Аляксандр Паўлавіч Глеб

Аляксандр Глеб
Агульная інфармацыя
Поўнае імя	Аляксандр Паўлавіч Глеб
Нарадзіўся	1 мая 1981(1981-05-01)[1][2][…] (43 гады) Мінск, БССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Рост	185 см
Вага	74 кг
Пазіцыя	паўабаронца
Клубная кар’ера[* 1]
1998 Дынама-Юні (Мінск) 11 (1) 1999—2000 БАТЭ (Барысаў) 25 (4) 1999 →  Змена-БАТЭ (М��нск) 1 (0) 2000—2005 Штутгарт 160 (13) 2000—2001 →  Штутгарт II 17 (1) 2005—2008 Арсенал (Лондан) 89 (7) 2008—2012 Барселона 19 (0) 2009—2010 →  Штутгарт 27 (0) 2010—2011 →  Бірмінгем Сіці 19 (1) 2011 →  Вольфсбург 4 (1) 2012 Крылы Саветаў (Самара) 8 (0) 2012—2013 БАТЭ (Барысаў) 29 (3) 2014—2015 Каньяспор (Конья) 30 (2) 2015 Генчлербірлігі (Анкара) 15 (2) 2015 БАТЭ (Барысаў) 4 (0) 2016 Генчлербірлігі (Анкара) 12 (0) 2016 БАТЭ (Барысаў) 6 (0) 2017 Крылы Саветаў (Самара) 7 (0) 2018—2019 БАТЭ (Барысаў) 16 (0) 2019 Іслач (Мінскі раён) 13 (0)
Нацыянальная зборная[* 2]
2000—2004 Беларусь (да 21) 24 (5) 2001—2019 Беларусь 80 (6)
Узнагароды і медалі
Дзяржаўныя і ведамасныя ўзнагароды
↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 14 сакавіка 2020. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 29 сакавіка 2019
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Паўлавіч Глеб (нар. 1 мая 1981, Мінск) — беларускі футбаліст (паўабаронца). Ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі (2001—2019). Адзін з самых паспяховых футбалістаў у гісторыі Беларусі.

Глеб пачаў займацца футболам у школе мінскага «Дынама». Ва ўзросце 17 гадоў падпісаў кантракт з барысаўскім БАТЭ. У 1999 годзе ў складзе каманды стаў чэмпіёнам Беларусі.

Адзначаны скаўтамі ў 2000 годзе Аляксандр перайшоў у клуб нямецкай Бундэслігі — «Штутгарт». За футбаліста БАТЭ атрымаў прыкладна 150,000 еўра. Дэбютаваў у Бундэслізе 5 верасня 2000 года ў гасцявым матчы супраць «Кайзерслаўтэрна», Глеб выйшаў на замену на апошнія 20 хвілін. Правёўшы толькі 6 матчаў у свой першы сезон у Германіі, на другі год Глеб стаў стабільным гульцом асновы.

У сезоне 2002/2003 «Штутгарт» заняў другое месца ў чэмпіянаце Германіі і выйшаў у Лігу чэмпіёнаў. Пасля таго як галоўны трэнер Фелікс Магат пакінуў клуб, вынікі Штутгарта пагоршыліся. Нягледзячы на гэта, у сезоне 2004/05 Глеб стаў адным з першых па колькасці галявых перадач у Бундэслізе.

У чэрвені 2005 года Глеб далучыўся да складу лонданскага «Арсенала». За яго пераход Штутгарт атрымаў каля 15 мільёнаў еўра. Арсен Венгер выкарыстоўваў Глеба на многіх пазіцыях, у першую чаргу як правага вінгера. Дэбют у складзе Арсенала адбыўся ў жніўні 2005 у матчы супраць «Чэлсі». У студзені 2006 Аляксандр замацаваўся ў аснове клубу і забіў свой першы гол у вароты «Мідлсбра». У маі Глеб стаў першым і на дадзены момант адзіным беларускім футбалістам, які прымаў удзел у фінале Лігі чэмпіёнаў. За сезон Глеб згуляў 40 матчаў.

У сезоне 2006/07 Глеб правеў 48 матчаў у складзе «Арсенала». На наступны сезон Аляксандр з-за шэрагу траўм у камандзе ў поўнай меры змог праявіць свой універсалізм.

16 ліпеня 2008 года Глеб перайшоў у іспанскую «Барселону». Кошт трансферу склаў 15 мільёнаў еўра. Нягледзячы на тытулы, якія Аляксандр выйграў у складзе каманды (чэмпіянат і Кубак Іспаніі, Ліга чэмпіёнаў), Глеб вырашыў пакінуць каманду з-за адсутнасці гульнявой практыкі.

У ліпені 2009 года Барселона аддала Глеба ў арэнду на адзін год у яго мінулую каманду, «Штутгарт». Аляксандр правеў свой не лепшы сезон, не забіўшы ніводнага мяча ў чэмпіянаце Германіі.

