| dbo:abstract
|
- En la mitologia de l'antiga Roma, els Penats (en llatí Di Penates) eren les divinitats o genis protectors de la família i de l'estat. Estaven emparentats amb els Lars, els Genis i les Larves. Els Penats estaven vinculats per l'etimologia i pel culte amb el penus, el magatzem dels aliments o rebost. Les seves imatges es posen al tablinum, davant el penus o a la cuina. Hom els adreçava precs abans de l'àpat principal, els oferia les primícies dels aliments i els n'agraïa l'abundància. Inicialment se'ls tenia per genis que vetllaven pels aliments que s'emmagatzemaven, però més endavant el seu esperit protector abastà a tota la casa i la família i es veneraven d'una manera similar als déus Lars. Eren els Penats familiars o menors, ja que també van aparèixer els Penats públics o majors, que protegien l'estat. Els magistrats de la ciutat prestaven jurament davant dels Penats públics. Algunes vegades els Penats eren representats com un parell de joves. Al turó de Vèlia, a Roma, hi havia un temple dedicat a ells. (ca)
- بيناتس أو دي بيناتس (باللاتينية: dī penātēs) (أو بيناطس ) وذلك حسب الاعتقادات في روما القديمة هي إلهة مهمتها حراسة البيوت والمنازل، والتي يتضرع إليها عند طقوس منزلية معينة. فعلى سبيل المثال، ووفقاً لهذا الاعتقاد فإنه عندما تتناول العائلة وجبة ما، كان عليهم إلقاء البعض منها في النار على الموقد من أجل البيناتس. بالتالي فإن بيناتس تترافق مع فستا ولار وجنيوس في «الكون المصغّر» المتمثل في المنزل Domus. كما هوالحال مع الآلهة المنزلية فإن لبيناتس نظير عمومي. (ar)
- Penáti (lat. dii penates) byla ve starověkém Římě ochranná božstva domu a rodiny, obvykle ztotožněná se zemřelými předky. Sídlila u rodinného ohniště a chránila především zásoby potravy. Úcta k penátům byla osou domácí bohoslužby a penáti také dohlíželi na provoz v domě. Před každým jídlem se jim obětoval kousek chleba, oleje a vína. Jako většina prvků domácího kultu dostali také penáti svůj společenský, městský protějšek, Penates publici, v Římě samém Penates populi Romani. (cs)
- Penatoj estis, en romia mitologio, originale genioj protektantaj la hejm-propraĵojn. Poste, ili iĝas dioj de la hejmoj, kiuj proponas protekton al la tuta domo (familiaj Penatoj), kaj ankaŭ estas ŝtataj protektantoj (publikaj Penatoj). Ili estis rilatigitaj kun , kaj Larvoj. La Penatoj estas menciitaj de Propercio (iv.i). La nomo estas derivita de la latina penus, la manĝprovizo aŭ la magazeno de la domo. Penatoj agis, komence, por protekti la manĝprovizojn kaj poste la tutan domon. Oni proponis al ili parton de la ĉiutaga manĝaĵo, kiu estis metita ĉe la figuro, kiu prezentis ilin.La juĝistoj de la urbo ĵuris antaŭ la publikaj Penatoj. Kelkfoje la Penatoj estis prezentitaj kiel kelkaj junuloj. Sur la roma monteto Velia en Palatino ekzistis templo dediĉita al ili. Nun en la ĉiutaga lingvo, penatoj estas sinonimo de hejmo. (eo)
- In ancient Roman religion, the Di Penates (Latin: [ˈdiː pɛˈnaːteːs]) or Penates (English: /pɪˈneɪtiːz/ pin-AY-teez) were among the dii familiares, or household deities, invoked most often in domestic rituals. When the family had a meal, they threw a bit into the fire on the hearth for the Penates. They were thus associated with Vesta, the Lares, and the Genius of the pater familias in the "little universe" of the domus. Like other domestic deities, the Penates had a public counterpart. (en)
