωνας Πρίγκιπας Αριστείδης Σταύρος Πριγκίπισσα Μαρία Ολυμπία Πριγκίπισσα Αλεξία, κα Μοράλες Πρίγκιπας Νικόλαος Πριγκίπισσα Θεοδώρα, κα Κουμάρ Πρίγκιπας Φίλιππος Πριγκίπισσα Νίνα Βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας Ισπανική Βασιλική Οικογένεια Πριγκίπισσα Ειρήνη Μαρίνα, σύζ. Πρίγκιπα Μιχαήλ Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, κα Μιρζαγιάντζ Πριγκίπισσα Όλγα της Σαβοΐας-Αόστας
π σ ε

Ο Παύλος Ντε Γκρες (Τατόι, 20 Μαΐου 1967) είναι επιχειρηματίας και μέλος της τέως βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας. Είναι το δεύτερο παιδί και πρωτότοκος γιος του τελευταίου Βασιλιά των Ελλήνων Κωνσταντίνου Β΄ και της συζύγου του Άννας Μαρίας. Υπήρξε διάδοχος του ελληνικού θρόνου από τη γέννησή του ως την κατάργηση της βασιλείας το 1973. Το 2024 πολιτογραφήθηκε ως Έλληνας πολίτης.

Γεννήθηκε τον Μάιο του 1967 στα θερινά ανάκτορα του Τατοΐου στην Αθήνα. Από την πλευρά της μητέρας του, είναι ανιψιός της πρώην βασίλισσας Μαργαρίτας Β΄ της Δανίας και από την πλευρά του πατέρα του, ανιψιός της επίτιμης βασίλισσας Σοφίας της Ισπανίας. Από τη γέννησή του ήταν διάδοχος του ελληνικού θρόνου και πρίγκιπας της Δανίας.

Μεγάλωσε στη Ρώμη έπειτα από το αποτυχημένο αντικίνημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967 ενάντια στη δικτατορία των Συνταγματαρχών και τη φυγή του Κωνσταντίνου από την Ελλάδα. Μετά το 1973 η βασιλική οικογένεια μετακόμισε στο Λονδίνο.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Αρχικά φοίτησε στο Ελληνικό Κολλέγιο του Λονδίνου και στην συνέχεια στο κολλέγιο Armand Hammer United World College of the American West στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ. Σπούδασε Δίκαιο και Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο Τζώρτζταουν στην Ουάσινγκτον και έλαβε πτυχίο το 1993. Κατόπιν πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στις Διεθνείς Σχέσεις και τα Οικονομικά στο ίδιο πανεπιστήμιο, και έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα το 1995.

Για τρία χρόνια (1987-1990) υπηρέτησε στον Βρετανικό Στρατό, στη Φρουρά των Σκώτων Βασιλικών Δραγόνων (Royal Scots Dragoon Guard) και αποσύρθηκε με τον βαθμό του υπολοχαγού.^[1]

Από το 1995 μέχρι το 1997 εργάστηκε στην εταιρεία ναύλωσης πλοίων Charles R. Weber Company Inc. στο τμήμα Επιχειρήσεων και Μάρκετινγκ. Το 1997 συνίδρυσε την Griphon Asset Management, μία εναλλακτική εταιρεία επενδύσεων fund-of-funds. Το 1998, συνίδρυσε την Ivory Capital Group LLC, επενδυτική εταιρεία όπου στόχο έχει την διαχείριση ιδιωτικών επενδύσεων και το 2002 συνίδρυσε την Ortelius Capital Partners LLC, εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων που ειδικεύεται στην επένδυση σε αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου.

