Мсціслаўскія

Мсціслаўскія, Лугвенавічы — княжацкі род у Вялікім Княстве Літоўскім, адгалінаванне Альгердавічаў. Паходзяць ад сына Альгерда Лугвена, які пасля смерці брата Карыгайлы ў 1390 годзе атрымаў Мсціслаўскае княства^[1].

3 яго нашчадкаў:

• Юрый (1395?—1458?), сын Лугвена ад шлюбу з Марыяй, дачкой вялікага маскоўскага князя Дзмітрыя Данскога. У 1422 годзе ў складзе рады вялікага князя літоўскага Вітаўта. У 1431 — Свадрыгайлы. 3 восені 1432 года служылы князь у Ноўгарадзе. Верагодна ўдзельнічаў у вайне паміж вялікім князем літоўскім Жыгімонтам Кейстутавічам і Свідрыгайлам на баку апошняга, пасля яго паражэння страціў Мсціслаўскае княства з іншымі вотчынамі (Цяцерын, Княжыцы, магчыма, Магілёў), з вясны 1438 зноў у Ноўгарадзе. У 1440 новы вялікі князь літоўскі Казімір вярнуў яму вотчыны, аднак па дарозе ў ВКЛ Юрый узначаліў паўстанне супраць вялікага князя ў Смаленску, дзе быў абвешчаны князем. Пасля падаўлення паўстання ў 1441 годзе ўцёк у Маскву, каля 1443 года памілаваны Казімірам, да 1444 года зноў быў служылым князем у Ноўгарадзе. У 1445 годзе падтрымаў князя Міхаіла Жыгімонтавіча ў яго выступленні супраць Казіміра, за што зноў пазбаўлены Мсціслава які быў перададзены князю Васілю Яраславічу Бароўскаму. У 1448 годзе зноў атрымаў дараванне і ўсе вотчыны. У 1458 годзе апошні раз запрошаны княжыць у Ноўгарад, адкуль праз некалькі месяцаў вярнуўся ў Мсціслаў^[1].
• Яраслаў Фёдар (1411—1435), сын Лугвена ад другога шлюбу. Загінуў у бітве пад Вількамірам, дзе змагаўся на баку Свідрыгайлы^[1].
• Іван (? — да 1489), сын Юрыя. Валодаў Мсціславам, Цяцерынам, Княжыцамі, Паповай Гарой, Дрокавам і іншымі валасцямі, магчыма, Магілёвам. Пасля яго смерці засталіся непаўналетнія дочкі Настасся (каля 1496 выйшла замуж за князя Сямёна Міхайлавіча Алелькавіча) і Ульяна. Апошнюю вялікі князь літоўскі Аляксандр у 1499 аддаў замуж за князя Міхаіла Іванавіча Заслаўскага, якому перадаў частку Мсціслаўскага княства і дазволіў карыстацца прозвішчам Мсціслаўскія. З яго сыноў малодшы, Васіль, памер раней за бацьку, а старэйшы, Фёдар, у 1526 з’ехаў у Маскву, дзе яго нашчадкі карысталіся прозвішчам Мсціслаўскія да згасання іх роду ў 1622 годзе^[1].

• Вячаслаў Насевіч. Мсціслаўскія // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1999. — 592 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0141-9.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мсціслаўскія