| dbo:abstract
|
- Un bufó a l'edat mitjana era una persona encarregada de fer riure els reis i la cort. Molts dels bufons tenien anomalies físiques i se'ls permetia la sàtira de temes prohibits als altres, podien anar vestits com els pallassos i acumular poder per la proximitat als governants. Es té constància que ja hi havia bufons a les antigues corts persa, faraònica egípcia, i entre els grecs i romans a l'època antiga. L'antecedent mitològic del bufó és la figura de , que divertia els déus de l'Olimp. La figura del bufó té les seves arrels a les festivitats clàssiques que permetien alterar l'ordre establert de forma momentània, com les celebracions dionisíaques que van desembocar al Carnestoltes. Els bufons, però, podien actuar tot l'any. Van inspirar alguns personatges de la de la Commedia dell'Arte i la figura del graciós a la literatura. Un dels bufons més famosos ha estat el francès Triboulet, que va inspirar obres com el Rigoletto de Verdi, entre d'altres. Els seus vestits representen l'arquetip del bufó (amb barret de tres puntes, cascavells i ceptre), que apareix a la carta del Tarot del bufó. Actualment el bufó ha tornat a prendre rellevància a les arts escèniques, considerat de vegades la part fosca (nas negre) del pallasso, el clown àcid o no-innocent, o un sinònim de clown, segons les escoles. El personatge sol estar basat en el mateix intèrpret i la imatge és molt cuidada. Solen tenir una sòlida formació de teatre físic, teatre gestual i mim, i molt sovint també de dansa contemporània, música, màscares, titelles, acrobàcia i altres especialitats tradicionals de circ que inclouen als seus espectacles, que solen ser per a adults i de gran força dramàtica. (ca)
- Šašek je označení pro komickou postavu. Její výskyt lze prokázat již v řeckých a římských komediích, později ve středověkých fraškách. Dále se šašek uplatňoval na panovnických dvorech. Šašci evropského středověku a raného novověku bývali obvykle oděni v pestrém oblečení, na hlavě mívali čapku či kuklu s rolničkami nebo s umělýma oslíma ušima. Šašek mívá různá další označení, např. harlekýn, v Německu Hanswurst. Cirkusový a varietní umělec, který je někdy nepřesně nazýván souslovím „cirkusový šašek“ je hovorové synonymum pro slovo klaun. (cs)
- كان المَزّاح أو البُهْلُول تاريخياً مُهرجاً خلال العصور الوسطى وعصر النهضة وكان أحد أفراد أسرة أحد النبلاء أو الملوك أو في البلاط الملكي، حيث كانت وظيفته الترفيه عنه وضيوفه. كان المزّاح أيضاً مؤدياً متجولاً يستعرض الترفيه في المعارض والأسواق. هم أيضاً مهرجو العصر الحديث الذين يشبهون نظرائهم التاريخيين. غالباً ما يُعتقد أن المزّاحين في العصور الوسطى يرتدون ملابس زاهية الألوان وقبعات غريبة الأطوار بأسلوب متنافر وعادة ما يحاكي نظرائهم الحديثون هذا الزي. تملك هذه الفئة من المُهرجين مجموعة متنوعة من المهارات: من أهمها الأغاني والموسيقى ورواية القصص، لكن العديد منهم استخدموا أيضًا الألعاب البهلوانية، مثل التورية والصور النمطية والتقليد والخدع السحرية وألعاب الخفة. تم تقديم الكثير من وسائل الترفيه بأسلوب هزلي والعديد من المهرجين جعلوا المزحات المعاصرة في كلمة أو أغنية عن أشخاص أو أحداث معروفة لجماهيرهم. يختلف المزّاح عن المهرج بأن المزّاح له امتداد تاريخي في العصور الوسطى حيث كان المزّاح مُهرجاً للبلاط الملكي والطبقات النبيلة. لباس المزّاح أيضاً يختلف عن لباس المهرج. (ar)
