Wikipedia

Queen

Queen ye una banda de rock inglesa constituyida en 1970 en Londres pol guitarrista Brian May, el líder vocalista Freddie Mercury y el percusionista Roger Taylor, mas el baxista John Deacon incorporáu al añu siguiente. Queen xubió a lo más prominente demientres los 70s y ye un de los grupos británicos más esitosos de les pasaes tres décades.

Queen
Datos
Tipu grupu musical
Xéneru rock progresivu, Glam rock, hard rock, rock, art rock (es) Traducir, pop rock, heavy metal tradicional y heavy metal
Sellu discográficu Elektra Records
Capitol Records
EMI Records (es) Traducir
Hollywood Records (es) Traducir
Parlophone
Island Records
EMI
País Reinu Xuníu[1]
Orixinarios de Londres
Fecha fundación 1970
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

La banda destácase pola so diversidá musical, los sos arreglos con múltiples capes sonores, armoníes vocales y la incorporación de la participación del públicu nes sos actuaciones en vivu.[2] La so actuación en Live Aid en 1985 foi escoyía la meyor actuación musical en direuto de tolos tiempos nuna encuesta la BBC.

Queen disfrutó d'un ésitu moderáu nos primeros años de los 1970s, colos álbumes de Queen y Queen II, pero foi'l llanzamientu de Sheer Heart Attack en 1974 y A Night at the Opera l'añu siguiente como la banda algamó l'ésitu internacional. Tolos álbumes d'estudiu de la banda algamaron el númberu unu en esgaya llistes musicales per tol mundu. A partir de 1973, llanzaron quince álbumes d'estudiu, cinco en vivu, y milenta álbumes recopilatoriu. Según OhmyNews, la banda vendió más de 300 millones de copies per tol mundu,[3] incluyendo más de 32,5 millones sólu nos Estaos Xuníos,[4] convirtiéndolos nun de los grupos con meyores ventes na historia la música.

Tres la muerte de Mercury y el retiru de Deacon nos 1990s,[5] May y Taylor collaboraron con Paul Rodgers, baxo'l nome de Queen + Paul Rodgers.

Historia

editar

Entamos (1969–1973)

editar

"Yo ideé'l nome de Queen. Ye sólo un nome, y ye perrexíu obviamente, y suena espléndidu. Ye un nome fuerte, peruniversal ya inmediatu. Tien munchísimu potencial visual y abría a milenta interpretaciones." Freddie Mercury

En 1969, el guitarrista Brian May, un estudiante nel Imperial College London de Londres, y el baxista Tim Staffell decidieron formar un grupu. May colocó una anuncia nel tablón del “college” a la gueta d'un batería “tipu Mitch Mitchell/Ginger Baker"; Roger Taylor, un mozu estudiante de bioloxía, fizo una prueba y algamó les espeutatives. Nomaron al grupu Smile y actuaron de teloneros pa bandes como Jimi Hendrix, Pink Floyd, Yes y la Genesis orixinal. Smile firmó con Mercury Records en 1969, y tuvieron la so primer “sesión” nun estudiu de grabación nos Trident Studios esi mesmu añu. Staffell diba a clases nel Ealing Art College con Farrokh Bulsara, más tarde conocíu como Freddie Mercury, y presentolu a la banda. Bulsara bien ceo tornóse un fan incondicional. Staffell dexó en 1970 Smile pa incorporase a otra banda, Humpy Bong;[6], animáu por Bulsara, quien camudó'l nome la banda a "Queen" y entamó a trabayar n'ella.[6] La banda tuvo dellos baxistes demientres esi tiempu que nun cuayaron cola química del grupu. Nun foi hasta febreru de 1971 qu'atoparon a John Deacon y entamaron a preparar el primer álbum.[7]


En 1973, dempués de dellos retrasos, Queen asoleyó el so primer album, proyeutu nomáu col mesmu nome que'l grupu ya influenciáu pol heavy metal y “progressive rock” d'entós. L'álbum foi bien acoyíu poles crítiques; Gordon Fletcher de Rolling Stones dixo "el so álbum debut ye soberbiu,"[8] y el Daily Herald de Chicago denominólu como un "debut p'enriba la media".[9] De toes formes, atraxo una atención media y el single principal "Keep Yourself Alive," una composición de Brian May, vendiose probemente. Greg Prato d'All Music Guide dixo d'ello "un de los más infravaloraos debuts del hard rock de tolos tiempos."[10]

L'álbum Queen II foi asoleyáu en 1974. L'álbum algamó'l númberu cinco de los charts británicos,[11] demientres que'l single principal, escritu por Freddie Mercury "Seven Seas of Rhye,"[11] algamó'l númberu diez nel Reinu Xuníu, dándo-y a la banda'l so primer “hit”. L'álbum ye'l so trabayu más heavy y oscuru,[12] con llargos y complexos pasaxes instrumentales, lletres fantástiques y virtuosidá musical. La banda fizo una xira de telonera de Mott the Hoople n'UK & los EEXX demientres esi periodu, y entamaron a ser conocíos poles sos enerxétiques y atractives actuaciones nos escenarios. Aínda asina, les ventes n'EEXX fueron, como col so álbum predecesor, baxes.

Era del avance (1974–1979)

editar

Debío a complicaciones médiques, May tuvo ausente cuando la banda entamó a trabayar nel so tercer álbum, Sheer Heart Attack, que saliere a la venta en 1974 algamando'l segundu puestu nel Reinu Xuníu,[13] vendiéndose perbién a lo llargo toa Europa, resultando discu d'oru nos Estaos Xuníos.[14] El discu dio-y a la banda la so primer toma de contautu col ésitu comercial. L'álbum esperimentó con un mecigayu d'estilos y xéneros musicales, incluyendo nel Music Hall Británicu ("Killer Queen"), heavy metal ("Flick of the Wrist", "Brighton Rock", "Tenement Funster", "Now I'm Here", y "Stone Cold Crazy" – cantar que Metallica más tarde versionaría y pol que ganaría un Grammy), balaes ("Lily Of The Valley" y "Dear Friends"), ragtime ("Bring Back That Leroy Brown") y Caribbean ("Misfire"). Dende esti puntu Queen entamó a allonxase de les tendencies progresives de los sos primeros trabayos pa dir más a parar a un estilu “radio-friendly”, l'estilu “song-oriented”. Sheer Heart Attack dio pasu a unos nuevos patrones de soníu y melodía que seríen refinaos nel siguiente álbum, A Night at the Opera.

El single "Killer Queen" algamó'l númberu dos nos charts británicos,[11] y convirtióse nel so primer hit nos EEXX, algamando'l númberu dolce nel Llibru Billboard de los 40 Top Hits.[15] Combinaba “camp”, vodevil, music hall británicu cola virtuosidá de Brian May a la guitarra. El segundu single del álbum, “Now I'm Here”, una composición hard rock más tradicional foi númberu once nes llistes britániques.

En 1975, la banda fizo un tour mundial con vestíos pa caún diseñaos por Zandra Rhodes y con múltiples xuegos de lluces y efeutos. El tour pasó polos Estaos Xuníos, apaeciendo por primer vegada nos titulares de prensa, y tocaron por primer vegada en Canadá a primeros d'abril. Tamién nesi tiempu, el manager de la banda Jim Beach canceló el so contratu con Trident. Consideraron delles opciones, d'ente les cuales taba'l manager de Led Zeppelin, Peter Grant. Grant quería que firmaren cola productora propiedá de Led Zeppelin, Swan Song Records. Eso yera inaceptable pa Queen, de forma que contautaron col manager d'Elton John, John Reid, quien aceutó la posición. N'abril de 1975 la banda fizo un tour per Xapón per primer vegada.

