Εθνοσυνέλευση του Μπανγκλαντές
Εθνοσυνέλευση
| |
|---|---|
| 10ο Κοινοβούλιο | |
| Είδος | |
| Τύπος | Μονοθάλαμο |
| Διάρκεια θητείας | 5 χρόνια |
| Ιστορία | |
| Ίδρυση | 7 Μαρτίου 1973 |
| Αντικατέστησε | Συνταγματική Συνέλευση του Μπανγκλαντές |
| Ηγεσία | |
| Ομιλητής | |
| Αναπληρωτής Ομιλητής | |
| Επικεφαλής του Οίκου | |
| Αναπληρωτής Επικεφαλής του Οίκου | |
| Αρχηγός της Αντιπολίτευσης | |
| Δομή | |
| Έδρες | 350 (1 χωρίς κάτοχο) |
 | |
Κοινοβουλευτικές Ομάδες | Κυβερνητικός συνασπισμός (298)
Κόμματα της αντιπολίτευσης (Σφάλμα έκφρασης: Δεν υπάρχει τελεστέος για το +)
|
| Εκλογές | |
| Ανάμεικτο (οι νικητές σε καθεμία από τις 300 εκλογικές περιφέρειες λαμβάνουν συνολικά 300 έδρες, 50 έδρες προορίζονται για τις γυναίκες με αναλογική εκπροσώπηση) | |
Τελευταία εκλογή | 5 Ιανουαρίου 2014 |
Επόμενη εκλογή | 30 Δεκεμβρίου 2018 |
| Τόπος συνεδριάσεων | |
 | |
| Τζατίγια Σανγκσάντ Μπαμπάν, Σερ-ε-Μπάνγκλα Ναγκόρ, Ντάκα, Μπανγκλαντές | |
| Ιστοσελίδα | |
| http://www.parliament.gov.bd/ | |
Η Εθνοσυνέλευση (βεγγαλικά: জাতীয় সংসদ, Τζάτιο Σονγκσόντ) είναι το νομοθετικό όργανο (κοινοβούλιο) του Μπαγκλαντές.
Η έδρα της βρίσκεται στο κτίριο της Τζατίγια Σανγκσάντ (βεγγαλικά: জাতীয় সংসদ ভবন, Τζατίγια Σανγκσάντ Μπαμπάν).
Δομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
Η εθνοσυνέλευση αποτελείται από 350 βουλευτές που εκλέγονται με άμεση, μυστική και ίση ψηφοφορία με το σύστημα της απλής πλειοψηφίας. Οι θη��είες τους διαρκούν 5 χρόνια, ενώ 50 έδρες προορίζονται για τις γυναίκες και εκλέγονται με βάση την κομματική σύνδεση και με βάση το μερίδιο ψήφων του κάθε κόμματος[2][3][4].
Δικαίωμα εκλογής έχουν οι υπήκοοι του Μπαγκλαντές άνω των 25 ετών[5].
Ο ομιλητής (πρόεδρος) του κοινοβουλίου εκλέγεται από το κοινοβούλιο στην πρώτη συνεδρίαση. Από τις 30 Απριλίου 2013 τη θέση αυτή καταλαμβάνει η Σιρίν Σάρμιν Τσοντχουρί[4].
Εξουσίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η εθνοσυνέλευση συμμορφώνεται με τις νομοθετικές εξουσίες σε μια δημοκρατία, όπως το Μπαγκλαντές. Για να εγκριθεί μια απόφαση, χρειάζεται μόνο απλή πλειοψηφία[4][5].
Για κάθε νόμο, προετοιμάζεται το νομοσχέδιο και έρχεται στο κοινοβούλιο. Εάν το κοινοβούλιο εγκρίνει το νομοσχέδιο, ο πρόεδρος του κοινοβουλίου πρέπει να το υπογράψει σε 15 ημέρες. Αν ο πρόεδρος αρνηθεί να υπογράψει το νομοσχέδιο, επιστρέφει στο κοινοβούλιο, όπου μπορούν να ληφθούν υπόψη οι τροποποιήσεις του προέδρου. Αν σε περίπτωση αποδοχής και δεύτερη φορά χωρίς καμία αλλαγή, ο πρόεδρος είναι υποχρεωμένος να υπογράψει αυτό το νομοσχέδιο μέχρι 7 ημέρες μετά τη ψήφισή του, όπου μετά την υπογραφή του νομοσχεδίου το νομοσχέδιο γίνεται νόμος[4][5].
Η Εθνοσυνέλευση έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να ψηφίζει νόμους, καθώς και το δικαίωμα έκδοσης διατάγματος που εξουσιοδοτεί οποιαδήποτε αρχή ή πρόσωπο που έχει εξουσία να εκδίδει νομικές πράξεις ρυθμιστικής σημασίας.[5].
Αλληλεπίδραση με άλλους κλάδους της κυβέρνησης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πρόεδρος εκλέγεται από το Κοινοβούλιο. Τα καθήκοντά του περιλαμβάνουν τη σύγκληση της Εθνοσυνέλευσης, την ανακοίνωση διακοπής της εργασίας και τη διάλυση του Κοινοβουλίου με δημόσια δήλωση. Κατόπιν αιτήματος του προέδρου, ο πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να υποβάλει οποιοδήποτε ερώτημα στο κοινοβούλιο. Σε περίπτωση διαφοράς απόψεων σχετικά με οποιοδήποτε θέμα με τον πρόεδρο και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο αρχηγός του κράτους μπορεί να απομακρυνθεί. Ο Πρόεδρος έχει το δικαίωμα να διαλύσει το κοινοβούλιο μόνο κατόπιν πρότασης του Πρωθυπουργού, κατά κανόνα σε περίπτωση που χάνει την υποστήριξη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και δεν θέλει να εγκαταλείψει το αξίωμα[4][5].
Το υπουργικό συμβούλιο (το ανώτατο εκτελεστικό όργανο στο Μπαγκλαντές) έχει επικεφαλής τον πρωθυπουργό και λογοδοτεί στο Κοινοβούλιο, σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 55 του Συντάγματος. Τα εννέα δέκατα των συμμετεχόντων εκλέγονται από τα μέλη της εθνοσυνέλευσης. Σε περίπτωση διορισμού μελών του Υπουργικού Συμβουλίου κατά την περίοδο μεταξύ της διάλυσης του προηγούμενου κοινοβουλίου και της πρόσληψης του επόμενου, τα μέλη του διαλυμένου κοινοβουλίου κατέχουν θέσεις στο εκτελεστικό όργανο.[4][2].
Έτσι, η δομή αποσκοπεί στην κυριαρχία της βούλησης του κοινοβουλίου και του πρωθυπουργού πάνω στον αρχηγό του κράτους[4].
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Shirin to become first woman Speaker». 29 April 2013. http://bdnews24.com/bangladesh/2013/04/29/shirin-to-become-first-woman-speaker.
- ↑ 2,0 2,1 «Официальный сайт посольства РФ в Бангладеш. Справка о Бангладеш». bangladesh.mid.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2016.
- ↑ «Официальный сайт Национальной ассамблеи Бангладеш» (στα Αγγλικά). parliament.gov.bd. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2016.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Политические системы современных государств 2012.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 «Конституция республики Бангладеш (с изменениями от 17 мая 2004 года)». wipo.int. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2016.