| dbo:abstract
|
- La Missa de Rèquiem en re menor (K.626) de Wolfgang Amadeus Mozart va ser composta el 1791. Va ser l'última composició de Mozart i potser una de les seves obres més reconegudes i amb més força, no només pel que fa a la música, sinó també pel debat sobre com una part de l'obra musical es va completar després de la seva mort, i com va ser composta pel seu amic i alumne Franz Xaver Süßmayr. Mozart mai va saber qui li encarregava la Missa de Difunts a través d'un misteriós emissari. Ara sabem que no fou ni Salieri ni altres rivals, sinó el comte Walsseg-Stuppach, amb la intenció de fer-lo passar com a obra pròpia i dedicar-la a la mort de la seva difunta esposa... En qualsevol cas, l'obra es convertí en el cant del cigne del compositor, i quedà inacabada. L'obra està escrita per a soprano, contralt, tenor i baix solistes i cor, i orquestra composta per dos corni di bassetto (instrument molt apreciat per Mozart al llarg de la seva carrera), dos fagots, dues trompetes, tres trombons, timbales, violins, viola i baix continu (violoncel, contrabaix i orgue). En el moment de la mort de Mozart, el 5 de desembre de 1791, només tenia complet el moviment inicial (Rèquiem aeternam) en tota la part orquestral i vocal. La següent, el Kyrie (una doble fuga), i la major part de la seqüència (des de Dies Irae fins a Confutatis) estava completa només en la part vocal i el continu (el xifrat de l'orgue), encara que ocasionalment, algunes de les parts orquestrals prominents havien estat breument indicades, com la part del violí del Confutatis i els ponts musicals en el Recordare. L'últim moviment de la seqüència, Lacrimosa, va quedar incompleta després de vuit compassos (Judicandus Homo reus). Els següents dos moviments de l'Ofertori igualment eren parcials (el Domine Jesu Christe en les parts vocals i el baix continu i l'Hostias en la part vocal). El 1960 es va descobrir un esbós de la fuga Amen, que conclouria la seqüència posterior a la Lacrimosa. Mozart va rebre un encàrrec anònim d'escriure el Rèquiem, amb la meitat del pagament per avançat. Joseph von Eybler va ser un dels primers compositors que va tractar de completar l'obra, treballant des del Dies Irae fins Lacrimosa, però es va veure incapaç de completar la resta. L'encàrrec va ser atorgat a un altre jove compositor, Franz Xaver Süßmayr, qui va utilitzar aspectes treballats per Eybler en la compleció de l'obra. Süßmayr va afegir la seva pròpia orquestració en els moviments del Dies Irae en endavant, va completar la Lacrimosa, i afegí alguns nous moviments que una obra de Rèquiem normalment incorpora: Sanctus, Benedictus i Agnus Dei. Afegí una secció final, Lux aeterna per adaptar dos moviments que Mozart havia escrit amb diferents paraules, que finalitzaven la missa de Rèquiem. El fet que l'obra acabi amb una recapitulació del primer moviment és una mostra de les característiques de la forma sonata. Mozart no és l'únic compositor que fa això, posteriorment, molts rèquiems repetien el primer moviment al final. L'obra completa, inicialment escrita per Mozart però acabada per Süßmayr, va ser enviada al comte Walsegg, datada el 1792. L'obra es va estrenar a Viena el 2 de gener de 1793 en un concert en benefici de la vídua del músic austríac. El 14 de desembre de 1793 es va tornar a interpretar, durant la missa que commemorava la mort de la dona de Walsegg. (ca)
