aod

Kavet en henvrezhoneg alt.

Meneget er C'hatolikon (aout).

Da geñveriañ gant an anvioù-kadarn allt en kembraeg, als en kerneveureg hag all en krenniwerzhoneg.

Deuet eus ur ger keltiek *φalso-, a zeufe eus *pl̥-s-o-, eus ur wrizienn indezeuropek *pel-s- « maen, roc'h », a gaver er gerioù Fels « karreg » en alamaneg, pélla (πέλλα) « maen, roc'h » en henc'hresianeg ha parša « maen » en pachto.

  Anv-kadarn

aod /ˈɔːt/ benel (liester : aodoù, aochoù).

1. Al lec'h ma ne vez ket dour pa vez izel ar mor.
2. Bezañ, mont (ral) en aod.

   Darbet e oa din bezañ aet war ma fenn en aod., — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 238.)

   Kement maen a zo en aod o deus toud o anv. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 345.)

3. Mont d'an aod.

   It d'an aod. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 79.)

4. aod ar mor, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 79.) ; Troude ^[1]
5. An aod vev.
6. aod ul lec'h bennak
   • An iliz, e Plouider, a zo gwintet war penn uhelañ ar vourc'h, diouzh kostez aod Goulc'han. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 11.)
7. kavout un dra bennak war an aod, en aod:
   • Amañ e teu ar Baganiz da brenañ keuneud hag a-wechoù da werzhañ traoù kavet ganto war an aod, peñseoù evel ma lavaront. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 107.)

• Skrivet aot pe ôt e TBP.

• od

• kas unan bennak da dreiñ bili d'an aod
• mont d'an aod a-raok ar Chandelour

• galleg : côte ^(fr) , rivage ^(fr)