- Die Penaten (lateinisch: (Dii) Penates) waren in der römischen Religion die Schutzgötter der Vorräte. Sie gehörten zu den privaten Schutzgöttern eines Haushalts und waren eine Besonderheit der römischen Religion. Zusammen mit anderen Göttern schützen sie die Familie und deren Haushalt. Die Penaten waren für den Herd und die Vorratskammer zuständig – sie sorgten dafür, dass die kostbare Glut nicht erkaltete, nachts die Ratten nicht an die Speisevorräte gingen, und sie mussten den Koch anregen, etwas Schmackhaftes zu kochen. Ihr Name leitet sich von dem lateinischen Wort für „Vorratskammer“ – penus – ab. Da die Penaten die Seelen verstorbener Vorfahren waren, waren sie an ihre Familie gebunden und gingen mit, wenn die Familie umzog. Von Geschlecht und Wesen her unbestimmt traten sie immer zu zweit oder zu dritt auf und teilten ihre Zuständigkeit zwischen Herd, Essen und den Getränken. Der Herd war ihr Altar. Nach der Sage brachte Aeneas die Penaten von Troja nach Latium, wo ihnen die römischen Beamten beim Amtsantritt in Lavinium ein Opfer darbrachten. In Rom stand ein Heiligtum (aedes) der Penaten auf der Velia. (de)
- Penateak edo Di Penateak, erromatar mitologian, jatorrian, etxeko biltegiaren jainko babesleak ziren (izatez jeinuak). Ondoren, etxeetako jainko bihurtu ziren, etxe guztia babestuz (penate familiarrak edo txikiak), estatuaren babesleak ere bazeudelarik (Penate publikoak edo nagusiak). Larekin, Jeinuekin eta lotua zegoen. Penateak, Propertziok aipatzen ditu. Izena, Penusetik dator, etxeko jakitoki edo biltegia dena. Hasieran, jakitokiak zaintzeaz arduratu ziren, ondoren, etxe osora hedatzeko. Eguneroko janariaren zati bat eskaintzen zitzaien, irudikatzen zituzten irudien bihotzean jarri behar zirenak. Hiriko magistratuek, zin egiten zuten Penate publikoen aurrean. Batzuetan, penateak, gazte bikote bat bezala irudikatzen ziren. Erromako Velia muinoan, eurei eskainitako tenplu bat zegoen. (eu)
- Di penates o en forma abreviada penates eran, en la mitología romana, originalmente genios protectores del almacén del hogar. Posteriormente, se convierten en dioses de los hogares brindando protección a toda la casa (penates familiares o menores), existiendo también los protectores del Estado (penates públicos o mayores). Estaban emparentados con los lares, los genios y las larvae. Los penates son mencionados por Propercio (iv.i). El nombre se deriva de penus, la despensa o almacén de la casa. Se encargaron, inicialmente, de proteger las despensas, para luego extenderse a toda la casa. Se les ofrendaba una parte de la comida diaria, que debía ser colocada en el corazón de la figura que los representaba. Los magistrados de la ciudad prestaban juramento ante los Penates públicos. Algunas veces los Penates eran representados como un par de jóvenes. En la colina Velia en Roma existía un templo dedicado a ellos. (es)
- Les Pénates sont des divinités romaines. Ils sont chargés de la garde du foyer et plus particulièrement des biens, du feu servant à faire la cuisine et du garde-manger. À partir du IIIe siècle av. J.-C., ils passent du culte privé au culte public. (fr)
- Dalam agama Romawi kuno, Di Penates atau Penates (/pɪˈneɪtiːz/; bahasa Latin: dī penātēs pengucapan Latin: ) adalah salah satu dii familiares, atau dewa rumah tangga, yang sering kali dilibatkan dalam upacara domestik. Saat keluarga memiliki hidangan, mereka melemparkan sebuah potongan ke api di tungku api untuk Penates. Merkea kemudian diasosiasikan dengan Vesta, Lares, dan Genius dari dalam "alam kecil" dari . (in)
- ペナーテース（Di Penates、Penates）は、ローマ神話に登場する神であり、元々は納戸の守護神だったが、後に世帯全体を守る家庭の神となった。ラレース、ゲニウス、レムレースと関係が深い。ペナーテースはプロペルティウスの詩 (iv.i) でも言及されている。 ペナーテースはローマの各氏族の権勢とも関連付けられており、祖先の霊とされることもある。古代ローマの住居には入り口に女神ウェスタの小さな祠があった。この祠の中にペナーテースの小さな像が安置されていた。 (ja)
