Πιπερίτσα Μεσσηνίας
Συντεταγμένες: 37°04′37″N 22°00′06″E / 37.0770°N 22.00168°E
Η Πιπερίτσα είναι χωριό στο Νομό Μεσσηνίας. Ανήκει στον Δήμο Μεσσήνης και βρίσκεται σε απόσταση 3χλμ. από την πόλη της Μεσσήνης, 14χλμ. από την Καλαμάτα, 18χλμ. από την Αρχαία Μεσσήνη, και μόλις 8χλμ. από την θάλασσα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011[1][2] αριθμεί 141 μόνιμους κατοίκους. Το χωριό είναι γνωστό τουλάχιστον από το 1690. Κατά την απογραφή των Ενετών το 1700 (Απογραφή Grimani 1700) αναφέρεται ώς «Ville Piperizza, Territorio d’ Andrussa» και αριθμούσε 92 κατοίκους (27 οικογένειες) [3]
Πιπερίτσα | |
---|---|
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Δήμος | Μεσσήνης |
Γεωγραφία | |
Νομός | Μεσσηνίας |
Υψόμετρο | 15μ |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 112 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Η Πιπερίτσα είναι γενέτειρα του επιφανούς προεστού, Φιλικού, μέλους της Πελοποννησιακής Γερουσίας και βουλευτή κατά την περίοδο του Αγώνα, Σπύρου Φραγκίσκου[4](ή και Φραγκισκόπουλου), καθώς και του οπλαρχηγού αδελφού του Γεωρ. Φραγκίσκου που έπεσε το 1822 στην μάχη κατά του Δράμαλη.
Ο Σπύρος Φραγκίσκος γεννήθηκε το 1790. Πλούσιος και με σημαντική πολιτική επιρροή προεστός της επαρχίας Ανδρούσης. Προεπαναστατικά, μυήθηκε στη Φιλική το καλοκαίρι του 1819. Στη συνέλευση των Καλτετζών, εξελέγη μέλος της Πελοποννησιακής Γερουσίας και προσυπογράφει τον "Οργανισμόν της" στις 27 Δεκεμβρίου 1821 στην συνέλευση της Επιδαύρου. Ο Σπύρος Φραγκίσκος με τον αδελφό του Γεώργιο κατά μια εμπιστευτική έκθεση που επεβλήθη εκ Πελοποννήσου στην ηγεσία των Φιλικών ασκούσε τόση επιρροή, ώστε μπορούσαν να κινητοποιήσουν 2000 ενόπλους “ἄν καί ὁπότε ἤθελε δοθῆ το σύνθημα ἐξεγέρσεως”[5].
Στην είσοδο του χωριού, μας καλωσορίζουν από τα μέσα της άνοιξης, ένα από τα ομορφότερα αποδημητικά πουλιά, ο Μελισουργός ή Μελισσοφάγος(MeropsApiaster), ή όπως τα έλεγαν παλιά “Βουλγάρες”. Η μορφολογία του εδάφους είναι ιδανική για να φωλιάσουν. Αν περνάς τις πρωινές ώρες, είναι ένα υπέροχο θέαμα να τα βλέπεις να πετούν πάνω από τον δρόμο και ανάμεσα από τους χωμάτινους τοίχους όπου έχουν φτιάξει τις φωλιές τους. Η παρουσία του Μελισσοφάγου στην κοινότητα Πιπερίτσα είναι ενδεικτική της περιβαλλοντικής υγείας της περιοχής. Οι Μελισσοφάγοι, αν και τρέφονται με μέλισσες, αποτελούν σημαντικό μέρος της βιοποικιλότητας και συμβάλλουν στην ισορροπία του οικοσυστήματος. Ο Μελισσοφάγος έχει έντονα χρώματα με μπλε, πράσινα, και κίτρινα φτερά. Είναι μεταναστευτικό πουλί και φθάνει στην Ελλάδα την άνοιξη για να αναπαραχθεί. Φτιάχνει τις φωλιές του σε τρύπες που σκάβει σε αμμώδη ή χωμάτινα πρανή.
