Αστυνομικό μυθιστόρημα
Η αστυνομική λογοτεχνία είναι είδος του πεζού λογοτεχνικού λόγου όπου μέσα από τη μυθοπλασία εξερευνείται η πλευρά της ανθρώπινης κοινωνίας που έχει να κάνει με το έγκλημα, τη διάπραξη και την ανακάλυψή του. Συνήθως, σκοπός είναι να ανακαλυφθούν οι υπαίτιοι αλλά και τα κίνητρα που τους οδήγησαν στη διάπραξη του εγκλήματος. Τα βασικότερα χαρακτηριστικά είναι το μυστήριο και η αγωνία, τα οποία είναι πανταχού παρόντα.
Η ιστορία της αστυνομικής λογοτεχνίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτες εμφανίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το πιο παλιό γνωστό κείμενο αστυνομικής λογοτεχνίας, μπορεί να θεωρηθεί το διήγημα «Τα τρία μήλα», ένα από τα διηγήματα των Αραβικών ιστοριών «Χίλιες και μια νύχτες». Σε αυτό το διήγημα, ένα κομματιασμένο πτώμα ανακαλύπτεται τυχαία, και ο χαλίφης Χαρούν αλ-Ρασίντ διατάζει τον βεζύρη του, να ανακαλύψει τον ένοχο μέσα σε τρεις μέρες.[1]
Αλλά και η Κίνα έχει δώσει ιστορίες αστυνομικής λογοτεχνίας με τη λεγόμενη «Μυθοπλασία του Γκονγκ-αν» (Gong'an fiction), με δικαστές να εξερευνούν εγκλήματα. Πιο γνωστές ιστορίες είναι αυτές του δικαστή Μπάο (Judge Bao) του 16ου αιώνα και του δικαστή Ντί (Judge Dee) του 18ου αιώνα.[2]
Η καθιέρωση του είδους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ωστόσο αυτό που ξέρουμε σήμερα σαν αστυνομική λογοτεχνία, είναι φαινόμενο που αρχίζει τον 19ο αιώνα όταν στη Μ. Βρετανία και στη Γαλλία θεσμοθετείται ο ρόλος της αστυνομίας κατά του εγκλήματος. Το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα εικάζεται πως δημιουργήθηκε από τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε το 1841 με τίτλο «Οι φόνοι της οδού Μοργκ». Αν και αποτέλεσε την αφετηρία της αστυνομικής λογοτεχνίας χρειάστηκαν περίπου εξήντα χρόνια έως ότου θεσπιστεί ως ένα ξεχωριστό είδος μυθιστορήματος.
Στην Ιταλία χρησιμοποιείται ο όρος κίτρινο μυθιστόρημα και αυτό οφείλεται στη σειρά «Το Κίτρινο της Μοντατόρι», σχεδιασμένη από τον Λορέντσο Μοντάνο, η οποία δημοσιεύεται στην Ιταλία από τις εκδόσεις Μοντατόρι από το 1929/ (ο όρος κίτρινο, από το χρώμα του εξωφύλλου, αντικατέστησε στην Ιταλία τον όρο αστυνομικό μυθιστόρημα.