- De Penates of Penaten waren huisgoden, die met de Lares bij de huiselijke haard werden vereerd, en wier naam aanduidt, dat zij zorgden voor de dagelijkse levensbehoeften, voor het dagelijks brood. Het waren de goden van de huiselijke voorraad. Penaten hadden géén menselijke gestalten, het waren van oorsprong goddelijke machten (numina). Hun dienst was zeer nauw verbonden met die van Vesta, die ook een godin was van de huiselijke haard. De Penates kregen hun deel aan de verschillende maaltijden, die door de huisgenoten gemeenschappelijk werden gehouden. Zij werden daardoor als het ware een personificatie van het gezellig huiselijk leven. Maar niet alleen had ieder huis zijn Penates, iedere Latijnse, ja, waarschijnlijk iedere Italische stad vereerde godheden, aan wie hetzelfde karakter en dezelfde eigenschappen werden toegeschreven, omdat de inwoners achtten, dat zij behoorden tot één zelfde groot gezin. De koloniën, die gesticht werden, namen uit hun moederstad met het heilige vuur van Vesta tevens de dienst van de Penates mee. Het waren goden, patrii dii. De Penates van de staat werden doorgaans maiores of publici genoemd in tegenstelling tot die, welke op het huiselijk leven betrekking hadden, die de naam droegen van privati of minores. Vooral beroemd waren de Penates van Lanuvium. Deze waren door Aeneas uit Troje meegebracht. Vandaar werden zij door zijn zoon Ascanius naar Alba Longa en later na de verwoesting van die stad naar Rome overgebracht. De Penates van de Romeinsche staat waren dus dezelfde als die door de Trojanen waren vereerd. Zij hadden te Rome een tempel op de Velia, die nog bestaat, waar hun beelden hen als twee zittende, met speren gewapende jongelingen voorstelden. De dienst in die tempel bleef, hoezeer ook de dienst van de Penates bijna geheel en al met die van de Lares ineensmolt, lange tijd in hoge eer. Dat de verering van de Penates zo populair was, kwam doordat de familia een erg belangrijke rol speelde in het leven van een Romein. Iedere morgen begon een plichtsgetrouwe familia onder leiding van de pater familiasde dag met een offer aan de huisgoden. De Russische schilder Ilja Repin noemde zijn huis Penati naar deze huisgoden. (nl)
- I penati sono gli spiriti protettori di una famiglia e della sua casa (Penati familiari o minori), ed anche dello Stato (Penati pubblici o maggiori). Il culto dei Penati pubblici era connesso a quello di Vesta. Il nome deriva dal latino penas: "tutto quello di cui gli uomini si nutrono". Si può dire anche che penus non deriva solo dal latino ma può anche dipendere dal fatto che i Penati risiedevano nel penitus, la parte più interna della casa, dove si teneva il cibo. Quanto a Vesta, è un nome di derivazione greca, poiché trattasi della stessa dea che i greci chiamano Estia (da Ғεστὶα, con l'arcaico digamma iniziale = Vestìa) La sua influenza è rivolta alle are e ai focolari e poiché a lei spetta la tutela dell'intimità è sempre l'ultima a essere invocata e a ricevere sacrifici. Non molto diversa è la funzione degli dèi "Penati". Ogni famiglia aveva i propri Penati, i quali venivano trasmessi in eredità alla stregua dei beni patrimoniali. Il sacrificio ai Penati poteva avere cadenza occasionale o quotidiana. I consoli, nell'assumere o nel rimettere la propria carica, erano obbligati a celebrare un sacrificio a Lavinium in onore dei Penati pubblici. I magistrati della città prestavano giuramento in viso ai Penati pubblici. Per i Penati della famiglia di Enea si conosce anche un culto pubblico: furono identificati come Penati di Roma, per il fatto che Roma veniva fatta ricondurre alla stirpe eneade. Per queste divinità esisteva un tempio sulla Velia, dove venivano rappresentati come due giovani seduti. (it)