Вярнуўшыся са «Штутгарта» ў Барселону Глеб апынуўся ў чарговай арэндзе. На гэты раз у англійскім «Бірмінгем Сіці». Аднак брытанская манера гульні, якую дэманстравала каманда, не падыходзіла Глебу. Клуб выйграў Кубак англійскай лігі, але вылецеў з Прэм’ер-лігі.

У пачатку сезона 2011/12 перайшоў у арэнду ў «Вольфсбург», дзе далучыўся да свайго былога трэнера Фелікса Магата. Яшчэ ў канцы мінулага сезона футбаліст атрымаў траўму, пасля якой доўга аднаўляўся. Глеб спадзяваўся, што трэнерскі талент Магата дапаможа яму зноў выйсці на пік формы. Футбаліст паспеў правесці за клуб 4 матчы і забіў 1 гол, пасля чаго адносіны Глеба з «Вольфсбургам» нечакана былі разарваныя.

У студзені 2012 года датэрмінова разарваў кантракт з «Барселонай», што дзейнічаў да чэрвеня гэтага года. У лютым падпісаў кантракт да канца сезона з самарскім клубам «Крылы Саветаў».

26 ліпеня 2012 года вярнуўся ў барысаўскі БАТЭ, падпісаўшы кантракт да 30 жніўня 2012 года. Пасля выхаду БАТЭ ў Лігу чэмпіёнаў падоўжыў кантракт да канца года. Дапамагаў барысаўскаму клубу пераважна ў матчах Лігі чэмпіёнаў, у нацыянальным першынстве правёў толькі 6 матчаў.

16 студзеня 2013 года падпісаў з БАТЭ новы кантракт на адзін год^[3]. Стаў выступаць на пазіцыі атакуючага паўабаронцы замест пакінуўшага клуб Рэнана Брэсана. 17 красавіка 2013 года ў матчы супраць «Нёмана» (1:2) ударыў па твары Аляксандра Анюкевіча, за што атрымаў дыскваліфікацыю на 5 матчаў^[4], але пазней яна была скарочана да трох^[5]. Пасля адбыцця дыскваліфікацыі вярнуўся ў асноўны склад барысаўчан.

У студзені 2014 года ў якасці свабоднага агента падпісаў кантракт на 1,5 гады з клубам наймацнейшага турэцкага дывізіёна «Каньяспор» з горада Конья^[6]. У чэмпіянаце Турцыі дэбютаваў 27 студзеня 2014 года ў матчы супраць «Фенербахчэ» (1:2), дзе адразу вызначыўся галявой перадачай. У далейшым стаў трывала з’яўляцца ў стартавым складзе «Каньяспора».

Апошні матч за «Каньяспор» згуляў 20 снежня 2014 года. Пасля толькі трэніраваўся разам з камандай, але нават не трапляў у заяўку на матчы. Прычынай адхілення Глеба ад складу лічыцца канфлікт з галоўным трэнерам Айкютам Каджаманам. У выніку, 2 лютага 2015 года, разарваўшы кантракт з «Каньяспорам», стаў іграком іншага турэцкага клуба — «Генчлербірлігі»^[7].

У складзе сталічнага клуба Глеб трывала выступаў у аснове. За паўгады правёў за «Генчлербірлігі» 15 матчаў у чэмпіянаце і 4 у Кубку Турцыі, забіў 2 галы. У чэрвені 2015 года Аляксандр паведаміў, што па заканчэнні кантракта пакідае «Генчлербірлігі»^[8].

Пасля зыходу з «Генчлербірлігі» цікавасць да Глеба праяўляла некалькі замежных клубаў, таксама ім цікавіліся мінскае «Дынама» і БАТЭ. 7 жніўня 2015 года было афіцыйна абвешчана аб чарговым вяртанні Аляксандра ў БАТЭ, з якім быў падпісаны кантракт да канца сезона 2015^[9]. У складзе БАТЭ ў асноўным выкарыстоўваўся ў матчах Лігі чэмпіёнаў, у чэмпіянаце Беларусі правёў толькі чатыры матчы ў сезоне 2015. У кастрычніку 2015 года не гуляў з-за траўмы.

Па заканчэнні кантракта з БАТЭ ў студзені 2016 года вярнуўся ў «Генчлербірлігі»^[10]. Улетку 2016 пакінуў «Генчлербірлігі» ў якасці свабоднага агента, і 22 ліпеня 2016 года зноў стаў іграком БАТЭ^[11]. Па заканчэнні кантракта ў снежні 2016 года не стаў яго падаўжаць і пакінуў БАТЭ.