Más tarde, nesi mesmu añu la banda grabó y sacó al mercáu A Night at the Opera. N'aquelles, foi l'álbum producíu más caru na historia.[16] Al igual que'l predecesor, l'álbum muesaba dellos estilos musicales y esperimentaciones col soníu estéreo. En "The Prophet's Song", una épica canción d'ocho minutos, al mediu del cantar una seición nun yera otra cosa qu'un canon, con frases simples superpuestes pa crear un soníu multicoral dafechu. L'álbum foi peresitosu nel Reinu Xuníu,[11] y algamó'l triple platín nos Estaos Xuníos.[14]. Ye consideráu'l so “magnum opus”; en 2003, foi consideráu'l númberu 230 na revista Rolling Stones na llista de los 500 álbumes más grandes de la historia.[17]

L'álbum tamién contenía el single peresitosu de "Bohemian Rhapsody", que foi númberu unu nel Reinu Xuníu per nueve selmanes,[11] y ye'l tercer single más vendíu nel Reinu Xuníu en tola historia; algamó tamién el puestu novenu nes llistes de los más vendíos nos Estaos Xuníos (un rellanzamientu de 1992 algamó'l númberu dos).[15] Bohemian Rhapsody foi votada, a esgaya vegades, la meyor canción de tolos tiempos.[18][19] La banda decidió facer un videu que fuere col single. El segundu single del álbum, “You're My Best Friend", algamó'l sestu puestu nos Estaos Xuníos[15] y convirtióse nun Top Ten Hit a lo llargo tol mundu.

Pa 1976, Queen tornó al estudiu, onde grabaron A Day at the Races, que pue ser confundíu cenciellamente como álbum collaciu d'A Night at the Opera.[20] Tomaron de nuevo prestao'l nome d'una película de los Hermanos Marx, y la so portada yera perasemeyada a la d' A Night at the Opera, una variación na mesma Cresta de Queen. Musicalmente, l'álbum foi tanto pa fans como pa críticos de nivel un fuerte esfuerciu, y algamó'l númberu unu nos charts ingleses.[11] El hit más sonáu nel álbum foi "Somebody to Love", un cantar inspiráu nel gospel nel que Mercury, May, y Taylor grabaron delles vegaes les sos voces pa facer un coru de cien voces. El cantar colocose segundu nel Reinu Xuníu,[11] y númberu trece na llista singles de los Estaos Xuníos.[15]. L'álbum tamién destacó por unu de los cantares más heavy del grupu, el "Tie Your Mother Down" de Brian May, que convirtióse nun componente básicu de les sos actuaciones en direutu.

Tamién en 1976, Queen tocó un de los sos más famosos conciertos, un conciertu en Hyde Park, Londres. Obtuvo una asistencia récor, con 150.000 persones confirmaes. Dellos averaron la cifra a cuasi 180.000, ya inusualmente decaróse en dellos medios cifres d'ente 150.000 y 200,000.[21]

 
Freddie Mercury demientres un conciertu en Hannover en 1979

News of the World foi llanzáu un añu dempués. Contenía bayura de cantares feches a midida p'actuaciones en direutu, incluyendo "We Will Rock You" y la balada rock "We Are the Champions", dambes algamando'l númberu cuatro nos Estaos Xuníos y pasando a ser himnos internacionales n'eventos deportivos.[15] Roger Taylor sacó el so primer trabayu en solitariu en 1976 en forma de single: la cara A yera una versión d'un cantar de The Parliaments "I Wanna Testify", y la B yera un cantar de Taylor nomáu "Turn On The TV".

En 1978 la banda asoleyó Jazz, incluyendo los hits "Fat Bottomed Girls" y "Bicycle Race" que fueren tamién sacaos nun doble single de doble cara. La pallabra "jazz" nun foi usada en sentíu estrictu, y l'álbum foi destacáu polos críticos pola so coleición de diferentes estilos, pese a nun ser el jazz un d'ellos. Rolling Stones criticolu por ser “aburríu”, diciendo "Queen nun tien la imaxinación pa tocar jazz – Queen nun tien imaxinación, nesi sen, pa tocar rock & roll".[22] La portada del álbum foi inspirada por una pintura del muru de Berlín. Importantes cantares del álbum yeren "Dead on Time", "Don't Stop Me Now", "Let Me Entertain You", y "Mustapha", na que la música árabe ye combinada con guitarra llétrica al estilu heavy.

El primer álbum en direutu de la banda, Live Killers, foi asoleyáu en 1979; convirtiéndose por dos vegades n'álbum de platín nos Estaos Xuníos.[23] Tamién asoleyaron el perfamosu single "Crazy Little Thing Called Love", un cantar tipu “rockabilly” al estilu d'Elvis Presley. El cantar fizo'l top-ten en munchos países, y foi'l primer númberu unu de la Banda nos Estaos Xuníos.[15]

Nuevu soníu y sintetizadores (1980–1989)

editar

Queen entamó los '80 con The Game. N'él taben los singles "Crazy Little Thing Called Love" y "Another One Bites the Dust", dambos aportando al númberu ún nos Estaos Xuníos.[15] L'álbum caltúvose númberu un per cuatru selmanes nos Estaos Xuníos,[24] y vendió más de cuatro millones de copies.[14] Tamién foi l'únicu álbum na historia qu'algamó el primer puestu na revista Billboard nes seiciones de rock, música dance, y R&B simultáneamente. L'álbum tamién supunxo la primer apaición del sintetizador nun álbum del grupu.

1980 tamién vió l'asoleyar de la banda sonora que Queen grabó pa Flash Gordon.

En 1981, Queen convirtióse na primer gran banda de rock en tocar n'estadios sudamericanos. Queen tocó pa una audiencia total de 479.000 persones nel so tour sudamericanu, incluyendo cinco shows n'Arxentina. N'ochobre de 1981, Queen tocó pa más de 150.000 fans en Monterrey (Estadiu Universitariu) y Puebla (Estadiu Zaragoza), Méxicu.

Tamién en 1981, Queen trabayó con David Bowie nel single "Under Pressure". Esta primer collaboración con otru artista foi daqué espontáneu, foi por mor de que Bowie pasare pol estudiu demientres Queen taba grabando.[25] La banda tuvo darréu encantada colos resultaos, pero Bowie nun cantó'l cantar en direutu por munchos años. Dende que s'asoleyó, el cantar foi esitosu a esgaya, aportando'l númberu unu en Gran Bretaña. La llinia de baxu foi más tarde emplegada por Vanilla Ice pal so ésitu de los '90 "Ice Ice Baby", provocando darréu l'amenaza d'un pleitu pol usu d'esa muestra. El pleitu nun aportó a xuiciu y establecióse una cantidá nun revelada.[26]

Más tarde, esi añu, Queen llanzó el so primer álbum de recopilación, tituláu Greatest Hits, que contenía los meyores cantares del grupu dientru los años 1974-1981. Foi enforma esitosu, y hasta l'añu 2007, ye'l álbum meyor vendíu nel Reinu Xuníu.[27] Taylor pasó a ser el primer miembru de la banda qu'asoleyó tou un álbum en solitariu en 1981, entituláu Fun In Space.

 
Conciertu de Queen en Noruega en 1982.

En 1982 la banda asoleyó l'álbum funk Hot Space. La banda dexó de facer xira por América del Norte dempués del tour d'esti álbum, como resultáu del menguar del so ésitu ellí, y pese a tener actuao na televisión americana per primer y única vegada pa ellos demientres la octava selmana de la premiere del Saturday Night Live. Queen dexó Elektra Records, so discográfica nos Estaos Xuníos, Canadá, Xapón, Australia, y Nueva Zelanda, y fichó por EMI/Capitol Records.

Tres tar trabayando de forma incesante por más de diez años, Queen decidió que nun actuaría demientres tou 1983. A lo llargo d'esi añu, grabaron un nuevu álbum, y dellos de los miembros de la banda esploraron proyeutos paralelos y trabayos en solitariu. May asoleyó un mini-álbum entituláu Star Fleet Project, nel que collaboraba Eddie Van Halen. Un compositor canadiense de música con ordenadores, Kevin Chamberlain, aidó coles voces y música de fondu pal proyeutu en solitariu de Freddie Mercury, que foi más tarde canceláu debío a diferencies creatives.

