| dbo:abstract
|
- الهيلوتس (باليونانية: εἵλωτες) هي طبقة العبيد في إسبرطة القديمة. اشتقت الكلمة في العصر القديم من بلدة هيلوس في لاكونيا، لكن من المحتمل أكثر أن تكون مرتبطة بكلمة أوس أو المستنقع، أو بجذور أيون أو الأسر. ويعتقد بعض العلماء بأنهم كانوا من العرق الأخي، لكنهم من المحتمل أكثر أنهم كانوا السكان الأصليين لإقليم لاكونيا الذين استعبدهم الأخيون قبل الغزو الدوري. تحول الميسينيون المهزومون إلى منزلة الهيلوت بعد ، وحررهم إبامينونداس بعد ثلاثة قرون عندما انتصر في معركة ليوكترا (371 قبل الميلاد). كان الهيلوتس عبيد الدولة ومقيدين بالأرض وكلفهم الأفراد الإسبرطيين بمهمة حرث أملاكهم؛ ولم يتمكن سادتهم من إعتاقهم أو بيعهم عن الأرض، وكانوا تحت قسم ألا يرفعوا الإيجار الواجب دفعه سنويا من قبل الهيلوت. وفي زمن الحرب خدموا كقوات تحمل السلاح الخفيف أو كمجذفين في الأسطول؛ ومن زمن الحرب البيلوبونيسية وبعدها استخدموا من حين لآخر كمشاة بالأسلحة الثقيلة، ومن أظهر الشجاعة تمت مكافأته بالإعتاق. وما لا يمكن الشك فيه أن الموقف العام للإسبرطيين نحوهم كان الارتياب والقسوة. يقول أرسطو بأنه في كل سنة يعلن المجلس الحاكم، عند استلامه المنصب، الحرب على الهيلوت لكي يموتوا في أي وقت بدون انتهاك تورع ديني، ووصلنا سجل مثبت جيدا أورده عن ألفين من الهيلوتس تم تحريرهم للخدمة في الحرب وبعد ذلك تم اغتيالهم سرا. لكن بالنظر إلى قيمة الهيلوت من وجهة نظر عسكرية وزراعية فليس من السهل التصديق بأن مؤسسات الدولة الإسبرطية (مثل الكريبتيا) قد تقوم بهذه القرارات على بشكل دائم، وبالشكل الذي يصوره بعض الكتاب. ما بين طبقتي الهيلوتس والإسبرطيين الأحرار كانت تتوسطهما طبقتان، هما النيوداميديين νεοδαμώδεις والموثونيين μόθωνες. والأولى تتشكل من الهيلوتس المعتقين، أو من المحتمل أنهم يتشكلون من أحفادهم، وكثيرا ما كانوا يشاركون في الحروب من نهاية القرن الخامس؛ خدموا بالأخص في الحملات الأجنبية، ومن هؤلاء ثيبرون (400 – 399 قبل الميلاد) وأجيسلاوس (396 – 394 قبل الميلاد) في آسيا الصغرى. الموثونيون أو الموثاكيون كانوا عادة من أبناء الإسبرطيين الأحرار وأمهات من الهيلوت؛ وكانوا رجالا أحرارا يشتركون في تدريبات الإسبرطيين، لكنهم لم يكونوا مواطنين كاملين، مع أنهم قد يصبحون كاملين كاعتراف بجدارتهم وأهليتهم. (ar)
- Jako heilóti byla v období starověkého Řecka nazývána skupina nesvobodných obyvatel z Lakónie a Messénie (části Sparty). Jejich přesný status je předmětem sporů. Šlo o jakýsi zvláštní, „svobodnější“ druh otroků sloužících spartskému městskému státu jako rolníci - zásobovači potravin. Někdy se jejich postavení přirovnává k statusu nevolníků. Žili na venkově a byli svázáni s půdou. Oproti běžným otrokům v jiných poleis měli heilóti několik výhod. Žili v rodinných společenstvech, nemohli být prodáni ani koupeni, odváděli „pouze“ 50 % své úrody Sparťanům, zbytek si nechávali a mohli zpeněžit. Početně daleko převyšovali populaci svobodných Sparťanů. Chování Sparťanů k heilótům zřejmě nebylo tak kruté, jak se občas uvádí, ale nejspíše se postupně zhoršovalo, především od druhé poloviny 5. století před naším letopočtem. Sparťani heilóty rituálně ponižovali, někdy zabíjeli a dokonce jsou zaznamenány velké masakry heilótů (roku 425 př. n. l. bylo pobito 2000 heilótů, když jim byla předtím naoko udělena svoboda). V rámci rituálu zvaného krypteia byla heilótům oficiálně vypovídána válka. Zvláštní oddíly jen minimálně ozbrojených mladých spartských mužů se ve dne ukrývaly poblíž heilótských osad a v noci pak Sparťané osady přepadali a zabíjeli obyvatele. Heilóti sloužili Sparťanům i jako pomocné sbory ve vojsku (často nosiči výstroje a zásob) a pravděpodobně tvořili i doprovod legendárních 300 Sparťanů v bitvě u Thermopyl (480 př. n. l.). Podobný status jako heilóti měly některé skupiny obyvatel ve starověké Thesálii, na Krétě a na Sicílii. (cs)