- Penaty (łac. Dii Penates) – w mitologii rzymskiej bóstwa opiekuńcze pochodzenia etruskiego, strzegące ogniska domowego i spiżarni. Czczone razem z larami, przedstawiano je w postaci małych figurek z drewna, gliny, wosku, srebra lub kości słoniowej. Poświęcony był im jeden dzień każdego miesiąca, kiedy to posążki przystrajano kwiatami. W ofierze penatom składano wino, kadzidła, owoce, niekiedy także ofiary z młodych owiec i kóz. Oprócz penatów domowych istniały także penaty publiczne, opiekujące się danym osiedlem lub miastem. Penaty miasta Rzymu, przedstawiane jako dwaj siedzący młodzieńcy, miały zostać przywiezione z Troi przez Eneasza; identyfikowane niekiedy z Dioskurami bóstwa najpierw przechowywano w Lawinium, a następnie przeniesiono do rzymskiej świątyni Westy. (pl)
- Na mitologia romana, os penates eram os deuses do lar, adorados tanto pelos romanos quanto pelos etruscos. Os penates eram deuses responsáveis pelo bem-estar e a prosperidade das famílias. O próprio nome penates vem da palavra penus (despensa). Isto por que os bens, a despensa, da família eram consagrados a eles. Os chefes de família eram os sacerdotes dos penates de sua própria casa .O culto aos penates era ligado a Vesta e aos lares. Eles eram adorados no seio da família onde compartilhavam o altar da deusa Vesta localizado no centro da casa. A eles eram oferecidas suas partes nas refeições diárias. Cada família romana adorava dois penates e quando uma família viajava, transportava consigo os seus penates. Os penates não tinham nomes individuais, sendo conhecidos apenas pelo seu nome genérico. Eles estavam associados aos Lares, outra espécie de divindade doméstica. No altar doméstico, a imagem do Lar era colocada entre as imagens dos dois penates. Na casas em Pompeia, o relicário com as três figuras ficava às vezes na cozinha, às vezes nas salas. No final do Império Romano, ele era colocado atrás da porta de entrada da casa e uma vela ou lamparina ficava queimando diante da imagem. Quando o cristianismo tornou-se a religião oficial do império, a adoração aos penates e aos lares foram proibidas pelo imperador Teodósio I. Os antigos romanos reuniam a família e os escravos e ofereciam um sacrifício matinal ao deuses familiares. Antes das refeições, a bênção dos deuses era pedida. Depois da refeição e antes da sobremesa, a família fazia um período de silêncio e uma pequena porção de comida era colocada no altar dos penates e queimada. Nas festividades especiais romanas, nos aniversários, casamentos e retornos seguros de viagens, as imagens recebiam coroas e lhes eram oferecidos bolos, mel, vinho, incenso e às vezes um porco. Assim como as famílias, o Estado romano também tinha seus penates públicos . (pt)
- Пена́ты (лат. Di Penates, Penates) — в древнеримской мифологии боги-хранители и покровители домашнего очага (dii familiares), а затем — и всего римского народа (Penates Publici Populi Romani). Каждая семья имела обычно двух Пенатов, изображения которых, изготовленные из дерева, глины или камня, хранились в закрытом шкафчике возле очага, где собирались все члены семьи. Государственным культом Пенатов — как представителей общественного благополучия — ведал верховный жрец, приносивший им жертвы в храме Весты. Оба культа были взаимосвязаны; не только у латинов, но вообще у всех италиков каждый город имел свою Весту и своих Пенатов. В Элее находился храм Пенатов, по легенде, привезённых Энеем из Трои; его украшали статуи двух юношей с копьями. Считается, что слово penates происходит от penus (кладовая), где хранились съестные припасы. Цицерон писал, что оно «произведено либо от penus — ведь так называют всё, чем питаются люди, либо от того, что они обитают внутри (penitus), и