Μίμης Φωτόπουλος
Ο Μίμης (Δημήτρης) Φωτόπουλος (Ζάτουνα Αρκαδίας, 20 Απριλίου 1913 - Αθήνα, 29 Οκτωβρίου 1986) υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου.
| Μίμης Φωτόπουλος | |
|---|---|
 Ο Μίμης Φωτόπουλος στον ελληνικό κινηματογράφο | |
| Γέννηση | 20 Απριλίου 1913 Ζάτουνα Αρκαδίας |
| Θάνατος | 29 Οκτωβρίου 1986 (73 ετών) Αθήνα |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Αμαρουσίου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Ιδιότητα | ηθοποιός θεάτρου, ηθοποιός ταινιών, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ζωγράφος, ποιητής, ηθοποιός τηλεόρασης και κωμικός[1] |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα Τσάλα |
| Τέκνα | Άννα Φωτόπουλου και Μαρία Φωτοπούλου |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Κωμωδία |
| Σημαντικά έργα | Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Λατέρνα, φτώχεια και γαρίφαλο και Η κάλπικη λίρα |
| Βραβεύσεις | Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Γεωργίου Α΄ |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στη Ζάτουνα Γορτυνίας και ήταν γιος του Νικολάου Φωτόπουλου και της Άννας Παπαδοπούλου από το Αίγιο. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παρακολούθησε μαθήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (μέχρι το β΄ έτος, 1933). Συμμετείχε στο ΕΑΜ, και για τη δράση του εξορίστηκε στην Ελ Ντάμπα, κατά τα Δεκεμβριανά.
Εργάσθηκε ως ηθοποιός - θιασάρχης από το 1952 και σκηνοθέτης από το 1960. Έγραψε 7 βιβλία (4 ποιητικές συλλογές: «Μπουλούκια» 1940, «Ημιτόνια» 1960, «Σκληρά τριολέτα�� 1961 και «Ο θάνατος των ημερών» 1976) και 3 αυτοβιογραφικά («25 χρόνια θέατρο» 1958, «Το ποτάμι της ζωής μου» και «Ελ Ντάμπα - Όμηρος των Εγγλέζων» 1965) και 2 θεατρικά έργα («Ένα κορίτσι στο παράθυρο» 1966 και «Πελοπίδας ο καλός πολίτης» 1976) που έχουν παιχτεί. Οργάνωσε 5 εκθέσεις ζωγραφικής (ιδιότυπης τεχνικής κολάζ γραμματοσήμων).
Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Ελευθέρου Θεάτρου και Πρόεδρος του Δ. Σ. Άρματος Θέσπιδος. Έκανε θεατρικές περιοδείες στην Αμερική, Γερμανία, Αίγυπτο, Τουρκία και Κύπρο. Τιμήθηκε με τα παράσημα Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α΄ και Σταυρό του Αποστόλου Μάρκου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Ο Μίμης Φωτόπουλος ασχολήθηκε για πολλά χρόνια και με αξιοσημείωτη επιτυχία με την τεχνική του κολάζ και μάλιστα με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, τη χρήση «ψηφίδων» από γραμματόσημα με τις οποίες έφτιαξε μεγάλο αριθμό ζωγραφικών πινάκων.
Σημαντικότερες συμμετοχές του ήταν στο «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ, στις «Αγριόπαπιες» του Ίψεν στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», στο «Όνειρο καλοκαιρινής νύκτας» του Σαίξπηρ στο θέατρο του Βασιλικού Κήπου (1956) και για πολλά χρόνια συνεργάστηκε με τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Εμφανίστηκε σε δεκάδες κωμωδίες φάρσες αλλά και δραματικούς ρόλους. Χαρακτηριστικές ερμηνείες στο «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» και «Δον Καμίλο». Επίσης σε περισσότερες από 100 ταινίες με κωμικούς ρόλους όπως Η κάλπικη λίρα, Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Τα κίτρινα γάντια, Το σωφεράκι, Ο εμίρης και ο κακομοίρης (στην ταινία αυτή η Ελένη Προκοπίου αποτέλεσε την κινηματογραφική του κόρη), Ο γρουσούζης κ.ά.
Χαρακτηριστική του κινηματογραφική ατάκα που βρίσκουμε στην ταινία Ο ουρανοκατέβατος: «Και μετά θα κάααθεσαι!»
Απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 73 ετών στην Αθήνα στις 29 Οκτωβρίου 1986.
