Απόστολος Βασιλείου

Ο Αποστολάρας Βασιλείου γεννήθηκε το 1801 στο Γομάτι Χαλκιδικής και κατάγονταν από αρχοντική οικογένεια.

Με το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821 συμμετείχε στο στρατιωτικό σώμα του Εμμανουήλ Παπά στις επιχειρήσεις της Χαλκιδικής, ως επικεφαλής ανδρών από τα Μαδεμοχώρια. Μετά την καταστροφή της Κασσάνδρας κατέφυγε στη Σκόπελο, όπου είχε εξέχουσα θέση στην εκεί παροικία των Μακεδόνων.

Από τη Σκόπελο, ο Βασιλείου μαζί με τον Κωνσταντίνο Δουμπιώτη και άλλους Χαλκιδικιώτες αγωνιστές τέθηκαν υπό τη γενική ηγεσία του Αναστάσιου Καρατάσου και με τη ναυτική αρωγή των Σποραδιτών καπεταναίων συνέδραμαν σε διάφορες μάχες στη Στερεά Ελλάδα. Συμμετείχε έτσι στις μάχες στα Βρυσάκια Χαλκίδας το 1822 και στο Τρίκερι το 1823. Το Δεκέμβριο του 1824 μαζί με τον Αν. Καρατάσο και τον Κων. Δουμπιώτη μετέβησαν στην Αθήνα, όπου συμμετείχαν στον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο, στο πλευρό των Ρουμελιωτών.

Ο στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης αναφέρει στα απομνημονεύματά του: "...Φέραμε και τους άλλους καπεταναίους εκεί, του Καρατάσιου, κι αυτοίνοι ήταν πρόθυμοι όλοι οι αθάνατοι, Ντουπιώτης, Πηνειός, Βελέτζας, Αποστολάκης, Ζορμπάς."

• Το 1825 συμμετείχε στις μεγάλες μάχες κατά του Ιμπραήμ στο Νεόκαστρο και στο Σχοινόλακκα στην Πελοπόννησο. Στα τέλη του ίδιου έτους, τίθεται επικεφαλής σώματος 114 ανδρών και μαζί με τα σώματα των Αν. Καρατάσου, Αγγελή Γάτσου και Κων. Δουμπιώτη ανέλαβαν τη διαφύλαξη της Ύδρας από πιθανή επίθεση του Ιμπραήμ.
• Το 1826, μήνα Μάρτιο, έστειλε ευχαριστήρια επιστολή στον Ιωάννη Κωλέττη και μετέπειτα συμμετείχε στη μάχη της Αταλάντης.
• Το 1828 και ενώ κατοικούσε ακόμα στη Σκόπελο, με την έλευση του Ιωάννη Καποδίστρια κλήθηκε να συμμετάσχει στη διοργάνωση του νέου τακτικού Ελληνικού στρατού.
• Το 1829 του ανατίθεται η διοίκηση του 16ου τάγματος (ένα από τα πρώτα 20 νεοσύστατα τάγματα) της Ελλάδος.
• Ο Αποστολάρας Βασιλείου τιμήθηκε με τον βαθμό του ταγματάρχη πεζικού και του χιλιάρχου (1832) στον νεοσύστατο Ελληνικό στρατό.
• Το 1833 συμμετέχει με την πλευρά του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στο κίνημα κατά της αντιβασιλείας. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται μαζί με τον αρχιστράτηγο στις φυλακές του Ναυπλίου, όπου και πεθαίνει τον χειμώνα της ίδιας χρονιάς.

Ο Μακρυγιάννης αναφέρει στα απομνημονεύματά του:

"...Τέλος πάντων με τέτοιες δικαιοσύνες ήθελαν να κόψουν τους πρωταγωνιστάς ως κακούργους, τον Κολοκοτρώνη, τον Κολιόπουλον, το Κριτζώτη, τον Τζαβέλα, τον Γρίβα, τον Μαμούρη, τον Ρούκη, τον Ντουπιώτη, τον Αποστολάρα, τον Μήλιον."

Το 1865 η σύζυγός του Μαρία υπέβαλε στην επιτροπή χορήγησης συντάξεων αίτημα για την αποκατάσταση της μνήμης του συζύγου της.

• Παπαοικονόμου, Νικόλαος Εμμ. (2016). Προσωπογραφία αγωνιστών του 1821 από τη Χαλκιδική και τη Θεσσαλονίκη : όψεις της συμβολής της Μακεδονίας στην επανάσταση του 1821 και στη συγκρότηση του πρώτου τακτικού στρατού του Ελληνικού κράτους. Θεσσαλονίκη: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. ISBN 978-960-9458-12-2. 

• περιοδικό Παγχαλκιδικός Λόγος, Απρίλιος-Μάιος 2010
• Κύτταρο Ιερισσού, πολιτισμικό περιοδικό έντυπο, Ιανουάριος 2010, Σελ. 6