- Bufono estas kortega klaŭno, ofte nanuloj aŭ aliaj misformuloj, sed ne nepre, kiuj ridigis la reĝojn aŭ grandsinjorojn. Ili iĝis famaj pro la libereco en iliaj paroloj, kiun ili ĝuis; ja ĉar ili estis teorie frenezuloj aŭ teorie diris nenion krom sensencaĵojn, kio donis al ili liberon diri kion ajn, inkluzive la veron al la reĝo, kion neniu ajn aliulo aŭdacus sen riski sian vivon! En la teatraĵoj de kaj Ŝekspiro troviĝas famaj roloj de bufonoj. Post 17-a jarcento tiu ofico malaperis: en kartezia kaj deca epoko oni ektaksis tion ne sufiĉe serioza! Ekzemple la lasta Angla bufono estis Muckle John maldungita en 1649 post la senkapigo de Karlo la 1-a. En 2004 oni denove dungis bufonon en Britio por distri la turistojn. (eo)
- Als Narr wird eine männliche Person bezeichnet, welche sich töricht verhält und auf lächerliche Weise irreführen oder täuschen lässt. Die weibliche Entsprechung (auch historisch) ist Närrin. Es gibt daneben den Narren als ein bildliches und literarisches Motiv, das auch eine enge Beziehung zur Fastnacht hat und konkrete visuelle Attribute herausbildete. Darüber hinaus spricht man vom Narren, wenn jemand diesen für ein Publikum spielt, ohne einer zu sein. Diese drei sind sehr unterschiedlich, beeinflussten sich in ihrer Entstehungsgeschichte und Wahrnehmung aber gegenseitig, so dass sie nur schwer voneinander zu trennen sind. Der dagegen ist eine politische bzw. rechtliche Institution, die einen anderen Ursprung hat, aber von der Idee des Narren nicht unbetroffen blieb. Es existieren eine Reihe von Bezeichnungen, die teilweise synonym genutzt werden, aber nicht immer deckungsgleich sind: z. B.: Tor, Schalk, Schelm, Gaukler. Das betrifft auch die Begriffsgeschichte in nicht-deutschsprachigen Kulturen. (de)
- Historian, bufoia barrea eragitea lanbidetzat zuen pertsonaia komikoa zen. Bereziki Erdi Aroko Europako gorteetan ugaldu baziren ere, horien aipamenak Antzinako Greziatik datoz. Trebeak ziren istorioak kontatzen eta abesten zein akrobaziak, malabarismoak eta ilusionismoa egiten. Arropa koloretsu eta nabarmenak janzten zituzten, txano eta zapata barregarriekin, eta maiz nanismoa eta bestelako akats fisikoak zituzten. (eu)
- A jester, court jester, fool or joker was a member of the household of a nobleman or a monarch employed to entertain guests during the medieval and Renaissance eras. Jesters were also itinerant performers who entertained common folk at fairs and town markets, and the discipline continues into the modern day, where jesters perform at historical-themed events. During the Middle Ages, jesters are often thought to have worn brightly colored clothes and eccentric hats in a motley pattern. Their modern counterparts usually mimic this costume. Jesters entertained with a wide variety of skills: principal among them were song, music, and storytelling, but many also employed acrobatics, juggling, telling jokes (such as puns, stereotypes, and imitation), and performing magic tricks. Much of the entertainment was performed in a comic style. Many jesters made contemporary jokes in word or song about people or events well known to their audiences. (en)
