Алесь Рылько

Але́сь Рыльќо (Аляксе́й Іва́навіч Рылько; 27 сакавіка 1923, в. Рыдамля, Сеньненскі павет, Магілёўская губэрня — 16 красавіка 1967) — беларускі празаік, драматург, публіцыст.

Нарадзіўся 27 сакавіка 1923 году ў в. Рыдамля Сеньненскага павету Магілёўскай губэрні ў сялянскай сям’і. У 1939 годзе скончыў 9 клясаў школы ў Радамлі, пэдагагічныя курсы ў Оршы. Працаваў загадчыкам Лявонаўскай пачатковай школы на Аршаншчыне, адначасова завочна вучыўся ў настаўніцкім інстытуце (1939—1941).

У першы год нямецка-савецкай вайны (ліпень 1941 — жнівень 1942) жыў у бацькоў, працаваў на сельскай гаспадарцы. У 1942—1944 гадох — разведчык у партызанскім атрадзе «Перамога» брыгады К. Заслонава, потым — мінёр спэцгрупы «Непераможныя». Быў паранены.

Пасьля вызваленьня Беларусі ад фашысцкіх захопнікаў працаваў адказным сакратаром Баранавіцкага абласнога спортыўнага таварыства «Дынама», настаўнічаў на Пастаўшчыне (1944—1946). У 1946 годзе паступіў на аддзяленьне журналістыкі філялягічнага факультэту Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту, якое скончыў у 1951 годзе. Працаваў у газэтах «Савецкі селянін» (1947—1948), «Літаратура і мастацтва», часопісах «Вожык», «Полымя», літаратурным кансультантам праўленьня Саюзу пісьменьнікаў БССР (1952—1967). Сябра Саюзу пісьменьнікаў БССР з 1952 году^[1].

Загінуў 16 красавіка 1967 году ў выніку няшчаснага выпадку.

Дэбютаваў у друку ў 1946 годзе. Першае апавяданьне «Сама зразумела» зьмешчана ў часопісы «Вожык». Аўтар кніг апавяданьняў «Мае сустрэчы» (1952), «Цьвіце чаромха» (апавяданьні, п’есы, 1957), «Стуканок у аблавушцы» (гумарыстычныя апавяданьні, 1959), «Ты прыгожая, Арынка» (апавяданьні, нарысы, 1960), «Напрадвесьні» (выбранае, 1984), аповесьці для дзяцей «Мядовыя краскі» (1959, 1983), аднаактовай п’есы «Гром з яснага неба» (1953), «Колькі вяровачку не віць…» (аднаактовая камедыя і сцэнкі, 1958). У 1969 годзе выйшла кніга «Выбранае». Сьмерць перапыніла працу над раманам «Срэбныя росы». Творы А. Рылько перакладзены на баўгарскую, польскую, расейскую (Ю. Багушэвічам) і чэскую мовы.

Галоўнае ў творчасьці А. Рылько — лірычны роздум пра жыцьцё і працу, любоў да сьціплых людзей і працаўнікоў, іх барацьба з захопнікамі, выяўленьне рамантыкі будняў беларускай вёскі, паказ пошукаў чалавекам свайго месца ў жыцьці. Для творчасьці характэрныя ярка выяўленыя гумарыстычна-сатырычныя элементы, каларытная, па-народнаму дасьціпная мова, увага да трапнай дэталі, дынамічны, экспрэсіўны стыль.

• Шчодрасць: (да 60-годдзя з дня нараджэння Алеся Рылько) // Віцебскі рабочы. — 1983. — 29 сак.