Τσίτσεστερ

Η περιοχή γύρω από το Τσίτσεστερ πιστεύεται ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά τη Ρωμαϊκή εισβολή του 43 μ.Χ., όπως επιβεβαιώνεται από στοιχεία στρατιωτικών δομών αποθήκευσης στην περιοχή του γειτονικού ρωμαϊκού ανακτόρου του Φίσμπουρν.^[6] Το κέντρο της πόλης βρίσκεται στα θεμέλια της ρωμαϊο-βρετανικής πόλης Noviomagus Reginorum, πρωτεύουσα του Civitas Reginorum. Ο ρωμαϊκός δρόμος της οδού Στέιν, που συνδέει την πόλη με το Λονδίνο, ξεκίνησε στην ανατολική πύλη, ενώ ο δρόμος Τσίτσεστερ προς Σίλτσεστερ ξεκινούσε από τη βόρεια πύλη. Το σχέδιο της πόλης προέρεται από τους Ρωμαίους: οι εμπορικοί δρόμοι του Βορρά, του Νότου, της Ανατολής και της Δύσης ακτινοβολούν από τον κεντρικό σταυρό της αγοράς που χρονολογείται από τα μεσαιωνικά χρόνια.

Τον Ιανουάριο του 2017, οι αρχαιολόγοι που χρησιμοποίησαν υπόγειο ραντάρ ανέφεραν την ανακάλυψη ενός σχετικά ανέγγιχτου ισογείου ενός ρωμαϊκού α��χοντικού και του κτιρίου. Η εξαιρετική συντήρηση οφείλεται στο γεγονός ότι ο χώρος, το Πράιορι Παρκ, ανήκε σε μοναστήρι και δεν έχει κτιστεί ποτέ από τα ρωμαϊκά χρόνια.^[7]

Το Τσίτσεστερ ήταν ένας από τους μπούργους (οχυρωμένες πόλεις) που ιδρύθηκαν από τον Αλφρέδο τον Μεγάλο, πιθανώς το 878–879, χρησιμοποιώντας τα κατάλοιπα των ρωμαϊκών τειχών. Σύμφωνα με τον Burghal Hidage, έναν κατάλογο που γράφτηκε στις αρχές του 10ου αιώνα, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους από τους μπούργους του Αλφρέδου, υποστηριζόμενος από 1500 χάιντ, μονάδες γης που απαιτούνται για την προμήθεια ενός στρατιώτη για τη φρουρά σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Το σύστημα υποστηρίχθηκε από δίκτυο επικοινωνίας που βασίζεται σε φρυκτωρίες στην κορυφή του λόφου για να παρέχει έγκαιρη προειδοποίηση. Έχει προταθεί ότι μία τέτοια φρυκτωρία εκτεινόταν από το Τσίτσεστερ έως το Λονδίνο.^[8]

Όταν γράφηκε το βιβλίο Domesday, το Cicestre^[9] (Τσίτσεστερ) αποτελούνταν από 300 κατοικίες που είχαν πληθυσμό 1.500 ατόμων. Υπήρχε ένας μύλος με το όνομα Κιγκς Μιλ που θα ενοικιαζόταν σε τοπικούς σκλάβους και βίλλες. Μετά τη Μάχη του Χέιστινγκς, ο δήμος του Τσίτσεστερ παραδόθηκε στον Ρογήρο του Μοντγκόμερι, πρώτο κόμη του Σριούσμπερι, για θαρραλέες προσπάθειες στη μάχη, αλλά χάθηκε το 1104 από τον 3ο κόμη. Λίγο μετά το 1066, το Κάστρο του Τσίτσεστερ χτίστηκε από τον Ρογήρο του Μοντγκόμερι για να εδραιώσει τη Νορμανδική δύναμη. Περίπου το 1143 δημιουργήθηκε ο τίτλος Κόμης του Αρουντέλ (επίσης γνωστός ως κόμης του Σάσεξ έως ότου αυτός ο τίτλος έπαψε να χρησιμοποιείται) δημιουργήθηκε και έγινε ο κυρίαρχος τοπικός γαιοκτήμονας. Το 1216, το Κάστρο του Τσίτσεστερ, μαζί με το Κάστρο Ρίγκεϊτ, κατελήφθη από τους Γάλλους, αλλά ανακτήθηκε τον επόμενο χρόνο, όταν το κάστρο διατάχθηκε να καταστραφεί από τον βασιλιά.^[10] Μεταξύ 1250 και 1262, το Ραπ του Τσίτσεστερ δημιουργήθηκε από το δυτικό μισό του Ραπ του Αρουντέλ, με το κάστρο ως διοικητικό κέντρο του.^[11]

Τα Χριστούγεννα του 1642 κατά τη διάρκεια του πρώτου αγγλικού εμφύλιου πολέμου η πόλη πολιορκήθηκε και η εκκλησία του Αγίου Παγκρατίου καταστράφηκε από πυρκαγιά. Στρατιωτική παρουσία τοποθετήθηκε στην πόλη το 1795 με την κατασκευή μιας αποθήκης στη γη όπου είχε απαγχονιστεί η συμμορία Hawkhurst. Ονομάστηκε Στρατώνες Ράσιλον το 1958.^[12] Η στρατιωτική παρουσία είχε σταματήσει μέχρι το 2014 και ο χώρος αναπτύχθηκε για στέγαση.^[13]

