Сьцяна (архітэктура)

Сьцяна — вэртыкальная будаўнічая канструкцыя, якая адгароджвае ўнутраную прастору пэўнага збудаваньня або тэрыторыі.

Падрадзяляюцца на вонкавыя і ўнутраныя. Сьцены, якія адначасова з выкананьнем функцыяў агароджы служаць апорамі для іншых канструкцыйных элемэнтаў пабудовы (перакрыцьцяў, дахаў), называюцца апорнымі або капітальнымі.

Самымі раньнімі на Беларусі былі драўляныя сьцены слупавой канструкцыі (замёт у шулы). Пачынаючы з раньняга сярэднявечча асноўнай стала зрубная тэхніка.

У якасьці будаўнічага матэрыялу для драўляных сьценаў звычайна ўжывалася сасна, радзей — яліна, альха, лістоўніца, дуб. Сьцены маглі класьціся з цэльнага неабчасанага бярвеньня, з абчасаных брусоў, або з дыляў.

• Якімовіч, Ю. А. Драўлянае дойлідства беларускага Палесся. Мн., 1978.
• Сьцяна будынка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15: Следавікі — Трыо. — 552 с. — ISBN 985-11-0251-2, С. 316
• Сьцяна // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы. У 5 т. / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Якуба Коласа. — Менск: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1983. — Т. 5 кн. 1: С — Улагодзіць / [рэдактар М. Суднік]. — 663 с., С. 425—426