Ανδρέας Χριστοφίδης

Ο Ανδρέας Χριστοφίδης γεννήθηκε στην Λευκωσία στις 20 Αυγούστου 1937.^[2][3] Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο.^[2] Στη συνέχεια σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1954 έως το 1958.^[2] Το 1958 επέστρεψε στην Κύπρο και ξεκίνησε να εργάζεται ως φιλόλογος καθηγητής στο Παγκύπριο Γυμνάσιο έως το 1963.^[2] Παράλληλα, διετέλεσε γενικός γραμματέας της ΟΕΛΜΕΚ.^[2] Την περίοδο 1963-1964 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, με ειδικεύσεις στα παιδαγωγικά και στα μέσα μαζικής επικοινωνίας.^[2]

Το 1964 διορίστηκε διευθυντής των ελληνικών προγραμμάτων του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (ΡΙΚ).^[2] Το 1967 ανέλαβε γενικός διευθυντής του ΡΙΚ.^[2] Παρέμεινε στη θέση αυτή έως το 1983.^[2] Προώθησε τον εκπολιτιστικό και πνευματικό ρόλο του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, με την προώθηση ανάλογων προγραμμάτων αλλά επίσης το ΡΙΚ ανέπτυξε παράλληλα κι άλλες πρωτοβουλίες.^[2] Ιδρύθηκε θέατρο, ορχήστρα κλασσικής μουσικής, κυκλοφόρησαν μουσικοί δίσκου, δημοσιεύθηκαν εκδόσεις, συνδιοργανώθηκε το ετή��ιο Φεστιβάλ Λευκωσίας κ.ά..^[2] Οι θεατρικές παραστάσεις του Θεάτρου ΡΙΚ (πρόδρομος του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου) μεταφέρονταν στην τηλεόραση γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία σε Κύπρο και Ελλάδα.^[2] Επιπλέον, το ΡΙΚ παρήγαγε ντοκιμαντέρ τα οποία απέσπασαν πανελλήνιες και διεθνείς διακρίσεις.^[2]

Την περίοδο του πραξικοπήματος του 1974 παύθηκε από γενικός διευθυντής του ΡΙΚ.^[2] Επανήλθε στη θέση του λίγες μέρες αργότερα μετά την αποτυχία των πραξικοπηματιών.^[2] Επιπλέον, ήταν γενικός διευθυντής του ΡΙΚ τη δύσκολη περίοδο μετά την τουρκική εισβολή, κατά την οποία ο ρόλος του ΡΙΚ εντός και εκτός Κύπρο ήταν πολύ σημαντικός.^[2]

Επιπρόσθετα, προώθησε τη συνεργασία του ΡΙΚ με ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς άλλων ευρωπαϊκών χωρών.^[2] Ενέταξε το ΡΙΚ στην Ευρωπαϊκή Ένωση Ραδιοφωνίας (EBU), της οποίας αποτέλεσε και μέλος του διοικητικού συμβουλίου.^[2][4] Επιπρόσθετα, διετέλεσε μέλος διοικητικού συμβουλίου του Διεθνούς Ινστιτούτου Επικοινωνίας.^[2] Αντιπροσώπευσε το ΡΙΚ και την Κύπρο σε διεθνή συνέδρια της EBU και της ΟΥΝΕΣΚΟ σε διάφορες χώρες.^[2]

Αποχώρησε από το ΡΙΚ το 1983 όταν διορίστηκε κυβερνητικός εκπρόσωπος.^[2]

Διετέλεσε σύμβουλος των προέδρων Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ και Σπύρου Κυπριανού.^[2] Τους συνόδευε σε αποστολές στην έδρα του ΟΗΕ, σε διεθνή συνέδρια και σε επισκέψεις σε πολλές χώρες.^[2] Ακόμη, διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Διεθνούς Ιδρύματος News Concern (με έδρα το Λονδίνο) που έχει την ευθύνη και εποπτεία για το διεθνές δημοσιογραφικό πρακτορείο Gemini Press.^[2] Επιπλέον, υπήρξε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου.^[2]

Στις 22 Ιουλίου 1983 διορίστηκε κυβερνητικός εκπρόσωπος στην Κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού 1983.^[2][5] Στις 7 Ιανουαρίου 1985 διορίστηκε Υπουργός Παιδείας στην Κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού 1983.^[6][1][2] Παρέμεινε στη θέση αυτή έως τις 27 Φεβρουαρίου 1988 που ολοκληρώθηκε η θητεία της κυβέρνησης.^[2][1][6]