- Requiem v d-moll (Köchelův seznam 626) od Wolfganga Amadea Mozarta je soubor 14 skladeb napsaných ve Vídni v roce 1791 a nedokončených před autorovou smrtí v témže roce. Mozart začal skládat Requiem na základě velkorysé zakázky od anonymního člověka, který byl ve skutečnosti služebníkem hraběte Franze von Walsegg-Stuppach, bohatého šlechtice, který chtěl Requiem vydávat za vlastní dílo, složené k uctění památky své manželky. Mozart byl však uprostřed práce přemožen infekční nemocí. Zemřel 5. prosince 1791 a Requiem nedokončil. (cs)
- قداس الموت (باللاتينية: Requiem Mass in D minor) وهي سمفونية أو معزوفة ألفها فولفغانغ أماديوس موتسارت في سنة 1791 في فيينا قبل وفاته ولم يكملها كلها فاكملها طالبه وأرسلها إلى الكونت التي ماتت زوجته وعندما عزفها في قداس موت زوجته عرف الناس أنها من تأليف موزارت، يقال بأنه طُلب من موزارت تأليف هذه المقطوعة حيث كان يعرف بأن موته كان قريب بسبب إصابته بمرض السل وثم ألفها لكن توفي ولم يستطع أن يكملها، المعزوفة مكونة من آلات 2 و 2 بوق و 2 باسون و مترددة و 2 طبل وكمان وتتضمن السوبرانو و كونترالتو و باس. (ar)
- Das Requiem in d-Moll (KV 626) aus dem Jahr 1791 ist Wolfgang Amadeus Mozarts letzte Komposition. Obwohl es nur zu etwa zwei Dritteln tatsächlich von Mozart stammt, ist es eines seiner beliebtesten und am höchsten eingeschätzten Werke. Mozart starb während der Komposition. Da es sich um ein Auftragswerk handelte, vervollständigten Joseph Eybler und Franz Xaver Süßmayr, ein Schüler von Mozart, das Requiem im Auftrag von Constanze Mozart, der Witwe des Komponisten. Die Entstehungsgeschichte und Qualität der nachträglichen Ergänzungen werden seit langem heftig diskutiert. Die ungewöhnlichen Umstände des Kompositionsauftrags und der zeitliche Zusammenhang dieser Seelenmesse mit Mozarts frühem Tod haben zudem eine üppige Mythenbildung angeregt. (de)
- La rekviemo en d-minoro ( 626) el la jaro 1791 estas la lasta komponaĵo de Wolfgang Amadeus Mozart. Kvankam nur ĉ. du trionoj fakte devenas de Mozart, ĝi estas unu el liaj tre ŝatataj kaj plej alte taksataj verkoj. Mozart mortis dum la komponado. Ĉar temis pri komisiita verko, kaj Franz Xaver Süßmayr, lernantoj de Mozart, kompletigis la rekviemon komisie de Constanze Mozart, la vidvino de la komponisto. La fariĝohistorio kaj kvalito de la postaj kompletigoj ekde longe estas akre diskutataj. La eksterkutimaj cirkonstancoj de la komponkomisio kaj la tempa interplektiĝo de ĉi tiu mortomeso kun la frua morto de Mozart krome instigis abundan ekeston de legendoj. (eo)
- Mozarten Requiem K. 626 obra, Mozartek idatzitako azken lana izan zen. Lan hau misterioz eta eztabaidaz inguratuta egon da beti. (eu)
- La Misa de Réquiem en re menor, K. 626, es una misa de Wolfgang Amadeus Mozart, basada en los textos latinos para el réquiem, es decir, el acto litúrgico católico celebrado tras el fallecimiento de una persona. Se trata de la decimonovena y última misa escrita por Mozart, que murió en 1791, antes de terminarla. El compositor Franz Xaver Süssmayr la finalizó, y el propio autor, ya enfermo, le dio numerosas indicaciones para hacerlo. A pesar de que no pudo ser terminada en su totalidad por el maestro austríaco, es considerada como una de las obras más transcendentales de Mozart. (es)
