Іван Іванавіч Боўт

Нарадзіўся ў Мінску 20 ліпеня 1932 года ў сям’і дзяржаўнага служачага^[5], старэйшы з трох дзяцей.

У час Вялікай Айчыннай вайны 11-гадовы Іван дапамагаў бацькам у выратаванні яўрэйскай дзяўчынкі Маі, якая сышла з Мінскага гета прасіць міласці. Ён вырыў у двары яму, у якой сям’я трымала прадукты для дзяўчынкі. У кастрычніку 1943 года у час ліквідацыі гета Маі ўдалося бегчы. Яна прыйшла да сям’і Боўтаў, але хоць бацькоў не было, Іван схаваў Маю ў яме, якую ён вырыў у садзе, і на працягу наступных двух месяцаў даглядаў за ёй. Калі рызыка выкрыцця ўзмацнілася, Мая ў суправаджэнні Івана пакінула Мінск^[6], яе пераправілі ў вёску да цёткі Пашы, дзе яна і пражыла да канца вайны^[5].

У 1948 годзе скончыў сем класаў сярэдняй школы № 33^[7]. У юнацтве займаўся авіямадэляваннем, збіраўся паступаць у Маскоўскі авіяцыйны інстытут на авіяцыйнага канструктара, але яму адмовілі праз тое, што ён з сям’ёй у час вайны быў у акупацыі. Ягоны сябар Валодзя Сакалоўскі (у будучыні заслужаны архітэктар БССР) сагітаваў яго падаць дакументы ў будаўнічы тэхнікум на спецыяльнасць «архітэктура»^[5].

Скончыў у 1952 годзе Мінскі архітэктурна-будаўнічы тэхнікум^[4], у 1961 — Беларускі політэхнічны інстытут па спецыяльнасці «Прамысловае і грамадзянскае будаўніцтва»^[7]. У 1952—2001 гадах працаваў у інстытуце Белпрампраект, у 1962—2001 гадах галоўны архітэктар^[4]. У студзені-ліпені 1956 года з групай архітэктараў, І. І. Боўт быў камандзіраваны ў Казахстан для распрацоўкі генеральных планаў і першачарговых аб’ектаў цалінных саўгасаў Какчэтаўскай вобласці^[7]. Паралельна ў 1966—2009 гадах выкладаў у БПІ. У 1996—2007 гадах дырэктар УП «Творчая майстэрня архітэктара Боўта І. І.»^[4].

Член Саюза архітэктараў БССР з 1962 года, старшыня праўлення Саюза архітэктараў БССР у 1978-80 гадах^[3]. З 1978 года — сакратар праўлення СА СССР. Член КПСС з 1971 года.

Карпусы заводаў — гадзіннікавага (1954—1963, сумесна з С. Баткоўскі, Н. Шпігельманам), электронных вылічальных машын (1956—1961, сумесна са Шпігельманам), радыёзавода (1960—1963), электратэхнічнага (1964—1965), халадзільнікаў (1959—1975), будынак БелНДІдзіпрасельбуда (1967—1968, сумесна з У. Сакалоўскім, Л. Сагалавым)^[3], СКБ працяжных станкоў (1972), Інстытута будаўніцтва і архітэктуры (1980), НВА «Гранат» (1982—86), «Цэнтр» (1985), фабрыка каляровага друку, завод «Робат»^[4], Аўтатрактарны факультэт Беларускага політэхнічнага інстытута (1973), Цэнтр тэхнічнага абслугоўвання «Мэрсэдэс-Бэнц», Палац хакея па вул. Прытыцкага^[8].

Будынкі дывановага (1960—1965) і панчошнага (1965—1968, абодва ў аўтарскім калектыве) камбінатаў, галоўны аб’яднаны прамысловы корпус электралямпавага і электрамеханічнага заводаў (1965—1972, сумесна з Н. Афанасьевай, М. Буйловай і інш), прадпрыемствы Мінлегхарчпрама ў Брэсце, завод карданных валаў у Гродне^[4] (1981); адзін з аўтараў Брэсцкага паўднёвага (1973-80, 1-я чарга) і Бабруйскага паўночнага (1963—1978) прамысловых вузлоў; комплекс завода «Бабруйсксельмаш» у Бабруйску (1980); Беларускага аўтамабільнага завода (1966—1971, 1-я чарга)^[3] і завода цяжкіх кавальскіх штамповак у Жодзіне, філіял Мінскага трактарнага завода ў Смаргоні і інш.^[4]. Лядовыя палацы ў Брэсце, Віцебску, Гомелі^[7].

Аўтар больш 30 публікацый, 2 манаграфій (у аўтарскім калектыве)^[4].

З 1962 года член Саюза архітэктараў Беларусі. Неаднаразова абіраўся ў яго кіруючыя органы. У 1977—1982 гадах быў Старшынёй праўленняСА БССР. Двойчы ў 1965 і 1967 гг. абіраўся дэпутатам Ленінскага раённага Савета дэпутатаў працоўных г. Мінска. Іван Боўт уваходзіў у склад горадабудаўнічых Саветаў: Дзяржбуда СССР (1977—1981), Дзяржбуда БССР (1968—1982).

Браў удзел у працы розных міжнародных арганізацый: Сусветнага кангрэс архітэктараў у Мексіцы 1978 г., Міжнароднага навукова-практычнага сімпозіума МСС-ТС66 у Карлавых Варах (Чэхаславакія), сімпозіума архітэктараў сацыялістычных краін у г. Будапешце, канферэнцыі маладых архітэктараў БССР у ГДР, Польшчы. І. І. Боўт з’яўляецца акадэмікам Беларускай акадэміі архітэктуры з дня яе заснавання, член прэзідыума акадэміі, кіраўнік аддзялення прамысловай архітэктуры^[7].

Узнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга і Дружбы народаў (1986), пяццю медалямі, у тым ліку «За працоўную доблесць» і «За доблесную працу», і трыма Ганаровымі граматамі Вярхоўнага Савета БССР (1979, 1982, 1984), ганаровай граматай СНГ БССР, вялікім залатым, сярэбраным і 3 бронзавымі медалямі ВДНГ СССР, прэмій Савета Міністраў СССР (1977). Мае тытул Праведніка сусвету з медалём і Ганаровым дыпломам^[4].

Майстар спорту, суддзя Усесаюзнай катэгорыі, чэмпіён і рэкардсмен СССР, неаднаразовы чэмпіён БССР, першы старшыня Федэрацыі па авіямадэльным спорце^[4].

• Боўт Іван Іванавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік / Беларус. Энцыкл.; Рэкал.: А. А. Воінаў і інш. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-078-5.
• Бовт Иван Иванович // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)
• Бовт Иван Иванович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

• Бовт Иван Иванович (руск.)
• К 80-летию Ивана Ивановича Бовта Архівавана 4 сакавіка 2016. (руск.)