Azja od kuchni

Chyba każdy budynek w Tajlandii ma swój domek dla duchów. Pobożni Tajowie zanim zaczną cokolwiek budować zapewniają schronienie duchom zamieszkałym na terenie planowanej budowli. Dla nas domki duchów były ciekawym przykładem nie tylko współczesnej tajskiej architektury, ale też tajskiej religijności. Niektóre z nich przypominały miniaturowe domy, inne  kapliczki jakie  można spotkać na polskich wsiach, jeszcze inne były kopią tajskich świątyń.Wszystkie które widzieliśmy bardzo nam się podobały.

Tajowie dużą wagę przywiązują to etykiety. Popularne przewodniki piszą, że przed podróżą do Tajlandii warto poczytać jakie zachowania są dla Tajów akceptowalne, a jakie spotkają się z karcącym spojrzeniem. My tego nie zrobiliśmy i nie zaliczyliśmy żadnej wpadki. Mieliśmy za to okazję ciągle się dziwić i patrzeć na otaczający nas rzeczywistość bez uprzedzeń. Bardzo nas zdziwiło, że codziennie o  6 rano i 6 po południu w okolicach Victory Monument grany jest hymn państwowy, a Tajowie na chwilę zamierają w bezruchu bez względu na to co robili wcześniej. Ledwo było słychać muzykę, ale ulica wygląda tak jakby ktoś wcisnął guzik i ją wyłączył.  Dziwnie się czuliśmy kręcąc głowami na lewo i prawo i widząc same nieruchome twarze.

Rzeczywiście tuk-tuk to pojazd wielofunkcyjny o nieograniczonej ładowności zdolny przewieźć grupę tajskich uczniów, kilka worków ryżu lub stragan z kwiatami.

Król Tajlandii jest obecnie najdłużej panującym i najbogatszym monarchą na świecie. Król Rama IX, którego imię ceremonialne brzmi: Jego Wspaniałość, Wielki Pan, Siła Ziemi, Nieporównywalna Moc, Syn Mahidola, Potomek Boga Wisznu, Wielki Król Syjamu, Jego Królewskość i Wspaniała Ochrona zdobi nie tylko wszystkie tajskie banknoty, ale też: uliczne skwery, urzędy i ściany domów. Podobiznę króla widzieliśmy w ulicznych knajpach, sklepach i taksówkach.

Buddyjscy mnisi cieszą się w Tajlandii dużym szacunkiem. Ich ogolone głowy i pomarańczowe szaty  rzucają się w oczy chyba wszystkim turystom. Przemierzają ulice  Bangkoku z wielkimi torbami i miską żebraka zawieszoną na długim pasku, chodzą boso i czekają aż Tajowie napełnią ich miski. Śpią w świątyniach, niechętnie pozorują do zdjęć na ulicy, nie zbierają pieniędzy poza świątynią, nie dotykają kobiet, niczego bezpośrednio od nich nie biorą i nigdy obok żadnej damy nie usiądą.

Wróciliśmy do naszego singapurskiego domu i z własnej kanapy będziemy kibicować naszym piłkarzom w meczu "o wszystko". Po 6 dniach spędzonych w stolicy Tajlandii Singapur wydał nam się bardzo czysty i wyjątkowo przewidywalny. Opuszczając lotnisko wszyscy zwróciliśmy uwagę na informację korporacji taksówkowych o cenie kursu. W Bangkoku ceny umowne obowiązują chyba na wszystko i ten kto nie umie, lub nie lubi się targować niestety słono przepłaca.

Język tajski jest dla nas zupełnie niestrawny. Poza tajskim "dzień dobry" nic nie zrozumiemy i nie wiemy gdzie zaczynają i gdzie kończą się tajskie wyrazy. Tajski afabet składa się z 44 liter podstawowych spółgłoskowych oraz 14 niesamodzielnych znaków służących do zaznaczania samogłosek. Przewodnik oprowadzający po Bangkoku powiedział, że Tajom jest bardzo trudno nauczyć się angielskiego. Podobno wielu dużo rozumie, ale nie są w stanie rozmawiać. Kura zna ten stan, bo jakiś czas temu więcej rozumiała niż mówiła, a do dziś ma opory przed  mówieniem  po angielsku gdy może użyć innego języka.

Azjatom jakoś ciężko zlokalizować Polskę na mapie Europy, ale Euro 2012 obywające się na terenie naszego kraju powoli to zmienia. Piłka nożna nie cieszy się szczególną popularnością w Singapurze, ale echa dużej piłkarskiej imprezy dotarły nawet do dalekiej Azji. W sklepach pojawiły się okolicznościowe gadżety z piłkarzami lub biało-czerwoną flagą.

Ledwo Żywiciel rozpakował walizkę, a już pakuje ją znowu. Ledwo Pan Mąż wyjął z portfela indyjskie rupie, a już tam wkłada tajskie baty. W poniedziałek o 15.55 (czasu singapurskiego) Kurza familia jedzie na wycieczkę do Bangkoku, którą kupiła jakiś czas temu w singapurskim biurze podróży.
Wszyscy cofniemy zegarki o godzinę i będziemy poznawać miasto oraz jego najbliższą okolicę. Podobno 6 dni to dużo czasu na jedno miasto, ale plany mamy ambitne, bo będzie to nasze pierwsze spotkanie ze stolicą Tajlandii.