rintî
Etimolodjeye
[candjî]Bodje «rinte», avou l’ cawete « -î »
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀɛ̃tiː/
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal | |
|---|---|---|
| omrin | rintî | rintîs |
| femrin | rintire | rintires |
rintî omrin
- onk ki vike di ses rintes.
- I s' freut rintî s' end avaxhe les usteyes — François Nyns (fråze rifondowe).
- Li curé pinse qu’on seûye rintî ;— Antoine Kirsch, Li sa'vtî èt l' banquî, 1889.
