Rosa 's Reviews > مرگ نور

با اعصابی نیمه زنده به گور کتاب رو تموم کردم، همه ی توصیفات با قدرت وحشتناکی حس پوسیدگی و انزوا و ناامیدی رو القا میکنن ، کند پیش رفتن داستان و زمان ، تکرار مصیبت ها و حضور نشونه های شوم هم به سیاهی کتاب دامن میزنه تا باتلاق ذهنی خواننده و البته زندانیان رو تکمیل کنه، تنها عنصر امید بخش برای زنده موندن در  این زندان حفظ نور ذاتی و درونی و دل بستن به داستان‌هاست که اون هم همیشه کارآمد نیست....
دونستن شباهت وضعیت شخصیت های کتاب به سرنوشت ها و  شرایط بیخ گوشمون، تاثیر این کتاب  رو دوچندان میکنه...🫠