Στην Ελλάδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην Ελλάδα το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα γράφτηκε το 1928 από τον Παύλο Νιρβάνα με τίτλο "Το έγκλημα στο Ψυχικό". Όμως η Κατοχή της Ελλάδας από τους Γερμανούς δεν επέτρεψε την ανάπτυξη του λογοτεχνικού είδους με αποτέλεσμα να μην υπάρξουν νέες δημοσιεύσεις.[εκκρεμεί παραπομπή]
Ο Αριστείδης Κυριακού είναι από τους πρώτους Έλληνες συγγραφείς λαϊκών αστυνομικών μυθιστορημάτων και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης κατά την περίοδο της Κατοχής.[3]
Παραλογοτεχνία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τον 19ο αιώνα γεννήθηκε στην Ελλάδα ο όρος παραλογοτεχνία. Την περίοδο εκείνη τα αστικά κέντρα δέχονται μαζική προσέλευση πολιτών κυρίως από αγροτικές περιοχές ενώ ταυτόχρονα υπάρχει ανάπτυξη του πνευματικού επιπέδου των πολιτών. Αποτέλεσμα της μεγάλης ζήτησης είναι η εισαγωγή μεταφρασμένων μυθιστορημάτων από το εξωτερικό στην Ελλάδα. Η παραλογοτεχνία είναι ένα είδος αστικού χαρακτήρα αφού το κλίμα της πόλης η ένταση, η βία, η καχυποψία και ο φόβος αποτελούν πηγή έμπνευσης για πολλούς συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων.[4]
Κατηγορίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η αφήγηση ενός αστυνομικού μυθιστορήματος μπορεί να διακριθεί στις εξής κατηγορίες:[5]
- Ορθόδοξο: "θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το παραδοσιακό μυθιστόρημα όπως το θεμελίωσε ο Έντγκαρ Άλλαν Πόου το 1841 στις ΗΠΑ. Το βιβλίο του με τίτλο “Οι δολοφονίες της οδού Μόργκ” περιλάμβανε χαρακτηριστικά όπως: 1 Ο εκκεντρικός, ηθικά άψογος και παρατηρητικός ντετέκτιβ, όπου με την άριστη λογική του αλλά και τη διαίσθησή του λύνει αστυνομικά προβλήματα και γρίφους, συγκεντρώνει και οργανώνει με καλύτερες βάσεις τα στοιχεία για την αρχική αληθινή εικόνα του εγκλήματος. 2 Αρχικά το εγκλήματος το οποίο προσπαθεί να λύση παρουσιάζεται ως αδύνατο. 3 Μπορεί να καταλογίζει σε πρώτη βάση την ευθύνη σε κάποιο αθώο ρόλο. 4 Τέλος, το μυθιστόρημα θα έχει ένα εντελώς απροσδόκητο αποτέλεσμα όπου θα υποστηρίζεται στο πλαίσιο της λογικής χωρίς όμως να είναι δυνατό να γίνει αντιληπτό από πριν. Κατά κύριο λόγο αυτή η κατηγορία μυθιστορημάτων έχει αίσιο τέλος δίνοντας τη λύτρωση στον αναγνώστη. Η πορεία της λύσης του μυστηρίου ακολουθεί ένα μαθηματικό μοτίβο." [5]
- Σκληρό: "Πρόκειται για ένα σκληρού είδους λογοτεχνικό αφήγημα. Έκανε την εμφάνιση του στην Αμερική στις αρχές του 1923 ταυτόχρονα με τη γέννηση του οργανωμένου εγκλήματος και των συμμοριών γκάνγκστερς όπου στόχευαν στην πορνεία και τα χαρτοπαίγνια ενώ από την άλλη υπήρχαν οι ειδικοί ντετέκτιβ που αναλάμβαναν τις υποθέσεις που είχαν σχέσεις με τις συμμορίες αυτές. Οι συγγραφείς αυτού του είδους περιγράφουν κυρίως εγκληματίες που συνδέονται με τον υπόκοσμο και γίνεται λόγος για άφθονο αίμα και των δυο πλευρών. Επιπλέον, δεν γίνεται σαφές για το ποιος έχει τον ρόλο του καλού και ποιος του κακού ενώ καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας γίνεται αντιληπτό πως αποκαλύπτονται πληροφορίες που πριν δεν είχαν παρουσιαστεί ή ήταν ψευδής." [5]
- Ανθρώπινο: "Το "ανθρώπινο" είδος αφηγήματος ξεκίνησε από τη Γαλλία σε σχέση με τα άλλα δυο προηγούμενα αγγλόφωνα είδη. Χαρακτηριστικό του είναι η ανθρώπινη τάση για έγκλημα προπάντων για το κοινό καλό, χωρίς δηλαδή να υπάρχει δόλος και ιδιοτέλεια. Τέτοιο μυθιστόρημα αποτελεί "ο Αρσέν Λυπέν" του Μωρίς Λεμπλόν κατα το οποίο ο ήρωας διέπραττε ληστείες προσφέροντας τη λεία σε ανθρώπους με πραγματική ανάγκη. Βασικός εκπρόσωπος μπορεί να χαρακτηριστεί ο Ζωρς Σιμενόν με περίπου 180 έργα αυτού του είδους, τα οποία έχουν μεταφραστεί διεθνώς." [5]