En 1984, Queen asoleyó l'álbum The Works, nel que incluyíense los peresitosos singles "Radio Ga Ga" y "I Want to Break Free". Pese a esos ésitos, l'álbum nun xurdió bien nos Estaos Xuníos. "Radio Ga Ga" foi'l caberu “Top Cuarenta” del país hasta l'ésitu del '89 "I Want It All".

Queen pasó esi añu pola llocalidá sudafricana de Bofutatswana, nel estadiu de Sun City.[28] Al tornar a Inglaterra fueron oxetu de la indignación y sentimientu d'ultrax de xente enforma, debío a que tocaron en plena época del apartheid y violando l'acuerdu d'aisllamientu internacional. La banda alegó tener tocao ellí pa fans de so d'aquel país, destacando que siempre los sos conciertos integraben a dambos coleutivos.

A primeros de 1985, la banda foi la cabezalera de dos nueches del festival Rock in Rio. Taben reservaos pal 11 y 18 de xineru, pero como en dambes nueches la banda sólo tuvo enriba l'escenariu pasada la medianueche, dalgunes fontes menten que fueren el 12 y 19 de xineru. En cada nueche tocaron pa 325.000 persones.

Mercury tamién sacó el so primer álbum en solitariu, Mr. Bad Guy, n'abril. Nel Live Aid, acontecío en Wembley el 13 xunetu de 1985, Queen tocó dellos de los sos mayores ésitos na que lleva siendo considerada la meyor actuación en direuto de la historia hasta la fecha.[29]

Revitalizaos pola rempuesta del Live Aid y como resultáu del puxu de les sos ventes de discos, Queen despachó 1985 asoleyando'l single "One Vision". El cantar foi amás emplegao pa la película Iron Eagle.

Entamando 1986, Queen grabó l'álbum A Kind of Magic, conteniendo bayura cantares escritos pal film de Russell Mulcahy Highlander. L'álbum foi peresitosu, produciendo un repertoriu d'ésitos como'l cantar entituláu "A Kind of Magic", que contién na lletra la fras 'There can be only one' (sólo pue haber ún), en referencia a la trama la película; "Friends Will Be Friends", "Who Wants to Live Forever" y "Princes of the Universe". De cualesquier forma, al igual que The Works, vendiose probemente nos Estaos Xuníos.

Más tarde esi añu, Queen encaminose nun tour del que vendió toles entraes y foi'l más llargu de la banda, en sofitu al discu d'A Kind of Magic. El máximu esponente del Magic Tour foi nel Wembley Stadium en Londres y resultó ser finalmente un doble álbum en vivu, Queen Live At Wembley Stadium, asoleyao en CD, casette, videu y en DVD, según en qué años. Tocaron en Wembley per dos nueches siguíes (más de 72.000 persones en cada actuación), nun pudiendo facelo una tercera debío a que taba reservao, pero tocaron en Knebworth Park. El show escosó les entraes en dos hores y más de 120.000 fans enllenaron el parque pal que foi'l meyor pieslle d'una xira de Queen con Mercury.[30] Más d'un millón de persones vieron el show –400.000 sólo nel Reinu Xuníu, un récor nesos tiempos.[28]

Dempués de trabayar en dellos proyeutos en solitariu demientres 1988 (incluyendo la collaboración de Mercury con Montserrat Caballé, Barcelona) la banda asoleyó l'álbum The Miracle en 1989. El discu siguía la direición d'A Kind of Magic, emplegando soníu pop-rock mezao con dellos númberos heavy. Presentó los ésitos europeos "I Want It All", "Breakthru", "The Invisible Man", "Scandal", y "The Miracle". La especulación tornó sobre un posible frañar de la banda nun futuru averao, o que Mercury debía tar sofriendo dalgún problema de salú.

The Miracle tamién entamó el cambéu de direición de la filosofía lletrista de Queen. Dende l'entamu de la banda, cásique tolos cantares fueren creaos por miembros del grupu, sumando perpocos nomes d'otres persones. Con The Miracle, de toes formes, les lletres de la banda fueren escrites de forma más collaboradora, y votaron caltener el productu final de Queen sólo como grupu.

Los álbumes finales y la muerte de Mercury (1990–1997)

editar

"Hebo de tou nesi momentu nel que supimos que Freddie diba desapaecer, caltuvimos la cabeza baxa." Brian May

Los rumores entamaron a esparcese na prensa sensacionalista y en cualesquier parte en 1988 acerca de que Mercury padecía SIDA. Pese a que los rumores yeren verdá, Mercury refugolos dafechu nesi momentu. De toes formes, la banda decidió siguir faciendo álbums llibres de conflictos internos y diferencies, entamando con The Miracle y siguiendo con Innuendo en 1991. Pese a que la so salú diba deteriorándose, Mercury continuó contribuyendo, trabayando con un fervor creativu. La banda asoleyó la so segunda recopilación con Greatest Hits II, n'ochobre de 1991.

El 23 de payares de 1991, nuna declaración preparada y fecha nel so llechu de muerte y asoleyada en prensa escrita, Mercury finalmente confirmó que tenía SIDA. En dalgo más de 24 hores tres l'anunciu, Freddie Mercury finó. Los sos servicios fúnebres fueron privaos, respetando la tradición relixosa zoroastriana familiar.

"Bohemian Rhapsody" foi reasoleyada en formatu de single n'acabando morrer Freddie, con "These Are the Days of Our Lives" na cara B. El single algamó'l númberu 1 por segunda vegada nel Reinu Xuníu. Les recaudaciones del single – aproximadamente 1.000.000 de llibres esterlines, equivalente a 1.314.233,14 euros – fueron donaos a la Terrence Higgins Trust[31], una fundación británica de llucha escontra del SIDA.

El 20 d'Abril de 1992, el públicu amosó'l llutu pola muerte Freddie nel The Freddie Mercury Tribute Concert (Conciertu Tributu a Freddie Mercury), acontecíu nel estadiu de Wembley de Londres. Ente los participantes taben Lisa Stansfield, Elton John, David Bowie, Robert Plant, Tony Iommi, Annie Lennox, Axl Rose y Slash, Extreme, Roger Daltrey, Joe Elliot, George Michael, Mick Ronson, Zucchero, James Hetfield y Liza Minnelli y Spinal Tap, sumaos a los tovía quedantes tres miembros de Queen, tocando munchos de los máximos ésitos de Queen. Foi un conciertu peresitosu de nuevu televisáu pa más de mil millones d'espeutadores alrodiu del mundu.[28] El conciertu consta nel Llibru Guinness de los Records como "El conciertu benéficu en favor d'una estrella del rock más multitudinariu."[32] Recaudó más de 20.000.000 de llibres (26.284.662,89 d'euros) pa fundaciones del SIDA.[31] La popularidá de Queen xorreció de nuevu nos Estaos Xuníos dempués de que "Bohemian Rhapsody" fuere destacada na película cómica Wayne's World, aidando al cantar a algamar el númberu dos por cinco selmanes nes llistes estauxunidenses en 1992. El cantar foi pasáu a un videu de la película col que la banda y managers quedaron encantaos.

La banda tamién despachó'l so contratu con Capitol Records y firmó un contratu con Hollywood Records como la so nueva discográfica n'EEXX.

 
La estatua de Freddie Mercury en Montreux que tamién foi pa la portada del álbum Made in Heaven (1995).

Queen realmente nunca frañó nin se desanició pese a que'l so caberu álbum con material orixinal, entituláu Made in Heaven (fechu nel cielu), foi asoleyáu en 1995, cuatro años dempués de la muerte de Freddie. Construyóse a partir de les sesiones finales de grabación de Mercury en 1991, sumándo-y material d'estudiu d'álbums previos. Amás, tamién s'incluyó material del álbum en solitariu de Mercury Mr. Bad Guy y un cantar asoleyáu orixinalmente nel primer proyeutu en solitariu de Royer Taylor en paralelu, The Cross. May y Taylor tienen apaecío y participao en proyeutos destinaos a recaudar dineru pa la investigación del SIDA. La cabera participación de John Deacon cola banda foi en 1997, cuando grabaron el cantar "No-One but You (Only the Good Die Young)" (Naide como tú (sólo los bonos muerren mozos). Foi'l caberu cantar orixinal grabáu polos tres restantes miembros de Queen, y foi asoleyáu como “bonus track” nel álbum recopilatoriu Queen Rocks al añu siguiente.