- Els ilotes (en grec clàssic, Εἵλωτες o Eilotes; en llatí, Ilotae) eren els individus que pertanyien a la classe social inferior a Esparta. Tots els espartans estaven inclosos en una de les tres classes: espartiates (ciutadans de ple dret), perioeci (ciutadans de segona, sense poder polític, que es dedicaven al comerç i la manufactura) i ilotes (esclaus públics) que eren la gran majoria del pobladors. Eren serfs agregats a la terra (serfs de la gleva, adscripti glebae). No existia cap altra classe d'esclaus a Lacedemònia. Causaven aldarulls i revoltes armades (Messènia, 464 aC). El seu nom derivaria, segons Pausànies, del fet que els primers ilotes foren els habitants aqueus originals de la ciutat d'Helos a Lacònia, sotmesos pels doris invasors, i reduïts després d'una lluita desesperada. Teopomp els presenta com les restes de la població aquea originària; segons Èfor de Cumes, citat per Estrabó, els aqueus originaris foren conquerits però van poder conservar els drets civils i polítics i foren anomenats ilotes, però foren privats d'aquest estatus per Agis, fill d'Eurístenes, que els va fer pagar tribut; els ilotes es van resistir i foren derrotats i reduïts a l'esclavatge, sense drets polítics. Modernament s'han proposat derivacions de "habitants de la plana" o "presoners". Després de la segona guerra messènica els messenis foren fets esclaus i inclosos en el grups dels ilotes, situació que va durar fins que Epaminondes va restablir la independència de Messènia i va alliberar als ilotes que van formar el gruix principal de la població de la capital del nou estat, Messene. Els ilotes eren propietat de l'estat que cedia el seu servei a individuals, reservant-se el dret d'emancipació; eren inclosos en una terra i no podien ser venuts separadament; en cada hisenda vivien entre cinc i set famílies d'ilotes i cultivaven la terra pagant a l'amo dels terrenys una quantitat fixada de la producció establerta que no podia ser superada; la renda anyal era de 82 medimmes d'ordi, i una quantitat proporcional d'oli i vi. També feien de servents dels espartans i treballaven en obres públiques de l'estat; a la guerra servien com a infanteria lleugera i un nombre variable anava ben armats, amb els espartans al davant; a la batalla de Platea la relació en el nombre d'ilotes fou de set individus per cada espartà. Només servien com a hoplites en circumstàncies especials d'emergència i generalment llavors, si lluitaven bé i sobrevivien, eren emancipats (la primera vegada que això consta que va passar fou a l'expedició de Bràsides, el 424 aC). Els ilotes eren tractats amb gran crueltat: havien de portar robes miserables com capells de pell de gos, vestits de pèls d'ovella i rebien ferides cada any per tal que recordessin que eren esclaus; els amos els podien condemnar a la pena de mort. La institució de la crypteia, part de la formació militar dels joves espartans que consistia en matar ilotes, dona idea de la crueltat amb què eren tractats. Els ilotes emancipats no passaven a ser perioeci o espartiates, sinó que formaven una nova classe dividida en diverses subclasses entre les quals: els que quedaven eximits de serveis, els que servien a la guerra, els que servien en vaixells, i els que tenien la llibertat de manera temporal. (ca)
- Heloten (altgriechisch εἵλωτες „die Eroberten, die Gefangenen“; von ἑλεῖν heléin „fassen, ergreifen, nehmen“) nannte man die Angehörigen einer sozialen Schicht von Menschen im Staat Lakedaimon (heute üblicherweise nach seinem Hauptort Sparta genannt), die zwar im Staat sesshaft, aber keine Bürger waren. Sie waren an die Scholle gebunden und wurden als zahlenmäßig größte Bevölkerungsgruppe der „öffentlichen Sklaven“ angesehen. (de)
- Οι είλωτες, (αρχ. ενικός: ο είλως ή ειλώτης και θηλυκό "ειλωτίς", κοινώς "είλωτας"), αποτελούσαν το τρίτο και κατώτερο κοινωνικό στρώμα της αρχαίας Σπάρτης, (μετά τους πολίτες και τους περιοίκους) οι οποίοι δεν είχαν κανένα από τα πολιτικά δικαιώματα, εκτός από τους «νεοδαμώδεις», οι οποίοι ήταν ελευθερωμένοι, πρώην είλωτες και μπορούσαν να υπηρετήσουν στον σπαρτιάτικο στρατό. (el)