- The Requiem in D minor, K. 626, is a requiem mass by Wolfgang Amadeus Mozart (1756–1791). Mozart composed part of the Requiem in Vienna in late 1791, but it was unfinished at his death on 5 December the same year. A completed version dated 1792 by Franz Xaver Süssmayr was delivered to Count Franz von Walsegg, who commissioned the piece for a requiem service on 14 February 1792 to commemorate the first anniversary of the death of his wife Anna at the age of 20 on 14 February 1791. The autograph manuscript shows the finished and orchestrated Introit in Mozart's hand, and detailed drafts of the Kyrie and the sequence Dies irae as far as the first eight bars of the Lacrymosa movement, and the Offertory. It cannot be shown to what extent Süssmayr may have depended on now lost "scraps of paper" for the remainder; he later claimed the Sanctus and Benedictus and the Agnus Dei as his own. Walsegg probably intended to pass the Requiem off as his own composition, as he is known to have done with other works. This plan was frustrated by a public benefit performance for Mozart's widow Constanze. She was responsible for a number of stories surrounding the composition of the work, including the claims that Mozart received the commission from a mysterious messenger who did not reveal the commissioner's identity, and that Mozart came to believe that he was writing the requiem for his own funeral. In addition to the Süssmayr version, a number of alternative completions have been developed by composers and musicologists in the 20th and 21st centuries. (en)
- La messe de Requiem en ré mineur (KV 626), de Wolfgang Amadeus Mozart, composée en 1791, est une œuvre de la dernière année de la vie de Mozart, mais pas exactement la dernière œuvre du compositeur. Elle n'est de la main de Mozart que pour les deux tiers environ, la mort en ayant interrompu la composition. Elle reste néanmoins une de ses œuvres majeures et emblématiques. Sa veuve, Constance, demanda tour à tour à Franz Jakob Freystädtler (1761-1841), Joseph Eybler et à Franz Xaver Süßmayr de terminer la partition pour honorer la commande, percevant ainsi la rémunération promise sans rembourser l'avance octroyée, et aussi pour réhabiliter la mémoire de son mari en vue d'obtenir une pension impériale. Le Requiem a suscité de nombreuses légendes, tant du fait des circonstances insolites de sa commande que de la difficulté de distinguer exactement ce qui était ou non de la main de Mozart. (fr)
- La Messa di requiem in Re minore K 626 è l'ultima composizione di Wolfgang Amadeus Mozart. Rimasta incompiuta per la morte dell'autore, avvenuta il 5 dicembre 1791, fu completata successivamente dall'amico e allievo Franz Xaver Süßmayr. (it)
- 《레퀴엠 D단조 (K. 626)》는 볼프강 아마데우스 모차르트가 1791년에 작곡한 레퀴엠이다. 모차르트는 이 곡을 작곡하던 도중에 사망했기 때문에 미완성으로 남게 되었으며, 사후에 모차르트의 제자인 쥐스마이어가 모차르트가 남긴 스케치를 토대로 곡을 완성하였다. 쥐스마이어 판 외에도 하이든의 제자인 노이콤이 완성한 노이콤 판, 바이어 판, 몬더 판 등 여러 판본이 있으며 어떤 음반에서는 두 가지 이상의 판본을 섞어서 연주하기도 한다. (ko)
- Het Requiem in d-moll (KV 626) is de laatste, onvoltooid gebleven compositie van de Oostenrijkse componist Wolfgang Amadeus Mozart. Slechts één onderdeel van zijn compositieproject van de toonzetting van de teksten van de Latijnse Missa Defunctorum (dodenmis of requiem, naar de beginwoorden van het introïtus) heeft hij zelf voltooid. Van het aansluitende Kyrie, een fuga, heeft hij alleen de vocale partijen en basso continuopartij volledig uitgeschreven, de orkestpartijen (nog) niet. Toch kan ook dit onderdeel van de totale compositie als voltooid worden beschouwd, want wanneer in 18de-eeuwse kerkmuziekcomposities de (strenge) fugavorm aan bod komt - wat bij het Kyrie van Mozarts requiem het geval is - volgt het orkest de zangpartijen meestal letterlijk. Bijgevolg hoeven de orkestpartijen niet uitgeschreven te worden in de compositiepartituur. Ook het tweede kyrie (in fis-moll) uit de Missa in h-moll van Johann Sebastian Bach staat op die wijze in de oorspronkelijke, handgeschreven netschriftpartituur