Διασχίζοντας το χωριό καταλήγουμε στον κάμπο. Ο κάμπος είναι γεμάτος αποστραγγιστικά και αρδευτικά κανάλια για την άρδευση των καλλιεργειών. Μία βόλτα στην “3Δ”, το αρδευτικό κανάλι που περνά ακριβώς έξω από την κοινότητα επιβάλλεται σε κάθε επισκέπτη. Ο κάμπος του Παμίσου είναι μια περιοχή με σημαντική βιοποικιλότητα, όπου συνυπάρχουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις και φυσικά οικοσυστήματα. Οι υγρότοποι της περιοχής είναι κρίσιμοι για την επιβίωση πολλών ειδών. Το ποτάμι του Παμίσου και οι γύρω περιοχές λειτουργούν ως καταφύγιο για πουλιά, αμφίβια, ερπετά και θηλαστικά. Η περιοχή φιλοξενεί διάφορα είδη πουλιών, όπως ερωδιούς, φαλαρίδες, πελαργούς, σουσουράδες και γερακίνες. Η ποικιλία της χλωρίδας και οι υγρότοποι της περιοχής δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για τη διαβίωση και αναπαραγωγή πολλών ειδών. Ο κάμπος του Παμίσου αποτελεί σημαντικό πέρασμα για αποδημητικά πουλιά κατά τη μεταναστευτική περίοδο, καθώς και καταφύγιο για πολλά μόνιμα είδη. Οι υγρότοποι που σχηματίζονται από τον ποταμό Πάμισο προσφέρουν πλούσια διατροφική βάση και είναι κρίσιμης σημασίας για την αναπαραγωγή ορισμένων ειδών. Είναι μια ιδανική περιοχή για παρατήρηση πουλιών (birdwatching), ιδιαίτερα κατά την άνοιξη και το φθινόπωρο. Ο κάμπος του Παμίσου φιλοξενεί επίσης διάφορα θηλαστικά, όπως τσακάλια, αλεπούδες, σκαντζόχοιρους, νυφίτσες και αγριογούρουνα, τα οποία επωφελούνται από τα χωράφια και τους υγροτόπους της περιοχής.
Διοικητική ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο χωριό είναι γνωστό τουλάχιστον από το 1690. Κατά την απογραφή των Ενετών, το 1700 (Απογραφή Grimani 1700) αναφέρεται ως «Ville Piperizza, Territorio d’ Andrussa». Καθ’ όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας, κατά την επανάσταση και μέχρι το 1834 άνηκε στην Επαρχία Ανδρούσης [6]. Το 1835 εντάχθηκε στον δήμο Τρίκκης με έδρα το Καρτερόλι και το 1840 με την συγχώνευση των δήμων, ενσωματώθηκε στον Δήμο Εύας με έδρα το Ναζήρι [7]. Κατά την απογραφή του 1861 και έως το 1912 συνέχισε να υπάγεται στο Δήμο Εύας, με την έδρα του Δήμου το 1967 να μεταφέρεται στην Ανδρούσα [8]. Το 1912 συστάθηκαν οι κοινότητες ως μονάδες τοπικής αυτοδιοίκησης. Η Πιπερίτσα μαζί με το Καρτερόλι, το Μοσχοχώρι, την Πιλαλίστρα και το Κούρταλι συγκρότησαν την κοινότητα Καρτερολίου [9] και το 1919 η Πιπερίτσα αναγνωρίστηκε ως αυτοτελής κοινότητα [10] «Κοινότητα Πιπερίτσης της Επαρχίας Μεσσήνης». Το 1997, 98 χρόνια αργότερα, με το Πρόγραμμα «Καποδίστριας» καταργήθηκαν οι κοινότητες ως μονάδες τοπικής αυτοδιοίκησης και μετατράπηκαν σε Δημοτικά Διαμερίσματα, «Δημοτικό Διαμέρισμα Πιπερίτσης του Δήμου Μεσσήνης». Με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» και την διοικητική διαίρεση του 2011, καθιερώνεται ο όρος «τοπική κοινότητα» ως ονομασία «Τοπική Κοινότητα Πιπερίτσης» για όλα τα Δημοτικά Διαμερίσματα των καταργούμενων Δήμων (οι οποίοι μετονομάστηκαν σε Δημοτικές Ενότητες των «Καλλικρατικών»). Το 2018 με το Πρόγραμμα «Κλεισθένης Ι» οι Τοπικές Κοινότητες μετονομάστηκαν σε «Κοινότητες», ανεξαρτήτως του πληθυσμού τους «Κοινότητα Πιπερίτσης, Δημοτικής Ενότητας Μεσσήνης του Δήμου Μεσσήνης της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας στην Περιφέρεια Πελοποννήσου», σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας, όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα «Καλλικράτης» και «Κλεισθένης Ι». Το 2021 με τον Νόμο 4804/2021, η δημοτική κοινότητα επανήλθε με τροποίηση στα πληθυσμιακά κριτήρια και λιγότερη αυτονομία.