- Bufón es toda aquella persona que hace reír con su genio, sus gracias o sus desgracias. En un sentido histórico, los bufones, hombres o mujeres, muchas veces niños, enanos o personas deformes o grotescas, han ocupado un lugar privilegiado junto a reyes y poderosos. Sus habilidades cómicas en pantomimas y representaciones histriónicas o burlescas, su destreza en acrobacias, malabarismos y otros juegos, y muy en especial su privilegio ante los poderosos para decir lo que a nadie le estaba permitido pronunciar o reírse de quien nadie osaría hacerlo, han sido sus características principales. Se les concede el insólito mérito de humanizar al gran mandatario, haciéndole sentir, supuesta y temporalmente, como un mortal más. En simbología el significado del bufón, como personaje dual, es tan ambiguo como cruel su origen en la historia de la humanidad. (es)
- Le bouffon, fou du roi, ou fou, est un personnage comique, dont la profession était de faire rire les gens. Les plus connus sont les fous des rois et les fous des seigneurs. Citons Triboulet, fou du roi François Ier. Il y a aussi des femmes « fous » ou « folles », par exemple Cathelot, folle de Catherine de Médicis. Les fous font rire. Ils divertissent, et utilisent l'insolence. Apparu au Moyen Âge, le registre de la bouffonnerie se poursuit à l'époque contemporaine. (fr)
- 宮廷道化師（きゅうていどうけし、Jester）とは、中世ヨーロッパもしくはテューダー朝時代に王族や貴族によって雇われたエンターテイナー。現在でも歴史の再現を模したヨーロッパの催し物で見ることができる。中世の宮廷道化師は色鮮やかなまだら模様（英: motley）の服装と風変わりな帽子を被っており、先にあげた現代のものはこの服装を模倣している。中世の宮廷道化師たちは、物語を語ったり、歌や音楽、アクロバットやジャグリング、奇術など様々な芸を披露して楽しませてきた。また、おどけた調子で芸を披露し、当時の事柄や人物を笑いにした歌や話を創作した。 本項では一般的な宮廷道化師について説明し、歴史に関連無く流用、引用されている著名な例は「その他」に記述している。 (ja)
- Een nar of hofnar is de officiële grappenmaker aan het hof van een vorst of bij een rederijkerskamer. De hofnar mocht daarbij ook liederen zingen. Vooral in de Middeleeuwen was de hofnar populair, maar in de loop van de 18e eeuw verdween deze aan de meeste hoven. Een nar was soms iemand die door afwijkende geestelijke of lichamelijke eigenschappen (mismaakt; 'geestelijk beperkt') onbewust de spotlust opwekte, soms een intellectueel die bewust spotte en politieke invloed had. Sommige talen onderscheiden beide figuren, zoals in het Engels (buffoon versus jester).De nar kleedde zich vaak in een voor hem gemaakt pak, voorzien van zogenaamde narrenbellen. Soms droeg hij een staf, narrestok, zotskolf of Marot. De nar had een bijzondere sociale positie. Enerzijds wekte hij de indruk onderaan de sociale ladder te staan, anderzijds was hij in de positie leden en gasten van het hof te doorgronden en hen voor de gek te houden. Hij kon ingaan tegen de heersende opvattingen, zonder dat hij ervoor gestraft werd. In die zin had hij juist een hoge sociale status. In de Orde van de Dwazen was de geborduurde nar op de kleding een herkenningsteken.Tegenwoordig speelt de nar in Nederland nog een rol tijdens carnaval, hij staat dan Prins Carnaval bij. (nl)
- 궁정광대(Jester/Court Jester)는 중세 및 문예부흥기에 귀족이나 군주의 궁정에 고용되어 고용주 및 그 손님들의 오락에 봉사한 사람이다. 궁정 뿐 아니라 정기시나 시장판 같은 곳에서 평민들을 대상으로 공연하기도 했다. 중세 궁정광대들은 노래, 음악, 스토리텔링, 곡예, 저글링, 농담, 마술 등 다종다양한 엔터테인먼트를 구사하는 연예인이었다. 플레잉카드의 조커가 궁정광대를 묘사한 카드다. (ko)
- Il termine giullare (dal provenzale occitano joglar a sua volta derivante dal lemma latino iocularis) designa tutti quegli artisti che, dall'antichità fino all'avvento dell'età moderna, si guadagnavano da vivere esibendosi davanti ad un pubblico: attori, mimi, musicisti, ciarlatani, addestratori di animali, ballerini, acrobati.I giullari erano anche persone che dovevano essere in grado di far divertire la corte e soprattutto il re: nell'antichità erano perlopiù giovani schiavi. Nel Duecento e nel Trecento i giullari, uomini