Βεατρίκη των Έστε, δούκισσα του Μιλάνου

Βεατρίκη των Έστε, δούκισσα του Μιλάνου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	29  Ιουνίου 1475[1][2][3] Φερράρα
Θάνατος	3  Ιανουαρίου 1497 Μιλάνο
Αιτία θανάτου	τοκετός θνησιγενούς νεογνού[4]
Τόπος ταφής	Σάντα Μαρία ντέλλε Γκράτσιε
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Medieval Italian Μεσαιωνική ισπανική γλώσσα ναπολιτάνικα Milanese Ferrarase dialect Καταλανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	δούκισσα κυβερνητικός υπάλληλος[5] σχεδιάστρια μόδας πολιτικός μαικήνας[6] πρέσβειρα[7] Κυνηγός αθλητής ιππασίας luogotenente
Αξιοσημείωτο έργο	Dolceriso del Moro
Οικογένεια
Σύζυγος	Λουδοβίκος Σφόρτσα (από 1491)[8]
Τέκνα	Μαξιμιλιανός Σφόρτσα[9] Φραγκίσκος Β΄ Σφόρτσα[9]
Γονείς	Έρκολε Α΄ ντ'Έστε και Φερδινάνδος Α΄ της Νάπολης και Ελεονόρα της Νάπολης, δούκισσα της Φερράρα και Ιωάννα της Αραγωνίας
Αδέλφια	Ισαβέλλα των Έστε Αλφόνσος Α΄ των Έστε Φερδινάνδος των Έστε Ιούλιος των Έστε Σιγισμούνδος των Έστε (1480-1524) Ιππόλυτος Α΄ των Έστε Lucrezia d'Este
Οικογένεια	Οίκος των Έστε και Οίκος των Σφόρτσα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	πρέσβης Κυβερνήτης του Δουκάτου του Μιλάνο luogotenente
Υπογραφή
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Βεατρίκη, ιταλ. Beatrice d'Este (29 Ιουνίου 1475 - 3 Ιανουαρίου 1497) από τον Οίκο των Έστε ήταν κόρη του δούκα της Φερράρα και με τον γάμο της έγινε δούκισσα του Μιλάνου. Εθεωρείτο η πιο όμορφη καλλονή και μία με πληρότητα μορφωμένη πριγκίπισσα της Αναγέννησης στην Ιταλία.

Ήταν η δεύτερη κόρη του Έρκολε Α΄ δούκα της Φερράρα και της ελεονώρας των Τραστάμαρα, κόρης του Φερδινάνδου Α΄ της Νάπολης.

Ο Οίκος των Έστε της Φερράρας και ο Οίκος των Σφόρτσα του Μιλάνου είχαν πάντα φιλικές σχέσεις και το 1490, με σκοπό να παγιώσουν τη συμμαχία, ο Λουδοβίκος Σφόρτσα ζήτησε επίσημα από τον Έρκολε ντ'Έστε να του δώσει το χέρι της κόρης του για γάμο. Ο Λουδοβίκος, τότε δούκας του Μπάρι και επίτροπος του Μιλάνου, είχε ζητήσει αρχικά να αρραβωνιαστεί την Ισαβέλλα, μεγαλύτερη αδελφή της Βεατρίκης, αλλά επειδή ο Έρκολε είχε ήδη υποσχεθεί το χέρι της στον Φραγκίσκο Β΄ Γκοντζάγκα μαρκήσιο της Μάντουα, του έδωσε τη Βεατρίκη. Ο Λουδοβίκος το δέχθηκε και ο γάμος έγινε τον Ιανουάριο του 1491.

Ο επίσημος γάμος θα γινόταν το 1490, μαζί με τον γάμο της Ισαβέλλας με τον Φραγκίσκο Β΄, όμως ο Λουδοβίκος ανέβαλε τον γάμο περισσότερο από μία φορά. Τελικά παντρεύτηκαν ένα έτος μετά μαζί με τον γάμο του Αλφόνσου Α΄ των Έστε (αδελφού της Βεατρίκης) με την Άννα Σφόρτσα, ανιψιά του Λουδοβίκου. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι οργάνωσε τις γαμήλιες εορτές.