У лютым 2017 года зноў стаў іграком самарскіх «Крылаў Саветаў», падпісаўшы кантракт да канца сезона 2016/17^[12]. У складзе самарскага клуба, аднак, не здолеў замацавацца ў якасці асноўнага іграка, з-за траўм прыняў удзел толькі ў сямі матчах Прэм’ер-лігі. Па выніках сезона 2016/17 «Крылы Саветаў» выбылі ў ФНЛ, пасля чаго ў маі 2017 года стала вядома аб сыходзе Глеба з каманды^[13].

Нягледзячы на прапановы розных клубаў, доўгі час знаходзіўся без каманды. У жніўні 2017 года, пасля жараб’ёўкі групавога раўнда Лігі Еўропы, дзе ў супернікі БАТЭ дастаўся «Арсенал», хацеў вярнуцца ў барысаўскі клуб і завяршыць кар’еру гасцявым матчам у Лондане ў снежні 2017 года, аднак БАТЭ адмовіўся ад паслуг паўабаронцы. У другой палове 2017 года і пачатку 2018 года заставаўся без каманды, аддаючы час сям’і і перыядычна з’яўляючыся ў медыйнай прасторы ў якасці эксперта на тэлебачанні, праводзіў жараб’ёўкі Лігі нацый УЕФА і чэмпіянату Беларусі 2018.

У сакавіку 2018 года адправіўся ў Казахстан, аднак не здолеў дамовіцца аб падпісанні кантракта з «Кайратам». Неўзабаве зноў стаў іграком БАТЭ^[14]. Пачынаў сезон 2018 на лаўчы запасных, неўзабаве стаў выхадзіць на замену. У чэрвені і верасні адсутнічаў з-за траўмы, а ў лістападзе замацаваўся ў стартавым складзе каманды.

У студзені 2019 года падоўжыў кантракт з барысаўчанамі^[15]. У лютым 2019 года прымаў удзел у матчах 1/16 фіналу Лігі Еўропы супраць лонданскага «Арсенала». З красавіка з-за траўмы практычна перастаў з’яўляца на полі, адгуляў толькі 18 хвілін у матчы з «Мінскам». У чэрвені 2019 года кантракт з барысаўскім клубам быў разарваны^[16].

У жніўні 2019 года стаў трэніравацца з «Іслаччу» і ў хуткім часе падпісаў кантракт з клубам з Мінскага раёна^[17]. Спачатку выхадзіў на замену, а пазней замацаваўся ў стартавым складзе.

У сакавіку 2020 года афіцыйна абвясціў аб завяршэнні кар’еры^[18].

У складзе моладзевай зборнай Беларусі (да 21 года) удзельнічаў у фінальнай частцы чэмпіянату Еўропы 2004 года.

У 2001 годзе дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі. Пазней быў капітанам зборнай. З восені 2016 года перастаў выклікацца ў каманду, аднак у лістападзе 2018 года зноў быў запрошаны на матчы Лігі нацый УЕФА супраць Люксембурга і Сан-Марына.

У ліпені 2021 года ў складзе дэлегацыі беларускага НАК быў з візітам на Бахрэйне, дзе сустрэўся з кіраўніком мясцовага НАК. Некаторыя рэсурсы распаўсюдзілі інфармацыю аб падпісанні Глебам кантракта з клубам «Аль-Халідыя», але яго жонка абвергла гэтыя звесткі^[19].

У студзені 2022 года стала вядома, што ў канцы 2021 года Глеб увайшоў у новаўтвораны савет дырэктараў жодзінскага клуба «Тарпеда-БелАЗ»^[20].

У снежні 2023 года атрымаў трэнерскую ліцэнзію катэгорыі B^[21].

Аляксандр быў жанаты з былой вакалісткай гурта «Топлесс», Настассяй Касенковай. У 2016 годзе паўторна ажаніўся, жонку завуць Святлана. У тым жа годзе ў Аляксандра і Святланы нарадзілася дачка.

Брат Вячаслаў таксама футбаліст. Падчарка Аляксандра (дачка яго жонкі Святланы) замужам за беларускім футбалістам Уладзіславам Клімовічам.

У 2021 годзе Tribuna.com апублікавала расследаванне аб зямельным участку каля Мінскага мора ў в. Лапаравічы, які футбаліст набыў за 2,5 дзяржкошту і папрасіў яго ў самога Аляксандра Лукашэнкі^[22].

БАТЭ

• Чэмпіён Беларусі: 1999, 2012, 2013, 2015, 2016, 2018

«Барселона»

• Чэмпіён Іспаніі: 2009
• Пераможца Кубка Іспаніі: 2009
• Пераможца Лігі чэмпіёнаў: 2009

«Бірмінгем Сіці»

• Пераможца Кубка Лігі (2011)

Індывідуальныя

• Першы беларускі футбаліст, які згуляў у фінальным матчы Лігі чэмпіёнаў (2006, у складзе «Арсенала»), і выйграў у ім (2009, у складзе «Барселоны»)
• Футбаліст года Беларусі (6): 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008
• Уваходзіць у Клуб Сяргея Алейнікава

• Статыстыка на legioner (руск.)