Ізраіль Ахароні

Ізраіль Ахароні
Дата нараджэння	7 ліпеня 1882(1882-07-07)[1]
Месца нараджэння	Відзы, Новааляксандраўскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	9 кастрычніка 1946(1946-10-09)[2] (64 гады)
Месца смерці	Іерусалім, Брытанскі мандат у Палесціне, Вялікабрытанія
Месца пахавання	Яўрэйскія могілкі на Маслічнай гары[d]
Дзеці	Bat-Sheva Aharoni[d]
Род дзейнасці	заолаг, калекцыянер жывёл, тэрыёлаг
Навуковая сфера	заалогія
Месца працы	Яўрэйскі ўніверсітэт у Іерусаліме
Альма-матар	Цяльшэйская ешыва[d] Карлаў універсітэт
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ізраіль Ахароні (іўр.: ישראל אהרוני; 1882—1946) — ізраільскі заолаг, найбольш вядомы тым, што прывёз памёт сірыйскіх хамякоў з экспедыцыі ў Алепа, Сірыя. Хамякі былі выведзеныя ў якасці лабараторных жывёл у Іерусаліме, але некаторыя збеглі праз дзірку ў падлозе. Большасць хамячкоў у Ізраілі сёння, такім чынам, як мяркуецца, паходзяць з аднаго памёту^[3].

Ізраіль Ахароні нарадзіўся ў гарадскім пасёлку Відзы. Яго бацька, Абрахам Ёзаф Ахаронавіч, быў рош-ешывам  (руск.) (бел. у Відзах і памёр да нараджэння свайго сына Ізраіля. Ізраіль таксама страціў сваю маці, калі яму было два гады. Будучы сіратой, ён жыў са сваёй бабуляй і вучыўся ў хедары, а затым у Цяльшэйскай ешыве  (руск.) (бел.. Ва ўзросце 13 гадоў ��зраіль збег з дому ў Прагу, дзе вучыўся ў школе, а пазней працягнуў вывучаць заалогію ў Карлавым універсітэце

Ён эміграваў у Палестыну, якая тады знаходзілася пад уладай Турцыі, у 1901 годзе. Яго першыя заалагічныя экспедыцыі адбываліся пад аховай мясцовага султана, для якога ён збіраў узоры матылькоў. Многія з яго сабраных узораў да гэтага часу можна паглядзець у Яўрэйскім універсітэце Іерусаліма^[4][5].

У 1930 годзе Ахароні адправіўся на пошукі сірыйскіх хамякоў па просьбе свайго калегі Саула Адлера  (руск.) (бел., паразітолага, які шукаў альтэрнатыву Cricetulus griseus, якая будзе лёгка разводзіцца, для вывучэння лейшманіёзу  (руск.) (бел.. Сірыйскія хамякі былі выяўленыя і названыя Джорджам Робертам Уотэрхаўсам  (руск.) (бел. у 1839 годзе, але з тых часоў іх ніхто не бачыў. Разам з сірыйскім гідам па імені Георгій Халіл ахан Ахароні ўдалося выявіць гняздо з самкай і адзінаццаццю дзіцянятамі ў раёне Алепа. Аднак канібалізм маці ў адносінах аднаго з памёту і наступная смерць маці прымусілі Ахароні выхоўваць малых хамякоў уручную падчас зваротнага шляху. Чатыры выжылі, былі паспяхова размножаныя і шырока выкарыстоўваліся ў лабараторыях, перш чым былі прадстаўлены на рынку хатніх жывёл у 1940-х гадах.