- The helots (/ˈhɛləts, ˈhiːləts/; Greek: εἵλωτες, heílotes) were a subjugated population that constituted a majority of the population of Laconia and Messenia – the territories ruled by Sparta. There has been controversy since antiquity as to their exact characteristics, such as whether they constituted an Ancient Greek tribe, a social class, or both. For example, Critias described helots as "slaves to the utmost", whereas according to Pollux, they occupied a status "between free men and slaves". Tied to the land, they primarily worked in agriculture as a majority and economically supported the Spartan citizens. The number of helots in relation to Spartan citizens varied throughout the history of the Spartan state; according to Herodotus, there were seven helots for each Spartan at the time of the Battle of Plataea in 479 BC. Thus the need to keep the helot population in check and prevent rebellion was one of the main concerns of the Spartans. Helots were ritually mistreated and humiliated. Every autumn the Spartans would declare war on the helots so they could be mistreated by a member of the Crypteia without fear of religious repercussion. Uprisings and attempts to improve the lot of the helots did occur, such as the Conspiracy of Cinadon. (en)
- Ilotak (antzinako grezieraz: Εἵλωτες, Heílôtes) Aintzinako Espartan jatorriz Lakonia eta Mesenia eskualdeetakoak ziren askatasunik gabeko pertsonak ziren. Euren izaera Antzinaroan ere eztabaidatze zen: Kritiasen arabera, "dudarik gabeko esklabu" ziren, baina Polluxen arabera "gizon askeen eta esklabuen arteko" estatus bat zuten. Lurrari lotuak, batez ere nekazaritzan egiten zuten lan, eta gehiengo ziren bizi ziren lurraldean, beraz jaten ematen zioten Espartako hiritarrei. Iloten proportzioa Espartako hiritarrekin adleratuta Espartako estatuaren historian zehar aldakorra izan da. Herodotoren arabera zazpi ilota zeuden espartar bakoitzarentzat Plateako guduaren garaian (K. a. 479). Beraz ilotak ez matxinatzea zen espartarrentzat kezka iturririk nagusiena. Ilotek ohikoa zituzten tratu-txarrak, umiliazioa eta baita sarraskia ere: udazken guztietan espartarren iloten aurkako gerra deklaratzen zuten eta horrela kide batek hil zitzakeen erritual batean inongo arrisku eta ondoriorik gabe. Matxinadak eta iloten bizitza hobetzeko saiakerak ohikoa ziren, adibidez gertatu zena. (eu)
- Dans la Grèce antique, les Hilotes ou Ilotes (en grec ancien Εἵλωτες / Heílôtes) sont une population autochtone de Laconie et de Messénie asservie aux Spartiates, qu'ils font vivre. Leur statut s'apparente à celui des serfs du Moyen Âge : attachés à la terre, ils sont la propriété de l'État lacédémonien. Ils ne sont donc pas des esclaves-marchandises, qui existent par ailleurs mais qui sont plutôt rares. L'hilotisme se rencontre également dans d'autres sociétés grecques, comme la Thessalie, la Crète ou la Sicile. (fr)
- En la Grecia antigua los ilotas (del lat. Ilōta, y este del gr. εἱλώτης, heilṓtēs) eran los siervos de Esparta, más específicamente eran los esclavos de los lacedemonios. No hay que confundirlos con los esclavos-mercancía. El ilotismo se halla también en otras sociedades griegas, como Tesalia, Creta o incluso Sicilia. En términos más actuales, el ilotismo se refiere a las personas desposeídas de sus derechos ciudadanos. Los ilotas ocupaban una situación muy inferior a la de los periecos y de los homoioi, y estaban considerados como originarios de Mesenia, en el suroeste del Peloponeso. Eran esclavos públicos, propiedad del Estado espartano, y formaban parte integrante de los bienes rurales de los espartanos, también conocidos como los homoioi. Esta gente estaba adscrita a la tierra, que era propiedad del Estado espartano, pero que era repartida en calidad de cesión a los homoioi, los cuales se encargaban de que los ilotas la explotaran. Cuanto mayor era su número, más crecía la desconfianza y crueldad con que los espartiatas los trataban, hasta el punto que había un ritual (la Krypteia) organizado a propósito para la persecución y el exterminio de los ilotas. Además, la flagelación anual en público y el vestir de forma diferente, funcionaban como medidas intimidatorias para que no se sublevaran. Los ilotas son los campesinos de Esparta. Eran descendientes de las comunidades campesinas mesenias sometidas a la fuerza por los dirigentes. Su estatus se crea con la reforma de Licurgo. No son estrictamente esclavos, sino siervos: pertenecen al Estado, están adscritos a la propiedad que cultivan, no son objeto de comercio, pueden casarse y tener hijos y se quedan con los frutos de su trabajo una vez deducida la renta que corresponde al titular de la hacienda. De modo excepcional, los ilotas podían ser reclutados para el ejército y liberados luego. Mucho más numerosos que los ciudadanos, la reforma de Licurgo les dejó por completo al margen de la vida social. Los “Iguales”, que temían su rebelión, les declaraban solemnemente la guerra cada año, los humillaban y aterrorizaban (Krypteia). (es)
