| dbo:abstract
|
- Els manuscrits de Dunhuang són una col·lecció d'importants documents religiosos i seculars descoberts a les coves de Mogao de Dunhuang, República Popular de la Xina, a principis del segle xx. Els manuscrits, originats entre el segle V i principis del segle xi, inclouen obres que van de la història i les matemàtiques a les cançons populars i danses. Molts dels manuscrits religiosos són budistes, però també n'hi ha d'altres religions incloent el taoisme, cristianisme, nestorianisme i el maniqueisme. La majoria dels manuscrits són escrits en xinès pero també hi són representats el , sànscrit, , tangut, tibetà, uigur o hebreu. Els manuscrits són un recurs important per als estudis acadèmics en una àmplia varietat de camps, incloent història, estudis religiosos i lingüística. (ca)
- La Dunhuangaj manuskriptoj estas trovita en deponejo de gravaj religiaj kaj sekularaj dokumentoj malkovritaj en Ŝtonkavernaro de Mogao de Dunhuang, Ĉinio, dum la frua 20-a jarcento. Originante de la 5-a ĝis frua 11-a jarcento, la manuskriptoj inkluzivas verkojn intervalantajn de historio kaj matematiko ĝis popolkantoj kaj danco. Dum la plej multaj el la religiaj dokumentoj temas pri budhismo, ekzistas nombro pri taoismo, nestorianismo, kaj eĉ judismo. Ili estas skribitaj ĉefe en la ĉina, sed ankaŭ inkludas tibetan, palian, sogdian, kaj antaŭe nekonatajn lingvojn, kiel ekzemple ĥotanezan. La dokumentoj estis malkovritaj fare de la taoista monaĥo Wang Yuanlu. Li poste vendis ilin al okcidentaj esploristoj, precipe Aurel Stein kaj . Rusaj kaj japanaj esploristoj ankaŭ akiris kelkajn. Sed plejparte pro la klopodoj de Luo Zhenyu, la ceteraj manuskriptoj estis konservitaj en Ĉinio. Tiuj aĉetitaj fare de okcidentaj akademiuloj estas nun konservitaj en institucioj ĉie super la mondo, kiel ekzemple en la Nacia Biblioteko de Ĉinio, Brita Libraro, kaj la Nacia Biblioteko de Francio. Ili ĉiuj estas diĝitigitaj fare de la Internacia Dunhuanga Projekto, kaj povas esti alirataj libere rete. (eo)
- Los manuscritos de Dunhuang son una colección de importantes documentos religiosos y seculares descubiertos en la Cuevas de Mogao de Dunhuang, China, a principios del siglo XX. Los manuscritos, originados entre el siglo V y principios del siglo VI, incluyen obras que van desde la historia y la matemática a las canciones populares y danzas. Muchos de los manuscritos religiosos son budistas, pero también hay de otras religiones incluyendo el Daoismo, Nestorianismo y el Maniqueísmo. La mayoría de los manuscritos están en idiomas chino y tibetano. Otros idiomas presentes son el , sánscrito, sogdiano, tangut y uigur. Los manuscritos son un recurso importante para los estudios académicos en una amplia variedad de campos, incluyendo historia, estudios religiosos y la lingüística. Los documentos fueron descubiertos por el monje daoísta Wang Yuanlu en 1900. Desde 1907 comenzó a venderlos a exploradores occidentales, entre ellos a Aurel Stein y Paul Pelliot. Exploradores rusos y japoneses también adquirieron colecciones de manuscritos. En gran parte debido a los esfuerzos de , la mayoría de los manustritos chinos restantes fueron llevados a Pekín y ahora se encuentran en la Biblioteca Nacional de China. Varios miles de folios de manuscritos tibetanos fueron dejados en Dunhuang y ahora se encuentran en varios museos y bibliotecas de la región. Aquellos que fueron comprados por académicos occidentales son hoy conservados en instituciones de alrededor de todo el mundo, como la Biblioteca Británica y la Biblioteca nacional de Francia. Todos los manuscritos están siendo digitalizados por el Proyecto Internacional Dunhuang, y se puede acceder a ellos gratuitamente en su sitio web. (es)