genoteerd, net als de kyrie-fuga uit Mozarts Requiem als vijfstemmige compositie: voor vier vocale partijen (SATB) en met een ondersteunende basso continuopartij. Dat het Requiem kon ontstaan en inmiddels tot de meest geliefde en gewaardeerde werken van Mozarts hele oeuvre wordt gerekend, is te danken aan zijn oud-leerling, vriend en collega Frans Xaver Süßmayr, die het afgebroken compositieproject van het Requiem op zeker moment ter hand nam en de meerstemmige muziek completeerde. Feitelijk gezien en strikt genomen bevat de Requiemcompositie zelfs meer Süßmayr dan Mozart. Mozart bedacht en schetste de hele Requiemcompositie vermoedelijk zowel voor als tijdens zijn laatste ziekbed in november en begin december 1791. Omdat het Requiem een bestelde compositie betrof, werd het werk op aandringen van Mozarts weduwe Constanze Mozart voltooid - het moest voltooid worden -, in eerste instantie door maar later, in zijn geheel, door Süßmayr, beiden vrienden en collega's van Mozart. Deze ontwikkeling heeft lange discussies omtrent de originaliteit van het stuk doen ontstaan. (nl)
- レクイエム ニ短調（独語名：Requiem in d-Moll）K. 626は、ヴォルフガング・アマデウス・モーツァルト（1756年 - 1791年）が作曲したレクイエム（死者のためのミサ曲）である。モーツァルトの最後の作品であり、モーツァルトの死によって作品は未完のまま残され、弟子のフランツ・クサーヴァー・ジュースマイヤーにより補筆完成された。 しばしば、ヴェルディ、フォーレの作品とともに「三大レクイエム」の一つに数えられる。 (ja)
- Requiem d-moll KV 626 (msza żałobna) powstałe w 1791 roku jest jednym z największych utworów sakralnych Wolfganga Amadeusa Mozarta, a zarazem jego ostatnią, niedokończoną kompozycją. Mozart, będąc nadwornym kompozytorem w cesarskim Wiedniu, przeważnie pisał utwory na zamówienie lub na własne potrzeby, z myślą o występach. Pisał dużo, szybko, dzieła jego powstawały bez większego związku z tym, co go otaczało. Zatem niewiele jego utworów ma swoją ciekawą historię powstania. Dziełem wyjątkowym, otoczonym legendą, w której dziś trudno już oddzielić wydarzenia autentyczne od mitu, jest ostatnia kompozycja Mozarta, Requiem d-moll. Napisanie tego dzieła zlecono Mozartowi w lipcu 1791 roku, listownie i anonimowo: podczas pracy nad Czarodziejskim fletem, latem 1791 roku, Mozart otrzymał od tajemniczego posłańca niepodpisany list. Anonimowy zleceniodawca zamówił u kompozytora mszę żałobną. Podejmowanie prób w celu ustalenia nazwiska zamawiającego posłaniec określił jako niemożliwe i bezcelowe. Mozart otrzymał z góry honorarium, w takiej wysokości, jakiej zażądał. Nie został określony termin ukończenia dzieła. Nie określono też nawet ramowej koncepcji utworu. Mimo iż kompozycja była dla Mozarta bardzo interesująca, nie od razu przystąpił do pracy. Kiedy komponował Requiem, był już bardzo chory. Kompozytor nie zdołał ukończyć dzieła, choć zaprzątało go do ostatnich chwil życia – jeszcze 4 grudnia pracował nad wątkami Lacrimosa dies illa. Mozart prowadził wyścig z czasem, uważając, że pisze requiem na własną śmierć. Z takim przekonaniem zmarł. Niedługo po śmierci Mozarta wyjaśniła się tajemnica związana z Requiem. Zlecenie stworzenia mszy żałobnej Mozart otrzymał w lipcu 1791 od amatora muzycznego, który często przywłaszczał sobie cudze kompozycje, wydając je pod swoim nazwiskiem, hrabiego Franciszka Walsegga zu Stuppach. Człowiek ten stracił przed laty żonę, pamięć jej zapragnął zaś w owym czasie uczcić podniosłym Requiem. Mozart pracował nad mszą z dużymi przerwami, tworząc jednocześnie dwie opery "Czarodziejski flet" i "Łaskawość Tytusa" oraz pracując nad innymi mniejszymi dziełami instrumentalnymi i wokalnymi. Dzieło wykończyli na prośbę Konstancji jego znajomi