Συγγραφικό έργο
Επεξεργασία- «Το ποτάμι της ζωής μου» εκδ. Καστανιώτη : Αυτοβιογραφία όπου ο Μ. Φωτόπουλος μιλάει για το ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο της εποχής του, καθώς και για άλλες του επιδόσεις στις τέχνες, παράλληλα με τις διάφορες σχέσεις του με τους ανθρώπους. «Γεννήθηκα», γράφει, «ανήμερα Κυριακής των Βαΐων, σημαδιακή μέρα στη Ζάτουνα, χωριό που έγινε γνωστό όχι από μένα φυσικά, αλλά από τον Μίκη Θεοδωράκη που τον εξόρισε εκεί η εφταετία». Στο ποτάμι της ζωής του γράφουν επίσης οι Λάκης Λαζόπουλος, Γιάννης Σιδέρης, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Έλενα Ακρίτα, Μαρία Ρεζάν, Χρήστος Βαλαβανίδης και Γιάννης Ξανθούλης. Το έργο συμπληρώνεται με πλούσια εικονογράφηση με έλλειψη όμως χρονολογίου στοιχείων φιλμογραφίας και θεατρικών παραστάσεων.
Πολιτική δράση και εξορία
ΕπεξεργασίαΣτη διάρκεια της κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση στις τάξεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Το 1944 θα συμμετάσχει στα Δεκεμβριανά όπου θα συλληφθεί από τις βρετανικές μονάδες και θα εκτοπιστεί στο στρατόπεδο της Ελ Ντάμπα, από όπου θα επιστρέψει τον Μάρτη του 1945.[2]
Φιλμογραφία
ΕπεξεργασίαΤηλεόραση
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος |
|---|---|
| 1981 | Ο Κήπος με τ’ αγάλματα |
| 1982 | Δον Καμίλο |
| 1984 | Ο θείος μας ο Μίμης |
Θεατρικές παραστάσεις
ΕπεξεργασίαΚατάλογος βασικών πληροφοριών θεατρικών παραστάσεων, στις οποίες ο Μ. Φωτόπουλος συμμετείχε ως ηθοποιός.
Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Πρόσωπα θεάτρου: Μίμης Φωτόπουλος (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
Πηγές
Επεξεργασία- «Who's Who 1979», σ.735.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ Epochi, rizospastis.gr | Synchroni. «rizospastis.gr - Υπηρέτησε το όνειρο ενός δικαιότερου κόσμου». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2016.
- ↑ «Οι Γερμανοί ξανάρχονται». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ «Μια νύχτα στον παράδεισο (Ηθοποιοί)». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Στεφανάκης, Δημήτρης. «Η ιστορία του αυτοκινήτου στην Ελλάδα». Fosonline.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023.
- ↑ Κατσάρας, Θεοδόσης (2 Φεβρουαρίου 2021). «Γίναμε... κόμβος!». ΝΕΟΣ ΑΓΩΝ. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023.
- ↑ «Με δύναμη από το περιθώριο». Τα Νέα. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023.
- ↑ «Ο σκληρός καυγάς Σακελλάριου – Τζαβέλλα για την πατρότητα της ιδέας της ταινίας «Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο». Ο Φίνος δεν ήθελε τον Αυλωνίτη και θεωρούσε την Καρέζη αλλήθωρη!» από mixanitouxronou.gr. Δημοσιεύθηκε 06/01/2016. Αρχειοθετήθηκε 10/01/2017. Ανακτήθηκε 04/03/2018.
- ↑ Θεοδωρίδης, Στέλιος (27 Δεκεμβρίου 2022). «Ο Φανούρης και το σόι του (1957 ταινία)». Texnologia.net Νέα, ενημέρωση & ειδήσεις στην τεχνολογία. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023.
- ↑ «Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2024.
- ↑ Delveroudi, Ελίζα Άννα Δελβερούδη /Prof Eliza Anna (1994-01-01). «1994 - Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και ο ελληνικός κινηματογράφος». ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΉ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΜΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ. https://www.academia.edu/43072274/1994_%CE%9F_%CE%99%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%BF_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82.
- ↑ «Ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ «Βαρβάρα, το πλεονέκτημα». Τα Νέα. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023.
- ↑ Kassaveti, Ursula-Helen (2018). «Ρένα Γαλάνη: Μία πρώιμη γυναικεία κινηματογραφική γραφή τη δεκαετία του 1960». Google Scholar.