- Dunhuang manuscripts refer to a wide variety of religious and secular documents (mostly manuscripts, but also including some woodblock printed texts) in Chinese and other languages that were discovered at the Mogao Caves of Dunhuang, China, during the 20th century. The majority of the surviving texts come from a large cache of documents produced between the late 4th and early 11th centuries which had been sealed in the so-called 'Library Cave' (Cave 17) at some point in the early 11th century. The Library Cave was discovered by a Daoist monk called Wang Yuanlu in 1900, and much of the contents of the cave were subsequently sold to European explorers such as Aurel Stein and Paul Pelliot. In addition to the Library Cave, manuscripts and printed texts have also been discovered in several other caves at the site. Notably, Pelliot retrieved a large number of documents from Caves 464 and 465 in the northern section of the Mogao Caves. These documents mostly date to the Yuan dynasty (1271–1368), several hundred years after the Library Cave was sealed, and are written in various languages, including Chinese, Tibetan, Old Uyghur, and Tangut. The Dunhuang documents include works ranging from history and mathematics to folk songs and dance. There are also many religious documents, most of which are Buddhist, but other religions including Daoism, Nestorian Christianity and Manichaeism are also represented. The majority of the manuscripts are in Chinese. Other languages represented are Khotanese, Kuchean, Sanskrit, Sogdian, Tangut, Tibetan, Old Uyghur language, Prakrit and Old Turkic. The manuscripts are a major resource for academic studies in a wide variety of fields including history, religious studies, linguistics, and manuscript studies. (en)
- Les manuscrits de Dunhuang sont un ensemble de quelque 50 000 documents, entiers ou fragmentaires, datant du Ve siècle au XIe siècle découverts au tout début du XXe siècle dans les grottes de Mogao, dans le nord-ouest de la Chine. La plupart de ces documents concernent le bouddhisme, mais d'autres religions également comme le taoïsme, le nestorianisme et le manichéisme. Ils sont une source majeure pour les études des religions, de la linguistique, de la calligraphie et de l'histoire. (fr)
- Manuskrip Dunhuang adalah sekelompok koleksi dokumen-dokumen penting keagamaan dan sekuler yang ditemukan di Gua Mogao, Dunhuang, negara Tiongkok, pada awal abad ke-20. Berasal dari abad ke-5 sampai awal abad ke-11, manuskrip-manuskrip ini mencakup karya-karya mulai dari sejarah dan matematika hingga lagu-lagu rakyat dan tarian. Terdapat juga sejumlah besar dokumen keagamaan, sebagian besarnya adalah mengenai agama Buddha, namun agama-agama lain termasuk Taoisme, Kristen Nestorian, dan Manichaeisme adalah juga ada. Mayoritas manuskrip tersebut ditulis dalam bahasa Tionghoa. Bahasa lainnya yang ada adalah bahasa Khotan, Sanskerta, Sogdia, , , Uighur Kuno, Ibrani, dan Turk Kuno.Manuskrip-manuskrip tersebut adalah sumber utama untuk studi akademis di berbagai bidang termasuk sejarah, studi keagamaan, linguistik, dan studi manuskrip. (in)