Η Βεατρίκη είχε μορφωθεί με επιμέλεια και επωφελήθηκε από τη θέση της σε μία από τις πιο υπέροχες Αυλές της Ιταλίας για να συγκεντρώσει γύρω της πεπαιδευμένους άνδρες, όπως ο Νικολό ντα Κοράτζιο, ο Μπερνάντο Καστιλιόνε, ο Ντονάτο Μπραμάντε, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και πολλούς άλλους.

Η προστασία της συνεισέφερε σε έναν αριθμό κτηρίων, περιλαμβανομένων του Κάστρου Σφορτσα στο Μιλάνο και της Τσερτόζα ντι Παβία. Ο χρονικογράφος της Αναγέννησης Φραντσέσκο Μουράλτο σημείωσε την ωραιότητά της και την αγάπη της για τον χορό, περιγράφοντάς την επίσης ως "εφευρέτη νέων ρούχων".

Το 1492 η Βεατρίκη επισκέφθηκε τη Βενετία ως πρέσβης για τον άνδρα της και τα πολιτικά του σχέδια, από τα οποία το κυριότερο ήταν η επιθυμία του να αναγνωριστεί ως δούκας του Μιλάνου. Με το τέλος του Τζαν Γκαλεάτσο Σφόρτσα (αδελφό της Άννας Σφόρτσα), ο σφετερισμός της εξουσίας από τον Λουδοβίκο νομιμοποιήθηκε. Έπειτα από τη μάχη του Φορνόβο (1495), αυτός και η σύζυγός του πήραν μέρος στη σύνοδο ειρήνης μεταξύ του Καρόλου Η΄ της Γαλλίας και των Ιταλών πριγκίπων, στην οποία η Βεατρίκη επέδειξε μεγάλη πολιτική ικανότητα.

Πάντως η λαμπρή σταδιοδρομία της σταμάτησε σύντομα, όταν απεβίωσε στη γέννα στις 3 Ιανουαρίου 1497, σε ηλικία 21 ετών. Σε ένα γράμμα που γράφτηκε μερικές ώρες μετά το τέλος της, ο Λουδοβίκος πληροφορεί τον σύζυγο της αδελφής, τον Φραγκίσκο Β΄ Γκοντζάγκα, ότι η Βεατρίκη "παρέδωσε το πνεύμα της στον Θεό" μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Το παιδί είχε γεννηθεί στις 11 μ.μ. και ήταν θνησιγενές.

Η Βεατρίκη ανήκε στην πιο καλή κλάση των Αναγεννησιακών γυναικών και επηρέασε τα πολιτιστικά πράγματα της εποχής της. Σε μεγάλη βαθμό, στην προστασία και το καλό της γούστο οφείλεται το μεγαλείο του Καστέλο Σφορτσέσκο στο Μιλάνο, της Τσερτόζα στην Παβία και πολλών άλλων διάσημων κτηρίων στη Λομβαρδία. Ο τάφος της διατηρείται στην Τσερτόζα ντι Παβία και η Βεατρίκη βρίσκεται δίπλα στον σύζυγό της Λουδοβίκο.

Συχνά από λάθος ταυτίζεται με την εικονιζόμενη στο Πορτραίτο μίας κυρίας του Αμπρότζιο ντε Πρέντις, στην Αμβροσιανή Βιβλιοθήκη του Μιλάνου. Οι έρευνες το 2010-2013 από τους Μαρτίν Κεμπ, Πασκάλ Κότε και έναν Γερμανό ερευνητή, έφεραν στο φως ισχυρές αποδείξεις ότι η καθήμενη στον πίνακα δεν είναι η Βεατρίκη, αλλά η Άννα Σφόρτσα. Ένα ιστορικά επιβεβαιωμένο πορτραίτο της Βεατρίκης των Έστε μπορεί να δει κάποιος στον πίνακα Πάλα Σφορτσέσκα. Άλλη αυθεντική απόδειξη της μορφής της Βεατρίκης είναι η προτομή του Τζιοβάννι Κριστόφορο Ρομάνο των αρχών της δεκαετίας του 1490.

Παντρεύτηκε το 1491 τον Λουδοβίκο Σφόρτσα τον Μαύρο, δούκα του Μιλάνου και είχε τέκνα:

• Μαξιμιλιανός 1493-1530, δούκας του Μιλάνου.
• Φραγκίσκος Β΄ 1495-1535, δούκας του Μιλάνου.

• Cartwright, Julia (1903). Beatrice D'Este, Duchess of Milan, 1475–1497: A Study of the Renaissance. J. M. Dent.