Ο Παύλος Ντε Γκρες εργαζόταν στην Global Family Partners, η οποία ενδιαφερόταν για την εξαγορά του Ιπποδρομιακού στοιχήματος στην Ελ��άδα το 2014.^[2]

Από το 2004 είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Άννα - Μαρία, το οποίο σκοπό έχει την παροχή βοήθειας σε ομάδες ανθρώπων ή περιοχές που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές στην Ελλάδα.^[3]

Ακόμη, υποστηρίζει το έργο του Prince’s Trust International, έχοντας διατελέσει πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής από το 2016 έως το 2022, ενώ από το 2023 είναι Αντιπρόεδρος του The King's Trust.^[4]

Στις 21 Οκτωβρίου 2023, παρέλαβε ως εκπρόσωπος του βασιλιά Καρόλου Γ' του Ηνωμένου Βασιλείου, το Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Αθηναγόρας του Τάγματος των Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου.^[5][6]

Παντρεύτηκε την 1η Ιουλίου 1995 στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας στο Λονδίνο την Μαρί Σαντάλ Μίλλερ^[7] και μαζί απέκτησαν πέντε τέκνα:

• την Μαρία Ολυμπία Ντε Γκρες στις 25 Ιουλίου 1996 (1996-07-25) (28 ετών),
• τον Κωνσταντίνο Αλέξιο Ντε Γκρες στις 29 Οκτωβρίου 1998 (1998-10-29) (26 ετών),
• τον Αχιλλέα Ανδρέα Ντε Γκρες στις 12 Αυγούστου 2000 (2000-08-12) (24 ετών),
• τον Οδυσσέα Κίμωνα Ντε Γκρες στις 17 Σεπτεμβρίου 2004 (2004-09-17) (20 ετών) και
• τον Αριστείδη Σταύρο Ντε Γκρες στις 29 Ιουνίου 2008 (2008-06-29) (16 ετών).^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, στις 10 Ιανουαρίου 2023, εκφώνησε τον επικήδειο κατά την κηδεία στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.^[8] Μετά από επιμνημόσυνη δέηση στο Ναό της Αναστάσεως στο Τατόι, μετέφερε το φέρετρο του πατέρα του, μαζί με τα αδέλφια του Νικόλαο και Φίλιππο, τους γιους του και τον ανιψιό του, έως το σημείο της ταφής.^[9][10] Μετά τη συμπλήρωση 40 ημερών από τον θάνατο του πατέρα του, έδωσε συνέντευξη, μαζί με τη σύζυγό του Μαρί Σαντάλ και τον πρωτότοκο γιο τους Κωνσταντίνο-Αλέξιο, στο γαλλικό περιοδικό Point de Vue.^[11] Όταν ρωτήθηκε για τον ρόλο που θεωρεί τον εαυτό του να έχει στην ελληνική κοινωνία, είπε ότι «ο ρόλος μου θα είναι να διατηρήσω το παράδειγμα της οικογένειας». Πρόσθεσε ότι ο πρωτότοκος γιος του Κωνσταντίνος-Αλέξιος δεν θα αναλάβει κανένα επίσημο ρόλο.^[12]

Τον Μάιο του 2023 παρευρέθηκε στην στέψη του Βασιλιά Καρόλου Γ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, μαζί με τη μητέρα του Άννα Μαρία, πρώην βασίλισσα των Ελλήνων, και τη σύζυγό του.

Ζει με την οικογένειά του στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο. Από τον θάνατο του πατέρα του και έπειτα, περνά μεγάλο μέρος του χρόνου του και στην Αθήνα.^[13][14]

Κατόπιν αιτήματός του στις 19 Δεκεμβρίου 2024, με το οποίο δήλωσε ότι θα έχει το επώνυμο «Ντε Γκρες», του αναγνωρίστηκε η ελληνική ιθαγένεια, η οποία του είχε αφαιρεθεί το 1994.^[15][16] Ο νόμος του 1994 έθετε ως όρους για την αναγνώριση της ελληνικής ιθαγένειας μελών της τέως βασιλικής οικογένειας τη δήλωση σεβασμού του Συντάγματος και αναγνώρισης του πολιτεύματος της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, την απουσία διεκδικήσεων από το ελληνικό κράτος και τη δήλωση επωνύμου και άλλων στοιχείων ταυτότητας.^[17] Στην απόφαση του υπουργού Εσωτερικών άσκησαν κριτική κόμματα της αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) και ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος, υποστηρίζοντας ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου του 1994, επειδή το «ντε Γκρες» δεν είναι «κανονικό επώνυμο», αλλά «δηλωτικό τόπου καταγωγής» και τίτλος διάκρισης, όπως αυτός που χρησιμοποιούνταν από βασιλείς και ευγενείς, κάτι που αντίκειται στο Σύνταγμα.^[18][19]