- Αγωνίας: "Τέλος, το αφηγηματικό είδος "αγωνίας" έχει μια ξεχωριστή πορεία αφήγησης. Σκοπός του δεν είναι πλέον η εξιχνίαση κάποιου εγκλήματος αλλά ο σχεδιασμό ενός νέου εγκλήματος τον οποίο ο αναγνώστης παρακολουθεί να εξελίσσεται με αγωνία." [5]
Η αστυνομική λογοτεχνία στον κινηματογράφο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το αστυνομικό μυθιστόρημα και η κινηματογραφική βιομηχανία έχουν ενώσει τις δυνάμεις. Οι σχέσεις τους χρονολογούνται από την εποχή του 1930. Ο κινηματογράφος άλλοτε λόγω έλλειψης δημιουργιών κι άλλοτε για πιο σίγουρη επιτυχία, συνεργάζεται με την αστυνομική λογοτεχνία δανείζοντας τις υποθέσεις ή και το αντίστροφο. Ο κινηματογράφος δανείστηκε ιστορίες και ήρωες συνολικά από όλους τους τομείς της λογοτεχνίας. Τόσο ο κινηματογράφος όσο και το αστυνομικό μυθιστόρημα μπορούν να ικανοποιήσουν την ίδια ανάγκη με σαφής διαφορά στον τρόπο με τον οποίο μεταδίδεται το δράμα. Η επιτυχία της μετατροπής μυθιστορηματικών έργων σε ταινίες είναι μεγάλη. [6][7]
Συγγραφείς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μερικοί συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας ευρέως γνωστοί για τα έργα τους είναι:
- Αγκάθα Κρίστι
- Ανδρέας Αποστολίδης
- Ελευθερία Μεταξά
- Ευτυχία Γιαννάκη
- Ζορζ Σιμενόν
- Ζαν Κλοντ Ιζό
- Πέτρος Μαρτινίδης
- Γιάννης Μαρής
- Αντρέα Καμιλέρι
- Τζίμμυ Κορίνης
- Χίλντα Παπαδημητρίου
- Τζέιμς Έλροϊ
- Άνταμ Mπάρον
- Γιου Νέσμπε
- Σάμιουελ Μπιορκ
- Καμίλα Λέκμπεργ
- Στιγκ Λάρσον
- Εντγκαρ Ουάλλας
- Ουμπέρτο Εκο
- Πέτρος Μάρκαρης
- Πατρίσια Χάισμιθ
Ελληνική συγγραφική λέσχη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις αρχές του 2010 δημιουργήθηκε στην Ελλάδα η Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας στην οποία συμμετέχουν συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων. Είναι οικονομικά ανεξάρτητη λέσχη με τακτικά και επίτιμα μέλη μέσα στην οποία συζητούνται ποικίλα θέματα γύρω από τους στόχους της, για την καταγραφή των έργων αστυνομικής λογοτεχνίας τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η λέσχη διοργανώνει ημερίδες και ομιλίες σχετικά με το αστυνομικό μυθιστόρημα.[8]
Βιωσιμότητα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η βιωσιμότητα του αστυνομικού μυθιστορήματος είναι ένα θέμα που κατά καιρούς επανέρχεται στις συζητήσεις. Υποστηρίζεται πως αν ακολουθήσει την τεχνολογία και κάθε καινοτομία που χρησιμοποιείται από τη σύγχρονη εγκληματολογία στις πραγματικές εξιχνιάσεις των εγκλημάτων, το αστυνομικό μυθιστόρημα μπορεί να συνεχίσει να έχει ύπαρξη και μερίδιο στη σύγχρονη λογοτεχνία.[5]
Βιβλιογραφικές πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κοντοπίδου, Άννα (2009). Πτυχές του αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα (PDF). Αθήνα: Φιλοσοφική Σχολή Α.Π.Θ.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Marzolph, Ulrich (2006), The Arabian Nights Reader, Wayne State University Press, pp. 239–246
- ↑ Kinkley, Jeffrey (2000). Chinese Justice, the Fiction: Law and Literature in Modern China. Stanford University Press, σελ. 28
- ↑ Κοντοπίδου, σελ. 60
- ↑ Κοντοπίδου, σελ. 35-40
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Κουράκης, Νέστορας Ε. (Απρίλιος 2013). «Εισαγωγή στη μελέτη του αστυνομικού αφηγήματος». Εργαστήριο Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών, Τεύχος 24. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2017.
- ↑ «Η λογοτεχνία στον κινηματογράφο | Άρθρα | Ελευθεροτυπία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2017.
- ↑ «24grammata.com Culture e-Magazine – Free eBooks – WebRadio» Κινηματογράφος και Λογοτεχνία». www.24grammata.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2017.
- ↑ «Home». www.elsal.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2017.