di media cultura (molto spesso chierici vaganti per le corti o per le piazze) che vivevano alla giornata facendo i cantastorie, i buffoni e i giocolieri, divennero il maggior elemento di unione tra la letteratura colta e quella popolare. In lingua inglese un giullare viene detto jester oppure fool. I giullari erano guardati con sospetto dalla Chiesa cattolica che ne condannava il modello di vita e i canti. Considerati i primi veri professionisti delle lettere (in quanto vivevano della loro arte), i giullari ebbero una funzione molto importante nella diffusione di notizie, idee, forme di spettacolo e di intrattenimento vario. Essi svolgevano la loro attività in diversi modi e si servivano delle tecniche più disparate, dalla parola alla mimica, fino alla musica. Utilizzavano diverse forme metriche come l'ottava, lo strambotto e le ballate, e si applicavano in generi letterari e temi diversi. Tra i più ricorrenti vi era il contrasto, l'alba (cioè l'addio degli amanti al sorgere del sole), la serenata alla donna amata, il lamento della malmaritata. (it)
- Bobo da corte, bufão ou bufo, era o "funcionário" da monarquia encarregado de entreter o rei e rainha e fazê-los rir. Muitas vezes eram as únicas pessoas que podiam criticar o rei sem correr riscos, uma vez que sua função era fazê-lo rir, assim como os palhaços fazem nos dias atuais. (pt)
- Шут — лицо при дворе государя или в барском доме, в обязанности которого входило развлекать и смешить забавными выходками господ и гостей. Традиционно шут изображался в колпаке с бубенцами. Три длинных его конца символизировали ослиные уши и хвост — атрибуты карнавальных костюмов во время римских Сатурналий и «ослиных процессий» раннего Средневековья. В руках у шута часто была погремушка: палочка с привязанным к ней бычьим пузырём, в которую насыпался горох. Эта принадлежность была у шутов ещё со времён древнего Рима. В России шуты украшали себя также гороховой соломой, откуда и пошло название «шут гороховый». (ru)
- Błazen – nazwa rodzaju klauna, zwykle kojarzona ze średniowieczem. W Polsce zwany też wesołkiem. Charakterystycznym elementem stroju błazna była czapka o trzech rogach zakończonych dzwoneczkami – trzy rogi symbolizowały ośle uszy i ogon, przyczepiane przez błaznów we wcześniejszym okresie. Oprócz tego błaźni charakteryzowali się kolorowym strojem i specjalnym berłem z wyrzeźbioną głową na końcu. Tradycje błaznów nadwornych sięgają już czasów starożytności: Pliniusz Starszy wymienia królewskiego błazna (planus regius) na dworze władcy Egiptu Ptolemeusza I. Jednak błazeństwo kojarzone jest głównie ze średniowieczem. Błaznami zostawali początkowo najczęściej ludzie chorzy umysłowo, w wypadku których tolerancja co do ich zachowań i wypowiedzi była większa. W świecie islamskim także znane są przykłady błaznów – w XIV wieku na dworze Tamerlana miał działać Hodża Nasreddin. Na dworze angielskim zatrudnieni byli różnego rodzaju błaźni, specjalizujący się w żonglerce, muzyce, w skeczach i zagadkach. Występowali oni także w sztukach Shakespeare’a. Ostatecznie urząd ten został zlikwidowany w okresie wojny domowej, po której zakończeniu i przywróceniu monarchii Karol II Stuart nie zdecydował się na błaznów. Podobnie jak w Anglii, we Francji istniała tradycja błaznów dworskich, zakończona przez rewolucję. W Polsce błaznów spotkać można było na dworze Jagiellonów – pełnili oni istotną rolę prześmiewcy, podpowiadając władcom i możnym to, czego inni by im nie powiedzieli. W ten sposób bywali też doradcami, posłami, ustami króla, szpiegami. Oprócz najsłynniejszego z nich, Stańczyka, znanych jest co najmniej jedenastu błaznów służących Jagiellonom. Stańczyk, zwany też Stasiem Gąską, opisywany przez Jana Kochanowskiego był między innymi nadwornym błaznem króla Zygmunta II Augusta. Na dworze Zygmunta III Wazy błaznem był Włoch . Za swoje usługi otrzymywali oni nawet nadania ziemi. (pl)
- En gycklare (eller narr, lekare) var under medeltiden en kringvandrande spelman och underhållare. Det äldre begreppet lekare syftar på en underhållningsartist, skådespelare, musiker i största allmänhet. Gycklare är även en benämning på en nutida underhållningsartist som efterliknar de medeltida gycklarna och för deras traditioner vidare. Dessa gycklare är vanliga på tornerspel och historiska marknader, men verkar också som självständiga artister med separata gyckelspel. (sv)
- 弄臣（英語：jester）、宫廷弄臣（英語：court jester）或傻瓜（英語：fool），是中世纪和文艺复兴时期，贵族家庭的成员或君主受雇来供客人娱乐的小丑。他們有些是專門表演的人员，有些則是本身有其他職務，身份可以是宮中僕役，也可以是文臣武將。其中專門表演滑稽戲的弄臣稱為俳優，常由侏儒擔任。 (zh)
- Блазень — близька до монарха або феодала особа, обов'язком якої було розважати вельмож та їхніх гостей жартами, нерідко сатирично гострими. Блазень виступає як сценічний персонаж в давніх ярмаркових та балаганних виставах. Він часто трапляється у творах В. Шекспіра, П. Кальдерона та ін. У переносному значенні — дурень, телепень. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Šašek je označení pro komickou postavu. Její výskyt lze prokázat již v řeckých a římských komediích, později ve středověkých fraškách. Dále se šašek uplatňoval na panovnických dvorech. Šašci evropského středověku a raného novověku bývali obvykle oděni v pestrém oblečení, na hlavě mívali čapku či kuklu s rolničkami nebo s umělýma oslíma ušima. Šašek mívá různá další označení, např. harlekýn, v Německu Hanswurst. Cirkusový a varietní umělec, který je někdy nepřesně nazýván souslovím „cirkusový šašek“ je hovorové synonymum pro slovo klaun. (cs)
- Historian, bufoia barrea eragitea lanbidetzat zuen pertsonaia komikoa zen. Bereziki Erdi Aroko Europako gorteetan ugaldu baziren ere, horien aipamenak Antzinako Greziatik datoz. Trebeak ziren istorioak kontatzen eta abesten zein akrobaziak, malabarismoak eta ilusionismoa egiten. Arropa koloretsu eta nabarmenak janzten zituzten, txano eta zapata barregarriekin, eta maiz nanismoa eta bestelako akats fisikoak zituzten. (eu)
- Le bouffon, fou du roi, ou fou, est un personnage comique, dont la profession était de faire rire les gens. Les plus connus sont les fous des rois et les fous des seigneurs. Citons Triboulet, fou du roi François Ier. Il y a aussi des femmes « fous » ou « folles », par exemple Cathelot, folle de Catherine de Médicis. Les fous font rire. Ils divertissent, et utilisent l'insolence. Apparu au Moyen Âge, le registre de la bouffonnerie se poursuit à l'époque contemporaine. (fr)
- 宮廷道化師（きゅうていどうけし、Jester）とは、中世ヨーロッパもしくはテューダー朝時代に王族や貴族によって雇われたエンターテイナー。現在でも歴史の再現を模したヨーロッパの催し物で見ることができる。中世の宮廷道化師は色鮮やかなまだら模様（英: motley）の服装と風変わりな帽子を被っており、先にあげた現代のものはこの服装を模倣している。中世の宮廷道化師たちは、物語を語ったり、歌や音楽、アクロバットやジャグリング、奇術など様々な芸を披露して楽しませてきた。また、おどけた調子で芸を披露し、当時の事柄や人物を笑いにした歌や話を創作した。 本項では一般的な宮廷道化師について説明し、歴史に関連無く流用、引用されている著名な例は「その他」に記述している。 (ja)