20 Μαΐου 1967 – 1 Ιουνίου 1973

Από την στιγμή της γέννησής του έως την κατάργηση της μοναρχίας στην Ελλάδα, έφερε τον τίτλο «Πρίγκιπας Παύλος, Διάδοχος Πρίγκιπας της Ελλάδας και Πρίγκιπας της Δανίας» με την προσφώνηση «Η Αυτού Βασιλική Υψηλότητα».^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

1 Ιουνίου 1973 – 20 Δεκεμβρίου 2024

Μετά την κατάργηση της μοναρχίας στην Ελλάδα, ο τίτλος έπαψε να αναγνωρίζεται συνταγματικά από την Ελληνική Δημοκρατία. Χρησιμοποιήθηκε μόνο εθιμοτυπικά και ως τίτλος ευγενείας από άλλους Βασιλικούς Οίκους της Ευρώπης. Ως απόγονος του Χριστιανού Θ΄ της Δανίας, συνέχισε να διατηρεί τον τίτλο «Πρίγκιπας της Δανίας» με την προσφώνηση «Η Αυτού Βασιλική Υψηλότητα».^[20][21][22]

20 Δεκεμβρίου 2024 – σήμερα

Με την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, υπό τις προϋποθέσεις του ελληνικού νόμου 2215/1994, παραιτήθηκε ρητά και ανεπιφύλακτα από την κατοχή οποιουδήποτε τίτλου που αποδίδεται εντός της ελληνικής επικράτειας.^[23][24]

• 
  Θυρεός του Διάδοχου Πρίγκιπα της Ελλάδας (έως το 1973)
• 
  Σημαία του Διαδόχου Πρίγκιπα της Ελλάδας (έως το 1973)

• Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Σωτήρος
• Μεγαλόσταυρος με Περιδέραιο του Τάγματος των Αγίων Γεωργίου και Κωνσταντίνου
• Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Γεωργίου Α΄
• Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικος
• Παραλήπτης του Διάσημου της Εκατονταετηρίδας της Ελληνικής Βασιλικής Δυναστείας

• Ιππότης του Τάγματος του Ελέφαντα ( Δανία)
• Παραλήπτης του Αναμνηστικού Μεταλλίου του Αργυρού Ιωβηλαίου της Βασίλισσας Μαργαρίτας Β' ( Δανία)
• Παραλήπτης του Αναμνηστικού Μεταλλίου του Ιωβηλαίου του Βασιλιά της Σουηδίας Καρόλου ΙΣΤ΄ Γουσταύου ( Σουηδία)

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Παύλος Ντε Γκρες

• Hindley, Geoffrey (2000). The Royal Families of Europe. New York: Caroll & Graf. ISBN 0-7867-0828-X. 
• Miroslav Marek. «Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg». Genealogy.Eu. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2005. 
• Woodhouse, C.M. (1998). Modern Greece a Short History. London: Faber & Faber. ISBN 0-571-19794-9. 
• Γιάννης Κάτρης (1974). Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα 1960–1970. Athens: Παπαζήση. 
• Αλέξης Παπαχελάς (1997). Ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας. Athens:Εστία. ISBN 960-05-0748-1. 
• Καδδάς, Αναστάσιος Γ. «Η Ελληνική Βασιλική Οικογένεια», Εκδόσεις Φερενίκη (2010)
• Ανδρέας Μέγκος «Εραλδικά Σύμβολα και Διάσημα του Βασιλείου της Ελλάδος», Εκδόσεις Στέμμα (2015)
• Εκδόσεις Στέμμα, «Κανονισμός Εθιμοταξίας και Τελετών της Βασιλικής Αυλής» (2016)