Exércitu coloráu

L'exércitu bermeyu foi fechu'l 28 de xineru de 1918. Nun entamu, integráronlu voluntariamente los campesinos y obreros comunistes. El comandu formóse con oficiales del antiguu exércitu imperial del Zar que decidieren caltenese nos sos puestos tres de la Revolución Soviética, en 1917. Al facese más intensa la guerra civil desatada por antiguos oficiales favoratibles a los kulaks (grandes terratenientes), Lenin emplegó'l reclutamientu obligatoriu. Nel trescursu de la guerra interna, l'Exércitu Bermeyu llegó a cuntar con cinco millones d'efeutivos que llucharon a la escontra del Exércitu Blanco, organizáu polos oficiales Lavr Kornílov y Anton Denikin, ente otros.

La organización del Exércitu Bermeyu foi responsabilidá de León Trotsky, quien enantes de la revolución tuviere al so cargu'l comité Militar Revolucionariu que comandó l'asaltu al poder. Los bolxeviques (comunistes) teníen bona influyencia nel exércitu del Zar. La Primer Guerra Mundial debilitó muncho la moral d'esti exércitu, nel que de contino producíense deserciones. Los comunistes foron quien a crear una moral revolucionario en cuenta de la moral patriótica n'escayencia. Los soldaos yeren una pieza cimera del so proyeutu revolucionariu.

Los conceyos revolucionarios (sóviets), habíen de ser "d'obreros, soldaos y campesinos", según les conseñes del Partíu Bolxevique (comunista). Meses enantes de la revolución, milenta unidaes del exércitu participaron nun congresu de organizaciones militares en Petrográu (güei San Petersburgu).

En faciendo l'Exércitu Bermeyu, les polítiques voluntaristes, teníen como consecuencia un exércitu feble y cásique nada disciplináu. Trostsky defendó'l reclutamientu forciáu, el caltenimientu de los oficiales zaristes nos sos cargos y el comisariáu políticu (incorporación de dirixentes del Partíu xunto a los mandos militares). Respunxo la disciplina militar y reprimió severamente la deserción y la traición. Desplicó que nun podíen dirixise les fuercies armaes al traviés de comités revolucionarios escoyíos polos soldados y finó cola táutica de la guerra de guerrilles prauticada en dalgunes rexones de Rusia y qu'elli nun consideraba amañosu pa una llucha a gran escala como la que taba plantegada.

Trotsky percorrió nun tren blindáu los frentes de batalla demientres más de dos años. Los blancos dominaben la rexón meridional del antiguu imperiu, Siberia y parte de Rusia, y per dalgún tiempu recibieron aída de les potencies que trunfaren na Primer Guerra Mundial. Los blancos foron quien a amenazar seriamente Moscú, pero foron vencíos. Dellos de los trunfos del Exércitu Bermeyu foron protagonizaos pola "Caballería Bermeya" comandada pol mariscal Sinión Budionny. La caballería foi ún de los nuevos cuerpos fechos nel exércitu per aciu de Trotsky. Los blancos rindiéronse en 1920, pero la guerra nun finó, pos l'Exércitu Bermeyu siguio lluchando a la escontra de los denomaos "verdes", bandes armaes de campesinos, y escontra polacos y xaponeses. El confliutu colos polacos finó en 1921 y los xaponeses retiráronse en 1922.

En finando la guerra civil, l'exércitu nun evolucionó hasta los años 30, nos qu'entamó a desendolcar la etapa motorizada. Les "purgues" de Stalin quitáron-y per contra los sos xefes más valiosos, xustamente en viéspora de la Segunda Guerra Mundial. Más de 30.000 oficiales foron destituyíos y munchos d'ellos condergaos a muerte o a penes de cárcele.

Demientres la Segunda Guerra Mundial, nomada oficialmente "la Gran Guerra Patria", la industria bélica desendolcóse muncho. L'exércitu Bermeyu foi dotáu de nuevos cañones, antiaéreos, estremaos tipos de carros de combate y aviones perefeutivos: los Mig, el Yak y el Il 2. Un llanzacohetes llamáu Katiusha o "el muérganu de Stalin" foi un arma per destructiva. Encontóse tamién l'Armada. El comandante en xefe de les tropes bermeyes yera'l propiu Stalin, y perbaxo d'elli, como Comisariu pa la Defensa, Semión Timoshenko, consideráu ún de los meyores estrategues de la historia soviética. L'estáu mayor dirixólu Georgi Zhúkov, qu'entamare la so carrera nel exércitu zarista y comandaría delles victories escontra l'Alemaña nazi.

La Segunda Guerra Mundial foi un trunfu pal Exércitu Bermeyu y tamién una gran perda de vides humanes (más de 13 millones de baxes).

En finando la Segunda Guerra Mundial, l'Exércitu Bermeyu foi l'exe del denomáu Pautu de Varsovia, integráu poles naciones que quedaren embaxo'l remanamientu de los soviéticos n'Europa del Este. El so armamentu nuclear incrementóse al mesmu tiempu que'l de los EE.XX. Invadió Hungría (1956) y l'antigua Checoslovaquia (1968) pa finar colos alzamientos a la escontra de les autoridaes comunistes. La cabera guerra na que participó foi la d'Afganistán, ente 1980 y 1988, sofitando al gobiernu prosoviéticu d'esi país, que lluchaba escontra un llevantamientu armáu.

Tres de la cayida del réxime soviéticu en 1991, L'Exércitu Bermeyu desapaeció.

• Historia militar de la Xunión Soviética

•   Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Exércitu coloráu.