- 궁정광대(Jester/Court Jester)는 중세 및 문예부흥기에 귀족이나 군주의 궁정에 고용되어 고용주 및 그 손님들의 오락에 봉사한 사람이다. 궁정 뿐 아니라 정기시나 시장판 같은 곳에서 평민들을 대상으로 공연하기도 했다. 중세 궁정광대들은 노래, 음악, 스토리텔링, 곡예, 저글링, 농담, 마술 등 다종다양한 엔터테인먼트를 구사하는 연예인이었다. 플레잉카드의 조커가 궁정광대를 묘사한 카드다. (ko)
- Bobo da corte, bufão ou bufo, era o "funcionário" da monarquia encarregado de entreter o rei e rainha e fazê-los rir. Muitas vezes eram as únicas pessoas que podiam criticar o rei sem correr riscos, uma vez que sua função era fazê-lo rir, assim como os palhaços fazem nos dias atuais. (pt)
- Шут — лицо при дворе государя или в барском доме, в обязанности которого входило развлекать и смешить забавными выходками господ и гостей. Традиционно шут изображался в колпаке с бубенцами. Три длинных его конца символизировали ослиные уши и хвост — атрибуты карнавальных костюмов во время римских Сатурналий и «ослиных процессий» раннего Средневековья. В руках у шута часто была погремушка: палочка с привязанным к ней бычьим пузырём, в которую насыпался горох. Эта принадлежность была у шутов ещё со времён древнего Рима. В России шуты украшали себя также гороховой соломой, откуда и пошло название «шут гороховый». (ru)
- En gycklare (eller narr, lekare) var under medeltiden en kringvandrande spelman och underhållare. Det äldre begreppet lekare syftar på en underhållningsartist, skådespelare, musiker i största allmänhet. Gycklare är även en benämning på en nutida underhållningsartist som efterliknar de medeltida gycklarna och för deras traditioner vidare. Dessa gycklare är vanliga på tornerspel och historiska marknader, men verkar också som självständiga artister med separata gyckelspel. (sv)
- 弄臣（英語：jester）、宫廷弄臣（英語：court jester）或傻瓜（英語：fool），是中世纪和文艺复兴时期，贵族家庭的成员或君主受雇来供客人娱乐的小丑。他們有些是專門表演的人员，有些則是本身有其他職務，身份可以是宮中僕役，也可以是文臣武將。其中專門表演滑稽戲的弄臣稱為俳優，常由侏儒擔任。 (zh)
- Блазень — близька до монарха або феодала особа, обов'язком якої було розважати вельмож та їхніх гостей жартами, нерідко сатирично гострими. Блазень виступає як сценічний персонаж в давніх ярмаркових та балаганних виставах. Він часто трапляється у творах В. Шекспіра, П. Кальдерона та ін. У переносному значенні — дурень, телепень. (uk)
- كان المَزّاح أو البُهْلُول تاريخياً مُهرجاً خلال العصور الوسطى وعصر النهضة وكان أحد أفراد أسرة أحد النبلاء أو الملوك أو في البلاط الملكي، حيث كانت وظيفته الترفيه عنه وضيوفه. كان المزّاح أيضاً مؤدياً متجولاً يستعرض الترفيه في المعارض والأسواق. هم أيضاً مهرجو العصر الحديث الذين يشبهون نظرائهم التاريخيين. يختلف المزّاح عن المهرج بأن المزّاح له امتداد تاريخي في العصور الوسطى حيث كان المزّاح مُهرجاً للبلاط الملكي والطبقات النبيلة. لباس المزّاح أيضاً يختلف عن لباس المهرج. (ar)
- Un bufó a l'edat mitjana era una persona encarregada de fer riure els reis i la cort. Molts dels bufons tenien anomalies físiques i se'ls permetia la sàtira de temes prohibits als altres, podien anar vestits com els pallassos i acumular poder per la proximitat als governants. (ca)
- Bufono estas kortega klaŭno, ofte nanuloj aŭ aliaj misformuloj, sed ne nepre, kiuj ridigis la reĝojn aŭ grandsinjorojn. Ili iĝis famaj pro la libereco en iliaj paroloj, kiun ili ĝuis; ja ĉar ili estis teorie frenezuloj aŭ teorie diris nenion krom sensencaĵojn, kio donis al ili liberon diri kion ajn, inkluzive la veron al la reĝo, kion neniu ajn aliulo aŭdacus sen riski sian vivon! En la teatraĵoj de kaj Ŝekspiro troviĝas famaj roloj de bufonoj. En 2004 oni denove dungis bufonon en Britio por distri la turistojn. (eo)
