Сальфеджыа

Сальфе́джыа^[1] (італ.: solfeggio — ад назвы музычных нот соль і фа) — шматзначны музычны тэрмін, які азначае:

• Вучэбную дысцыпліну, прызначаную для развіцця музычнага слыху і музычнай памяці, якая ўключае сальфеджаванне (адна- або шматгалосныя спевы з вымаўленне назваў гукаў), музычны дыктант, аналіз на слых;
• Зборнікі практыкаванняў для адна- або шматгалосных сальфеджаванняў або аналізу на слых;
• Спецыяльныя вакальныя практыкаванні для развіцця голасу, званыя таксама вакалізамі;
• Тое ж, што і сальмізацыя.

Сальфеджыа — пачатковыя вакальныя практыкаванні ў чытанні нот без тэксту. Пры спеве мелодыі сальфеджыа кожная яе нота называецца. Сальфеджыа як практыкаванні размяшчаюцца ў зборніку з паступовым пераходам ад больш лёгкіх да больш цяжкіх. Сальфеджыа пішуцца ва ўсіх танальнасцях мажорных і мінорных і ва ўсіх ключах для розных голасоў, як жаночых, так і мужчынскіх. Пераважна пішуцца сальфеджыа аднагалосныя, але бываюць двух-і трехголосные, мэта якіх складаецца ў прывучэнні спяваючага спяваць самастойна сваю партыю, не збіваючыся з прычыны выканання астатніх партый іншымі галасамі. У кансерваторыях на сальфеджыа звяртаецца асаблівая ўвага як на самы пэўны спосаб для развіцця слыху і здольнасці хутка і дакладна чытаць усякага роду музыку (гл. Сілабізацыя).

• Мазурына Н. Г. Сальфеджыа // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 120. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).