- 둔황 문헌(敦煌 文献)은 20세기인 1900년 이래 중국 간쑤성 둔황 시(敦煌市)의 막고굴(莫高窟)을 비롯한 각지의 유적에서 발견된 5세기에서 11세기에 걸치는 시기에 작성된 고대 사본 및 소량의 인쇄본(공사를 포괄한다)의 통칭이다. 그 형태는 두루마리, 책자본, 각본(인쇄본), 탁본 등으로 다양하며, 작성된 문자와 언어도 중국어(한자)에서 몽골어, 티베트어, 산스크리트어, 튀르키예어 및 중앙아시아 여러 나라의 언어로 또한 그 구성이 다양하다. 처음 발견될 당시 둔황 문헌은 오랜 세월에 걸쳐 막고굴 벽 속에 봉인되어 있었으나, 도사(道士) 왕원록(王円籙)에 의해 우연하게 발견되었다. 당대 이전의 귀중한 자료가 대량으로 보존되어 있어, 그 학술적 가치는 「돈황학」(敦煌学)이라 불리는 학문을 발생시키기에 이르렀다. 둔황 문서(敦煌 文書) ・ 둔황 사본(敦煌 寫本)이라고도 한다. (ko)
- De manuscripten van Dunhuang zijn een verzameling historische en religieuze manuscripten uit de 5e tot 11e eeuw die in het begin van de 20e eeuw werden herontdekt. De manuscripten waren al die tijd opgeslagen in de Mogao-grotten bij Dunhuang (in de Chinese provincie Gansu), voornamelijk in grot 17. De manuscripten zijn van grote historische, filologische en literaire betekenis. Het gaat om werken waarvan gedacht werd dat ze verloren waren geraakt, zoals de taoïstische boeken en Tao Te Ching. Verder werden in de grot oude edities van klassieke werken gevonden, zoals van de Gesprekken van Confucius. Ook kwamen er onbekende talen uit Centraal-Azië aan het licht, zoals het Hotanees en het Tochaars. Tussen de handgeschreven manuscripten werd het oudste compleet bewaard gebleven gedrukte werk ter wereld aangetroffen, een Diamantsoetra uit de tijd van de Tang-dynastie. Twee belangrijke Tibetaanse teksten uit de vondst zijn de Tibetaanse annalen en de Oude Tibetaanse kroniek. In 2009 werden in de collectie van de Dunhuang-documenten in de British Library enkele delen ontdekt van de tot nu toe oudst bekende versie van het Testament van Ba, een belangrijke bron van kennis over de Tibetaanse samenleving in de tweede helft van de 8e eeuw. (nl)
- Manuskrypty z jaskiń w Dunhuang – zbiory starożytnych manuskryptów odkryte w kompleksie buddyjskich jaskiń w pustynnym mieście Dunhuang w północno-zachodnich Chinach. Manuskrypty z różnych okresów historii buddyzmu zbierane były do około XI wieku w jaskiniach umiejscowionych na ówczesnych miejscach postojowych jedwabnego szlaku. Znaczącą rolę w odkryciu tych zbiorów odegrał Marc Aurel Stein, który w 1907 roku napotkał miejsce Dunhuang, znane ówcześnie jako jaskinia-biblioteka; odkryte przez mnicha Wanga Yuanlu, którego Stein namówił do sprzedaży manuskryptów. Od tego czasu wiele zbiorów trafiło do muzeów w Londynie, Paryżu, w Chinach, Rosji, Japonii i innych miejscach. Obecnie, w ramach międzynarodowego projektu, opublikowane zostały również w internecie. Projekt ten udostępnia ponad 70 000 pozycji: manuskrypty, malowidła, rzeźby, tekstylia, mapy i inne. Wchodzące w skład zbiorów manuskrypty napisane są głównie w językach: chińskim, tybetańskim, w sanskrycie, języku chotańskim i tocharskim; datuje się je na okres od kilku wieków przed naszą erą, aż do ok. 1200 roku naszej ery. Na uwagę zasługuje fakt, że manuskrypty pochodzą z okresów stosowania papieru w Chinach zanim użyto go w innych rejonach, np. Indiach. Spośród wielu archeologicznych zwojów szczególnie wyróżniają się sutry mahajany oraz tantry i komentarze z bardzo wczesnej historii buddyzmu tybetańskiego. Dopóki nie znano tych tekstów, wielu uczonych uważało, że dzogczen był tybetańską innowacją pochodzącą z o wiele późniejszego okresu (tzw. odkrywania term) i było przekonanych o jego pochodzeniu z autochtonicznej szamańskiej tradycji tybetańskiej bön. Jednak odkrycia w Dunhuangu udowodniły pochodzenie buddyjskie starożytnej tradycji dzogczen od początku istnienia buddyzmu w Tybecie. Tłumaczone obecnie przez uczonych manuskrypty zawierają stosowany do dziś podział buddyjskich tantr na Maha Jogę, Anu Jogę i Ati Jogę oraz przytaczają postać mistrza Padmasambhawy. Znalezione teksty związane z historią chanu, rzuciły nowe światło na jego rozwój w Chinach, kształtowanie się praktyki, ideologii i linii przekazu Dharmy zwanej patriarchatem chanu. Poza tym wśród manuskryptów odnaleziono najstarszą astronomiczną mapę z VII wieku. Mapa ta zawiera chińskie gwiazdozbiory oraz gwiazdy znajdujące się w pobliżu bieguna. (pl)