по этой причине поэты называют их также Penetrales (Проникающие)». Фест указывал, что слово penus обозначает «скрытое место в храме Весты, окружённое занавесями». Различные мнения римских авторов о Пенатах приводятся в труде «Против язычников» Арнобия и в «Сатурналиях» Макробия. Некоторые из них предполагали, что «Пенаты являются теми богами, благодаря которым мы можем дышать, благодаря которым мы имеем тело, благодаря которым мы обладаем разумной душой». В метафоричном значении «вернуться домой, к домашнему очагу, родному дому» используется выражение «вернуться к своим пенатам». Существует мнение об ошибочности употребления предлога «в» в выражении «вернуться в родные пенаты», поскольку в языке заимствования слово penates означает «бога, истукана, идола». Также существует мнение о допустимости употребления предлога «в» в выражении «вернуться в пенаты», поскольку его значение употребляется в форме метафоры, наследуя склонения. Кроме того, значение «вернуться в пенаты» более аутентично этимологическому значению penates от penus «кладовая». (ru)
- Penater, eller på latin Penates eller Di Penates, var i romersk religion hos forntidens romare skyddsgudar för hus och härd. Deras namn är besläktat med ordet penu, "förråd", då husets välstånd berodde på penaterna. Penaternas dyrkan var närmast förenad med Vesta (gudinnan för härden) och invid denna stod också deras bilder. Elden på härden var helgad åt dem. De stod i föreställningen nära larerna men skilde sig från dem genom att larerna ofta sammanföll med förfädernas andar, liksom genom den vård, som de tänktes ägna åt själva hushållet eller husets förråd. Till en början tänktes de utan bestämd personlighet och dyrkades utan bild men personifierades senare i form av gudar valda ur den erkända gudakretsen och dessas bilder fick då plats på härden. Penaternas kult ansågs på republikens tid ha kommit från Lanuvium och Alba Longa, men den augustinska teologin lät dessa ställen vara endast mellanstationer. Efter Trojas fall skulle Aeneas på sin flykt ha tagit med stadens skyddsgudar, som sålunda överflyttades till Lanuvium och Alba Longa samt slutligen till Rom. De romerska penaterna, dvs staden Roms skyddsgudar, hade sin plats i Vestas helgedom, där den heliga elden brann och där det även fanns ett förrådsrum med det som behövdes till offren. (sv)
- Пена́ти (лат. Penates чи Di Penates) — давньоримські боги-охоронці дому, родини, культ яких пов'язаний з обожнюванням предків. Формула офіційної присяги поряд з іменем Юпітера (Iuppiter Optimus Maximus — гарант слави та могутності Риму) містила згадку про пенатів. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- بيناتس أو دي بيناتس (باللاتينية: dī penātēs) (أو بيناطس ) وذلك حسب الاعتقادات في روما القديمة هي إلهة مهمتها حراسة البيوت والمنازل، والتي يتضرع إليها عند طقوس منزلية معينة. فعلى سبيل المثال، ووفقاً لهذا الاعتقاد فإنه عندما تتناول العائلة وجبة ما، كان عليهم إلقاء البعض منها في النار على الموقد من أجل البيناتس. بالتالي فإن بيناتس تترافق مع فستا ولار وجنيوس في «الكون المصغّر» المتمثل في المنزل Domus. كما هوالحال مع الآلهة المنزلية فإن لبيناتس نظير عمومي. (ar)
- Penáti (lat. dii penates) byla ve starověkém Římě ochranná božstva domu a rodiny, obvykle ztotožněná se zemřelými předky. Sídlila u rodinného ohniště a chránila především zásoby potravy. Úcta k penátům byla osou domácí bohoslužby a penáti také dohlíželi na provoz v domě. Před každým jídlem se jim obětoval kousek chleba, oleje a vína. Jako většina prvků domácího kultu dostali také penáti svůj společenský, městský protějšek, Penates publici, v Římě samém Penates populi Romani. (cs)
