Роберт Саўці

Роберт Саўці
Robert Southey
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	12 жніўня 1774(1774-08-12)[1][2][…]
Месца нараджэння	Брысталь, Avon[d], Паўднёва-Заходняя Англія[d], Англія, Каралеўства Вялікабрытанія[1][3]
Дата смерці	21 сакавіка 1843(1843-03-21)[1][2][…] (68 гадоў)
Месца смерці	Кесуік[d], Allerdale[d], Камбрыя, Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі[4]
Пахаванне	Камбрыя
Грамадзянства	Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі  Каралеўства Вялікабрытанія
Бацька	Robert Southey[d][5][6]
Маці	Margaret Hill[d][7][6]
Жонка	Edith Fricker[d] і Caroline Anne Southey[d]
Дзеці	Margaret Edith Southey[d], Edith May Southey[d], Herbert Castle Southey[d], Emma Southey[d], Bertha Southey[d], Katherine Southey[d], Isabel Southey[d] і Charles Cuthbert Southey[d]
Альма-матар	Бэйліял-каледж[5] школа Вестмінстэр[d][5]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, гісторык
Кірунак	рамантызм
Жанр	балада, паэма
Мова твораў	англійская
Грамадская дзейнасць
Член у	Азёрная школа[1] Амерыканскае антыкварнае таварыства[d] Нідэрландская каралеўская акадэмія навук
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Роберт Саўці (англ.: Robert Southey; 12 жніўня 1774 — 21 сакавіка 1843) — знакаміты англійскі паэт-рамантык, выбітны прадстаўнік «азёрнай школы».

Саўці вучыўся ў Вэстмінстэрскай школе і ў Оксфардзе, дзе пазнаёміўся з Колрыджам. У маладосці захапляўся ідэямі французскай рэвалюцыі і ў рэвалюцыйным духе напісаў драму «Уот Тайлер». Шмат падарожнічаў, жыў у Іспаніі і Партугаліі; яму належалі пераклады рыцарскіх раманаў (у прыватнасці, знакамітага «Амадыса Гальскага»), а шматлікія яго балады напісаныя на сюжэты з гісторый і легенд гэтых краін, накшталт, «Каралева Арака і пяць пакутнікаў» (англ. Queen Orraca, and the Five Martyrs of Morocco, 1803).

Саўці напісаў 5 вялікіх апісальных паэм — кожная на сюжэт з міфалогіі розных народаў: «Талаба-разбуральнік» (1801), «Мэдак» (1805), «Пракляцце Кехамы» (1810), «Родэрык, апошні з готаў» (1814), «Відзеж суда» (1821).

«Родэрык» — самы паспяховы з эпічных твораў Саўці, напісаны на сюжэт барацьбы хрысціян з маўрамі. У гэтай паэме выдатна адлюстраваны пад'ём патрыятычных пачуццяў паэта аблямаваны мастацкім і меладычным вершаваным стылем. У лірычнай паэзіі Саўці шмат запалу; ён палка ненавідзеў Напалеона, напісаў, сярод іншых афіцыяльных «вершаў на пэўны выпадак», пяшчотную паэму «На смерць прынцэсы Шарлоты» і шмат іншых маленькіх вершаў, ідылічных і ў пэўнай меры зычліва гумарыстычных.

У 1813 быў абраны прыдворным паэтам-лаўрэатам; пасля Саўці гэта званне стала толькі ганаровым тытылам першага паэта краіны, але для яго яно яшчэ было звязана з абавязкам пісаць оды, прысвечаныя членам каралеўскай сям'і (у той час вельмі непапулярнай) па розных афіцыёзных повадах. «Боб Саўці» крытыкаваўся шматлікімі сучаснікамі (у прыватнасці, Байранам: у пачатку «Дон Жуана»^[8] і ў сатырычнай паэме «Відзеж суда», створанай у адказ на аднайменны верш Саўці) за сервілізм датычна манарха і еўрапейскай рэакцыі 1810-х—1820-х гадоў.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).

• Рагачэўская М. С. Саўці Роберт // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 198. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).

• Мікалай Гумілёў — Балады Роберта Саўці(недаступная спасылка)
• Роберт Саўці — Сталец Святога Міхаіла ў перакладзе Ганны Янкуты