Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λιβαδίου
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 40°7′39.835″N 22°9′27.011″E / 40.12773194°N 22.15750306°E
| Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λιβαδίου | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | εκκλησία |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 40°7′40″N 22°9′27″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Ελασσόνας |
| Τοποθεσία | Λιβάδι Λάρισας |
| Χώρα | Ελλάδα |
| δεδομένα (π) | |
Ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου βρίσκεται χτισμένος στο βόρειο τμήμα του χωριού Λιβάδι. Στο υπέρθυρο της εισόδου υπάρχει σκαλισμένη επιγραφή «1886 ΜΑΪΟΥ 10». Πιθανόν δεν πρόκειται για την ημερομηνία ίδρυσης του Ναού αλλά ανακαινίσεώς του. Σύμφωνα με μαρτυρίες ο ναός προϋπήρχε αφού ήδη από το 1771 αναφέρεται από τον ηγούμενο Άνθιμο στον κώδικα της Ιεράς Μονής Παναγίας Ολυμπιωτίσσης. Η ανακαίνιση του ναού ήταν αποτέλεσμα καθίζησης και αυτό δικαιολογεί την ύπαρξη της επιγραφής 1886. Κατά το διάστημα που το Λιβάδι ήταν η έδρα της επισκοπής Πέτρας ο ναός της Παναγίας ήταν ο μητροπολιτικός ναός. Ο Ναός ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο της τρίκλιτης βασιλικής με δίρριχτη στέγη και προέκταση στο νότιο και βόρειο τμήμα του.
Ο Ναός εσωτερικά δεν είναι αγιογραφημένος, κοσμείται όμως με ξυλόγλυπτο τέμπλο, αρχιερατικό θρόνο, καθώς και με περίφημες εικόνες του τέμπλου. Η οροφή του ναού διακοσμείται με γύψινες παραστάσεις τοποθετημένες σε επιχρισμένη καλαμωτή. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ναού αποτελεί το τέμπλο του. Από μία μικρή επιγραφή πληροφορούμαστε ότι φιλοτεχνήθηκε το 1795 από τον ξυλογλύπτη Κωνσταντίνο Νοβολά και τον ζωγράφο Αστέριο. Το τέμπλο ανήκει στα χαρακτηριστικά μπαρόκ τέμπλα της εποχής (2ο ήμισυ του 18ου αι.) με επίδραση από τη Βιέννη. Απεικονίζονται εικόνες του Δωδεκαόρτου, επεισόδια της ζωής του Προδρόμου, Παντοκράτορα, καθώς και πλήθος άλλων παραστάσεων. Κύρια χαρακτηριστικά των παραστάσεων αυτών είναι η έντονη κίνηση των μορφών, η πλούσια παρουσία των λουλουδιών και των πουλιών, η τέλεια εναρμόνιση ξυλογλυπτικής και ζωγραφικής, η καθαρότητα των γραμμών που τονίζουν το θέμα χωρίς να δημιουργούν το αίσθημα απομόνωσης, η αποφυγή της ευθείας γραμμής σαν ένδειξη φυσικότητας, η τελειότητα στην έκφραση και η γραμμική νοοτροπία στα ενδύματα.
Το 1918 κτίστηκε το επιβλητικό κωδωνοστάσιο του ναού, το οποίο συντηρήθηκε τα τελευταία χρόνια. Παραπλεύρως του ναού ήταν κτισμένο το επισκοπικό μέγαρο, το οποίο μετά την κατάργηση της επισκοπής κατεδαφίστηκε. Στον αύλειο χώρο δεσπόζει η προτομή του τελευταίου επισκόπου Πέτρας Αγαθαγγέλου. Στον Ιερό Ναό υπάρχουν κειμήλια και ιερά σκεύη, ενώ ο γυναικωνίτης είναι διαμορφωμένος σε μικρό μουσείο.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ιερά Μητρόπολις Ελασσώνος, Οι Ενορίες, οι Ιερές Μονές και τα Κειμήλιά τους, Ιεράς Μητροπόλεως ::Ελασσώνος, Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης Θεσσαλίας, Ελασσόνα, 2007
- Κίτσου Μακρή, Η Ιδιαιτερότητα των Τεμπλών των Εκκλησιών του Λιβαδίου, Ο Όλυμπος στους Αιώνες, ::Στ΄ Συνέδριο, Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Ελασσόνας, Ελασσόνα, 1994
- Νίκου Καραΐσκου, Ξενάγηση στο Λιβάδι Ολύμπου, Εφημερίδα Λιβάδι Ολύμπου, 1997