Μετά το τέλος της υπουργικής του θητείας έζησε για μικρό χρονικό διάστημα στην Αθήνα όπου και δίδαξε στο παράρτημα του Πανεπιστημίου της Ινδιανάπολης.^[2] Παράλληλα είχε διευθυντική θέση στην πρώτη πολυεθνική συνδρομητική τηλεόραση της Ελλάδας.^[2] Επιπλέον, συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και κυρίως με την εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος, δημοσιεύοντας πολλά άρθρα, πολιτικού και πολιτιστικού περιεχομένου.^[2]

Αργότερα ο Ανδρέας Χριστοφίδης ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, ενώ δίδαξε και σε σχολή δημοσιογραφίας.^[2] Αργότερα ανέλαβε ως διευθυντής του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων.^[2][3]

Απεβίωσε στις 22 Ιουνίου 1998.^[2][3] Είχε 1 υιό και 1 κόρη.^[7][3]

Ο Ανδρέας Χριστοφίδης ασχολήθηκε με την κριτική βιβλίου και θεάτρου, με το χρονογράφημα και με το δοκίμιο.^[2] Δημοσίευσε πολλά κείμενα στον τύπο.^[2] Έγραψε σενάρια για ντοκιμαντέρ και άλλα κείμενα τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών.^[2] Επιπλέον, υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας του λογοτεχνικού περιοδικού Πνευματική Κύπρος.^[2] Ακόμη, εργάστηκε ως ανθολόγος.^[2] Επιπρόσθετα, ασχολήθηκε με την ποίηση και το ταξιδιωτικό κείμενο.^[2]

Έχει εκδώσει τα βιβλία:^[2]

1. Ἐρωτικά Κυπρίων (ανθολογία, 1962)
2. Τό Μαῦρο καί τό Ἄσπρο (ταξιδιωτικά δοκίμια, 1965)
3. Ἀνθολογία Κυπριακῆς Ποιήσεως (μαζί με τον Κώστα Μόντη, 1965· β' έκδοση, καθώς και γαλλική έκδοση μαζί με τον Gaston-Henry Aufrere, 1971۬ γ' έκδοση, καθώς και αγγλική έκδοση μαζί με την Amy Mims, 1974)
4. Εἰσαγωγή στήν Προπαγάνδα (μελέτημα, 1966)
5. Θέματα καί Ἀπόψεις, τόμος Α' (δοκίμια και κριτικά, 1966)
6. Θέματα καί  Ἀπόψεις, τόμος Β' (δοκίμια, 1969)
7. Εἰκονογράφηση Ξένη (ποίηση, 1969)
8. Ἀναλυτικές Προτάσεις (ποίηση, 1970)
9. Ἀνθολογία Κυπριακοῦ Διηγήματος (μαζί με τον Πάνο Ιωαννίδη, 1971)
10. Θέματα καί Ἀπόψεις, τόμος Γ' (δοκίμια, 1973)
11. Ὁμιλίες τῆς Νύχτας (ποίηση, 1979)
12. Για την Παιδεία και την Κύπρο (ομιλίες)
13. Σε αυτό τον μικρό Πλανήτη (χρονογραφήματα, 1990)
14. Ο Κίσσιγκερ και η Κύπρος (πολιτική μονογραφία, 1990)
15. Η Διαδικασία του Ύπνου (αφήγημα, 1993)
16. Αμμόλοφος (ποιήματα, 1995)
17. Τα Έλλογα και τα Παράδοξα (δοκίμια, 1995).

Ο Ανδρέας Χριστοφίδης τιμήθηκε τρεις φορές με το κρατικό βραβείο λογοτεχνίας: δυο φορές με το βραβείο δοκιμίου για τα βιβλία του Θέματα καί Ἀπόψεις Β' και Γ' και με το βραβείο ποίησης για το βιβλίο του Ὁμιλίες τῆς Νύχτας.^[2] Επιπλέον, έχει τιμηθεί με:^[2]

• το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικα από την ελληνική κυβέρνηση
• το παράσημο του Ιππότη της Αξίας από τη γαλλική κυβέρνηση. 

Ανακηρύχθηκε επίσης επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.^[2]

Για τη ζωή και το έργο του Ανδρέα Χριστοφίδη έχουν γραφτεί τα εξής βιβλία από την Ρήνα Χαραλαμπίδου-Κατσελλή:^[2]

• Ανδρέας Χριστοφίδης, βίος/πολιτεία (1995),
• Ανδρέας Χριστοφίδης, η πεμπτουσία μιάς προσφοράς (2010)
• Δύο φιλολογικά μνημόσυνα για τον Ανδρέα Ν. Χριστοφίδη

• «Χριστοφίδης Ανδρέας». www.polignosi.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2020. 
• «Andreas Christofides - Obituary». www.hri.org (στα Αγγλικά). 22 Ιουνίου 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2005. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2020.