Перайсьці да зьместу

Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (Плюсы)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Краіна Беларусь
Вёска Плюсы
Каардынаты 55°48′47.80″ пн. ш. 27°02′50.40″ у. д. / 55.8132778° пн. ш. 27.0473333° у. д. / 55.8132778; 27.0473333Каардынаты: 55°48′47.80″ пн. ш. 27°02′50.40″ у. д. / 55.8132778° пн. ш. 27.0473333° у. д. / 55.8132778; 27.0473333
Канфэсія Каталіцкая царква
Эпархія Віцебская дыяцэзія 
Архітэктурны стыль нэараманскі стыль
Статус Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на мапе Беларусі
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на Вікісховішчы

Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы — помнік архітэктуры пачатку XX стагодзьдзя ў Плюсах. Знаходзіцца на ўсходняй ускраіне колішняга мястэчка. Дзее. Твор архітэктуры нэараманскага стылю. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Вялікае Княства Літоўскае

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першы касьцёл у Плюсах збудавалі ў 1770 годзе.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Плюсы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1860 годзе стары касьцёл адрамантавалі. У пачатку XX ст. у мястэчку збудавалі новы мураваны касьцёл.

Па Другой сусьветнай вайн�� савецкія ўлады зачынілі касьцёл, будынак якога перарабілі сьпярша пад школу, потым — пад краму. У 1989 годзе будынак касьцёла вярнулі каталікам, якія яго аднавілі.

Помнік архітэктуры нэараманскага стылю. Гэта 3-нэфавая 2-вежавая базыліка памерамі 33,5 × 18,8 × 34 м, зь 5-граннай апсыдай і бакавымі закрысьціямі. Абапал 3-часткавага фасаду ўзвышаюцца 2-ярусныя 4-гранныя вежы зь сьпічастымі шатрамі. У цэнтры фасад завяршаецца 2-гранным атыкавым шчыпцом з круглай люкарнай наверсе і 5-пралётнай аркадай унізе. Аркавы ўваходны праём афармляецца прастакутным парталам. Архітэктура будынка засноўваецца на форме паўцыркульнай аркі, пакладзенай у малюнак уваходнага партала, трыфорыюма над ім, біфорыюма вежаў. Другі ярус галоўнага фасаду вылучаецца аркатурным фрызам, завершаным 2-гранным шчытом з акном-ружай. Бакавыя фасады рытмічна падзяляюцца высокімі аркавымі аконнымі праёмамі ў 2-абломных цагляных ліштвах і лапаткамі ў прасьценках, апярэзваюцца зубчастымі фрызамі[1].

  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 295—296.
  • Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр  213Г000209