- 敦煌文献（とんこうぶんけん）は、1900年に敦煌市の莫高窟から発見された文書群の総称である。長らく莫高窟の壁の中に封じられていたものが、道士・（おう えんろく、籙は竹冠に録）により偶然に発見された。唐代以前の貴重な資料が大量に保存されており、その学術的価値の高さより「敦煌学」と言う言葉まで生まれた。敦煌文書・敦煌写本などとも。 (ja)
- Dunhuangmanuskripten (敦煌文獻, Dūnhuáng wénxiàn) är ungefär 50 000 manuskript som hittades i början på 1900-talet i Mogaogrottorna utanför Dunhuang i Gansuprovinsen Kina. Dokumenten är texter, målningar och sidentryck daterade från 300-talet till 1000-talet Det äldsta daterade dokumentet är från år 406 och det yngsta år 1004. År 1900 hittade munken en dold öppning i en av Mogaogrottorna. Öppningen ledde in till en ytterligare liten grotta, "Bibilioteksgrottan", som var fylld av manuskript. Wang Yuanlu förstod inte värdet av dessa dokument utan sålde dem extremt billigt till västerlänningar som visade intresse; den största delen under åren år 1907, 1908 och 1914 till Aurel Stein (för 130 pund) och den franska sinologen Paul Pelliot (för 90 pund). En av böckerna som Aurel Stein fick med sig var ett exemplar från år 868 av Diamantsutran, som idag är världens äldsta kända tryckta bok. Detta exemplar finns idag att se på British Library i London. Under mitten av 1000-talet förslöts öppningen till grottan där manuskripten förvarades och den förslutna ingången doldes av en väggmålning. Det är inte fastslaget exakt när grottan stängdes, men olika teorier pekar på åren år 1035, 1046 eller 1054. Varför grottan förseglades är inte känt, men kanske för att gömma och skydda de värdefulla buddhistiska dokumenten från muslimer som nu började komma in i Kina från väst, eller mer troligt, som skydd mot invasionen från Västra Xia. Efter att manuskripten blev kända försvann 80% av alla dokument till främmande nationer och finns nu och se i museum i t.ex. Storbritannien, Frankrike, USA, Tyskland, Ryssland och Japan. Manuskripten har givit otroligt mycket forskningsmaterial om den antika orientaliska kulturen som har gett en ovärderlig referens för att studera den komplexa historien om det äldre Kina och Centralasien. 90% av manuskripten är religiösa texter från många olika religioner såsom buddhismen, daoismen, manikeismen, zoroastrismen och nestorianismen. De övriga dokumenten är en blandning av privat och officiell korrespondens, Konfucius verk, ekonomiska dokument, kalendrar, medicinsk litteratur, recept etc. Dokumenten är huvudsakligen skrivna på kinesiska, tibetanska, sanskrit, uiguriska, sogdiska, fornturkiska och Tokhariska språk. (sv)
- Дуньхуа́нские ру́кописи — собрание важных религиозных и светских документов (ок. 20 000 объектов), обнаруженных в пещерах Могао в Дуньхуане, Китай в начале XX века. (ru)
- 敦煌文獻，又称敦煌遺書、敦煌文书、敦煌寫本，是对1900年发现于敦煌莫高窟17号洞窟中的一批书籍的总称，总数约5万卷，其中佛经约占90%，最早的是前秦苻坚甘露元年（359年），最晚为南宋庆元二年（1196年）。这些图书由犹太裔英国人斯坦因带回到英國，目前敦煌文献分散在全世界，如大英圖書館、法国国家图书馆、圣彼得堡的俄罗斯科学院等；1910年入藏京师图书馆时只余8000余件。目前中国国家图书馆藏有16000余件，为该馆四大“镇馆之宝”之一（另三件分别为永乐大典、四库全书和赵城金藏）。 (zh)