Proyeutos "Queen + …"

editar

Munchos proyeutos Queen + fueron desendolcaos nos siguientes años, dellos d'ellos meros remixes ensin intervención artística por parte la banda. En 1999, un álbum Greatest Hits III foi asoleyáu. Esti llanzamientu, ente otros, incluyía una versión rap de "Queen + Wyclef Jean" del cantar "Another One Bites the Dust"; una versión en direuto de "Somebody to Love" por George Michael; y una versión en direuto de "The Show Must Go On", interpretada en direuto en 1997 con Elton John.

Brian May y Roger Taylor tocaron xuntos como Queen en bayura ocasiones (ceremonies de premios, conciertos benéficos, y eventos asemeyaos), compartiendo voz con dellos cantantes invitaos. Tamién grabaron munchos ésitos conocíos de Queen como "We Will Rock You" y "We Are the Champions".

En 2003, cuatro nuevos cantares fueron grabaos por Queen pa la campaña 46664 de Nelson Mandela escontra'l SIDA. Aínda asina, nun salieron n'álbum n'aquelles versiones d'estudiu d'Invincible Hope (Queen + Nelson Mandela, fazaña. Treana Morris), 46664 - The Call, Say It's Not True, y Amandla (Anastacia, Dave Stewart y Queen).

Queen + Paul Rodgers

editar
 
Paul Rodgers cantando con Queen en Frankfurt en 2005.

A finales de 2004 May y Taylor anunciaron que diben axuntáse y tornar con una xira en 2005, con Paul Rodgers (fundador y ex-líder y cantante de Free y Bad Company). El sitiu web de Brian May tamién dio l'anuncia de que Rodgers incorporaríase a ellos como Queen + Paul Rodgers, nun reemplazando al fináu Freddie Mercury, y el retiráu Deacon nun participaría;[5] Danny Miranda de Blue Öyster Cult reemplazaríalu al baxu. Otros miembros del tour incluyíen al tecláu Spike Edney, quien tocare guitarra y teclaos en shows de Queen dende 1984, y el guitarrista adicional Jamie Moses, quien entamó trabayando con May n'actuaciones en solitariu a entamos de los 1990s.

Un doble CD en vivu, Return of the Champions, foi asoleyáu el 19 de setiembre de 2005. Nel qu'apaecía la incorporación de Paul Rodgers y foi grabáu en direuto en mayu 2005 demientres el conciertu de la xira de Queen + Paul Rodgers nel Sheffield Arena en Sheffield, Inglaterra. Tamién s'asoleyare un DVD del conciertu.

En marzu de 2006 Queen + Paul Rodgers entamaron un tour pelos Estaos Xuníos y Canadá. Amás, Queen + Paul Rodgers estrenaron el so primer nuevu cantar, una collaboración nomada "Take Love", demientres el tour pelos Estaos Xuníos. El 28 d'abril de 2006, Queen + Paul Rodgers asoleyaron el so segundu DVD en vivu, Super Live in Japan; que fuere filmáu nel Saitama Super Arena el 27 d'ochobre de 2005.

El 15 d'agostu de 2006 Brian May confirmó per so website y el club de fans que Queen + Paul Rodgers entamaría a producir un nuevu álbum d'estudiu n'ochobre, y que sería grabáu nuna “llocalidá secreta”.[33]

Cuando se fizo públicu que "Bohemian Rhapsody" yera'l cantar más radiáu enxamás en Radio 1 de la BBC al final del caberu “Show de les llistes d'ésitos” (Chart Show) de “JK y Joel”, Roger Taylor comunico-yos per conexón telefónica col estudiu que'l discu que taben grabando taba nel so intermediu, y que sería asoleyáu en dalgún momentu del 2008, y que diría siguío d'una xira.

Na esfera dixital

editar

Xunto con Electronic Arts, Queen asoleyó un xuegu d'ordenador, Queen: The Eye en 1998, anque al final resultó un fracasu. La música del mesmu contenía cantares d'un pergrande abanicu del grupu, en bayura casos remixes tresformaos en nueves versiones instrumentales; y pese a que foi bien recibíu el xuegu carecía d'una bona xugabilidá. A la suma d'esi problema, el xuegu requería d'un ampliu tiempu de desenrollu, faciendo incluso que los elementos gráficos asemeyaren tar fuera del tiempu correspondiente.

Baxo la supervisión de May y Taylor, a esgaya proyeutos tienen tao envueltos d'un catálogu de videos y cantares de Queen. Como exemplu d'esto tan el DVD asoleyáu del so conciertu de 1986 en Wembley (entituláu Live At Wembley Stadium), el conciertu en 1982 en Milton Keynes (Queen on Fire - Live at the Bowl), y dos volúmenes de videoclips de los sos ésitos, Greatest Video Hits (Volúmenes 1 y 2, abarcando los '70 y '80) que fueren tornaos a 5.1 y soníu surround DTS. Por agora, sólo dos de los álbums de la banda, A Night at the Opera y The Game, tornáronse completamente a un multicanal d'alta resolución en DVD-Audio. Nel casu d'A Night at the Opera, en 2005, por mor del 30 aniversariu del so asoleyamientu, foi reasoleyáu con delles mezcles revisaes y tornaes al acompañando videos nun set de CD+DVD-Video.

Nes series del xuegu de llucha Guilty Gear, hai amás un personaxe col nome de caún de los componentes del grupu.

En películes y televisión

editar

Queen contribuyó musicalmente d'una mena direuta nes películes Flash Gordon (1980, dirixida por Mike Hodges) y Los Inmortales, na versión orixinal de 1986, dirixida por Russell Mulcahy. El tema "Princes of the Universe" tamién emplegose pa les series televisives de Los Inmortales (1992–1998).

Nos Estaos Xuníos, "Bohemian Rhapsody" foi reasoleyada como single en 1992 dempués d'apaecer na película Wayne's World. El single a consecuencia d'ello algamó'l númberu dos nos charts d'EEUU (con "The Show Must Go On" como primer cantar del single) y aidó al retornar de la popularidá del grupu a Norteamérica.

Munches películes tienen incorporao cantares de Queen tocaos por otros artistes. Una versión de "Somebody to Love" interpretada por Anne Hathaway incorporóse en 2004 a la película Ella Enchanted. En 2006, Brittany Murphy tamién grabó una versión del mesmu cantar pa la película de 2006 Happy Feet. En 2001, una versión de "The Show Must Go On" foi interpretada por Jim Broadbent y Nicole Kidman na película-musical Moulin Rouge!. Nos créditos finales d'Corazón de Caballero, asoleyada en 2001 apaecía una versión de "We Are the Champions" interpretada por Robbie Williams y Queen.

Munches otres películes tienen incorporao cantares del grupu o partes de les mesmes, ente les que s'inclúin:

Calteniendo la tradición (dende la quinta Estación) de nomar a cada episodiu d'una temporada con cantares d'una banda de rock famosa de la era de los '70 (Led Zeppelin pa la quinta estación, The Who pa la sesta y los Rolling Stones pa la sétima), la octava y final estación d'esi nomáu “Show de los '70” consistió n'episodios entitulaos con cantares de Queen, con Bohemian Rhapsody sirviendo d'“estación premier”.[34]

El 11 d'abril de 2006 Queen apaeció nel concursu de televisión d'Estaos Xuníos American Idol. Cada concursante tuvo que cantar un cantar del grupu demientres esa selmana, apaeciendo cantares como "Bohemian Rhapsody", "Fat Bottomed Girls", "The Show Must Go On", "Who Wants to Live Forever" ya "Innuendo". Brian May más tarde criticó'l show por editar delles escenes específiques,[35] una de les cuales fizo qu'un de los momentos del grupu, col concursante Ace Young diera una imaxe negativa, pese a ser tolo contrario.

