Франтон

Франто́н^[1] (фр.: fronton, лац.: frons, frontis — лоб, пярэдняя частка сцяны) — трохкутнае або паўцыркулярнае (рэдка) завяршэнне будынка, або асобнага архітэктурнага элемента (партала, каланады) абмежаванага з бакоў двухсхі льным дахам і знізу карнізам.

Поле франтона завецца тымпан. Невялікі скос у верхняй частцы франтона (ці шчыта двухсхільнага даху) называецца залобак.

• Шчыт (архітэктура)
• Акратэрый

• Сахута Я. М. Франто́н // Этнаграфія Беларусі: Энцыклапедыя / Рэдкалегія: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. . — Мн.: БелСЭ, 1989. — С. 510. — 575 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-014-9.