Μάριος Πλωρίτης

Ο Μάριος Πλωρίτης γεννήθηκε στον Πειραιά και ήταν πτυχιούχος της Νομικής, των Οικονομικών και των Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πραγματοποίησε θεατρικές σπουδές στην Αγγλία, Γαλλία και ΗΠΑ. Διετέλεσε κριτικός του θεάτρου και του κινηματογράφου στην εφημερίδα Ελευθερία (1945-1965), διευθυντής του θεατρικού τμήματος του ΕΙΡ (1950-1952), καθηγητής της Ιστορίας Θεάτρου στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης (1956-1967) και καθηγητής του πανεπιστημίου του Βενσέν στο Παρίσι. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν. Συνολικά σκηνοθέτησε σε διάφορους αθηναϊκούς θιάσους περίπου 20 θεατρικά έργα, κυρίως την περίοδο 1952-1962. Από το 1971 διετέλεσε καθηγητής θεατρολογίας στο πανεπιστήμιο των Αθηνών.

Το μεταφραστικό και κριτικό έργο του Πλωρίτη είναι σημαντικό. Τα εβδομαδιαία άρθρα-επιφυλλίδες του στο Βήμα της Κυριακής και σε διάφορα περιοδικά «άφησαν εποχή». Ήταν διευθυντής της εφημερίδας Η Νίκη (1965-1967) και 1974 και μετά^[1]. Υπήρξε μέλος της ΕΣΗΕΑ, της Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων, της Ένωσης Θεατρικών Κριτικών, της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου, του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων και άλλων σωματείων και οργανισμών. Επίσης ό Πλωρίτης υπήρξε συνιδρυτής μαζί με τους Αλέκο Πατσιφά και Νικόλαο Καρύδη των εκδόσεων Ίκαρος.

Ο Μάριος Πλωρίτης είχε κάνει τρεις γάμους: Έναν με την ηθοποιό Έλλη Λαμπέτη το 1950 (χώρισαν το 1953), δεύτερο με τη Μαρίκα Ανεμογιάννη το 1964 και τρίτο το 1996 με την Κάτια Δανδουλάκη (με την οποία ήταν ήδη ζευγάρι για πολλά χρόνια — έζησαν μαζί συνολικά 35 χρόνια, σύμφωνα με τα λεγόμενά της σε κάποια συνέντευξη που παραχώρησε). Σύντροφός του, επίσης, υπήρξε και η δημοφιλέστατη Ελληνίδα ηθοποιός Αλ��κη Βουγιουκλάκη.

Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.

Μιλούσε επίσης γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά και ιταλικά.

Ο Μάριος Πλωρίτης έγραψε τα εξής βιβλία:

• Πρόσωπα του νεώτερου δράματος (1965, δ΄ έκδοση 1978)
• Τα λοφία και οι παγίδες (1966)
• Τα προσωπεία (1967)
• Μέγιστον μάθημα (1975)
• Πολιτικά ΄Β και ΄Γ (1980)
• Μπρεχτ και Xίτλερ (1984)
• Τέχνη, Γλώσσα και εξουσία (1989)
• Της σκηνής και της τέχνης (1990)
• Νέα πολιτικά Ά και ΄Β (1990)
• Μίμος και μίμος (1990)
• Έρως ελευθερίας και δημοκρατίας (1992)

Μετέφρασε επίσης τα ακόλουθα έργα: Γράμματα σ΄ ένα νέο ποιητή του Ρίλκε (1943), Ποιήματα του Μπρεχτ (1978) και ένα πλήθος 120 περίπου θεατρικών έργων των: Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, Ουάιλντ, Πιραντέλλο, Ο Νιλ, Μπρεχτ, Ανούιγ, Ουίλιαμς, Μωμ, Βάις κ.ά..

• Κατάλογος θεατρικών παραστάσεων στις οποίες ο Μ. Πλωρίτης εργάστηκε ως σκηνοθέτης.
• Κατάλογος θεατρικών παραστάσεων που βασίστηκαν σε μεταφράσεις ή/και διασκευές του Μ. Πλωρίτη.

• Γραμματόσημο με τη μορφή του Πλωρίτη εκδόθηκε το 2015 στην αναμνηστική σειρά γραμματοσήμων των ΕΛΤΑ «100 χρόνια από την ίδρυση της ΕΣΗΕΑ» ^[2].

• Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας: Πρόσωπα - Έργα - Ρεύματα - Όροι, εκδ. Πατάκης, Αθήνα 2007