Πληθυσμός
ΕπεξεργασίαΑπογραφή Πληθυσμού[11] και Διοικητικές μεταρρυθμίσεις Κοινότητας:
Έτος | Κάτοικοι | Διοικητική Ταυτότητα |
---|---|---|
1700 | 92 κάτοικοι, 27 οικογένειες | Territorio d’ Andrussa, ville Piperizza - Πιπερίτσα (Απογραφή Grimani 1700 επί Ενετών) |
1830 | 102 κάτοικοι, 32 οικογένειες | Χωριό Πιπερίτσα, Επαρχίας Ανδρούσης (Κατά την απογραφή των Γάλλων) |
1861 | 224 κάτοικοι | Χωριό Πιπερίτσα, Δήμου Ευας |
1879 | 360 κάτοικοι (193 Άρρενες και 167 Θήλεις) | Χωριό Πιπερίτσα, Δήμου Ευας |
1889 | 419 κάτοικοι (223 Άρρενες και 196 Θήλεις) | Χωριό Πιπερίτσα, Δήμου Ευας |
1896 | 463 κάτοικοι (244 Άρρενες και 219 Θήλεις) | Χωριό Πιπερίτσα, Δήμου Ευας |
1907 | 480 κάτοικοι (226 Άρρενες και 254 Θήλεις) | Χωριό Πιπερίτσα, Δήμου Ευας |
1920 | 435 κάτοικοι (197 Άρρενες και 238 Θήλεις) | Κοινότητα Πιπερίτσης, Επαρχίας Μεσσήνης |
1928 | 504 κάτοικοι (243 Άρρενες και 261 Θήλεις) | Κοινότητα Πιπερίτσης, Επαρχίας Μεσσήνης |
1940 | 477 κάτοικοι (224 Άρρενες και 253 Θήλεις) | Κοινότητα Πιπερίτσης, Επαρχίας Μεσσήνης |
1951 | 359 κάτοικοι | Κοινότητα Πιπερίτσης, Επαρχίας Μεσσήνης |
1961 | 298 κάτοικοι | Κοινότητα Πιπερίτσης, Επαρχίας Μεσσήνης |
1971 | 186 κάτοικοι | Κοινότητα Πιπερίτσης, Επαρχίας Μεσσήνης |
1981 | 161 κάτοικοι | Κοινότητα Πιπερίτσης, Επαρχίας Μεσσήνης |
1991 | 133 κάτοικοι | Κοινότητα Πιπερίτσης, Επαρχίας Μεσσήνης |
2001 | 143 κάτοικοι (79 Άρρενες και 64 Θήλεις) | Δημοτικό Διαμέρισμα Πιπερίτσης, Δήμου Μεσσήνης |
2011 | 141 κάτοικοι | Τοπική Κοινότητα Πιπερίτσης, Δημοτικής Ενότητας Μεσσήνης, Δήμου Μεσσήνης |
2021 | 112 κάτοικοι | Κοινότητα Πιπερίτσης, Δημοτικής Ενότητας Μεσσήνης, Δήμου Μεσσήνης |
-
Πιπερίτσα
-
Πιπερίτσα
-
Πιπερίτσα
-
Πιπερίτσα
-
Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου
-
Ιερός Ναός Παναγίτσας
-
Ιερός Ναός Αγίου Παύλου
-
Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος
-
Πιπερίτσα
-
Μελισσουργοί
-
Πιπερίτσα
-
Πιπερίτσα
-
Πιπερίτσα
-
Πιπερίτσα
-
Πιπερίτσα
-
Πιπερίτσα
-
Πιπερίτσα
-
Πιπερίτσα
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 17 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2014.
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes.html
- ↑ Πληθυσμός και Οικισμοί της Πελοποννήσου 13ος-18ος αιώνας - Παναγιωτόπουλος Βασίλης
- ↑ https://representatives1821.gr/%CF%86%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82/
- ↑ (Ι.Φιλήμονος: Δοκ.περί Ελλ.Επανασ. τομ.Ά 221)
- ↑ ("Πελοποννησιακά" τομ. Α΄ 1958, σελίδα 341)
- ↑ (ΦΕΚ 22/18-12-1840)
- ↑ (ΒΔ.28-2-1867, ΦΕΚ.25/1867)
- ↑ (ΒΔ.31-08-1912, ΦΕΚ.262Α/1912)
- ↑ (ΒΔ.14-03-1919, ΦΕΚ.69Α/1919)
- ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των ΟΤΑ». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022.