kompozytorzy, Joseph Eybler oraz uczeń i przyjaciel rodziny Franz Xaver Süssmayr. Mozart jest autorem w całości partii wokalnych i instrumentalnych z Introitus Requiem aeternam, wokalnych z Kyrie (instrumentalne uzupełnione na podstawie szkiców Mozarta przez Süssmayra), wokalnych Dies Irae, Tuba Mirum, Rex tremendae, Recordare, Confuntatis (instrumentalne uzupełnione według szkiców Mozarta przez Eyblera). Partie wokalne i instrumentalne Lacrimosa i Amen według szkiców wykończył Süssmayr. Mozart ukończył także partie wokalne Domine Jesu i Hostias, zaś niepełna instrumentacja wykończona została przez Süssmayra. On też samodzielnie skomponował Sanctus, Benedictus, Agnus Dei oraz Lux aeterna (na wzór Introitus i Kyrie Mozarta). Rękopis mozartowski, ostatnie nuty postawione jego ręką, przypadają na 8 takt partii wokalnych Lacrimosa. Pierwsze wykonanie Requiem miało miejsce 14 grudnia 1793 roku w posiadłości hrabiego von Walsegga pod Wiedniem.O Agnus Dei, końcowej części Requiem powiedziano: Nie napisał tego Mozart – niech będzie. Ale ten kto to napisał, jest Mozartem. W Poznaniu, od 2001 roku kościele franciszkanów, a od 2012 w Katedrze, w każdą rocznicę śmierci Mozarta, w intencji spokoju duszy wielkiego kompozytora odprawiana jest msza, której towarzyszy napisana przez niego muzyka. Z uwagi na budowę Requiem oraz dla zachowania właściwego charakteru, zgodnego z epoką, liturgia sprawowana jest według rytu przedsoborowego (tzw. msza trydencka). (pl)
- «Реквием» Ре минор, K.626 (лат. Requiem — заупокойная месса) — последнее, незавершённое прижизненное музыкальное произведение композитора Вольфганга Амадея Моцарта, над которым он работал вплоть до самой кончины — с 22 ноября до роковой ночи с 4 на 5 декабря 1791 года — траурная заупокойная месса, написанная на канонический латинский текст. После смерти сочинение завершили Йозеф Эйблер и Франц Ксавер Зюсмайер. Тем не менее «Реквием» является одним из наиболее известных произведений Моцарта и рассматривается как одно из важнейших его творений. (ru)
- O Réquiem em ré menor (K. 626) é uma missa fúnebre do compositor austríaco Wolfgang Amadeus Mozart, de 1791, encomendada pelo Conte , foi deixada incompleta devido à morte de Mozart em 5 de Dezembro de 1791, sendo completada posteriormente pelos amigos e discípulos de Mozart: Franz Xaver Süßmayr, e possivelmente . Sua última composição é talvez uma de suas melhores e mais famosas obras, não apenas pela música em si, mas também pelos debates em torno de até qual parte da obra foi preparada por Mozart antes de sua morte. Essa obra também se destaca pelo enorme número de versões e revisões feitas à versão de Süßmayr desde o século XX. (pt)
- Requiemmässa i d-moll (K. 626) av Wolfgang Amadeus Mozart komponerades år 1791. Även om bara två tredjedelar stammar från Mozarts penna är det ett av hans mest kända och beundrade verk. Idag finns det flera färdigställda versioner av olika tonsättare. Den mest kända av dessa är Franz Xaver Süßmayrs version. Omständigheterna runt verkets tillblivelse och kvaliteten på de påföljande satserna har gett upphov till häftiga diskussioner över lång tid. De ovanliga omständigheterna runt kompositionsuppdraget och den tidsmässiga närheten mellan denna själamässa och Mozarts tidiga död har gett upphov till en frodig mytbildning.Mozart dog medan han komponerade verket, men då det rörde sig om ett beställningsverk fullföljdes arbetet av två av Mozarts elever, på uppdrag av hans änka Constanze. Egenhändigt fullföljde Mozart de två första satserna. I satserna