- Helot (bahasa Yunani: Εἵλωτες, Heílôtes) adalah kelompok penduduk tak merdeka yang merupakan populasi terbanyak di Lakonia dan di keseluruhan (wilayah kekuasaan Sparta). Status pasti mereka banyak diperdebatkan bahkan sejak masa kuno: menurut Kritias, mereka adakah "budak khusus" sedangkan menurut Pollux, status mereka adalah "antara orang merdeka dan budak". Oleh Sparta, para helot diharuskan bekerja di bidang sebagai penyuplai bahan pangan bagi warga negara Sparta. Para helot secara ritual sering dianiaya, dihina, direndahkan, bahkan dibunuh; setiap musim gugur, pada , tiap warga negara Sparta berhak membunuh helot tanpa ancaman hukuman apapun. (in)
- 헤일로타이(고대 그리스어: είλώται)는 고대 그리스 스파르타에서 공유 재산으로서 국가에 소속되어 있던 비자유 신분의 명칭이다. 어원은 ‘습지에 사는 사람(έλη)’과 ‘포로가 된 사람’(είλ-)의 두가지 설이 있지만 정확하게 알려져 있지는 않다. ‘헬로트’(helot)라고 하기도 한다. (ko)
- De Heloten (Oudgrieks: Εἵλωτες, Heilotes) waren de oorspronkelijke bewoners van het gebied rond Sparta; door de Spartiaten werd deze pre-Dorische bevolking verslagen en tot slaaf gemaakt. Zij verzorgden de levensbehoeften van Sparta, zodat de Spartanen zich met het leger konden bezighouden. De meeste heloten bewerkten een stuk land, een klèros (κλῆρος). De heloten werden door de Spartanen geminacht. Zij werden mishandeld en werden vermoord tijdens bepaalde rituelen zoals de Krypteia. Toch is het voor huidige historici niet geheel duidelijk of het waar was wat de oude schrijvers hierover schreven. Veel van de geschriften komen van vijanden van Sparta en kunnen gebruikt zijn als propaganda. Alleen de staat, en niet de burger wiens grond de heloten bewerkten, beschikte over het recht de heloten vrij te laten. Dit kon gebeuren ter beloning van militaire prestaties in het Spartaanse leger waarin ze als gymneten of lichtgewapenden opgenomen konden worden.De eerste slaven kwamen waarschijnlijk uit de stad , waar ze, volgens sommigen, hun naam aan te danken hebben. Dit is etymologisch echter niet zeker. Er zijn andere theorieën waaronder de theorie dat het woord heloten verwant is aan de stam ϝελ / wel zoals in het woord ἁλίσκομαι, halískomai (gevangengenomen worden, gevangen). Dit betekent dat het woord Helot niet per se met de afkomst van de Heloten te maken heeft maar meer met hoe er naar ze gekeken werd: het waren slaven en zo werden ze dus ook genoemd. , in een fragment (fragment 13) bewaard gebleven door Strabo, schrijft "diegenen van de Lacedaemoniërs die niet aan de expeditie deelnamen werden als slaven bevonden en werden Heloten genoemd" (VI 3, 2), terwijl Theopompus (fragment 122), geciteerd door Athenaeus (VI, 416c, zegt "..en de natie noemde haar slaven Heloten en de anderen noemden hen Penestae...".In de 7e eeuw v.Chr. kwamen de Heloten meerdere malen in opstand, vooral in Messenië. (nl)
- ヘイロタイ（είλώται）は、古代ギリシア・スパルタで、共有財産として国家に所属していた非自由身分の名称。語源は「沼沢地に住む人（έλη-）」と「捕虜にされた人（είλ-）」の両説があるが不詳。ヘロット(helot)ともいう。 (ja)
- Gli Iloti (in greco antico: Εἱλῶται o Εἱλῶτες) erano, nel sistema sociale di Sparta, una parte della popolazione del territorio dominato dalla polis greca vivente in stato di schiavitù. (it)
- Heloci (gr. εἵλωτες heilotes - jeniec) – jedna z warstw ludności Sparty, składająca się z mieszkańców podbitej Lakonii i Mesenii. Przywiązani do ziemi niewolnicy, byli podstawową siłą roboczą na spartańskiej wsi, pracującą na utrzymanie spartiatów (hoplitów). Mieli ograniczone prawa, nie posiadali wolności osobistej, nie można było ich sprzedać (byli własnością państwa). Uprawiali ziemię spartiatów, z czego 50% plonów mogli wykorzystywać na własne utrzymanie. Wolno im było zakładać rodziny, gdyż zwiększali w ten sposób swoją liczebność i jednocześnie tak cenną dla Spartan siłę roboczą. Mogli posiadać skromny majątek oraz praktykować swoją religię. Poza tym heloci byli obowiązani do osobistych posług wobec Spartan (towarzyszyli na przykład swym panom w czasie