Луі Эжэн Фелікс Неель

Луі Эжэн Фелікс Неель
фр.: Louis Néel
Дата нараджэння	22 лістапада 1904(1904-11-22)[1][2][…]
Месца нараджэння	3rd arrondissement of Lyon[d], Ліён, дэпартамент Рона, рэгіён Рона — Альпы, Метраполія Францыі, Францыя[4]
Дата смерці	17 лістапада 2000(2000-11-17)[2][3][…] (95 гадоў)
Месца смерці	Брыў-ла-Гаярд, arrondissement of Brive-la-Gaillarde[d], дэпартамент Карэз, рэгіён Лімузен, Францыя[4]
Месца пахавання	Q110333979?[5]
Грамадзянства	Францыя
Род дзейнасці	фізік, выкладчык універсітэта, даследчык
Навуковая сфера	фізіка цвёрдага цела
Месца працы	Нацыянальны цэнтр навуковых даследаванняў[d] Грэнобльска-Альпійскі ўніверсітэт Grenoble Institute of Technology[d] Універсітэт Страсбурга
Навуковая ступень	доктарская ступень[d][6]
Альма-матар	Вышэйшая нармальная школа[d] (1928) lycée du Parc[d] факультэт прыродазнаўчых навук Парыжскага ўніверсітэта[d] Універсітэт Страсбурга Ліцэй Сент-Луі[d]
Навуковы кіраўнік	Pierre Weiss[d]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Леапальдзіна[7] Французская акадэмія навук Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Расійская акадэмія навук Нідэрландская каралеўская акадэмія навук Польская акадэмія навук
Узнагароды	залаты медаль CNRS[d] (1965) Prix Félix-Robin[d] (1938) прэмія трох фізікаў[d] (1963) прэмія Хольвека[d] (1952) Канкур жэнераль[d] ганаровы доктар Мадрыдскага ўніверсітэта Камплутэнсэ[d] (1978) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (21 красавіка 1966) Blondel Medal[d] (1948)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Луі Эжэн Фелікс Неель (фр.: Louis Eugène Félix Néel; 22 лістапада 1904, Ліён, Францыя — 17 лістапада 2000) — французскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1970). Палова прэміі «за фундаментальныя працы і адкрыцці, якія тычацца антыферамагнетызму і ферамагнетызму, якія пацягнулі за сабой важныя прыкладанні ў галіне фізікі цвёрдага цела». Другую палову прэміі атрымаў Ханес Альфвен «за фундаментальныя працы і адкрыцці ў магнітнай гідрадынаміцы і плённыя прыкладанні іх у розных галінах фізікі».

Работы Нееля па фізіцы цвёрдага цела знайшлі шматлікія прымяненні, асабліва ў паляпшэнні якасцей камп'ютарнай памяці. Прыкладна ў 1930 годзе ён выказаў здагадку, што можа існаваць новая форма магнітных паводзін рэчываў, названая пасля антыферамагнетызмам, у супрацьлегласць ферамагнетызму. Пры дасягненні вызначанай тэмпературы (кропкі Нееля) антыферамагнітныя ўласцівасці знікаюць. У 1947 годзе Неель паказаў, што павінны існаваць матэрыялы з уласцівасцямі ферымагнетызму. Акрамя таго Неель даў тлумачэнне слабай намагнічанасці некаторых парод, даўшы такім чынам магчымасць вывучаць гісторыю магнітнага поля Зямлі.