- Bufón es toda aquella persona que hace reír con su genio, sus gracias o sus desgracias. En un sentido histórico, los bufones, hombres o mujeres, muchas veces niños, enanos o personas deformes o grotescas, han ocupado un lugar privilegiado junto a reyes y poderosos. Sus habilidades cómicas en pantomimas y representaciones histriónicas o burlescas, su destreza en acrobacias, malabarismos y otros juegos, y muy en especial su privilegio ante los poderosos para decir lo que a nadie le estaba permitido pronunciar o reírse de quien nadie osaría hacerlo, han sido sus características principales. Se les concede el insólito mérito de humanizar al gran mandatario, haciéndole sentir, supuesta y temporalmente, como un mortal más. En simbología el significado del bufón, como personaje dual, es tan amb (es)
- Als Narr wird eine männliche Person bezeichnet, welche sich töricht verhält und auf lächerliche Weise irreführen oder täuschen lässt. Die weibliche Entsprechung (auch historisch) ist Närrin. Es gibt daneben den Narren als ein bildliches und literarisches Motiv, das auch eine enge Beziehung zur Fastnacht hat und konkrete visuelle Attribute herausbildete. Darüber hinaus spricht man vom Narren, wenn jemand diesen für ein Publikum spielt, ohne einer zu sein. Diese drei sind sehr unterschiedlich, beeinflussten sich in ihrer Entstehungsgeschichte und Wahrnehmung aber gegenseitig, so dass sie nur schwer voneinander zu trennen sind. (de)
- A jester, court jester, fool or joker was a member of the household of a nobleman or a monarch employed to entertain guests during the medieval and Renaissance eras. Jesters were also itinerant performers who entertained common folk at fairs and town markets, and the discipline continues into the modern day, where jesters perform at historical-themed events. (en)
- Il termine giullare (dal provenzale occitano joglar a sua volta derivante dal lemma latino iocularis) designa tutti quegli artisti che, dall'antichità fino all'avvento dell'età moderna, si guadagnavano da vivere esibendosi davanti ad un pubblico: attori, mimi, musicisti, ciarlatani, addestratori di animali, ballerini, acrobati.I giullari erano anche persone che dovevano essere in grado di far divertire la corte e soprattutto il re: nell'antichità erano perlopiù giovani schiavi. Nel Duecento e nel Trecento i giullari, uomini di media cultura (molto spesso chierici vaganti per le corti o per le piazze) che vivevano alla giornata facendo i cantastorie, i buffoni e i giocolieri, divennero il maggior elemento di unione tra la letteratura colta e quella popolare. (it)
- Błazen – nazwa rodzaju klauna, zwykle kojarzona ze średniowieczem. W Polsce zwany też wesołkiem. Charakterystycznym elementem stroju błazna była czapka o trzech rogach zakończonych dzwoneczkami – trzy rogi symbolizowały ośle uszy i ogon, przyczepiane przez błaznów we wcześniejszym okresie. Oprócz tego błaźni charakteryzowali się kolorowym strojem i specjalnym berłem z wyrzeźbioną głową na końcu. (pl)
- Een nar of hofnar is de officiële grappenmaker aan het hof van een vorst of bij een rederijkerskamer. De hofnar mocht daarbij ook liederen zingen. Vooral in de Middeleeuwen was de hofnar populair, maar in de loop van de 18e eeuw verdween deze aan de meeste hoven. (nl)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