wypraw wojennych jako lekkozbrojni), wykonywania prac rzemieślniczych, stawania do robót publicznych na wezwanie władz. Heloci zasłużeni wobec Sparty mogli uzyskać wyzwolenie, którego indywidualny Spartanin nie mógł im przyznać. W źródłach można spotkać kilka określeń dla różnych kategorii helotów zmieniających status: aphetai (wyzwoleni), adespotoi ("bez panów"), desposionautai (związani z flotą) i neodamodeis ("nowi członkowie demosu"). Brak danych, wedle jakich kryteriów przydzielano do nich i czym się różniły one między sobą. Obawa buntu helotów był jednym z podstawowych czynników determinujących charakter całego życia spartańskiego. Spartanie niechętnie udawali się na dalekie wyprawy, byli przeciwni udziałowi w konfliktach, które wymagałyby wysyłania dużej armii, część jej była potrzebna do pilnowania helotów. Tukidydes opisuje sytuację, gdy szukali Lacedemończycy pozoru dla wysłania z kraju helotów, którzy korzystając ze złej sytuacji Sparty, kiedy Pilos znajdowało się w rękach nieprzyjaciela, mogliby wywołać rozruchy. Lękając się ich natury buntowniczej i ich wielkiej liczby, albowiem przy wszystkich prawie decyzjach liczą się Lacedemończycy z zagadnieniem helotów – uciekli się nawet raz do podstępu. Tych helotów, którzy według własnego mniemania odznaczyli się na wojnie, wezwali do zgłoszenia się. Zapowiedzieli, że dadzą im wolność. W rzeczywistości miała to być próba: sądzili bowiem, że ci heloci, którzy najbardziej pragną wolności, pierwsi także ośmielą się zbuntować przeciw Lacedemończykom. Wybrano z nich około dwóch tysięcy; z wieńcami na głowie obchodzili oni świątynie jako ci, którzy mają być wyzwoleni; niedługo potem zniknęli i nikt nie wiedział, co się z nimi stało. Zawierając pokój Nikiasza Ateny i Sparta zawarły także przymierze, zobowiązujące obie strony do wzajemnej pomocy w razie ataku państwa trzeciego. Znaczący był punkt o udzieleniu pomocy Sparcie także w wypadku buntu helotów: Jeśli zaś zbuntują się niewolnicy (ἡ δουλεία ἐπανιστῆται), Ateńczycy przyjdą Lacedemończykom w miarę swych sił z pomocą, przy braku zobowiązania wzajemnego. (pl)
- Os hilotas (em grego Εἱλῶται, "Heílotai" ou "Heílotes") eram os servos da Grécia. Diferentemente dos escravos, os hilotas eram propriedade do Estado, que administrava a produção econômica. Durante a Cripteia um grupo de jovens espartanos era designado para assassinar líderes em potencial entre os hilotas. (pt)
- Heloter var den livegna befolkningen i Lakonien och Messenien och den lägsta befolkningsklassen i den antika grekiska stadsstaten Sparta. Enligt vissa forskare stammade heloterna från den ursprungliga grekiska befolkningen i landet innan doriska stammar som intog landet, enligt vissa kommer namnet av staden Helos i Eurotasdalen. Heloterna stod under uppsikt liksom , var tvungna att göra krigstjänst, i synnerhet inom flottan, odlade den spartanska statsjorden och måste lämna en viss betydande del av avkastningen till sina herrar. Heloterna kunde inte säljas som slavar och är att betrakta som ett slags statsslavar. De kunde friges och fick som neodamodeis vissa borgerliga men inga politiska rättigheter. En särskild klass av helotbarn var de så kallade mothakes, som uppfostrades tillsammans med spartanernas barn och blev fria medborgare. Heloterna bevakades ängsligt av spartanerna och blev ofta utsatta för svår behandling, vilket ledde till upprepade uppror, det värsta och bäst kända i samband med en svår jordbävning 464 f. Kr. I senare hellenistisk tid blev heloternas ställning förbättrad, bland annat av kung Nabis, som på 200-talet f. Kr. med våld försökte göra dem till fria medborgare. (sv)
- Ілоти, гелоти (грец. εἱλώτης) — у стародавній Спарті землероби, які знаходилися на проміжному положенні між кріпаками та рабами. (uk)
- 黑劳士制度（古希腊语：Εἵλωτες / Heílôtes，或者译作希洛特制度、希洛制）是古希腊的斯巴达城邦的一种国有奴隶的制度。 (zh)