tre till sju har han skrivit vokalstämmorna, baslinjen och angett rytmisk figuration för orkestern. Endast de åtta första takterna av körstämman från Lacrimosa är bevarade från Mozarts hand. Dessa och resten av satsen blev instrumenterade och fullföljda av Mozarts elev Franz Xaver Süßmayr, med ett litet bidrag av Joseph Eybler. Sats nio och tio är som tre till sju, instrumenterade av Süßmayr. Sats elva till tretton är egenhändigt komponerade av Süßmayr. I den avslutande satsen har Süßmayr använt delar av första satsen, och hela andra satsen, endast med justeringar for skillnader i texten. (sv)
- D小调安魂弥撒曲，目錄第626號，或简称D小調安魂曲，是莫扎特創作的一套安魂曲，写于1791年，是他最後的作品之一。 (zh)
- Реквієм (KV 626), ре мінор 1791 р. — останній, незавершений твір Вольфґанґа Амадеуса Моцарта, — траурна заупокійна меса, написана на канонічний латинський текст.Попри те, що його перу фактично належить тільки до двох третин нотного тексту, він є одним із його найшановніших та найпопулярніших творів. Моцарт помер під час написання композиції. Через те, що це був твір на замовлення, Реквієм був доповнений та завершений за дорученням Констанци Моцарт (нім. Constanze Mozart), — вдови композитора, його учнями Йозефом Ейблером (нім. Joseph Eybler) та Францом Ксавером Зюссмайєром (нім. Franz Xaver Süßmayr).Щодо історії створення та якості подальших доповнень віддавна тривають завзяті суперечки. Незвичайні обставини замовлення композиції та часовий збіг цієї заупокійної меси із ранньою смертю Моцарта стали сприятливим підґрунтям для виникнення численних міфів. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Requiem v d-moll (Köchelův seznam 626) od Wolfganga Amadea Mozarta je soubor 14 skladeb napsaných ve Vídni v roce 1791 a nedokončených před autorovou smrtí v témže roce. Mozart začal skládat Requiem na základě velkorysé zakázky od anonymního člověka, který byl ve skutečnosti služebníkem hraběte Franze von Walsegg-Stuppach, bohatého šlechtice, který chtěl Requiem vydávat za vlastní dílo, složené k uctění památky své manželky. Mozart byl však uprostřed práce přemožen infekční nemocí. Zemřel 5. prosince 1791 a Requiem nedokončil. (cs)
- قداس الموت (باللاتينية: Requiem Mass in D minor) وهي سمفونية أو معزوفة ألفها فولفغانغ أماديوس موتسارت في سنة 1791 في فيينا قبل وفاته ولم يكملها كلها فاكملها طالبه وأرسلها إلى الكونت التي ماتت زوجته وعندما عزفها في قداس موت زوجته عرف الناس أنها من تأليف موزارت، يقال بأنه طُلب من موزارت تأليف هذه المقطوعة حيث كان يعرف بأن موته كان قريب بسبب إصابته بمرض السل وثم ألفها لكن توفي ولم يستطع أن يكملها، المعزوفة مكونة من آلات 2 و 2 بوق و 2 باسون و مترددة و 2 طبل وكمان وتتضمن السوبرانو و كونترالتو و باس. (ar)
- Das Requiem in d-Moll (KV 626) aus dem Jahr 1791 ist Wolfgang Amadeus Mozarts letzte Komposition. Obwohl es nur zu etwa zwei Dritteln tatsächlich von Mozart stammt, ist es eines seiner beliebtesten und am höchsten eingeschätzten Werke. Mozart starb während der Komposition. Da es sich um ein Auftragswerk handelte, vervollständigten Joseph Eybler und Franz Xaver Süßmayr, ein Schüler von Mozart, das Requiem im Auftrag von Constanze Mozart, der Witwe des Komponisten. Die Entstehungsgeschichte und Qualität der nachträglichen Ergänzungen werden seit langem heftig diskutiert. Die ungewöhnlichen Umstände des Kompositionsauftrags und der zeitliche Zusammenhang dieser Seelenmesse mit Mozarts frühem Tod haben zudem eine üppige Mythenbildung angeregt. (de)
