Ουκρανική κρίση

Η Ουκρανία αντιμετώπισε αναταραχές όταν ο πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς αρνήθηκε να υπογράψει συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 21 Νοεμβρίου 2013.^[3] Ένα οργανωμένο πολιτικό κίνημα γνωστό ως Euromaidan απαιτούσε στενότερους δεσμούς με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την αποπομπή του Γιανουκόβιτς.^[4] Αυτό το κίνημα ήταν τελικά επιτυχές, με αποκορύφωμα την επανάσταση του Φεβρουαρίου 2014, η οποία απομάκρυνε τον Γιανουκόβιτς και την κυβέρνησή του.^[2]

Στις 24 Ιανουαρίου 2014, σε διάφορες πόλεις της Δυτικής Ουκρανίας, όπως το Ιβάνο-Φρανκίβσκ και το Τσερνίβτσι, διαδηλωτές εισήλθαν στα κτίρια των περιφερειακών κυβερνήσεων σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς τον πρόεδρο Γιανουκόβιτς. Στο Ιβάνο-Φρανκίβσκ, σχεδόν 1.500 διαδηλωτές κατέλαβαν το κτίριο της περιφερειακής κυβέρνησης και μπήκαν στο εσωτερικό του κτιρίου. Στην πόλη Τσερνίβτσι πλήθος διαδηλωτών κατέστρεψαν το γραφείο του κυβερνήτη, ενώ οι αστυνομικοί προστάτευαν το κτίριο. Στο Ούζγκοροντ είχε επίσης μπλόκαραν τα περιφερειακά γραφεία και στη δυτική πόλη του Λβιβ στήθηκαν οδοφράγ��ατα αμέσως μετά την είσοδο στο γραφείο του κυβερνήτη.^[5]

Από τις αρχές Μαρτίου 2014, στο Ντονμπάς άρχισαν να λαμβάνουν χώρα διαδηλώσεις από φιλορωσικές και αντικυβερνητικές ομάδες, ως μέρος του απόηχου της ουκρανικής επανάστασης του Φεβρουαρίου 2014 και του κινήματος Γιουρομάινταν . Αυτές οι διαδηλώσεις, ακολουθήσαν την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία, μέρος μιας ευρύτερης ομάδας παράλληλων φιλορωσικών διαδ��λώσεων και εξελίξεων στη νότια και ανατολική Ουκρανία, οι οποίες κλιμακώθηκαν τον Απρίλιο του 2014 σε πόλεμο μεταξύ των αυτονομιστικών δυνάμεων των αυτοανακηρυγμένων Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ με την ουκρανική κυβέρνηση.^[6][7]

Εν μέσω του συνεχιζόμενου πολέμου, οι αυτονομημένες δημοκρατίες διεξήγαγαν δημοψηφίσματα για το καθεστώς των περιφερειών του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ στις 11 Μαΐου 2014. Στα δημοψηφίσματα, τα οποία θεωρήθηκαν παράνομα από την Ουκρανία και αντιδημοκρατικά από τη διεθνή κοινότητα, περίπου το 90% ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας της λαϊκής δημοκρατίας του Ντονέτσκ του Λουχάνσκ.^[8] Στο δημοψήφισμα χρησιμοποιήθηκε η ρωσική λέξη самостоятельность, (σαμοστάγιατελναστ') (κυριολεκτικά σημαίνει «το να στέκεται κάποιος μόνος του»), η οποία μπορεί να μεταφραστεί είτε ως πλήρης ανεξαρτησία είτε ως ευρεία αυτονομία. Η λέξη αυτή άφησε τους ψηφοφόρους σε σύγχυση σχετικά με το τι σήμαινε στην πραγματικότητα αυτή η λέξη στο ψηφοδέλτιο.^[9][8])

Οι μάχες συνεχίστηκαν σε όλο το 2014 και το 2015, παρά τις πολλές προσπάθειες για την εφαρμογή κατάπαυσης του πυρός. Η Ουκρανική κυβέρνηση δήλωσε ότι η Ρωσική Ομοσπονδία παρείχε τόσο υλική όσο και στρατιωτική υποστήριξη στους αυτονομιστές, αν και η Ρωσία αρνήθηκε κάτι τέτοιο. Η ηγεσία των αυτονομιστών αποτελούνταν σε μεγάλο βαθμό από Ρώσους πολίτες μέχρι τον Αύγουστο του 2014.^[10][11]

Στις 11 Ιανουαρίου 2017, το Υπουργικό Συμβούλιο της Ουκρανίας ενέκρινε σχέδιο για την επανένταξη της περιοχής και των κατοίκων του Ντονμπάς ως πολίτες και ως έδαφος της Ουκρανίας.^[12] Το σχέδιο θα έδινε στη Ρωσία μερικό έλεγχο του εκλογικού σώματος και έχει περιγραφεί από την εφημερίδα Ζερκάλο Νέντελι ως «εμφύτευση ενός καρκινικού κυττάρου στο σώμα της Ουκρανίας».^[13]

Από τις 26 Φεβρουαρίου 2014, οι Φιλορώσοι ένοπλοι άρχισαν σταδιακά να καταλαμβάνουν τη χερσόνησο προκαλώντας διαμαρτυρίες.^[14] Η Ρωσία αρχικά δήλωσε ότι αυτοί οι ομαδοποιημένοι μαχητές, που ονομάστηκαν «μικροί πράσινοι άνδρες» στην Ουκρανία, ήταν «τοπικές δυνάμεις αυτοάμυνας».^[15] Ωστόσο, αργότερα παραδέχτηκαν ότι ήταν στην πραγματικότητα Ρώσοι στρατιώτες χωρίς διακριτικά, επιβεβαιώνοντας επί τόπου αναφορές ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.^{[16][17][18][19][20][21][22]} Μέχρι τις 27 Φεβρουαρίου, το κτήριο του κοινοβουλίου της Κριμαίας είχε καταληφθεί από ρωσικές δυνάμεις. Οι ρωσικές σημαίες τοποθετήθηκαν πάνω από αυτά τα κτίρια και μια κυβέρνηση που δήλωνε δήλωσε ότι θα διεξήγαγε δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της από την Ουκρανία.^[23] Μετά το διεθνώς μη αναγνωρισμένο δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στις 16 Μαρτίου 2014, η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία στις 18 Μαρτίου 2014.