SC250 bombası

Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. Lütfen ilgili maddelerden bu sayfaya bağlantı vermeye çalışın. (Haziran 2023)

SC 250 (Sprengbombe Cylindrisch 250 - Silindirik Patlayıcı Bomba 250), II. Dünya Savaşı sırasında Almanya tarafından üretilen ve o dönemde yaygın olarak kullanılan, havadan karaya genel amaçlı yüksek patlayıcı bir bombaydı. Neredeyse tüm Alman bombardıman uçakları tarafından taşınabilirdi ve Junkers Ju 87 Stuka (Sturzkampfflugzeug veya dalış bombardıman uçağı) tarafından dikkate değer etkinlikle kullanıldı. Bombanın ağırlığı yaklaşık 250 kg idi.^[1]

Doğu Cephesinde ve diğer birçok cephede kullanılmış ve yıkıcı gücünden korkulmuştur. SC 250, II. Dünya Savaşı'nda en sık kullanılan bombalardan biriydi ve Londra'daki Blitz sırasında da yoğun bir şekilde kullanıldı.

Bomba, derecesine bağlı olarak iki veya üç bölümden oluşuyordu. Derece (Güteklasse) 1 sınıfı bombalarda, burun konisi ve bomba gövdesi tek parça yüksek kaliteli alaşımlı çelikten dövülür veya burun gövdeye kaynaklanırdı. Bu bombalar en yüksek mekanik güce sahipti ve bombanın patlamasından önce delinmesi gereken sağlam hedeflere karşı veya "Stabos" ("dikenli bombalar") olarak kullanılmaları amaçlanmıştı. Derece 2 ve derece 3 bombalar, burun konisi, ana gövde ve kıç konisi parçalarının birbirine ayrı ayrı kaynaklanmasıyla yapılmıştır. 2. derece bombaların mekanik gücü, 1. derece bombaların yaklaşık %80'i kadardı, 3. derece bombalarda ise, çarpma anında mekanik dayanım I. derece bombaların %40'ı kadardı. Bu nedenle bu bombaların, yalnızca çarpma anında ani patlamanın gerekli olduğu hedeflerde kullanılması amaçlanmıştır.

Gövde dövüldükten veya burun konisini ve kıç konisini gövdeye kaynakladıktan sonra, bu patlayıcı tüp, fünye cebi ve ardından ana dolgu (125 – 130 kg) ile dolduruldu. Daha sonra gövde, taban plakası ile kapatılır ve dört kanatlı kuyruk takılır. Toplam ağırlığı 250 kg (245–256 kg) olan bombanın kendisi 1173 cm uzunlukta ve 36,8 cm çapında idi. Aşağıdaki gibi birçok farklı dolgu kullanılmıştır:

• Dökme Trotyl (Alman kodu "14" veya "Fp. 02"),
• Dökme Füllpulver 60/40 (Fp. 60/40, %60 Trotil içeren amatol, kod adı "13").
• Dökme Füllpulver 50/50 (Fp. 50/50, %50 Trotil içeren amatol, kod adı "13A").
• Dökme Amatol 39 (%50 1,3-dinitrobenzen, %35 amonyum nitrat, %15 heksojen, kod adı "52"),
• Dökme Amatol 40 (%50 2,4-dinitroanisol, %35 amonyum nitrat, %15 heksojen, kod adı "17").
• Dökme Amatol 41 (%52 amonyum nitrat, %6 kalsiyum nitrat, %30 etilendiamin dinitrat, %10 heksojen, %2 montan mumu, kod adı "88").
• Preslenmiş Ammonal D (%90 amonyum nitrat, %5 naftalin, %2,5 odun tozu ve %2,5 alüminyum tozu, kod adı "110").
• Preslenmiş Ammonal DJ (%70 amonyum nitrat, %20 trotil, %10 alüminyum tozu, kod adı "113").
• Preslenmiş Ammonal DJ1 (%76 amonyum nitrat, %20 trotil, %4 kaba alüminyum tozu, kod adı "114").
• Dökme Trialen 105 (%70 Trotil, %15 heksojen, %15 alüminyum tozu, kod adı "105").

Trialen 105 ile doldurulmuş bombalar, özellikle düşman gemilerine ve denizaltılarına karşı su bombası/derinlik saldırısı olarak kullanılacaktı, ancak Trialen bombaları kara hedeflerine karşı da büyük bir etki için kullanılabilirdi.^[2][3][4]

Tip 1 (Güteklasse I)

• Model JA: Dövme çelikten tek parça konstrüksiyon.
• Model L: Çelik borudan tek parça konstrüksiyon.
• Model L2: İki parçalı yapı, dövme çelik burun, çelik boru gövde.

Tip 2 (Güteklasse II)

• Model JB: Dövme çelikten iki parçalı yapı.

Tip 333 (Güteklasse III)

• Model JC: Üç parçalı yapı, burun ve kıç konisi dövme çelikten, gövde çelik borudan.
• Model B: Üç parçalı yapı; çelik döküm burun, çelik boru gövde ve kemerli çelik kasanın tabanı.
• Model K: Üç parçalı yapı; dökme sertleştirilmiş çelikten burun, çelik borudan gövde ve dökme çelikten taban.