- La rekviemo en d-minoro ( 626) el la jaro 1791 estas la lasta komponaĵo de Wolfgang Amadeus Mozart. Kvankam nur ĉ. du trionoj fakte devenas de Mozart, ĝi estas unu el liaj tre ŝatataj kaj plej alte taksataj verkoj. Mozart mortis dum la komponado. Ĉar temis pri komisiita verko, kaj Franz Xaver Süßmayr, lernantoj de Mozart, kompletigis la rekviemon komisie de Constanze Mozart, la vidvino de la komponisto. La fariĝohistorio kaj kvalito de la postaj kompletigoj ekde longe estas akre diskutataj. La eksterkutimaj cirkonstancoj de la komponkomisio kaj la tempa interplektiĝo de ĉi tiu mortomeso kun la frua morto de Mozart krome instigis abundan ekeston de legendoj. (eo)
- Mozarten Requiem K. 626 obra, Mozartek idatzitako azken lana izan zen. Lan hau misterioz eta eztabaidaz inguratuta egon da beti. (eu)
- La Misa de Réquiem en re menor, K. 626, es una misa de Wolfgang Amadeus Mozart, basada en los textos latinos para el réquiem, es decir, el acto litúrgico católico celebrado tras el fallecimiento de una persona. Se trata de la decimonovena y última misa escrita por Mozart, que murió en 1791, antes de terminarla. El compositor Franz Xaver Süssmayr la finalizó, y el propio autor, ya enfermo, le dio numerosas indicaciones para hacerlo. A pesar de que no pudo ser terminada en su totalidad por el maestro austríaco, es considerada como una de las obras más transcendentales de Mozart. (es)
- La Messa di requiem in Re minore K 626 è l'ultima composizione di Wolfgang Amadeus Mozart. Rimasta incompiuta per la morte dell'autore, avvenuta il 5 dicembre 1791, fu completata successivamente dall'amico e allievo Franz Xaver Süßmayr. (it)
- 《레퀴엠 D단조 (K. 626)》는 볼프강 아마데우스 모차르트가 1791년에 작곡한 레퀴엠이다. 모차르트는 이 곡을 작곡하던 도중에 사망했기 때문에 미완성으로 남게 되었으며, 사후에 모차르트의 제자인 쥐스마이어가 모차르트가 남긴 스케치를 토대로 곡을 완성하였다. 쥐스마이어 판 외에도 하이든의 제자인 노이콤이 완성한 노이콤 판, 바이어 판, 몬더 판 등 여러 판본이 있으며 어떤 음반에서는 두 가지 이상의 판본을 섞어서 연주하기도 한다. (ko)
- レクイエム ニ短調（独語名：Requiem in d-Moll）K. 626は、ヴォルフガング・アマデウス・モーツァルト（1756年 - 1791年）が作曲したレクイエム（死者のためのミサ曲）である。モーツァルトの最後の作品であり、モーツァルトの死によって作品は未完のまま残され、弟子のフランツ・クサーヴァー・ジュースマイヤーにより補筆完成された。 しばしば、ヴェルディ、フォーレの作品とともに「三大レクイエム」の一つに数えられる。 (ja)
- «Реквием» Ре минор, K.626 (лат. Requiem — заупокойная месса) — последнее, незавершённое прижизненное музыкальное произведение композитора Вольфганга Амадея Моцарта, над которым он работал вплоть до самой кончины — с 22 ноября до роковой ночи с 4 на 5 декабря 1791 года — траурная заупокойная месса, написанная на канонический латинский текст. После смерти сочинение завершили Йозеф Эйблер и Франц Ксавер Зюсмайер. Тем не менее «Реквием» является одним из наиболее известных произведений Моцарта и рассматривается как одно из важнейших его творений. (ru)
- D小调安魂弥撒曲，目錄第626號，或简称D小調安魂曲，是莫扎特創作的一套安魂曲，写于1791年，是他最後的作品之一。 (zh)
- La Missa de Rèquiem en re menor (K.626) de Wolfgang Amadeus Mozart va ser composta el 1791. Va ser l'última composició de Mozart i potser una de les seves obres més reconegudes i amb més força, no només pel que fa a la música, sinó també pel debat sobre com una part de l'obra musical es va completar després de la seva mort, i com va ser composta pel seu amic i alumne Franz Xaver Süßmayr. El 1960 es va descobrir un esbós de la fuga Amen, que conclouria la seqüència posterior a la Lacrimosa. (ca)
- The Requiem in D minor, K. 626, is a requiem mass by Wolfgang Amadeus Mozart (1756–1791). Mozart composed part of the Requiem in Vienna in late 1791, but it was unfinished at his death on 5 December the same year. A completed version dated 1792 by Franz Xaver Süssmayr was delivered to Count Franz von Walsegg, who commissioned the piece for a requiem service on 14 February 1792 to commemorate the first anniversary of the death of his wife Anna at the age of 20 on 14 February 1791. (en)
