Мікалай Уладзіміравіч Давідовіч

Мікалай Уладзіміравіч Давідовіч (26 жніўня 1949, в. Малыя Бортнікі, Бабруйскі раён, Магілёўская вобласць) — беларускі пісьменнік, журналіст, публіцыст.

Нарадзіўся 26 жніўня 1949 г. ў вёсцы Малыя Бортнікі Бабруйскага раёна^[1].

Пасля заканчэння сярэдняй школы вучыўся ў Гродзенскім тэхнікуме фізічнай культуры, потым працаваў фізруком у Бялыніцкай школе. Пасля службы ў войску на Далёкім Усходзе вярнуўся ў Бабруйск^[1].

У 1973 г., пакінуўшы па ўласнай ініцыятыве пасаду інструктара фізкультуры райсавета «Дынама», быў прыняты літсупрацоўнікам газеты «Рабочы», якая выдавалася на Бабруйскім дрэваапрацоўчым аб’яднанні. Тады ж Давідовіч стаў студэнтам факультэта журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта^[1].

У 1994—2003 гг. галоўны рэдактар газеты «Трыбуна працы». З 2004 г. — уласны карэспандэнт газеты «Рэспубліка» па Бабруйску^[1].

Член Магілёўскага абласнога аддзялення праўладнага Саюза пісьменнікаў Беларусі^[2].

Жыве ў Бабруйску^[1].

Мікалай Давідовіч узнагароджаны нагрудным знакам Саюза пісьменнікаў Беларусі «За вялікі ўклад у літаратуру», лаўрэат літаратурнай прэміі імя Івана Чыгрынава (у намінацыі «Проза») абласнога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі, прэміі Саюза прадпрымальнікаў Рэспублікі Беларусь (1999 г.) за кнігу «Клічу ў будучыню»^[3], прэміі «Залатое пяро» Беларускага саюза журналістаў (2000 г.), прэзідэнцкім стыпендыятам у галіне мастацтва і літаратуры (2002 г.)^[1].

Аўтар больш як дзесяці кніг публіцыстыкі і мастацкай прозы, сярод якіх «Квецень маёй вясны», «Я выбіраю Бабруйск», «Слухаю і раздумваю», «Вугал зроку» і іншыя. У 2017 годзе ў выдавецтве «Чатыры чвэрці» надрукавана кніга публіцыстыкі і мастацкіх твораў «Падрэзанае крыло»^[3].

Аўтар літаратурна-крытычных артыкулаў^[3].

Адрэдагаваў знойдзены дзённік камандзіра разведгрупы «Сямерка» Мікалая Варожышчава, якая дзейнічала ў гады Вялікай Айчыннай вайны на тэрыторыі Быхаўскага раёна, і выдаў яго пад назвай «Па радыёграме — у Быхаўскі раён», тое ж зрабіў і з нататкамі жыхара мястэчка Баркалабава Быхаўскага раёна Віктара Куляшова, выпусціўшы кнігу «Таямніцы і паданні Баркалабаўскага краю»^[3].

• «Чыстыя крыніцы» (Магілёў, 1993)
• «Клічу ў будучыню» (Бабруйск, 1996)
• «Между жизнью и смертью» (Мазыр, 1998)
• «Слухаю і раздумваю» (Мазыр, 2001)
• «След жыцця» (Мазыр, 2003)
• «На перакрыжаванні дарог» (Мінск, 2008)
• «Квецень маёй вясны»
• «Я выбіраю Бабруйск» (Бабруйск, 2009)
• «Вугал зроку» (2010)
• «Прыдняпроўе — край талентаў» (Мінск, 2014)
• «Да запаветнага берага» (Бабруйск, 2015)
• «Таямніцы і паданні Баркалабаўскага краю» (?)
• «Па радыёграме — у Быхаўскі раён» (?)
• «Падрэзанае крыло» (Мінск, 2017)