Al Murray's Happy Hour (La Hora Feliz d'Al Murray) inclúi un tema de Queen, "Don't Stop Me Now", que sirve d'introducción y p'actuaciones de los concursantes xunto con Al Murray cantando estremaos cantares de Queen en cada episodiu.

"I Was Born to Love You" foi emplegada como “cantar tema” del drama televisivu xaponés Pride en Fuji Television en 2004, con Takuya Kimura y Yūko Takeuchi de protagonistes. La banda sonora del show tamién contién otros cantares como We Will Rock You, "We Are the Champions" y "Bohemian Rhapsody".

Un cóver en portada d'I Was Born to Love You tamién ye interpretáu nel cuartu nivel del videoxuegu de Nintendo DS Elite Beat Agents de la mesma forma que nun episodiu en Pretty Guardian Sailor Moon.

La banda tuvo tamién tentada de proveer de material pa emplegalu en "The Hotel New Hampshire" pero'l proyeutu foi abandonáu, anque'l cantar "Keep Passing The Open Windows" (una fras destacable na película) sobrevivió.

En teatru musical

editar

En 2002 un musical de rock basáu en cantares de Queen, tituláu We Will Rock You, abrió nel Dominion Theatre del West End de Londres. El musical foi escritu pol cómicu y escritor británicu Ben Elton en collaboración con Brian May y Roger Taylor, y foi producíu por Robert De Niro. Dende entós tien pasao por Madrid y Barcelona n'España; Melbourne, Sydney, Perth, y Brisbane n'Australia; Colonia n'Alemaña; Kuala Lumpur en Malasia; Sudáfrica, Las Vegas nos Estaos Xuníos; Zurich en Suiza; Tokiu en Xapón; Moscú en Rusia; Varberg en Suecia; Auckland en Nueva Zelanda y Toronto en Canadá.

La producción orixinal de Londres taba prevista pa ser retirada el sábadu 7 d'ochobre de 2006 nel Dominion Theatre, pero debío a la demanda del públicu el show foi estendíu indefinidamente. We Will Rock You convirtióse asina hasta agora nel musical que más tiempu d'estancia tien tao nesti teatru londinense, batiendo'l record anterior, el del musical de Grease.[36]

El musical asoleyóse coincidiendo cola celebración de los 50 años de reináu de Sabela II. Como parte de les celebraciones d'esi fechu Brian May llevó a cabu un sólu de guitarra del "God Save the Queen",[37] tal y como ta interpretada nel álbum de Queen de A Night at the Opera, dende'l teyáu del Buckingham Palace. La grabación d'esta interpretación foi emplegada como cantar de final de discu de la versión de ”A Night At The Opera” asoleyada en DVD pol so 30 aniversariu.

Sean Bovim creó "Queen at the Ballet", un tributu a Freddie Mercury qu'emplega música de Queen como banda sonora pa los bailles del show, nel que los baillarines interpreten hestories con cantares como “bohemian Rhapsody”, “Radio Ga Ga” y “Killer Queen” de fondu.

Soníu y estilu

editar

Queen compuso música qu'atraxo inspiración dende perdiferentes xéneros de música, davezu con una actitú irónica. Ente los xéneros colos que tienen tao asociaos tan: arena rock,[38] dance/disco,[39] glam rock,[38] hard rock,[38] heavy metal,[40] pop rock,[40] rock progresivu[40] y rock psicodélicu.[41] Queen tamién escribió cantares inspiraos por xéneros non mui averaos al rock o nada averaos, como'l country, ragtime, ópera, gospel, vodevil y folk.

La esperimentación musical figuró siempre d'una mena perfuerte nos cantares de Queen. Una carauterística distintiva de la música de Queen son les armoníes vocales que davezu yeren reproducíes por May, Mercury y Taylor y que destaquen nos álbumes A Night at the Opera y A Day at the Races. Parte d'esti trabayu de fondu del soníu, asina como'l so desendolcu, puen ser tamién atribuyíos al so antiguu productor Roy Thomas Baker y al so inxenieru Mike Stone. Amás de les armoníes vocales, Queen tamién son destacaos poles grabaciones multipistes de voces finxendo'l soníu d'un gran coru per mediu d'overdubs. Según Brian May, hay más de 180 overdubs vocales en "Bohemian Rhapsody".[42] Munches canciones de Queen fueren tamién compuestes camentando na actuación del públicu, como "We Will Rock You", "We Are the Champions" y “Radio Ga Ga”.[43]

Influyencia n'otros músicos

editar

Más recientemente Queen foi reconocíu por facer significantes contribuciones a xéneros comu l'arena rock,[3] glam rock,[3] hard rock,[38] heavy metal,[3] pop rock y rock progresivu,[3] ente otros. Dende hai muncho la banda ta citada como influyente n'otros munchos grupos y músicos. D'otra miente, al igual que la so música, la coleición de bandes y artistes que tienen dicho el tar influenciaos por Queen ye diversa y abarca diferentes xeneraciones, países y xéneros. Dellos de los músicos que tienen citao a la banda como una influencia inclúin: Anthrax, Ben Folds Five,[44] Boston, Blind Guardian,[45] Def Leppard,[46] The Darkness, Extreme,[47] Foo Fighters, The Germs, The Go Go's, Davey Havok, The Killers,[48] Steve Vai,[49] Guns N' Roses,[50]Helloween,[51]Iron Maiden,[52]Judas Priest,[53]Kansas,[54] Metallica,[55] George Michael, Marilyn Manson, Kaiser Chiefs, Katy Perry, Muse, Mika,[56]My Chemical Romance,[57] Nine Inch Nails, Panic! at the Disco, Radiohead, The Smashing Pumpkins, Switches, Max Cavalera,[58][59] Styx,[60], Sweet,[61] Dragonforce y Cesare Cremonini; ente otres.

Michael Jackson foi amigu de Mercury a entamos de los '80 y foi al mesmu tiempu citáu nel álbum de Hot Space como gran influencia dempués de tener fecho en 1982 l'álbum de Thriller, nel que Mercury al entamu taba previsto que xurdiere.[62] Queen tamién tien sío citao como mayor influencia nel xéneru "metal neo-clásicu" pol guitarrista suecu-americanu Yngwie Malmsteen.[63] "Stone Cold Crazy", del álbum Sheer Heart Attack (1974), ye tamién citao davezu como un de los primeros y más averaos precursores del Metal speed o el subxéneru thrash metal (Metal basoria).[64] Metallica grabó una versión del cantar, qu'apaeció nel discu "Rubaiyat — Electra's 40th Anniversary" en 1990, y ganó un premiu Grammy pola meyor actuación en direuto nel añu 1991. Amás, entamando los '70 Queen aidó a alitar la evolución del xéneru heavy metal dexando de llau muncha de la so influencia del blues;[65][66]asina, la nomada “Nueva Ola de Heavy Metal Británicu” (n'inglés conocida como the New Wave of British Heavy Metal) siguió un camín asemeyáu axuntando la música cola sensibilidá del punk rock y faciendo medrar con énfasis la influencia del speed.