SC 250, hedefe bağlı olarak çeşitli fünyelerle donatılabilir:

• Tip 25B elektrikli darbeli fünye. Ani patlama, kısa gecikme (1 saniyeden az) veya 17 saniyelik bir gecikme için ayarlanabilir.^[5]
• Tip 17 elektrikli saat mekanizmalı fünye. Bu zaman geciktirmeli bir fünyeydi. Tip 17 ve 17A, düştükten sonra 2 ila 72 saat arasında herhangi bir süre için ayarlanabilirken, 17B, 3 ila 135 dakika arasında patlayacak şekilde ayarlanabilir.^[6] Bombanın Müttefik bomba imha personeli tarafından etkisiz hale getirilmesini önlemek için bunlara şunlar takıldı:
  • Tip ZUS 40 mekanik geri çekilme önleyici fünye. Bu, tapanın çıkarılmasını önlemek için takılan yaylı basit bir fünyeydi ve 15 milimetre (0,59 in) fazla hareket ettirilirse ani patlamayla sonuçlanırdı.^[7]
  • Tip 50 ve 50B (Sigortanın ön yüzüne damgalanmış ayırt edici bir işaretten İngilizler tarafından "Y Tipi" olarak adlandırılır) elektrikli parazit önleyici fünye. Bu, tapa bozulursa veya döndürülürse bombayı patlatmak için üç cıva anahtarı kullanır.^[8][9] John Pilkington Hudson, bir Y tapasını başarılı bir şekilde devre dışı bırakan ilk kişi olduğu için 1943'te George Madalyası ile ödüllendirildi.
• Tip 38 elektrikli darbeli fünye. Type 38, nakliyeye karşı düşük seviyede kullanım için tasarlanırken, Type 38sl. bir anti-denizaltı bombası olarak kullanıldı.^[10]
• Tip 59B elektrikli hava patlaması fünyesi. Serbest bırakıldıktan 12, 41 veya 58 saniye sonra patlayacak şekilde ayarlanabilir.^[11]
• Tip 79 elektrikli hava patlaması fünyesi. Serbest bırakıldıktan 3, 10, 25 veya 30 saniye sonra patlayacak şekilde ayarlanabilir.^[11]

Savaştan sonra, 20. yüzyılın son 55 yılında sürekli bir patlamamış SC250 akışı bulundu, etkisiz hale getirildi veya patlatıldı. Bununla birlikte, 2000'lerde bile düzenli olarak daha fazlası da keşfedilmektedir:

• 23 Mart 2015'te, Güney Londra, Bermondsey'deki bir şantiyede bir SC250 ortaya çıkarıldı. İki gün sonra Kent'te bir taş ocağında güvenli bir şekilde patlatıldı.^[12]
• Şubat 2017'de limanın kanalını genişletmek için yapılan tarama çalışmaları sırasında Portsmouth Limanı'nda bir SC250 bombası bulundu. Bir Kraliyet Donanması Patlayıcı Mühimmat İmha ekibi tarafından çıkarıldı ve denizde patlatıldı.^[13]
• Nisan 2017'de Minsk'te BelExpo kompleksinin yıkımı sırasında bir bomba bulundu.^[14]
• 15 Mayıs 2017'de Birmingham, Aston'daki bir şantiyede bir SC250 bombası bulundu,^[15] bir gün sonra şantiyede patlatıldı.^[16]
• Mayıs 2017'de Ukrayna'nın Ternopil kentindeki bir şantiyede bir bomba ortaya çıkarıldı.^[17]
• Ocak 2019'da Makedonya'nın Üsküp kentinde bir inşaat sahasında bir SC250 bombası bulundu. Daha sonra askeri üssü Krivolak'ta patlatıldı.^{[kaynak belirtilmeli][ <span title="This claim needs references to reliable sources. (September 2020)">kaynak belirtilmeli</span> ]}
• 23 Mayıs 2019'da, Londra, İngiltere'deki Kingston Üniversitesi Kampüsü yakınlarındaki inşaat çalışmaları sırasında bir SC250 keşfedildi.^{[kaynak belirtilmeli][ <span title="This claim needs references to reliable sources. (September 2020)">kaynak belirtilmeli</span> ]}
• 15 Aralık 2020'de bir SC250, Norfolk kıyılarında bir İngiliz balıkçı teknesinin altında patladı ve birkaç mürettebatı ağır şekilde yaraladı.^[18]
• 12 Mayıs 2022'de Malta, Ta' Qali'de havacılık müzesinin arkasında yürütülen kazı çalışmaları sırasında bir SC250 bulundu.
• 7 Şubat 2023'te Great Yarmouth'daki Yare nehrinde yeni üçüncü nehir geçişi alanındaki tarama çalışmaları sırasında bir SC250 bulundu.
• 26 Mayıs 2023'te Polonya'nın güneyindeki Wrocław şehrindeki bir inşaat çalışması sırasında patlamamış bir SC250 bulundu. Bomba nedeniyle şehirde yaşayan 2500 kişi tahliye edildi.

Referanslar

Kaynakça

• "Army Technical Manual TM 9-1985-2/Air Force Technical Order TO 39B-1A-9 German Explosive Ordnance (Bombs, Fuzes, Rockets, Land Mines, Grenades & Igniters)" (PDF). HyperWar. March 1953. 10 Nisan 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2013.