- Дуньхуанські рукописи — зібрання важливих релігійних і світських документів (бл. 20 000 об'єктів), виявлених в печерах Моґао в Дуньхуані, Китай на початку XX століття. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Els manuscrits de Dunhuang són una col·lecció d'importants documents religiosos i seculars descoberts a les coves de Mogao de Dunhuang, República Popular de la Xina, a principis del segle xx. Els manuscrits, originats entre el segle V i principis del segle xi, inclouen obres que van de la història i les matemàtiques a les cançons populars i danses. Molts dels manuscrits religiosos són budistes, però també n'hi ha d'altres religions incloent el taoisme, cristianisme, nestorianisme i el maniqueisme. La majoria dels manuscrits són escrits en xinès pero també hi són representats el , sànscrit, , tangut, tibetà, uigur o hebreu. Els manuscrits són un recurs important per als estudis acadèmics en una àmplia varietat de camps, incloent història, estudis religiosos i lingüística. (ca)
- Les manuscrits de Dunhuang sont un ensemble de quelque 50 000 documents, entiers ou fragmentaires, datant du Ve siècle au XIe siècle découverts au tout début du XXe siècle dans les grottes de Mogao, dans le nord-ouest de la Chine. La plupart de ces documents concernent le bouddhisme, mais d'autres religions également comme le taoïsme, le nestorianisme et le manichéisme. Ils sont une source majeure pour les études des religions, de la linguistique, de la calligraphie et de l'histoire. (fr)
- 둔황 문헌(敦煌 文献)은 20세기인 1900년 이래 중국 간쑤성 둔황 시(敦煌市)의 막고굴(莫高窟)을 비롯한 각지의 유적에서 발견된 5세기에서 11세기에 걸치는 시기에 작성된 고대 사본 및 소량의 인쇄본(공사를 포괄한다)의 통칭이다. 그 형태는 두루마리, 책자본, 각본(인쇄본), 탁본 등으로 다양하며, 작성된 문자와 언어도 중국어(한자)에서 몽골어, 티베트어, 산스크리트어, 튀르키예어 및 중앙아시아 여러 나라의 언어로 또한 그 구성이 다양하다. 처음 발견될 당시 둔황 문헌은 오랜 세월에 걸쳐 막고굴 벽 속에 봉인되어 있었으나, 도사(道士) 왕원록(王円籙)에 의해 우연하게 발견되었다. 당대 이전의 귀중한 자료가 대량으로 보존되어 있어, 그 학술적 가치는 「돈황학」(敦煌学)이라 불리는 학문을 발생시키기에 이르렀다. 둔황 문서(敦煌 文書) ・ 둔황 사본(敦煌 寫本)이라고도 한다. (ko)
- 敦煌文献（とんこうぶんけん）は、1900年に敦煌市の莫高窟から発見された文書群の総称である。長らく莫高窟の壁の中に封じられていたものが、道士・（おう えんろく、籙は竹冠に録）により偶然に発見された。唐代以前の貴重な資料が大量に保存されており、その学術的価値の高さより「敦煌学」と言う言葉まで生まれた。敦煌文書・敦煌写本などとも。 (ja)
- Дуньхуа́нские ру́кописи — собрание важных религиозных и светских документов (ок. 20 000 объектов), обнаруженных в пещерах Могао в Дуньхуане, Китай в начале XX века. (ru)
- 敦煌文獻，又称敦煌遺書、敦煌文书、敦煌寫本，是对1900年发现于敦煌莫高窟17号洞窟中的一批书籍的总称，总数约5万卷，其中佛经约占90%，最早的是前秦苻坚甘露元年（359年），最晚为南宋庆元二年（1196年）。这些图书由犹太裔英国人斯坦因带回到英國，目前敦煌文献分散在全世界，如大英圖書館、法国国家图书馆、圣彼得堡的俄罗斯科学院等；1910年入藏京师图书馆时只余8000余件。目前中国国家图书馆藏有16000余件，为该馆四大“镇馆之宝”之一（另三件分别为永乐大典、四库全书和赵城金藏）。 (zh)
- Дуньхуанські рукописи — зібрання важливих релігійних і світських документів (бл. 20 000 об'єктів), виявлених в печерах Моґао в Дуньхуані, Китай на початку XX століття. (uk)
- La Dunhuangaj manuskriptoj estas trovita en deponejo de gravaj religiaj kaj sekularaj dokumentoj malkovritaj en Ŝtonkavernaro de Mogao de Dunhuang, Ĉinio, dum la frua 20-a jarcento. Originante de la 5-a ĝis frua 11-a jarcento, la manuskriptoj inkluzivas verkojn intervalantajn de historio kaj matematiko ĝis popolkantoj kaj danco. Dum la plej multaj el la religiaj dokumentoj temas pri budhismo, ekzistas nombro pri taoismo, nestorianismo, kaj eĉ judismo. Ili estas skribitaj ĉefe en la ĉina, sed ankaŭ inkludas tibetan, palian, sogdian, kaj antaŭe nekonatajn lingvojn, kiel ekzemple ĥotanezan. (eo)
