Borrés

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Iste articlo ye sobre un lugar d'a Chacetania. Ta o municipio leyonés se veiga Borrés (Leyón)

Borrés
Lugar d'Aragón
Penya Uruel dende Borrés
Entidat  • País  • Provincia  • Comarca  • Municipio	Lugar  Aragón  Uesca Alto Galligo Samianigo
Partiu chudicial	Chaca
Población  • Total	15 hab. (2016)
Altaria  • Meyana	909 m.
Distancia  • 5 km	enta Samianigo
Chentilicio	borresano
Parroquial  • Diocesi  • Arcipestrau  • Parroquia	Chaca Samianigo Asumpción de Ntra. Sra.
Coordenadas	42°33’32’’N 0°24’16’’U
Borrés Borrés en Aragón

Borrés ye un lugar aragonés d'a provincia de Uesca situato a Val Ancha dentro d'o municipio de Samianigo, en a comarca de l'Alto Galligo. Se troba en a solana d'a val Ancha entre Larrés y Espuendolas a una distancia de bels 5 km de Samianigo, a capital d'o suyo municipio.

A suya población ye de 15 habitants (2016).

O lugar ye formato por una carrera a o canto d'a cuala i son as casas. A carrera remata en a plaza d'a ilesia y as bordas se sitúan en o cobalto d'o lugar.

Por atra parti o molimento mas intresant de Borrés ye o crucero situato en a dentrata a lo lugar.

Yera d'a sobrecullita de Chaca y dimpués d'a vereda y d'o correchimiento homonimos, formó concello propio y dende 1485 chunto con Cartirana. Apareixe documentato en 1610 como propiedat de Pedro de Urriés, pero d'antis mas en o sieglo XIII perteneixeba a lo bispato de Chaca.

A la fin d'o sieglo XV teneba 12 fuegos y a metat d'o sieglo XIX encara b'heban 6 os fogaches y 24 os habitants.

A Ilesia de l'Asumpción de Nuestra Sinyora de Borrés, una ilesia d'os sieglos XVII-XVIII adedicada a l'Asumpción de Nuestra Sinyora, que ye la ilesia parroquial d'o lugar.^[1] Ye un edificio con nomás que una nau rectangular y vuelta de lunetos. Construyida con mampostería, a suya cabecera tien vuelta de canyón; tamién bi ha dos retablos en dos capiellas laterals, adedicaus a Nuestra Sinyora d'o Rosario y a Sant Chuaquín con Nuestra Sinyora nina en os suyos brazos.^[2]

Entre a suya arquitectura popular destacan eixemplos como as portaladas de casa Galindo y casa Rabal u as finestras de La Casona, edificio que hue ye un pallar.

• (es) Zapater, Alfonso: Aragón pueblo a pueblo, 4. Mainer Til Editores, S.L. ISBN 84-89122-03-2.