Νεκρικοί διάλογοι
| Συγγραφέας | Λουκιανός |
|---|---|
| Τίτλος | Νεκρικοί διάλογοι Dialogi mortuorum |
| Γλώσσα | Αρχαία ελληνικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 160[1] |
| δεδομένα () | |
Οι Νεκρικοί διάλογοι είναι μια συλλογή από τριάντα διαλογικά στιγμιότυπα στη μορφή των Θεών διαλόγων και των Εταιρικών διαλόγων του Λουκιανού και το ίδιο φημισμένη μ΄ αυτούς, γιατί οι Νεκρικοί διάλογοι έχουν γίνει το πρότυπο για ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος και με την ίδια μάλιστα ονομασία.
Αντικείμενο διαλόγου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρόκειται για μια σειρά εξαιρετικών από κάθε άποψη διαλόγων, οι οποίοι με τις κωμικές στιγμές και σκηνές τους προκαλούν συχνά γέλιο - κι ας είναι οι τίτλοι τους τόσο απωθητικοί και η μόνιμη σκηνογραφία τους τόσο ανατριχιαστική. Ταυτόχρονα μας αφήνουν μια στυφή γεύση αναπόδραστης ματαιότητας για τον ανθρώπινο βίο.[2] Ανάμεσα στους νεκρούς, γνωστές προσωπικότητες, κάθε άλλο παρά αποκρουστικές είναι καθώς συζητούν μεταξύ τους και με τους αξιωματούχους του Άδη για τα φλέγοντα ζητήματα που τους συγκλόνιζαν όταν ζούσαν. Ο πλούτος, η φτώχεια, η υποκρισία των φιλοσόφων και των μάντεων, η δοξομανία και η κάθε λογής ματαιοδοξία, η κολακεία είναι τα κυριότερα που τους απασχολούν.
Ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στη Γαλλία ο Φρανσουά Φενελόν, o Μπερνάρ Λε Μποβιέ ντε Φοντενέλ (Fontenelle-1863) και ο Luc de Clapiers, marquis de Vauvenargues έγραψαν: «Dialoques des morts», συνεχίζοντας την καλλιέργεια του λογοτεχνικού είδους των λουκειάνειων Νεκρικών διαλόγων. Και στη Ρωσία ο πρώτος που μετέφρασε έναν νεκρικό διάλογο ήταν ο ονομαστός επιστήμονας και συγγραφέας Μιχαήλ Λομονόσοφ(1711-1765).[3]
Στη λαϊκή κουλτούρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1974, κυκλοφόρησε από τη Philips ο δίσκος Λουκιανού νεκρικοί διάλογοι, βασισμένος στο έργο του Λουκιανού, σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Κώστα Βίρβου.[4] Ανάμεσα στους ερμηνευτές του δίσκου είναι οι Δημήτρης Μητροπάνος, Αντώνης Καλογιάννης, Γιώργος Μαρίνος, Κατιάνα Μπαλανίκα, Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου και Πασχάλης.[5] Πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του δίσκου, ο Μίμης Πλέσσας αναβίωσε τους Νεκρικούς διαλόγους σε μια συναυλία στο Θέατρο Λυκαβηττού με νεότερους ερμηνευτές.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Ph. Renault - Catalogue des oeuvres de Lucien». Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2018.
- ↑ Jacques Bompaire, Συγγραφέας Λουκιανός: Μίμηση και δημιουργία (Lucien écrivai: Initation et création), E.de Biccard (Παρίσι 1958) σσ. 561-562
- ↑ Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ. Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας ελλ. μετ. Αντρέα Σαραντοπούλου και Διονυσίας Μπιτζιλέκη, εκδ. Κέδρος 1957 -1961, τόμ. ΙΙΙ, σ. 561-562
- ↑ Metason, Μίμης Πλέσσας - Κώστας Βίρβος - Λουκιανού Νεκρικοί Διάλογοι, https://music.metason.net/artistinfo?name=%CE%9C%CE%AF%CE%BC%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%BB%CE%AD%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CE%92%CE%AF%CF%81%CE%B2%CE%BF%CF%82&title=%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%20%CE%9D%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF%20%CE%94%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CE%B9, ανακτήθηκε στις 2024-06-01
- ↑ 5,0 5,1 «"Τα μοναδικά σέβεντις είναι εδώ: 1974 (Mέρος 10ο)"». ertecho.gr. ΕΡΤ. 26 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2024.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βάγγος Παπαϊωάννου, Λουκιανός «Ο μεγαλύτερος σατυρικός της αρχαιότητας»
- Αχιλλέας Τζάρτζανος, Νεκρικοί διάλογοι, 1932
- ΟΕΔΒ, Επιλογές-Νεκρικοί Διάλογοι για του μαθητές της Ε΄ Γυμνασίου, 1958
- Παναγιώτης Μουλάς, Εταιρικοί και Νεκρικοί διάλογοι, Εκδ. Γαλαξίας 967, επανέκδοση Ωκεανίδα 2001
- Λουκιανός, Σάτιρα θανάτου και κάτω κόσμου- εισαγωγή, σχόλια, μτφ Δημήτρης Χρηστίδης, εκδ. Ζήτρος 2002 ISBN 960-442-452-1
- Λουκιανός, Σάτιρα φιλοσοφίας και φιλοσοφούντων, εκδ. Ζήτρος 2002 ISBN 960-442-456-4