Ésitu históricu

editar

En 2005, acordies col Llibru Guinness de los Récores, los álbums de Queen tienen tao un total de 1.322 selmanes o ventisiete años nos charts del Reinu Xuníu; más tiempu que cualaquier otru grupu incluyendo a The Beatles y Elvis Presley.[67] Temién en 2005, al asoleyase el so primer álbum con Paul Rodgers, Queen pasó al tercer puestu nes llistes d'actos musicales británicos que mayor tiempu en conxuntu tienen tao nes llistes.[68]

En 2006 l'álbum Greatest Hitsfoi nomáu como l'álbum meyor vendíu na historia del Reinu Xuníu, con ventes naquelles de 5.407.587 copies, más de 604.295 copies más que'l so competidor más averáu, el Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band de The Beatles. L'álbum de Greatest Hits II algamó'l séptimu puestu en ventes con 3.631.321 copies.[69] En xineru de 2007 el discu their Greatest Hits I & II foi'l discu más descargáu d'iTunes en Norteamérica.[70]

En definitiva, un de los grupos del rock de más ésitu, influencia y popularidá asoleyando un total de dieciocho àlbums númberos unu, dieciocho singles númberu unu y diez DVDs númberos unu en tol mundu faciéndo-yos unu de los grupos de música de mayores ventes. Tienen vendíos más de 300 millones d'álbumes[3] y más de 180 millones de singles per tol mundu, incluyendo 32,5 millones d'álbumes sólo nos Estaos Xuníos hasta 2004.[4] La banda ye tamién l'únicu grupu nel que tou miembru tien compuestu más d'un single númberu unu en llista d'ésitos.[71]

Reconocimientos

editar

Inclusiones

editar

Premios

editar
  • 1974
    • Sounds: 3er Meyor Nueva Banda Británica, 9a Meyor Banda Internacional
    • Disc: 10a Mayor Esperanza
    • NME (New Musical Express): 2u Nuevu Nome Más Prometedor
  • 1975
    • Melody Maker: 'Banda del añu'[78]
    • Record Mirror: 2u Meyor Recién Aportao Británicu, 2u Meyor Single ("Killer Queen"), 9u Grupu Internacional
    • NME: 8u Meyor Grupu Británicu, 7a Banda Meyor Nel Escenariu, 4u Grupu Más Prometedor nel mundu, 3er Nuevu Nome Más Prometedor, 17u Meyor Grupu Mundial
    • Disc: Meyor Banda En Vivu, Meyor Grupu Internacional, Meyor Grupu Británicu, Meyor Single ("Killer Queen"), 3er Meyor Álbum (Sheer Heart Attack), 5u Meyor Álbum (Queen II)
    • Premiu Ivor Novello a Mercury por "Killer Queen"[79]
    • Premiu del Lleón d'Oru (Bélxica) a Mercury por "Killer Queen"
    • Premiu Carl Allen por contribución a la Industria del Baille de Salón
  • 1976
    • NME: Meyor Banda nel Escenariu, 2u Meyor Grupu, 5u Meyor Grupu Mundial, 3er Meyor Grupu Mundial nel Escenariu, Mercury: 7u Meyor Cantante Mundial, May: 3er Meyor Guitarrista, Primer Single Británicu ("Bohemian Rhapsody"), 2u Álbum ("A Night at the Opera")
    • Record Mirror / Disc: Meyor Grupu Británicu, Primer Grupu Mundial, Single Númberu 1 ("Bohemian Rhapsody"), Sestu Meyor Álbum ("A Night at the Opera"), Mercury: 5u Meyor Cantante Británicu, 6u Meyor Cantante del mundu, 4u Meyor Compositor Británicu, 5u Meyor Compositor Mundial, May: 4u Meyor Músicu Británicu, 4u Meyor Músicu Mundial
    • Sound: Meyor Banda, Meyor Álbum (A Night at the Opera), Meyor Single ("Bohemian Rhapsody")[80]
    • Permiu Ivor Novello a Mercury por "Bohemian Rhapsody"[79]
  • 1977
    • Premiu Brittania: Meyor Single Británicu de los Caberos 25 Años ("Bohemian Rhapsody")[81]
    • Europe One Radio: Banda de Rock con Meyor Potencial
    • Daily Mail: Meyor Grupu
  • 1979
    • Music Life, Xapón: Meyor Grupu, Meyor Álbum (Jazz), Meyor Single, Meyor Cantante, Meyor Guitarrista, Meyor Batería, Meyor Baxista
  • 1980
    • Premios Juno, Canadá: Meyor Grupu, Meyor Single Internacional ("Another One Bites the Dust"), Meyor Álbum Internacional (The Game)
    • Record World USA: Meyor Grupu Masculín, Meyor Producción, Meyor Cruce de Discu (Toos daos a "Another One Bites the Dust")
    • Premios Dick Clarke, USA: Meyor Banda
    • Circus Magazine (revista), USA: 2u Meyor Grupu, 1er Show en Vivu, Álbum Númberu 1 (The Game), Single Númberu 1 ("Another One Bites the Dust"), Single Númberu 3 ("Crazy Little Thing Called Love"), Mercury: 2u Meyor Vocalista Masculín, 3er Meyor Compositor, 3er Meyor Tecláu; 3er Meyor Guitarrista, 3er Meyor Baxu, 3er Meyor Batería
  • 1981
    • Premios de la Música Americana: Single Pop/Rock Más Queríu ("Another One Bites the Dust")[78]
    • Music Life, Xapón: Meyor Grupu, Meyor Vocalista, Meyor Baxu, 2u Meyor Guitarrista, 2u Meyor Percusionista
    • Premiu NARM, USA: Single Más Vendíu de 1980 ("Another One Bites the Dust")
  • 1984
    • Premiu Nordoff-Robbins Music Therapy Silver Clef: Contribución Destacada a la Música Británica
    • Premios UK Video: Altamente Eloxáu na Categoría de Meyor Recopilatoriu por The Works EP. Premiu al Meyor Videu por "Radio Ga Ga"
  • 1986
    • Encuesta del Llector del Daily Mirror Reader: Meyor Grupu Británicu, Meyor Vocalista Masculín, 5u Meyor Álbum (A Kind of Magic)
    • Daily Express: Premiu a la Meyor Portada d'Álbum (A Kind of Magic)
    • Premios British Video: Premiu al Meyor Videu Musical (Live In Rio)
  • 1987
    • Sun: Meyor Vocalista Masculín a Mercury
    • Capital Radio London: Meyor Grupu
    • Premiu Ivor Novello: por Contribución Destacada a la Música Británica
    • Premios British Video: Meyor Videu, na categoría de Música por "Live In Budapest"
  • 1988
    • Festival Golden Rose, Montreux: Conferencia International de Música: Meyor Videu Mundial de Llarga Duración (The Magic Years)
    • Festerio, Rio de Janeiro: Meyor Videu Documental (The Magic Years)
  • 1989
    • Premios Independientes de la Televisión: Meyor Banda de los Ochenta
    • Festival de Cine y Videu d'EEUU: Premiu Pantalla de Plata (The Magic Years)
    • Premios Diamond, Antwerp: Premiu a los Meyores Efeutos Especiales ("The Invisible Man")
  • 1990
    • Premios Brit: Contribución Destacada a la Música[79]
  • 1991
    • Festival de Cine y Videu Americanu, Chicago: Innuendo ganó'l Primer Premiu, I'm Going Slightly Mad ganó'l 3er Premiu por Escelencia Creativa na categoría de Cultura del Arte y la Interpretación
    • Premios Monitor (Sociedá Internacional de Teleproducción), Ciudá de Nueva York: Videu Musical Más Llográu ("Innuendo")
  • 1992
    • Premios Brit: Mercury recibió'l Premiu Póstumu de Destacada Contribución a la Música, Premiu al Meyor Single ("These Are the Days of Our Lives";).[82]
    • Premiu Ivor Novello: Meyor Single ("These Are the Days of Our Lives"), May recibió'l Premiu a la Meyor Anuncia Televisiva Musical ("Driven By You")
    • Premiu Golden Giraffed: Greatest Hits II (Premiu dau pola Asociación de Productores Musicales d'Hungría)
    • Premios MTV: Meyor Videu d'una Película (Wayne's World)
    • Festival del Cine y la Música d'EEXX, Chicago: Premios Cámara d'Oru (The Freddie Mercury Tribute), (Greatest Flix II), ("The Show Must Go On") ("These Are the Days of Our Lives")
  • 1993
    • Premiu Ivor Novello: a Mercury ("Living on My Own") (póstumu)
    • Sociedá Americana de Compositores, Autores y Editores: Mercury premiáu póstumamente por "Bohemian Rhapsody" como Tema Más Tocáu nos EEUU hasta 1993
    • Premios Monitor, Hollywood: Premios "Red Couch" (Greatest Flix II y "I'm Going Slightly Mad")
  • 1997
    • Premiu Ivor Novello: Meyor Cantar Llírica y Musicalmente ("Too Much Love Will Kill You")
  • 2001
    • Festival del Cine Golden Rose, Montreux: Prix de la Presse (del francés, Premiu de la Prensa)(The Freddie Mercury Untold Story)
  • 2002
    • Festival del Cine de Nueva York: Medaya Mundial d'Oru pol Meyor Programa Televisivu y d'Esparcimientu (Seición de Variedá Especial), Medaya Mundial d'Oru pol Meyor Videu en VHS (Seición de Videu Musical) por The Freddie Mercury Untold Story
    • Premios Capital FM: Contribución Destacada a la Música
    • Récores Mundiales Guinness: meyor single británicu de los caberos 50 años ("Bohemian Rhapsody")
    • Premios Annuales DVD: Meyor DVD-Audio/Non Videu (A Night at the Opera)
    • Premios Surround Music: "Mix Más Aventuráu" y "Eleición del Oyente" (A Night at the Opera)
  • 2003
    • Premios Anuales DVD: Meyor DVD-Audio (The Game)
    • Premios DVD de la Universidá Sheraton: DVD-Audio Del Añu (The Game)
    • Premios de les Lleendes Capitales: Grupu Llexendariu
    • Premiu DVD de la Música Europea: Meyor DVD en Vivu (Live At Wembley Stadium)
    • Premiu Surround Music: "Meyor Mix: Non d'orquesta" (The Game)