- Ило́ты (др.-греч. εἱλῶται, у спартанцев тж. δουλεῖαι) — в древней Спарте земледельцы, находящиеся на промежуточном положении между крепостными и рабами. Происходили в Лаконии — от местного ахейского населения, в Мессении — от покорённых мессенцев (дорийцев). По другой версии илоты представляли собой отличные от греков племена, жившие в Лаконии до прихода Гераклидов (около XI века до н. э.). По сведениям Павсания, слово илоты означало «взятые в плен» и первоначально относилось только к покорённым жителям города Гелос, ахейцам. Греческий автор I века до н. э. Страбон так рассказал о происхождении и положении илотов в Спарте: Все окрестные жители находились в подчинении у спартанцев, хотя пользовались общими с ними законами, принимали участие в делах республики и могли занимать должности (назывались они илотами). Однако Агис [мифический спартанский царь, потомок Геракла], сын Еврисфена, отнял у них равенство положения, обязавши платить Спарте дань. Все прочие подчинились; одни гелейцы, владевшие городом Гелосом, подняли восстание, были побеждены в войне и объявлены рабами с некоторыми, впрочем, ограничениями: чтобы господин не мог ни освободить такого раба, ни продать его за пределы Лаконики. Война эта названа была войною против илотов. Вообще весь институт илотов, который существовал всё время до покорения Лаконики римлянами, установлен Агисом и его товарищами. Илоты считались собственностью рабовладельческого государства. Были прикреплены к земельным участкам отдельных семей правящего слоя — спартиатов. Илоты должны были предоставлять своим господам фиксированную часть урожая, и спартиат не имел права требовать от них больше. Поскольку илоты своим числом сильно превосходили спартиатов, те старались держать их в повиновении посредством террора, как морального, так и физического. Одним из орудий физического террора были криптии. Вот как Плутарх описывает криптии: Вот как происходили криптии. Время от времени власти отправляли бродить по окрестностям молодых людей, считавшихся наиболее сообразительными, снабдив их только короткими мечами и самым необходимым запасом продовольствия. Днём они отдыхали, прячась по укромным уголкам, а ночью, покинув свои убежища, умерщвляли всех илотов, каких захватывали на дорогах. Нередко они обходили и поля, убивая самых крепких и сильных илотов. Чтобы иметь формально законное оправдание убийств илотов, эфоры ежегодно объявляли илотам войну. С моральной стороны, спартанцы старались внушить илотам комплекс неполноценности и с этой целью запрещали им иметь оружие, петь военные песни, и наоборот — заставляли петь песни непристойные; заставляли напиваться, чтобы показать молодёжи, как отвратительно пьянство; носить шапки из собачьего меха и так далее. По мнению Плутарха, жестокое обращение с илотами вошло в норму после сильного землетрясения 464 года до н. э., когда илоты, воспользовавшись временной слабостью спартанцев, бесчинствовали в Лаконии. В эпоху греко-персидских войн илоты использовались спартанцами как легковооружённые воины. По словам Геродота, в битве при Платеях на каждого спартанского гоплита приходилось по 7 илотов. О подробностях внутренних общественных взаимоотношений между спартанцами и илотами известно очень мало. В популярной литературе часто упрощённо называют илотов рабами, следуя авторам римской эпохи, но древнегреческие авторы V—IV веков до н. э. разделяли общественный статус илотов и рабов. Аристотель сообщает, что спартанцы заимствовали свои законы с Крита, и проводит аналогию между илотами Спарты и крепостными земледельцами на Крите. Дошедшие до нашего времени Гортинские законы на Крите позволяют уточнить взаимоотношения между илотами и спартанцами. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Heloten (altgriechisch εἵλωτες „die Eroberten, die Gefangenen“; von ἑλεῖν heléin „fassen, ergreifen, nehmen“) nannte man die Angehörigen einer sozialen Schicht von Menschen im Staat Lakedaimon (heute üblicherweise nach seinem Hauptort Sparta genannt), die zwar im Staat sesshaft, aber keine Bürger waren. Sie waren an die Scholle gebunden und wurden als zahlenmäßig größte Bevölkerungsgruppe der „öffentlichen Sklaven“ angesehen. (de)
- Οι είλωτες, (αρχ. ενικός: ο είλως ή ειλώτης και θηλυκό "ειλωτίς", κοινώς "είλωτας"), αποτελούσαν το τρίτο και κατώτερο κοινωνικό στρώμα της αρχαίας Σπάρτης, (μετά τους πολίτες και τους περιοίκους) οι οποίοι δεν είχαν κανένα από τα πολιτικά δικαιώματα, εκτός από τους «νεοδαμώδεις», οι οποίοι ήταν ελευθερωμένοι, πρώην είλωτες και μπορούσαν να υπηρετήσουν στον σπαρτιάτικο στρατό. (el)
