Mohammad Hrabal's Reviews > فرار از اردوگاه ۱۴: داستان واقعی فرار اديسه‌وار مردی از كره‌ی شمالی به سوی آزادی

این کتاب علاوه بر داستان شامل بخش‌های (یا پاراگراف‌های) گزارشی مستند گونه هم بود (در دل داستان) که رفرنس آنها در متن به صورت ترتیبی و در انتهای کتاب در پی‌نوشت آمده بود (بر خلاف کتاب‌های "رهبر عزیز" و "روح گریان من" که این گونه نبودند).
********************************************************************************
نگهبانان هیچ‌گاه چیزهایی را که هر بچه مدرسه‌ای اهل کره‌ی شمالی در مدرسه می‌آموزد، به او نیاموختند؛ آمریکایی‌ها "حرام‌زاده‌هایی" هستند که می‌خواهند به وطن تجاوز کرده و تحقیرش کنند. کره‌ی جنوبی "سگ" ارباب آمریکایی‌اش است. کره‌ی شمالی، کشوری عظیم است که همه‌ی جهان به رهبران شجاع و باهوشش حسادت می‌برند. پیشگفتار. ص 13 کتاب
کیم ایل سونگ برای شناسایی و منزوی کردن دشمنان سیاسی‌اش که دشمنی‌شان بر ملا شده بود، در سال 1957 یک سیستم نئوفئودال تبار محور ایجاد کرد. حکومت تمام جمعیت کره‌ی شمالی را بر اساس قابل اعتماد بودن والدین و نیاکان اشخاص، به میزان قابل توجهی جداسازی کرد... سه طبقه‌ی بزرگ با پنجاه و یک زیرگروه ساخته شدند؛ در بالا، اعضای طبقه‌ی هسته می‌توانستند شغل‌های حکومتی را به دست آورند که عبارتند از حزب کارگران کره و افسران درجه‌دار نیروهای نظامی و اطلاعاتی. طبقه‌ی هسته، کارگران مزارع، خانواده‌ی سربازانی که در جنگ دو کره کشته شدند، خانواده‌ی نیروهایی که در جنگ علیه اشغال ژاپنی‌ها به کیم ایل سونگ خدمت کردند و کارگران دولتی را شامل می‌شد. طبقه‌ی بعدی، یعنی طبقه‌‌ی سیال یا خنثی شامل سربازان، تکنسین‌ها و معلمان بود. در پایین، طبقه‌ی متخاصم قرار داشت که اعضای آن مظنون به مخالفت با حکومت بودند. این افراد شامل ��الکان سابق، خانواده‌ی کره‌ای‌هایی که به کره‌ی جنوبی فرار کرده بودند و مسیحی‌ها می‌شد. و همچنین کسانی که برای حکومت استعماری ژاپن- که قبل از جنگ جهانی دوم کنترل شبه جزیره‌ی کره را در دست داشت- کار می‌کردند. نوادگان آنها الآن در معادن و کارخانه‌ها کار می‌کنند و اجازه‌ی ورود به دانشگاه را ندارند. صفحات 50 و 51 کتاب
در طول این سال‌ها، پناهندگان کره‌ی شمالی به کره‌ی جنوبی رسیده بودند و به مسئولان دولتی گفتند که دیده‌اند برنج، گندم، ذرت، روغن گیاهی، شیر خشک بدون چربی، کود، دارو، لباس گرم، پتو، دوچرخه و دیگر اقلام کمکی اهدا شده، در مغازه‌های خصوصی به فروش می‌رسیدند. عکس‌ها و فیلم‌هایی که در مغازه‌ها گرفته شده بودند کیسه‌های غلاتی را نشان می‌داد که روی آنها نوشته شده بود "هدیه‌ای از طرف مردم آمریکا". بر اساس برآورد‌های محققان خارج از کره‌ی شمالی و آژانس‌های کمک‌های بین‌المللی، کارمندان دولت، مسئولان حزب، افسران ارتش و دیگر خواص عالی رتبه‌ی دولتی، حدود سی درصد از کمک‌ها را می‌دزدیدند و معمولاً آنها را در ازای دلار یا یورو به فروشندگان خصوصی می‌فروختند و اجناس را با ماشین‌های دولتی تحویل می‌دادند. صفحات 101 و 102 کتاب
انتخابات در کره‌ی شمالی مراسمی بی‌معناست. حزب کارگران کره کاندیداها را انتخاب می‌کند و مخالفی هم وجود ندارد. اما "پارک" می‌ترسید که اگر رأی ندهد، حکومت متوجه غیبتش شود و او را خائن اعلام کند و خانواده‌اش را به اردوگاه کار بفرستد. رأی دادن در کره‌ی شمالی اجباری نیست اما حکومت کسانی را که در انتخابات شرکت ��می‌کنند، از نزدیک تحت نظر می‌گیرد. ص 117 کتاب
کره‌ی شمالی نظامی مآب‌ترین جامعه‌ی جهان است. احضار به خدمت تقریباً شامل همه می‌شود. مردها ده سال خدمت می‌کنند و زن‌ها هفت سال. با بیش از یک میلیون نیروی در حال خدمت حدود پنج درصد جمعیت کشور، یونیفرم پوش است، این رقم در آمریکا نیم درصد است. ص 135 کتاب
"شین" در کلاسی که همراه با دیگر پناه‌جویان در آن شرکت داشت، یاد گرفت که جنگ دو کره زمانی آغاز شد که در 25 ژوئیه‌ی 1950 کره‌ی شمالی بدون اعلام قبلی و طی حمله‌ای غافلگیرانه به خاک کره‌ی جنوبی تجاوز کرد. این قسمت از درس تاریخ اکثر کسانی را که تازه از کره‌ی شمالی آمده‌اند به شدت متحیر و متعجب می‌کند. از زمان کودکی حکومتشان به آن‌ها یاد داده بود که کره‌ی جنوبی با تشویق و کمک تسلیحاتی ایالات متحده جنگ را شروع کرده. در هاناون بسیاری از پناه‌جویان باور نمی‌کنند که یکی از ستون‌های زیر بنای تاریخ کره‌ی شمالی بر دروغ بنا شده است. ص 178 کتاب