- La messe de Requiem en ré mineur (KV 626), de Wolfgang Amadeus Mozart, composée en 1791, est une œuvre de la dernière année de la vie de Mozart, mais pas exactement la dernière œuvre du compositeur. Elle n'est de la main de Mozart que pour les deux tiers environ, la mort en ayant interrompu la composition. Elle reste néanmoins une de ses œuvres majeures et emblématiques. (fr)
- Het Requiem in d-moll (KV 626) is de laatste, onvoltooid gebleven compositie van de Oostenrijkse componist Wolfgang Amadeus Mozart. Slechts één onderdeel van zijn compositieproject van de toonzetting van de teksten van de Latijnse Missa Defunctorum (dodenmis of requiem, naar de beginwoorden van het introïtus) heeft hij zelf voltooid. (nl)
- Requiem d-moll KV 626 (msza żałobna) powstałe w 1791 roku jest jednym z największych utworów sakralnych Wolfganga Amadeusa Mozarta, a zarazem jego ostatnią, niedokończoną kompozycją. Mozart, będąc nadwornym kompozytorem w cesarskim Wiedniu, przeważnie pisał utwory na zamówienie lub na własne potrzeby, z myślą o występach. Pisał dużo, szybko, dzieła jego powstawały bez większego związku z tym, co go otaczało. Zatem niewiele jego utworów ma swoją ciekawą historię powstania. Dziełem wyjątkowym, otoczonym legendą, w której dziś trudno już oddzielić wydarzenia autentyczne od mitu, jest ostatnia kompozycja Mozarta, Requiem d-moll. (pl)
- O Réquiem em ré menor (K. 626) é uma missa fúnebre do compositor austríaco Wolfgang Amadeus Mozart, de 1791, encomendada pelo Conte , foi deixada incompleta devido à morte de Mozart em 5 de Dezembro de 1791, sendo completada posteriormente pelos amigos e discípulos de Mozart: Franz Xaver Süßmayr, e possivelmente . Sua última composição é talvez uma de suas melhores e mais famosas obras, não apenas pela música em si, mas também pelos debates em torno de até qual parte da obra foi preparada por Mozart antes de sua morte. (pt)
- Requiemmässa i d-moll (K. 626) av Wolfgang Amadeus Mozart komponerades år 1791. Även om bara två tredjedelar stammar från Mozarts penna är det ett av hans mest kända och beundrade verk. Idag finns det flera färdigställda versioner av olika tonsättare. Den mest kända av dessa är Franz Xaver Süßmayrs version. Egenhändigt fullföljde Mozart de två första satserna. I satserna tre till sju har han skrivit vokalstämmorna, baslinjen och angett rytmisk figuration för orkestern. Sats nio och tio är som tre till sju, instrumenterade av Süßmayr. Sats elva till tretton är egenhändigt komponerade av Süßmayr. (sv)
- Реквієм (KV 626), ре мінор 1791 р. — останній, незавершений твір Вольфґанґа Амадеуса Моцарта, — траурна заупокійна меса, написана на канонічний латинський текст.Попри те, що його перу фактично належить тільки до двох третин нотного тексту, він є одним із його найшановніших та найпопулярніших творів. Моцарт помер під час написання композиції. Через те, що це був твір на замовлення, Реквієм був доповнений та завершений за дорученням Констанци Моцарт (нім. Constanze Mozart), — вдови композитора, його учнями Йозефом Ейблером (нім. Joseph Eybler) та Францом Ксавером Зюссмайєром (нім. Franz Xaver Süßmayr).Щодо історії створення та якості подальших доповнень віддавна тривають завзяті суперечки. Незвичайні обставини замовлення композиції та часовий збіг цієї заупокійної меси із ранньою смертю Моца (uk)
|
_by_Lange_1782.jpg?width=300)
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
_by_Lange_1782.jpg){kind=link}
