Ανγκουμουά

Ανγκουμουά
866 – 1790
Χάρτης της Γαλλίας το 1477
Πρωτεύουσα		Ανγκουλέμ
Πολίτευμα		Κομητεία
Ιστορία
-	Ίδρυση
-	Κατάλυση
Σήμερα		Νομός Σαράντ στην περιοχή Νέα Ακουιτανία

Το Ανγκουμουά (γαλλικά: Angoumois), ιστορικά η κομητεία του Ανγκουλέμ, ήταν ιστορική επαρχία και κομητεία της Γαλλίας, που βρίσκεται ανάμεσα στο Λιμουζέν στα ανατολικά, το Περιγκόρ στο νότο, την Σαιντόνζ στα δυτικά και του Πουατού στον βορρά.

Αντιστοιχεί περίπου στο κεντρικό τμήμα του σημερινού νομού Σαράντ.^[1] Περιλάμβανε επίσης κάποιες περιοχές των σημερινών νομών Ντε-Σεβρ, Ωτ-Βιέν και Δορδόνης.

Πρωτεύουσα ήταν το Ανγκουλέμ με την ακρόπολη και το κάστρο της πάνω στον ποταμό Σαράντ.

Αυτή η περιοχή ήταν μια κομητεία και παλιά επαρχία της Γαλλίας, που υπαγόταν στο δουκάτο της Ακουιτανίας, όπως και το Περιγκόρ στα νότια. Για μεγάλο χρονικό διάστημα συμμερίστηκε την τύχη της Ακουιτανίας. Πολλές από τις ιστορικές εκκλησίες και κάστρα, ή ερείπια κάστρων στο νομό, έχουν επιβιώσει. Σήμερα το Ανγκουμουά είναι γνωστό για τα ηλιοτρόπια και το ποτό κονιάκ, με προέλευση από την πόλη Κονιάκ, μια από τις ��ικρές πόλεις του, όσο και για τις καλλιέργειες του καλαμποκιού και του σιταριού.

Κατά τον Μέσο Μεσαίωνα, η Ακουιτανία ήταν υποτελής των Ανδεγαυών βασιλέων της Αγγλίας, των οποίων οι βλέψεις στο θρόνο της Γαλλίας πυροδότησαν τον Εκατονταετή Πόλεμο. Σ' αυτόν τον πόλεμο το βασίλειο της Γαλλίας αναδείχθηκε νικηφόρο στη δεκαετία του 1450, και ενσωμάτωσε πολλές περιοχές, μεταξύ των οποίων την Ακουιτανία και την συμπεριλαμβανόμενη επαρχία Ανγκουμουά, που από τότε κυβερνήθηκαν άμεσα από τους Γάλλους βασιλείς.

• Στα τέλη του 4ου αιώνα δημιουργήθηκε η πόλη Ανγκουλέμ.
• Το Ανγκουμουά ενοποιήθηκε με το Περιγκόρ και το Αζεναί τον 9ο αιώνα και έγινε κομητεία το 866.
• Έφθασε στην κορυφή της ισχύος του στον 10ο και 11ο αιώνα με τους Γουλιέλμο Δ΄ της Ακουιτανίας και Γουλιέλμο Γ΄ της Τουλούζης.
• Η κομητεία έγινε αντικείμενο αντιπαλότητας μετ��ξύ των δυναστειών των Πλανταγενετών (βασιλέων της Αγγλίας) και των Καπετιδών (βασιλέων της Γαλλίας). Ο Ιωάννης ο Ακτήμων παντρεύτηκε τη νεαρή Ισαβέλλα του Ανγκουλέμ, μοναχοκόρη του Αιμέρ Τάιλλεφερ, κόμη του Ανγκουλέμ, το 1200. Ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος Αύγουστος, εξοργισμένος από τον γάμο, κατέσχεσε τις κτήσεις επί Γαλλικού εδάφους του Ιωάννη (1202), γεγονός που προκάλεσε εχθροπραξίες.
• Η κομητεία ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Γαλλίας από τον Φίλιππο τον Ωραίο το 1308. Θα περάσει σε αγγλική κυριαρχία το 1360 και σε γαλλική το 1373. Αλλά οι Άγγλοι θα παραμείνουν εκεί μέχρι την τελική εκδίωξή τους το 1445, ιδιαίτερα στα κάστρα της Ροσαντρί και της Μπουτβίλ.
• Το Ανγκουμουά προήχθη σε ισότιμο-δουκάτο τον Φεβρουάριο του 1515 από τον Φραγκίσκο Α'. Έγινε λοιπόν ένα βασιλικό φέουδο, ιδιοκτησία των βασιλιάδων.
• Αγροτικές εξεγέρσεις του 16ου και 17ου αιώνα (φόροι, φτώχεια, Θρησκευτικοί πόλεμοι, ανάκληση του διατάγματος της Νάντης)
• Το 1692 έγινε διοικητική περιφέρεια (généralité) για να ελέγξει καλύτερα τη συλλογή των φόρων.

Το Ανγκουμουά αναφέρεται σε δύο μυθιστορήματα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ:

• είναι το υπόβαθρο του πρώτου και τρίτου μέρους του μυθιστορήματός του Χαμένες Ψευδαισθήσεις (1836-1843),^[2] από όπου κατάγονται ο Λυσιέν ντε Ρυμπαμπρέ και η μαντάμ ντε Μπαρζετόν και
• το πρώτο μέρος του μυθιστορήματος Μεγαλεία και δυστυχίες των κουρτιζάνων (1847)^[3] εκτυλίσσεται στο Ανγκουμουά.