Уладзімір Мікалаевіч Кудраўцаў

Уладзімір Мікалаевіч Кудраўцаў
Дата нараджэння	10 красавіка 1923(1923-04-10)[1]
Месца нараджэння	Масква, РСФСР, СССР[2]
Дата смерці	5 кастрычніка 2007(2007-10-05) (84 гады)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Траякураўскія могілкі
Грамадзянства	СССР  Расія
Род дзейнасці	правазнавец
Навуковая сфера	крыміналогія і крымінальнае права
Месца працы	Ваенна-юрыдычная акадэмія РСЧА[d]
Навуковая ступень	доктар юрыдычных навук
Навуковае званне	спіс правадзейных членаў АН СССР[d] акадэмік РАН[d] прафесар[d]
Альма-матар	Ваенна-юрыдычная акадэмія РСЧА[d]
Член у	Расійская акадэмія навук Акадэмія навук СССР
Прэміі
Узнагароды

Уладзімір Мікалаевіч Кудраўцаў (10 красавіка 1923, Масква — 5 кастрычніка 2007, Масква) - савецкі і расійскі вучоны-правазнавец, спецыяліст у галіне крыміналогіі і крымінальнага права, доктар юрыдычных навук, прафесар, заслужаны дзеяч навукі РСФСР (1973), акадэмік АН СССР (1984), акадэмік РАН (1991), віцэ-прэзідэнт Акадэміі навук (1988—2001). Замежны член НАН Беларусі (2000).

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Скончыў Ваенна-юрыдычную акадэмію (1949). Выкладаў у Ваенна-юрыдычнай і Ваенна-палітычнай акадэміях (1952—1960). Працаваў у Ваеннай калегіі Вярхоўнага Суда СССР (1960—1963), ва Усесаюзным інстытуце па вывучэнні прычын і распрацоўцы мер папярэджання злачыннасці (1963—1973, з 1969 дырэктар); у 1973—1989 гг. дырэктар Інстытута дзяржавы і правы АН СССР. У 1990 г. кіраўнік групы навуковага забеспячэння падрыхтоўкі праекта Саюзнай дамовы, кіраўнік працоўнай групы па падрыхтоўцы матэрыялаў да праекту Канстытуцыі СССР; удзельнічаў у распрацоўцы Канстытуцыі СССР 1977 г., дзеючай Канстытуцыі РФ 1993 г., Крымінальнага кодэкса РФ 1996 г. і іншых дакументаў. Унёс значны ўклад у распрацоўку тэарэтычных праблем крыміналогіі. Аўтар звыш 600 навуковых прац, з іх больш за 20 фундаментальных манаграфій, многія з якіх перакладзены на замежныя мовы. Дзяржаўная прэмія СССР (1984). Узнагароджаны ордэнам Леніна (1983), ордэнам «За заслугі перад Айчынай» 3-й ступені (1999).

• Объективная сторона преступления. — М.: Госюриздат, 1960. — 244 с. — 7 000 экз.
• Теоретические основы квалификации преступлений. — М.: Госюриздат, 1963. — 324 с. — 7 000 экз.
• Причинность в криминологии : (О структуре индивидуального преступного поведения). — М.:[Юридическая литература, 1968. — 175 с. — 17 000 экз. (Переизд.: М.: Проспект, 2007. — 173, [3] с. — ISBN 978-5-482-01516-2.)
• Общая теория квалификации преступлений. — М.: Юридическая литература, 1972. — 352 с. (2-е изд., перераб. и доп. М.: Юрист, 1999. — 302 с. — ISBN 5-7975-0170-8.; допечатки тиража до 2007)
• Причины правонарушений. — М.: Наука, 1976. — 286 с. — 14 300 экз.
• Право и поведение. — М.: Юридическая литература, 1978. — 191 с. — 12 000 экз.
• Правовое поведение: Норма и патология. — М.: Наука, 1982. — 287 с. — 6 000 экз.
• Социальные отклонения: Введение в общую теорию. — М.: Юридическая литература, 1984. — 320 с. (В соавт. с В. С. Нерсесянцем и Ю. В. Кудрявцевым)
• Закон, поступок, ответственность. — М.: Наука, 1986. — 448 с., [1] л. портр. — (Наука. Мировоззрение. Жизнь).
• Принципы советского уголовного права. — М.: Наука, 1988. — 173, [2] с. — 8 800 экз. — ISBN 5-02-012802-3. (В соавт. с С. Г. Келиной)
• Генетика, поведение, ответственность: о природе антиобщественных поступков и путях их предупреждения. 2-е изд. М., 1989 (в соавт. с Н. П. Дубининым и И. И. Карпецом)
• Какое государство мы строим. — М.: Политиздат, 1991. — 96 с. — 25 000 экз. — ISBN 5-250-01767-3.
• Социальные деформации: (Причины, механизмы и пути преодоления). — М.: ИГПАН, 1992. — 133 с. — 1 500 экз.
• Современная социология права: Учебник для юридических факультетов и институтов. — М.: Юрист, 1995. — 303 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-7357-0092-8. (В соавт. с В. П. Казимирчуком)
• Популярная криминология. — М.: Спарк, 1998. — 164 с. — 3 000 экз. — ISBN 5-88914-108-2.
• Генезис преступления. — М.: Форум-инфра, 1998. — 216 с. — 6 000 экз.
• Политическая юстиция в СССР. — М.: Наука, 2000. — 364, [1] с. — ISBN 5-02-013052-4. (В соавторстве с А. И. Трусовым) (2-е изд., испр. и доп.: СПб.: Юридический центр Пресс, 2002. — 383 с., [1] л. портр. — ISBN 5-94201-055-2.)
• Избранные труды по социальным наукам: В 3 т. — М.: Наука, 2002. — 300 экз. — ISBN 5-02-006168-9.

Т. 1: Общая теория права. Уголовное право. — 566, [1] с., [1] л. ил. — ISBN 5-02-006169-7.

Т. 2: Криминология. Социология. Конфликтология. — 282, [1] с. — ISBN 5-02-006170-0.

Т. 3: Политология. Идеология. Этика. — 425, [1] с. — ISBN 5-02-006171-9.

• Преступность и нравы переходного общества. — М.: Гардарики, 2002. — 237, [1] с. — 3 000 экз. — ISBN 5-8297-0105-7.
• Стратегии борьбы с преступностью. — М.: Юрист, 2003. — 349 с. — 3 000 экз. —ISBN 5-7975-0639-4. (2-е изд., перераб. и доп.: М.: Наука, 2005. — 365, [1] с. — ISBN 5-02-033605-X.)
• Личность преступника. — СПб.: Юридический центр Пресс, 2004. — 364 с. — ISBN 5-94201-324-1. (В соавторстве с Ю. М. Антоняном и В. Е. Эминовым)
• Лекции по криминологии. — М.: Юрист, 2005. — 188 с. — ISBN 5-7975-0736-6.
• Вчера и сегодня: рассказы. — М.: Наука-Пресс, 2006. — 347, [1] с. — ISBN 5-02-034348-X.
• Причины преступности в России: криминологический анализ. — М.: Норма, 2006. — 110, [1] с. ISBN 5-89123-968-X. (В соавторстве с В. Е. Эминовым)
• Свобода слова. — М.: Наука, 2006. — 199, [1] с. —ISBN 5-02-035362-0.
• Борьба мотивов в преступном поведении. — М.: Норма, 2007. — 126, [1] с. — ISBN 978-5-468-00073-1.
• Равноправие и равенство. — М. : Наука, 2007. — ISBN 978-5-02-035956-7, ISBN 5-02-035956-4.