- Dans la Grèce antique, les Hilotes ou Ilotes (en grec ancien Εἵλωτες / Heílôtes) sont une population autochtone de Laconie et de Messénie asservie aux Spartiates, qu'ils font vivre. Leur statut s'apparente à celui des serfs du Moyen Âge : attachés à la terre, ils sont la propriété de l'État lacédémonien. Ils ne sont donc pas des esclaves-marchandises, qui existent par ailleurs mais qui sont plutôt rares. L'hilotisme se rencontre également dans d'autres sociétés grecques, comme la Thessalie, la Crète ou la Sicile. (fr)
- Helot (bahasa Yunani: Εἵλωτες, Heílôtes) adalah kelompok penduduk tak merdeka yang merupakan populasi terbanyak di Lakonia dan di keseluruhan (wilayah kekuasaan Sparta). Status pasti mereka banyak diperdebatkan bahkan sejak masa kuno: menurut Kritias, mereka adakah "budak khusus" sedangkan menurut Pollux, status mereka adalah "antara orang merdeka dan budak". Oleh Sparta, para helot diharuskan bekerja di bidang sebagai penyuplai bahan pangan bagi warga negara Sparta. Para helot secara ritual sering dianiaya, dihina, direndahkan, bahkan dibunuh; setiap musim gugur, pada , tiap warga negara Sparta berhak membunuh helot tanpa ancaman hukuman apapun. (in)
- 헤일로타이(고대 그리스어: είλώται)는 고대 그리스 스파르타에서 공유 재산으로서 국가에 소속되어 있던 비자유 신분의 명칭이다. 어원은 ‘습지에 사는 사람(έλη)’과 ‘포로가 된 사람’(είλ-)의 두가지 설이 있지만 정확하게 알려져 있지는 않다. ‘헬로트’(helot)라고 하기도 한다. (ko)
- ヘイロタイ（είλώται）は、古代ギリシア・スパルタで、共有財産として国家に所属していた非自由身分の名称。語源は「沼沢地に住む人（έλη-）」と「捕虜にされた人（είλ-）」の両説があるが不詳。ヘロット(helot)ともいう。 (ja)
- Gli Iloti (in greco antico: Εἱλῶται o Εἱλῶτες) erano, nel sistema sociale di Sparta, una parte della popolazione del territorio dominato dalla polis greca vivente in stato di schiavitù. (it)
- Os hilotas (em grego Εἱλῶται, "Heílotai" ou "Heílotes") eram os servos da Grécia. Diferentemente dos escravos, os hilotas eram propriedade do Estado, que administrava a produção econômica. Durante a Cripteia um grupo de jovens espartanos era designado para assassinar líderes em potencial entre os hilotas. (pt)
- Ілоти, гелоти (грец. εἱλώτης) — у стародавній Спарті землероби, які знаходилися на проміжному положенні між кріпаками та рабами. (uk)
- 黑劳士制度（古希腊语：Εἵλωτες / Heílôtes，或者译作希洛特制度、希洛制）是古希腊的斯巴达城邦的一种国有奴隶的制度。 (zh)
- الهيلوتس (باليونانية: εἵλωτες) هي طبقة العبيد في إسبرطة القديمة. اشتقت الكلمة في العصر القديم من بلدة هيلوس في لاكونيا، لكن من المحتمل أكثر أن تكون مرتبطة بكلمة أوس أو المستنقع، أو بجذور أيون أو الأسر. ويعتقد بعض العلماء بأنهم كانوا من العرق الأخي، لكنهم من المحتمل أكثر أنهم كانوا السكان الأصليين لإقليم لاكونيا الذين استعبدهم الأخيون قبل الغزو الدوري. تحول الميسينيون المهزومون إلى منزلة الهيلوت بعد ، وحررهم إبامينونداس بعد ثلاثة قرون عندما انتصر في معركة ليوكترا (371 قبل الميلاد). (ar)
- Els ilotes (en grec clàssic, Εἵλωτες o Eilotes; en llatí, Ilotae) eren els individus que pertanyien a la classe social inferior a Esparta. Tots els espartans estaven inclosos en una de les tres classes: espartiates (ciutadans de ple dret), perioeci (ciutadans de segona, sense poder polític, que es dedicaven al comerç i la manufactura) i ilotes (esclaus públics) que eren la gran majoria del pobladors. Eren serfs agregats a la terra (serfs de la gleva, adscripti glebae). No existia cap altra classe d'esclaus a Lacedemònia. Causaven aldarulls i revoltes armades (Messènia, 464 aC). (ca)
- Jako heilóti byla v období starověkého Řecka nazývána skupina nesvobodných obyvatel z Lakónie a Messénie (části Sparty). Jejich přesný status je předmětem sporů. Šlo o jakýsi zvláštní, „svobodnější“ druh otroků sloužících spartskému městskému státu jako rolníci - zásobovači potravin. Někdy se jejich postavení přirovnává k statusu nevolníků. Žili na venkově a byli svázáni s půdou. Oproti běžným otrokům v jiných poleis měli heilóti několik výhod. Žili v rodinných společenstvech, nemohli být prodáni ani koupeni, odváděli „pouze“ 50 % své úrody Sparťanům, zbytek si nechávali a mohli zpeněžit. Početně daleko převyšovali populaci svobodných Sparťanů. Chování Sparťanů k heilótům zřejmě nebylo tak kruté, jak se občas uvádí, ale nejspíše se postupně zhoršovalo, především od druhé poloviny 5. stolet (cs)
