burun

Ayrıca bakınız: bürün

• IPA^(anahtar): [buˈrun]
• Heceleme: bu‧run

Osmanlı Türkçesi بورون‎ sözcüğünden devralındı

burun (belirtme hâli burnu, çoğulu burunlar)

burun hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. (anatomi) alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı

   Boksörün burnu kırılmıştı besbelli.

2. bazı şeylerin ön ve sivri bölümü

   Kadıköy vapurunun güvertesinde, paltoma bürünmüş, gidip ta burna oturmuştum. - H. Taner

3. kibir, büyüklenme

   Burnundan yanına varılmıyor.

4. (coğrafya) karanın, özellikle yüksek ve dağlık kıyılarda, türlü şekillerde denize ya da gölde uzanmış bölümü

• organ, yüz

• burunca, buruncu, buruncuk, burunken, burunla, burunlu, burunsa, burunsu, burunsuz
• Karaburun

• Türk Dil Kurumuna göre "burun" maddesi

• Ağız büzülür, göz süzülür, ille burun, ille burun
• Ağızdan burun yakın, kardeşten karın
• Atta karın, yiğitte burun
• Burun yüzden düşmez

burun (belirtme hâli burnu, çoğulu burunlar)

1. (anatomi) burun

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Karaçay Balkarca alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

1. eski
2. eskiden
3. önce

burun

1. eskiden
2. önce

burun

1. (anatomi) burun

burun

1. (anatomi) burun

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.