Encuestes

editar
  • 1999 – La banda foi votada la segunda más grande de la historia.[83]
  • 2005 – L'actuación en Live Aid de la banda ye votada dos vegaes nuna llarga seleición ente músicos y críticos como'l mayor espectáculu en direuto de tolos tiempos.[29]
  • 2007 – La banda foi votada la “Meyor Banda Británica de Tolos Tiempos”.[84]
editar

El llogo de Queen, tamién conocíu como La Cresta de Queen, foi disañáu por Mercury (quien obtuvo un diploma n'Ilustración y Diseñu Gráficu nel Ealing Art College de Londres) poco enantes de qu'asoleyaren el so primer álbum. El llogo amuesa los signos del Zodiacu de los cuatru miembros: dos lleones por Lleo (Deacon y Taylor), un cámbaru por Cáncer (May), y dos “xanes” por Virgu (Mercury).[82] Los lleones tan a los llaos d'una estilizada Q, el cámbaru ta descansando enriba la mesma, y sobro él hai llames de fueu, demientres les xanes tán sentaes cauna a un llau a la vera d'un lleón. Hai tamién una corona endientru la Q y tol llogo ta cubiertu por un enorme Ave Fénix. L'escudu enteru aseméyase abondo col escudu d'armes Real del Reinu Xuníu, sobre tou no que cinca a los lleones. El llogo orixinal, que s'atopaba na cara opuesta de la portada del primer discu, yera simple nes colloraciones, pese a qe n'álbumes posteriores pasose a emplegar el mesmu llogo con colores más llamativos pa portaes como les de 'A Night At The Opera o A Day At The Races.