- En la Grecia antigua los ilotas (del lat. Ilōta, y este del gr. εἱλώτης, heilṓtēs) eran los siervos de Esparta, más específicamente eran los esclavos de los lacedemonios. No hay que confundirlos con los esclavos-mercancía. El ilotismo se halla también en otras sociedades griegas, como Tesalia, Creta o incluso Sicilia. En términos más actuales, el ilotismo se refiere a las personas desposeídas de sus derechos ciudadanos. (es)
- The helots (/ˈhɛləts, ˈhiːləts/; Greek: εἵλωτες, heílotes) were a subjugated population that constituted a majority of the population of Laconia and Messenia – the territories ruled by Sparta. There has been controversy since antiquity as to their exact characteristics, such as whether they constituted an Ancient Greek tribe, a social class, or both. For example, Critias described helots as "slaves to the utmost", whereas according to Pollux, they occupied a status "between free men and slaves". Tied to the land, they primarily worked in agriculture as a majority and economically supported the Spartan citizens. (en)
- Ilotak (antzinako grezieraz: Εἵλωτες, Heílôtes) Aintzinako Espartan jatorriz Lakonia eta Mesenia eskualdeetakoak ziren askatasunik gabeko pertsonak ziren. Euren izaera Antzinaroan ere eztabaidatze zen: Kritiasen arabera, "dudarik gabeko esklabu" ziren, baina Polluxen arabera "gizon askeen eta esklabuen arteko" estatus bat zuten. Lurrari lotuak, batez ere nekazaritzan egiten zuten lan, eta gehiengo ziren bizi ziren lurraldean, beraz jaten ematen zioten Espartako hiritarrei. (eu)
- Heloci (gr. εἵλωτες heilotes - jeniec) – jedna z warstw ludności Sparty, składająca się z mieszkańców podbitej Lakonii i Mesenii. Przywiązani do ziemi niewolnicy, byli podstawową siłą roboczą na spartańskiej wsi, pracującą na utrzymanie spartiatów (hoplitów). Mieli ograniczone prawa, nie posiadali wolności osobistej, nie można było ich sprzedać (byli własnością państwa). Uprawiali ziemię spartiatów, z czego 50% plonów mogli wykorzystywać na własne utrzymanie. Wolno im było zakładać rodziny, gdyż zwiększali w ten sposób swoją liczebność i jednocześnie tak cenną dla Spartan siłę roboczą. Mogli posiadać skromny majątek oraz praktykować swoją religię. Poza tym heloci byli obowiązani do osobistych posług wobec Spartan (towarzyszyli na przykład swym panom w czasie wypraw wojennych jako lekkozbro (pl)
- De Heloten (Oudgrieks: Εἵλωτες, Heilotes) waren de oorspronkelijke bewoners van het gebied rond Sparta; door de Spartiaten werd deze pre-Dorische bevolking verslagen en tot slaaf gemaakt. Zij verzorgden de levensbehoeften van Sparta, zodat de Spartanen zich met het leger konden bezighouden. De meeste heloten bewerkten een stuk land, een klèros (κλῆρος). De heloten werden door de Spartanen geminacht. Zij werden mishandeld en werden vermoord tijdens bepaalde rituelen zoals de Krypteia. Toch is het voor huidige historici niet geheel duidelijk of het waar was wat de oude schrijvers hierover schreven. Veel van de geschriften komen van vijanden van Sparta en kunnen gebruikt zijn als propaganda. (nl)
- Heloter var den livegna befolkningen i Lakonien och Messenien och den lägsta befolkningsklassen i den antika grekiska stadsstaten Sparta. Enligt vissa forskare stammade heloterna från den ursprungliga grekiska befolkningen i landet innan doriska stammar som intog landet, enligt vissa kommer namnet av staden Helos i Eurotasdalen. (sv)
- Ило́ты (др.-греч. εἱλῶται, у спартанцев тж. δουλεῖαι) — в древней Спарте земледельцы, находящиеся на промежуточном положении между крепостными и рабами. Происходили в Лаконии — от местного ахейского населения, в Мессении — от покорённых мессенцев (дорийцев). По другой версии илоты представляли собой отличные от греков племена, жившие в Лаконии до прихода Гераклидов (около XI века до н. э.). По сведениям Павсания, слово илоты означало «взятые в плен» и первоначально относилось только к покорённым жителям города Гелос, ахейцам. Греческий автор I века до н. э. Страбон так рассказал о происхождении и положении илотов в Спарте: (ru)
|