- Los manuscritos de Dunhuang son una colección de importantes documentos religiosos y seculares descubiertos en la Cuevas de Mogao de Dunhuang, China, a principios del siglo XX. Los manuscritos, originados entre el siglo V y principios del siglo VI, incluyen obras que van desde la historia y la matemática a las canciones populares y danzas. Muchos de los manuscritos religiosos son budistas, pero también hay de otras religiones incluyendo el Daoismo, Nestorianismo y el Maniqueísmo. La mayoría de los manuscritos están en idiomas chino y tibetano. Otros idiomas presentes son el , sánscrito, sogdiano, tangut y uigur. Los manuscritos son un recurso importante para los estudios académicos en una amplia variedad de campos, incluyendo historia, estudios religiosos y la lingüística. (es)
- Dunhuang manuscripts refer to a wide variety of religious and secular documents (mostly manuscripts, but also including some woodblock printed texts) in Chinese and other languages that were discovered at the Mogao Caves of Dunhuang, China, during the 20th century. The majority of the surviving texts come from a large cache of documents produced between the late 4th and early 11th centuries which had been sealed in the so-called 'Library Cave' (Cave 17) at some point in the early 11th century. The Library Cave was discovered by a Daoist monk called Wang Yuanlu in 1900, and much of the contents of the cave were subsequently sold to European explorers such as Aurel Stein and Paul Pelliot. (en)
- Manuskrip Dunhuang adalah sekelompok koleksi dokumen-dokumen penting keagamaan dan sekuler yang ditemukan di Gua Mogao, Dunhuang, negara Tiongkok, pada awal abad ke-20. Berasal dari abad ke-5 sampai awal abad ke-11, manuskrip-manuskrip ini mencakup karya-karya mulai dari sejarah dan matematika hingga lagu-lagu rakyat dan tarian. Terdapat juga sejumlah besar dokumen keagamaan, sebagian besarnya adalah mengenai agama Buddha, namun agama-agama lain termasuk Taoisme, Kristen Nestorian, dan Manichaeisme adalah juga ada. Mayoritas manuskrip tersebut ditulis dalam bahasa Tionghoa. Bahasa lainnya yang ada adalah bahasa Khotan, Sanskerta, Sogdia, , , Uighur Kuno, Ibrani, dan Turk Kuno.Manuskrip-manuskrip tersebut adalah sumber utama untuk studi akademis di berbagai bidang termasuk sejarah, studi ke (in)
- De manuscripten van Dunhuang zijn een verzameling historische en religieuze manuscripten uit de 5e tot 11e eeuw die in het begin van de 20e eeuw werden herontdekt. De manuscripten waren al die tijd opgeslagen in de Mogao-grotten bij Dunhuang (in de Chinese provincie Gansu), voornamelijk in grot 17. (nl)
- Manuskrypty z jaskiń w Dunhuang – zbiory starożytnych manuskryptów odkryte w kompleksie buddyjskich jaskiń w pustynnym mieście Dunhuang w północno-zachodnich Chinach. Manuskrypty z różnych okresów historii buddyzmu zbierane były do około XI wieku w jaskiniach umiejscowionych na ówczesnych miejscach postojowych jedwabnego szlaku. Znaczącą rolę w odkryciu tych zbiorów odegrał Marc Aurel Stein, który w 1907 roku napotkał miejsce Dunhuang, znane ówcześnie jako jaskinia-biblioteka; odkryte przez mnicha Wanga Yuanlu, którego Stein namówił do sprzedaży manuskryptów. Od tego czasu wiele zbiorów trafiło do muzeów w Londynie, Paryżu, w Chinach, Rosji, Japonii i innych miejscach. (pl)
- Dunhuangmanuskripten (敦煌文獻, Dūnhuáng wénxiàn) är ungefär 50 000 manuskript som hittades i början på 1900-talet i Mogaogrottorna utanför Dunhuang i Gansuprovinsen Kina. Dokumenten är texter, målningar och sidentryck daterade från 300-talet till 1000-talet Det äldsta daterade dokumentet är från år 406 och det yngsta år 1004. (sv)
|