Discografía

editar

Referencies

editar
  1. ↑ Color: verde.
  2. ↑ Queen declared 'top British band', 2007-02-02, http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/6224235.stm  Archiváu 2014-10-10 en Wayback Machine
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Queen Proves There's Life After Freddie, http://english.ohmynews.com/articleview/article_view.asp?article_class=6&no=270701&rel_no=1  Archiváu 2007-06-24 en Wayback Machine
  4. ↑ 4,0 4,1 Top Selling Artists, http://www.riaa.com/goldandplatinumdata.php?table=tblTopArt  Archiváu 2013-04-09 en Wayback Machine
  5. ↑ 5,0 5,1 Queen News March 2006, http://brianmay.com/queen/queennews/queennewsmar06c.html  Archiváu 2013-08-29 en Wayback Machine
  6. ↑ 6,0 6,1 Queen Biography 1970, http://queenzone.com/queenzone/bio_view.aspx?q=2  Archiváu 2011-07-15 en Wayback Machine
  7. ↑ Queen Biography 1971, http://queenzone.com/queenzone/bio_view.aspx?q=3  Archiváu 2008-07-08 en Wayback Machine
  8. ↑ «Queen», Rolling Stone (149), 1973-12-06, http://rollingstone.com/artists/queen/albums/album/199416/review/5942941/queen_1st_lp  Archiváu 2009-02-17 en Wayback Machine
  9. ↑ «Queen», Daily Herald, Chicago, IL, 1973-12-07, http://queenarchives.com/viewtopic.php?t=324  Archiváu 2007-10-04 en Wayback Machine
  10. ↑ Queen, http://www.allmusic.com/album/r687293  Archiváu 2024-07-30 en Wayback Machine
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6 British Hit Singles & Albums, London 
  12. ↑ Queen II, http://www.allmusic.com/album/r687302  Archiváu 2012-05-02 en Wayback Machine
  13. ↑ Queen Biography, http://rockdetector.com/officialbio,7124.sm  Archiváu 2007-12-30 en Wayback Machine
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Certified Awards, http://riaa.com/gp/database/  Archiváu 2007-06-13 en Wayback Machine
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 15,6 The Billboard Book of Top 40 Hits 
  16. ↑ A Night at the Opera, http://store.acousticsounds.com/browse_detail.cfm?Title_ID=28144  Archiváu 2007-09-27 en Wayback Machine
  17. ↑ «The RS 500 Greatest Albums of All Time». Archiváu dende l'orixinal, el 2010-04-15.
  18. ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2008-01-29.
  19. ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-04-02.
  20. ↑ Queen, http://www.discomuseum.com/Queen.html  Archiváu 2015-04-17 en Wayback Machine
  21. ↑ Queen Biography 1976, http://queenzone.com/queenzone/bio_view.aspx?q=8  Archiváu 2007-03-11 en Wayback Machine
  22. ↑ «Jazz», Rolling Stone (284), 1979-08-02, http://rollingstone.com/artists/queen/albums/album/195592/rid/5942056/ 
  23. ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-01-05.
  24. ↑ The Billboard Albums, Menomonee Falls, Wisconsin 
  25. ↑ Queen biography 1981, http://queenzone.com/queenzone/bio_view.aspx?q=13  Archiváu 2006-11-23 en Wayback Machine
  26. ↑ Songs in the Key of Filch, http://www.columbusalive.com/?sec=upfront&story=alive/2007/0621/u-mental.html  Archiváu 2011-09-17 en Wayback Machine
  27. ↑ Queen head all-time sales chart, 2006-11-16, http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/6151050.stm  Archiváu 2008-12-30 en Wayback Machine
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 Freddie Mercury Biography, http://hotshotdigital.com/WellAlwaysRemember/FreddieMercuryBio.html  Archiváu 2007-02-17 en Wayback Machine
  29. ↑ 29,0 29,1 Queen win greatest live gig pool, 2005-11-09, http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/music/4420308.stm  Archiváu 2015-04-11 en Wayback Machine
  30. ↑ Queen: Live at Wembley Stadium, https://web.archive.org/web/20060428052918/http://wliw.org/productions/queen.html 
  31. ↑ 31,0 31,1 History of HIV & AIDS in the UK (1981 - 1995), http://www.avert.org/uk-aids-history.htm  Archiváu 2013-08-28 en Wayback Machine
  32. ↑ Guinness World Records 2005 
  33. ↑ ml#06 USA Convention Story and Queen and Paul Rodgers Heading Towards a Studio Assignation, 2006-08-15, http://brianmay.com/brian/brianssb/brianssbaug06a.ht ml#06 
  34. ↑ Episode Guide, http://www.that70sshow.com/index_episode.htm  Archiváu 2008-03-06 en Wayback Machine
  35. ↑ Queen's Brian May Addresses 'Idol Fallout', 2006-04-13, http://music.yahoo.com/read/news/31620391  Archiváu 2008-09-06 en Wayback Machine
  36. ↑ We Will Rock You, http://londontheatre.co.uk/londontheatre/news/jan06/wewillrockyou27jan06.htm  Archiváu 2011-08-20 en Wayback Machine
  37. ↑ Biography, April 2004, http://brianmay.com/brian/biog.html  Archiváu 2017-12-01 en Wayback Machine
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 100 Greatest Artists of Hard Rock (20-1), http://vh1.com/shows/dyn/the_greatest/62188/episode_about.jhtml  Archiváu 2008-02-16 en Wayback Machine
  39. ↑ Hot Space, http://www.allmusic.com/album/r687305  Archiváu 2024-07-30 en Wayback Machine
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 Queen, http://www.allmusic.com/artist/p5205  Archiváu 2011-02-17 en Wayback Machine
  41. ↑ «Sheer Heart Attack», Rolling Stone (186), 1973-12-06, http://rollingstone.com/artists/queen/albums/album/115705/review/5944434/sheer_heart_attack  Archiváu 2007-06-30 en Wayback Machine
  42. ↑ «The Greatest Songs Ever! Bohemian Rhapsody», Blender, February/March 2002, http://blender.com/guide/articles.aspx?id=256  Archiváu 2004-10-18 en Wayback Machine
  43. ↑ News of the World, http://queen.musichall.cz/index_en.php?s=de&d=notw_en  Archiváu 2007-02-22 en Wayback Machine
  44. ↑ Ben Folds Five, http://www.allmusic.com/artist/p359896  Archiváu 2011-06-25 en Wayback Machine
  45. ↑ Blind Guardian interview, 2002-02-27, http://metal-observer.com/articles.php?lid=1&sid=4&id=4487  Archiváu 2017-03-17 en Wayback Machine
  46. ↑ Def Leppard, http://www.allmusic.com/artist/p4062  Archiváu 2011-05-19 en Wayback Machine
  47. ↑ Extreme, http://www.allmusic.com/artist/p4215  Archiváu 2011-10-22 en Wayback Machine
  48. ↑ Rolling Stone, 2007, http://www.rollingstone.com/artists/thekillers  Archiváu 2010-04-14 en Wayback Machine
  49. ↑ Green Day, http://www.rollingstone.com/news/coverstory/how_green_day_conquered_the_world  Archiváu 2009-04-21 en Wayback Machine
  50. ↑ Guns N' Roses, http://www.allmusic.com/artist/p4416  Archiváu 2012-06-28 en Wayback Machine
  51. ↑ Helloween cover Queen's song 'Sheer Heart Attack' of 'News of the World' album Archiváu 2009-08-15 en Wayback Machine (Blabbermouth Helloween bassist interview)
  52. ↑ Queen, 50 greatest songs as voted for by Maiden, Priest, Kiss, etc... Archiváu 2007-06-30 en Wayback Machine (Classic Rock magazine-Queen tribute)
  53. ↑ Queen, 50 greatest songs as voted for by Maiden, Priest, Kiss, etc... Archiváu 2007-06-30 en Wayback Machine (Classic Rock magazine-Queen tribute)
  54. ↑ Kansas, http://www.allmusic.com/artist/p4655  Archiváu 2012-06-06 en Wayback Machine
  55. ↑ Metallica, http://www.allmusic.com/artist/p4906  Archiváu 2011-12-27 en Wayback Machine
  56. ↑ Mika, 2007-01-05, http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/6231243.stm  Archiváu 2009-01-15 en Wayback Machine
  57. ↑ My Chemical Romance Queen Influence Archiváu 2008-03-12 en Wayback Machine (Rolling Stone magazine)
  58. ↑ The Smashing Pumpkins, http://www.allmusic.com/artist/p5462  Archiváu 2011-12-02 en Wayback Machine
  59. ↑ «Rebellious Jukebox», Melody Maker, 1993-08-14, http://starla.org/articles/maker.htm  Archiváu 2008-02-17 en Wayback Machine
  60. ↑ Styx, http://www.allmusic.com/artist/p5550  Archiváu 2012-06-06 en Wayback Machine
  61. ↑ Sweet, http://www.allmusic.com/artist/p5574  Archiváu 2021-03-08 en Wayback Machine
  62. ↑ Freddie Mercury talks about Michael Jackson, http://youtube.com/watch?v=Vm2gu79sWM8  Archiváu 2009-11-13 en Wayback Machine
  63. ↑ Yngwie Malmsteen, http://www.metalstorm.ee/bands/bandmember.php?member_id=850  Archiváu 2007-09-27 en Wayback Machine
  64. ↑ History of Thrash Metal, http://metalandhorrormovies.com/Bands/Trashhiseng.htm  Archiváu 2007-09-28 en Wayback Machine
  65. ↑ Queen,first non-blues based heavy metal band Archiváu 2007-04-29 en Wayback Machine (Rolling Stone magazine Dec 1973)
  66. ↑ Queen, 50 greatest songs as voted for by Maiden, Priest, Kiss, etc... Archiváu 2007-06-30 en Wayback Machine (Classic Rock magazine-Queen tribute)
  67. ↑ Queen top UK album charts league, 2005-07-04, http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/music/4648611.stm  Archiváu 2015-09-16 en Wayback Machine
  68. ↑ Queen closer to King as UK chart-toppers, 2005-12-10, http://news.scotsman.com/topics.cfm?tid=193&id=2380392005  Archiváu 2024-07-30 en Wayback Machine
  69. ↑ Queen head all-time sales chart, 2006-11-16, http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/6151050.stm  Archiváu 2008-12-30 en Wayback Machine
  70. ↑ Queen NO.1 on US iTunes, http://queenonline.com/news_item.php?article=1655007  Archiváu 2024-07-30 en Wayback Machine
  71. ↑ 71,0 71,1 Queen, http://songwritershalloffame.org/inductee_ceremony_detail.asp?ceremonyId=24&inducteeCeremonyId=178  Archiváu 2004-05-06 en Wayback Machine
  72. ↑ Queen, http://rockhall.com/hof/inductee.asp?id=1142  Archiváu 2007-02-02 en Wayback Machine
  73. ↑ Queen honoured with Hollywood star, 2002-10-18, http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/2339131.stm  Archiváu 2011-03-14 en Wayback Machine
  74. ↑ UK Music Hall of Fame, http://channel4.com/music/microsites/U/UKMHOF  Archiváu 2007-11-07 en Wayback Machine
  75. ↑ The Grammys, http://grammy.com/Recording_Academy/Awards/Hall_Of_Fame  Archiváu 2010-12-24 en Wayback Machine
  76. ↑ Queen, http://rockwalk.com/inductees/inductee.cfm?id=154  Archiváu 2011-07-15 en Wayback Machine
  77. ↑ VH1 Rock Honors, http://vh1.com/shows/events/rock_honors/2006  Archiváu 2011-04-30 en Wayback Machine
  78. ↑ 78,0 78,1 Queen, http://rockonthenet.com/artists-q/queen.htm  Archiváu 2019-07-23 en Wayback Machine
  79. ↑ 79,0 79,1 79,2 Freddie Mercury, http://knittingcircle.org.uk/freddiemercury.htm  Archiváu 2022-03-30 en Wayback Machine
  80. ↑ Today in Music History (January 31), http://soundgenerator.com/news/showarticle.cfm?articleID=249  Archiváu 2022-03-30 en Wayback Machine
  81. ↑ 'The Brit Awards, found October, 7, 2007", http://www.everyhit.com/awardbrit.html  Archiváu 2012-04-19 en Wayback Machine
  82. ↑ 82,0 82,1 Freddie Mercury biography, https://www.imdb.com/name/nm0006198/bio  Archiváu 2008-12-22 en Wayback Machine
  83. ↑ Music Of The Millennium, http://mr-mercury.co.uk/Articles/music_of_the_millenium.htm  Archiváu 2015-01-31 en Wayback Machine
  84. ↑ Queen declared 'top British band', 2007-01-02, http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/6224235.stm  Archiváu 2009-02-15 en Wayback Machine

Enllaces esternos

editar
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Queen&oldid=4221824»