Αλέκα Παπαρήγα
Η Αλέκα Παπαρήγα (Αθήνα, 5 Νοεμβρίου 1945) είναι Ελληνίδα πρώην πολιτικός η οποία διετέλεσε Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας από το 1991 μέχρι το 2013. Ήταν η δεύτερη γυναίκα αρχηγός πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα και η πρώτη γυναίκα Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ.[1] Υπήρξε η μακροβιότερη αρχηγός κόμματος μετά τη μεταπολίτευση, καθώς συμπλήρωσε 22 συνεχή χρόνια στη θέση αυτή.[2]
| Αλέκα Παπαρήγα | |
|---|---|
.jpg) Η Αλέκα Παπαρήγα στο debate του 2009 | |
| Γενική Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας | |
| Περίοδος 27 Φεβρουαρίου 1991 – 14 Απριλίου 2013 | |
| Προκάτοχος | Γρηγόρης Φαράκος |
| Διάδοχος | Δημήτρης Κουτσούμπας |
| Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ | |
| Περίοδος 10 Οκτωβρίου 1993 – 25 Ιανουαρίου 2015 | |
| Διάδοχος | Δημήτρης Κουτσούμπας |
| Βουλευτής της Βουλής των Ελλήνων | |
| Περίοδος 10 Οκτωβρίου 1993 – 22 Απριλίου 2023 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 5 Νοεμβρίου 1945, Αθήνα, Ελλάδα |
| Εθνότητα | Ελληνίδα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας |
| Σύζυγος | Θανάσης Παπαρήγας (πέθανε το 2002) |
| Παιδιά | 2 |
| Κατοικία | Αθήνα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Επάγγελμα |
|
| Θρήσκευμα | Αθεϊσμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικό
ΕπεξεργασίαΠροσωπική ζωή
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε ως Αλεξάνδρα Δρόσου.[3] Γονείς της ήταν ο Νίκος και η Κική Δρόσου, οι οποίοι ήταν αντιστασιακοί και μέλη του KKE, με καταγωγή από την Κεφαλονιά.[4] Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως υπάλληλος σε επιχειρήσεις και ως εκπαιδευτικός.[5]
Παντρεύτηκε ��ον δημοσιογράφο Θανάση Παπαρήγα (1945-2002), γιο του Μήτσου Παπαρήγα, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Βασιλεία και ένα άλλο παιδί το οποίο απεβίωσε σε ηλικία τριών ετών.[6][7] Ο σύζυγός της απεβίωσε στις 11 Οκτωβρίου 2002, έπειτα από το βαρύτατο τραυματισμό του σε τροχαίο δυστύχημα.[8]
Η Παπαρήγα μιλάει αγγλικά και ρωσικά και έχει συγγράψει βιβλίο σχετικά με τη χειραφέτηση και την απελευθέρωση της γυναίκας.[3]
Πολιτική δραστηριότητα
ΕπεξεργασίαΤο 1961 συμμετείχε στο Κίνημα Ειρήνης.[5] Ήταν μέλος του γραφείου οργάνωσης της νεολαίας της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς και της τριμερούς γραμματείας του γραφείου σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.[9] Το 1968, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, οργανώθηκε στο ΚΚΕ και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των οικογενειών των πολιτικών κρατουμένων.[10] Συνελήφθη από τη χούντα των συνταγματαρχών[11] και κρατήθηκε επί 4 μήνες[1].
Το 1974 έγινε μέλος του γραφείου της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών και ασχολήθηκε με το γυναικείο κίνημα.[12] Υπήρξε μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος και συμμετείχε στη διοργάνωση εκδηλώσεων για το Διεθνές Έτος της Γυναίκας.[12] Το 1978 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου.
Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ
ΕπεξεργασίαΣτις 27 Φεβρουαρίου 1991 εξελέγη Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη και από το επόμενο συνέδριο του κόμματος στις 26 Μαΐου 1996.[3] Στο συνέδριο του 2009, που ολοκληρώθηκε στις 22 Φεβρουαρίου της χρονιάς εκείνης, εξελέγη για άλλη μια φορά γραμματέας του κόμματος.[13] Ήταν η πρώτη γυναίκα γενική γραμματέας του ΚΚΕ και η δεύτερη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα,[3] μετά τη Μαρία Δαμανάκη που είχε αναδειχθεί πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου στις 9 Μαρτίου 1990.[14] Εκλεγόταν βουλευτής Β΄ Αθηνών με το ΚΚΕ από τις εκλογές του 1993 μέχρι το 2014. Από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 έως το 2023 εκλεγόταν με το ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΚΚΕ.[15]
Ανάλαβε την ηγεσία σε μια μεταβατική περίοδο για το ΚΚΕ. Το 1989 συγκροτήθηκε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Την ίδια χρονιά, διασπάστηκε η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας (ΚΝΕ), μέλη αποχώρησαν και διαγράφτηκαν -εκτός από στελέχη της ΚΝΕ- και 15 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής.[5] Το 1991 ακολούθησε δεύτερη διάσπαση.[16] Ομάδα στελεχών, οι ανανεωτικοί, επιζητούσε ριζική ανανέωση.[5] Η Παπαρήγα πιστή στη λεγόμενη «σκληρή γραμμή» του ΚΚΕ κατάφερε να συγκεντρώσει ένα 48% των συνέδρων, επικρατώντας με μικρή διαφορά της ανανεωτικής πτέρυγας. Ενώ και τα πράγματα στο εξωτερικό, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, γίνονται ακόμα χειρότερα.[5][16] Εντέλει, στις 24 Ιουνίου 1991 το ΚΚΕ απευθύνεται στον κόσμο του και στη συγκέντρωση, στο Πεδίον του Άρεως, η Αλέκα Παπαρήγα κατέστησε σαφές ότι «δε διαπραγματευόμαστε την αυτοτελή ύπαρξη του ΚΚΕ».[5]
Τέλος, είναι μια εκ των υπευθύνων για τη δημιουργία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), το οποίο ιδρύθηκε το 1999.[5]
Η ΚΕ που προέκυψε από το 19ο Συνέδριο εξέλεξε στη θέση του Γενικού Γραμματέα το Δημήτρη Κουτσούμπα.[17] Η Αλέκα Παπαρήγα παρέμεινε Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ.
Στις 8 Ιανουαρίου 2015 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά της ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015[18], θέση στην οποία εξελέγη.[19] Τον Ιανουάριο 2023 έγινε γνωστό ότι δεν θα είναι υποψήφια βουλευτής και ότι θα αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή μετά τις εθνικές εκλογές του 2023.[20]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 «Βιογραφικά Στοιχεία - Αλεξάνδρα Νικολάου Παπαρήγα». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ Μπίτσικα, Παναγιώτα (24 Φεβρουαρίου 2009). «Τι σημαίνουν οι αλλαγές στο ΚΚΕ». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Βιογραφικό Αλέκας Παπαρήγα». Η Καθημερινή. 15 Ιανουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Αλέκα Παπαρήγα». www.ishow.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Μπάμιατζης, Στέλιος (14 Απριλίου 2013). «Αλέκα Παπαρήγα: Το σιδερένιο χέρι του ΚΚΕ». news247.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Αλέκα Παπαρήγα, πρώην Γ.Γ. ΚΚΕ - Βιογραφικό». www.eklogika.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Παπαρήγα: Η κόρη μου πήγε σε ιδιωτικό σχολείο». Real. 23-04-2012. http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=140900&catID=1. Ανακτήθηκε στις 2016-07-24.
- ↑ «Πέθανε ο Θανάσης Παπαρήγας». www.hri.org. 11 Οκτωβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Βιογραφικό: Αλέκα Παπαρήγα, Γενική Γ. ΚΚΕ». onusnewsgr.blogspot.com. 4 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ (ΑΛΕΚΑ) - Βιογραφικό». e-politikos.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2016.
- ↑ Ευθυμίου, Πέτρος (25 Απριλίου 1999). «Τι έκανες στη χούντα, μπαμπά;». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ 12,0 12,1 «Παπαρήγα, Αλέκα». www.bibliopolio.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Επανεξελέγη η Α.Παπαρήγα». www.sigmalive.com. 22 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Είκοσι χρόνια ΣΥΝάχι». Ελευθεροτυπία. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Κοινοβουλευτική Θητεία Βουλευτών Από Τη Μεταπολίτευση Ως Σήμερα - Παπαρήγα Νικολάου Αλεξάνδρα». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ 16,0 16,1 «Το 13ο και το 14ο Συνέδριο του ΚΚΕ». rizospastis.gr. 6 Φεβρουαρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Νέα εποχή για το ΚΚΕ: Ο Δημήτρης Κουτσούμπας νέος ΓΓ της ΚΕ». enet.gr. 14 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ παρουσίασε ο Δ. Κουτσούμπας». left.gr. 8 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Ποιοι εκλέγονται από τα ψηφοδέλτια επικρατείας των κομμάτων». Πρώτο Θέμα. 2015-01-25. http://www.protothema.gr/politics/article/445717/poioi-eklegodai-apo-ta-psifodeltia-epikrateias-ton-kommaton/. Ανακτήθηκε στις 2015-01-26.
- ↑ https://www.in.gr/2023/01/12/life/stories/aleka-papariga-lamprakissa-pou-emeine-epi-22-xronia-sto-kke-kai-tora-apoxorei-apo-ti-vouli/