- In ancient Roman religion, the Di Penates (Latin: [ˈdiː pɛˈnaːteːs]) or Penates (English: /pɪˈneɪtiːz/ pin-AY-teez) were among the dii familiares, or household deities, invoked most often in domestic rituals. When the family had a meal, they threw a bit into the fire on the hearth for the Penates. They were thus associated with Vesta, the Lares, and the Genius of the pater familias in the "little universe" of the domus. Like other domestic deities, the Penates had a public counterpart. (en)
- Les Pénates sont des divinités romaines. Ils sont chargés de la garde du foyer et plus particulièrement des biens, du feu servant à faire la cuisine et du garde-manger. À partir du IIIe siècle av. J.-C., ils passent du culte privé au culte public. (fr)
- Dalam agama Romawi kuno, Di Penates atau Penates (/pɪˈneɪtiːz/; bahasa Latin: dī penātēs pengucapan Latin: ) adalah salah satu dii familiares, atau dewa rumah tangga, yang sering kali dilibatkan dalam upacara domestik. Saat keluarga memiliki hidangan, mereka melemparkan sebuah potongan ke api di tungku api untuk Penates. Merkea kemudian diasosiasikan dengan Vesta, Lares, dan Genius dari dalam "alam kecil" dari . (in)
- ペナーテース（Di Penates、Penates）は、ローマ神話に登場する神であり、元々は納戸の守護神だったが、後に世帯全体を守る家庭の神となった。ラレース、ゲニウス、レムレースと関係が深い。ペナーテースはプロペルティウスの詩 (iv.i) でも言及されている。 ペナーテースはローマの各氏族の権勢とも関連付けられており、祖先の霊とされることもある。古代ローマの住居には入り口に女神ウェスタの小さな祠があった。この祠の中にペナーテースの小さな像が安置されていた。 (ja)
- Пена́ти (лат. Penates чи Di Penates) — давньоримські боги-охоронці дому, родини, культ яких пов'язаний з обожнюванням предків. Формула офіційної присяги поряд з іменем Юпітера (Iuppiter Optimus Maximus — гарант слави та могутності Риму) містила згадку про пенатів. (uk)
- En la mitologia de l'antiga Roma, els Penats (en llatí Di Penates) eren les divinitats o genis protectors de la família i de l'estat. Estaven emparentats amb els Lars, els Genis i les Larves. Els Penats estaven vinculats per l'etimologia i pel culte amb el penus, el magatzem dels aliments o rebost. Les seves imatges es posen al tablinum, davant el penus o a la cuina. Hom els adreçava precs abans de l'àpat principal, els oferia les primícies dels aliments i els n'agraïa l'abundància. (ca)
- Penatoj estis, en romia mitologio, originale genioj protektantaj la hejm-propraĵojn. Poste, ili iĝas dioj de la hejmoj, kiuj proponas protekton al la tuta domo (familiaj Penatoj), kaj ankaŭ estas ŝtataj protektantoj (publikaj Penatoj). Ili estis rilatigitaj kun , kaj Larvoj. La Penatoj estas menciitaj de Propercio (iv.i). Nun en la ĉiutaga lingvo, penatoj estas sinonimo de hejmo. (eo)
- Die Penaten (lateinisch: (Dii) Penates) waren in der römischen Religion die Schutzgötter der Vorräte. Sie gehörten zu den privaten Schutzgöttern eines Haushalts und waren eine Besonderheit der römischen Religion. Zusammen mit anderen Göttern schützen sie die Familie und deren Haushalt. Die Penaten waren für den Herd und die Vorratskammer zuständig – sie sorgten dafür, dass die kostbare Glut nicht erkaltete, nachts die Ratten nicht an die Speisevorräte gingen, und sie mussten den Koch anregen, etwas Schmackhaftes zu kochen. Ihr Name leitet sich von dem lateinischen Wort für „Vorratskammer“ – penus – ab. Da die Penaten die Seelen verstorbener Vorfahren waren, waren sie an ihre Familie gebunden und gingen mit, wenn die Familie umzog. Von Geschlecht und Wesen her unbestimmt traten sie immer zu (de)
- Penateak edo Di Penateak, erromatar mitologian, jatorrian, etxeko biltegiaren jainko babesleak ziren (izatez jeinuak). Ondoren, etxeetako jainko bihurtu ziren, etxe guztia babestuz (penate familiarrak edo txikiak), estatuaren babesleak ere bazeudelarik (Penate publikoak edo nagusiak). Larekin, Jeinuekin eta lotua zegoen. Penateak, Propertziok aipatzen ditu. Hiriko magistratuek, zin egiten zuten Penate publikoen aurrean. Batzuetan, penateak, gazte bikote bat bezala irudikatzen ziren. Erromako Velia muinoan, eurei eskainitako tenplu bat zegoen. (eu)