Η πόλη διαθέτει τουριστική βιομηχανία.^[14] Αρκετές μαρίνες βρίσκονται στην περιοχή μαζί με σχετικές βιομηχανίες. Μια πρόσφατη κυβερνητική μελέτη έδειξε ότι η περιοχή έχει πολλή απασχόληση με τον δημόσιο τομέα (καθώς και με τον τουρισμό και τις βιομηχανίες αναψυχής), με αυξανόμενο αριθμό αυτοαπασχολούμενων στην περιοχή.^[15]

Η αγορά βουτύρου στο βόρειο δρόμο σχεδιάστηκε από τον Τζον Νας και άνοιξε το 1808 ως αγορά τροφίμων και προϊόντων. Το 1900, ένας δεύτερος όροφος προστέθηκε στο κτίριο, αρχικά στεγάζοντας ινστιτούτο τεχνών. Το κτήριο ανακαινίστηκε πρόσφατα.

Το ανταλλακτήριο καλαμποκιού στην ανατολική οδό χτίστηκε το 1833, ένα από τα πρώτα της χώρας.^[16] Από τη δεκαετία του 1880 χρησιμοποιήθηκε για ως θέατρο και έγινε κινηματογράφος από τη δεκαετία του 1910.^[17] Μια προσπάθεια μετατροπής της σε αίθουσα μπίνγκο απορρίφθηκε το 1977.^[18] Δεδομένου ότι δεν μπορούσε να μετατραπεί σε πολυκινηματογράφο, έκλεισε στις 9 Αυγούστου 1980. Έμεινε κλειστό και αχρησιμοποίητο για έξι χρόνια έως ότου άνοιξε το μπροστινό μέρος ως εστιατόριο fast food και το πίσω μέρος μετατράπηκε σε γραφεία.^[19] Από το 2005 η πρόσθια πρόσοψη χρησιμοποιείται από έναν λιανοπωλητή ρούχων.^[20]

Ο Σταυρός του Τσίτσεστερ, που είναι ένας τύπος κτιρίου που είναι συνήθεις στις παλιές πόλεις της αγοράς, χτίστηκε το 1501 ως σκεπαστή αγορά,^[21] βρίσκεται στη διασταύρωση των τεσσάρων κύριων δρόμων στο κέντρο της πόλης.

Το νοσοκομείο St Richard είναι ένα μεσαίου μεγέθους περιφερειακό γενικό νοσοκομείο (DGH). Χτισμένο το 1938, επεκτάθηκε κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Βρίσκεται στα βόρεια του Spitalfield Lane στα βορειοανατολικά της πόλης.

Ο καθεδρικός ναός του Τσίτσεστερ, που ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα, είναι αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα και περιέχει ένα ιερό αφιερωμέν�� στον Άγιο Ριχάρδο του Τσίτσεστερ. Ο οβελός του, χτισμένος από την αδύναμη τοπική πέτρα, κατέρρευσε και ξαναχτίστηκε τον 19ο αιώνα. Στο νότιο κλίτος του καθεδρικού ναού, μια γυάλινη επιφάνεια στο πάτωμα επιτρέπει τη θέαση των λειψάνων ενός ρωμαϊκού ψηφιδωτού πεζοδρομίου. Ο καθεδρικός ναός είναι ασυνήθιστος στη Βρετανία καθώς έχει ένα ξεχωριστό καμπαναριό λίγα μέτρα μακριά από το κεντρικό κτίριο, αντί να ενσωματώνεται σε αυτόν. Μέσα στον καθεδρικό ναό υπάρχει ο μεσαιωνικός τάφος ενός ιππότη και της συζύγου του, η έμπνευση του ποιήματος «An Arundel Tomb», του Φίλιπ Λάρκιν. Υπάρχει μνημειακό άγαλμα του Ουίλιαμ Χάσκινσον, κάποτε μέλος του κοινοβουλίου για την πόλη, αλλά περισσότερο γνωστός ως ο πρώτος άνθρωπος που τον πάτησε σιδηροδρομική μηχανή. Οι ψαλμοί του Λεονάρντ Μπερνστάιν ανατέθηκαν για τον καθεδρικό ναό. Το άγαλμα του Αγίου Ριχάρδου (απεικονίζεται αριστερά) είναι από τον γλύπτη Φίλιπ Τζάκσον. Υπάρχουν και άλλα γλυπτά του Φίλιπ Τζάκσον έξω από το Θέατροτου Τσίτσεστερ και το Νοσοκομείο του Αγίου Ριχάρδου στο Τσίτσεστερ.

Εκτός από τον καθεδρικό ναό υπάρχουν πέντε εκκλησίες της Εκκλησίας της Αγγλίας, η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία του Αγίου Ριχάρδου και εννέα θρησκευτικά κτίρια άλλων δογμάτων.^[22] Οι πρώην εκκλησίες περιλαμβάνουν την Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή που είναι διατηρητέο κτίριο βαθμού Ι, ένα οκταγωνικό ιδιόκτητο παρεκκλήσι από λευκό τούβλο με εντυπωσιακό τριώροφο άμβωνα.^[23]