Περεκόπ
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 46°10′N 33°43′E / 46.167°N 33.717°E
Το Περεκόπ (ουκρανικά: Перекоп, ρωσικά: Перекоп, κριμαϊκά ταταρικά: Or Qapı, ελληνικά: Τάφρος) είναι οικισμός αστικού τύπου που βρίσκεται στον Ισθμό του Περεκόπ, ο οποίος συνδέει την χερσόνησο της Κριμαίας με την ηπειρωτική Ουκρανία. Είναι γνωστό για το Οχυρό Ορ Καπί που ήταν η πύλη εισόδου για την Κριμαία. Σήμερα είναι μέρος του δήμου Αρμιάνσκ. Πληθυσμός: 919 κάτοικοι (απογραφή 2014).
Περεκόπ | |
---|---|
46°9′41″N 33°41′35″E | |
Χώρα | Ουκρανία και Ρωσία |
Διοικητική υπαγωγή | d:Q122931475 |
• Μέλος του/της | d:Q4445204 |
Υψόμετρο | 5 μέτρα |
Πληθυσμός | 919 (2014)[1] |
Ταχ. κωδ. | 96011 |
Ζώνη ώρας | UTC+02:00 (επίσημη ώρα) UTC+03:00 (θερινή ώρα) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Όνομα
ΕπεξεργασίαΤο αρχικό του όνομα ήταν Τάφρος, από τον ελληνικό οικισμό που χτίστηκε στην γύρω περιοχή. Στη συνέχεια ήταν το αντίστοιχο όνομα Ορ Καπί στην κριμαϊκή ταταρική γλώσσα από τις λέξεις Or - τάφρος και Qapı - πύλη, και στη συνέχεια το όνομα Περεκόπ στις Σλαβικές γλώσσες, που σημαίνει κυριολεκτικά έναν υπερβολικά σκαμμένο τόπο.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΛόγω της καίριας θέσης, στο πέρασμα των χρόνων το Περεκόπ αλώθηκε αρκετές φορές.
Κατά τη διάρκεια του Ρωσο-τουρκικού Πολέμου (1735-1739), ο Ρώσος στρατάρχης Μπουρκχάρντ Κρίστοφ φον Μούνιχ εισέβαλε επιτυχώς στις οχυρώσεις στις 17 Ιουνίου 1736 και ερείπωσε το ταταρικό φρούριο. Αυτό ήταν σοβαρό, αν όχι θανάσιμο, πλήγμα για την ανεξαρτησία του Κριμαϊκού Χανάτου.
Η πόλη σχεδόν αφανίστηκε από την Άλωση του Περεκόπ από τον Κόκκινο Στρατό το 1920. Η πολιορκία ήταν ένα βασικό επεισόδιο του ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου. Η επιτυχία των Μπολσεβίκων τους επέτρεψε να διώξουν τον Λευκό Στρατό του Πιότρ Βράνγκελ από την Κριμαία. Δώδεκα χρόνια αργότερα, οι Σοβιετικοί έχτισαν τη νέα πόλη, το Κρασνοπερεκόπσκ 32 χιλιόμετρα νότια.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το Περεκόπ κατελήφθη από τον γερμανικό Στρατό, από τις 27 Σεπτεμβρίου 1941 έως την 1 Νοεμβρίου 1943. Η κατάληψη του Περεκόπ (τόσο από τη Βέρμαχτ το 1941 και τον Κόκκινο Στρατό το 1943) χρησιμοποιήθηκε για να απομονώσει την Κριμαία από την υπόλοιπη Ουκρανία.