- Di penates o en forma abreviada penates eran, en la mitología romana, originalmente genios protectores del almacén del hogar. Posteriormente, se convierten en dioses de los hogares brindando protección a toda la casa (penates familiares o menores), existiendo también los protectores del Estado (penates públicos o mayores). Estaban emparentados con los lares, los genios y las larvae. Los penates son mencionados por Propercio (iv.i). (es)
- I penati sono gli spiriti protettori di una famiglia e della sua casa (Penati familiari o minori), ed anche dello Stato (Penati pubblici o maggiori). Il culto dei Penati pubblici era connesso a quello di Vesta. Ogni famiglia aveva i propri Penati, i quali venivano trasmessi in eredità alla stregua dei beni patrimoniali. Il sacrificio ai Penati poteva avere cadenza occasionale o quotidiana. (it)
- De Penates of Penaten waren huisgoden, die met de Lares bij de huiselijke haard werden vereerd, en wier naam aanduidt, dat zij zorgden voor de dagelijkse levensbehoeften, voor het dagelijks brood. Het waren de goden van de huiselijke voorraad. Penaten hadden géén menselijke gestalten, het waren van oorsprong goddelijke machten (numina). Hun dienst was zeer nauw verbonden met die van Vesta, die ook een godin was van de huiselijke haard. De Penates kregen hun deel aan de verschillende maaltijden, die door de huisgenoten gemeenschappelijk werden gehouden. Zij werden daardoor als het ware een personificatie van het gezellig huiselijk leven. (nl)
- Penaty (łac. Dii Penates) – w mitologii rzymskiej bóstwa opiekuńcze pochodzenia etruskiego, strzegące ogniska domowego i spiżarni. Czczone razem z larami, przedstawiano je w postaci małych figurek z drewna, gliny, wosku, srebra lub kości słoniowej. Poświęcony był im jeden dzień każdego miesiąca, kiedy to posążki przystrajano kwiatami. W ofierze penatom składano wino, kadzidła, owoce, niekiedy także ofiary z młodych owiec i kóz. (pl)
- Na mitologia romana, os penates eram os deuses do lar, adorados tanto pelos romanos quanto pelos etruscos. Os penates eram deuses responsáveis pelo bem-estar e a prosperidade das famílias. O próprio nome penates vem da palavra penus (despensa). Isto por que os bens, a despensa, da família eram consagrados a eles. Os chefes de família eram os sacerdotes dos penates de sua própria casa .O culto aos penates era ligado a Vesta e aos lares. Eles eram adorados no seio da família onde compartilhavam o altar da deusa Vesta localizado no centro da casa. A eles eram oferecidas suas partes nas refeições diárias. Cada família romana adorava dois penates e quando uma família viajava, transportava consigo os seus penates. (pt)
- Penater, eller på latin Penates eller Di Penates, var i romersk religion hos forntidens romare skyddsgudar för hus och härd. Deras namn är besläktat med ordet penu, "förråd", då husets välstånd berodde på penaterna. (sv)
- Пена́ты (лат. Di Penates, Penates) — в древнеримской мифологии боги-хранители и покровители домашнего очага (dii familiares), а затем — и всего римского народа (Penates Publici Populi Romani). Каждая семья имела обычно двух Пенатов, изображения которых, изготовленные из дерева, глины или камня, хранились в закрытом шкафчике возле очага, где собирались все члены семьи. В метафоричном значении «вернуться домой, к домашнему очагу, родному дому» используется выражение «вернуться к своим пенатам». (ru)
|
