Ottakringer Biraevi
Ottakringer Biraevi (Almanca telaffuz: [ˈɔtɐˌkʀɪŋɐ]), Viyana’nın Ottakring ilçesinde bulunan bira fabrikası. Fabrika Ottakringer Brauerei AG şirketi tarafından işletilmektedir.
Şirket bilgileri
[değiştir | kaynağı değiştir]Ottakringer Brauerei şirketinin en büyük ortağı % 81 hissesi Wenckheim (% 65) ve Menz (% 16) ailelerinin elinde bulunan Getränkeindustrie Holding AG şirketidir. Geri kalan hisseler Pfusterschmid ve Trauttenberg ailelerinin mülkiyetinde bulunmaktadır. Ottakringer Brauerei AG kardeş şirketi Ottakringer Getränkevertriebs GesmbH ile birlikte toplam 203 çalışana sahiptir. Şirketin yıllık cirosu 74,20 milyon euro tutarındadır. Pazar payı 2006 itibarıyla % 7,8 oranındadır.
11,8 derece ve % 5,2 alkol oranıyla firmanın en tanınmış ürünü Ottakringer Helles birasıdır. Şirketin diğer ürünleri Urban Ottakringer, Ottakringer Bock, Ottakringer Dunkles, Goldfassl Spezial, Goldfassl Pils, Ottakringer Schnitt, Ottakringer Radler, Ottakringer 16er Blech, Ottakringer Zwickl, Ottakringer Zwickl Rot ve alkolsüz Null Komma Josef biralarıdır.
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]1837 yılında değirmen ustası Rannersdorf’lu Heinrich Plank bira üretme izni ve Ottakring’de bir biraevi açma yetkisi aldı. Yerel tarihçi Franz Gaheis’e göre bölge 1800’lerde “Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu'nun en büyük meyhanesi"ydi. O dönem bölgede bulunan 150 evin 102'sinin içki satma izni vardı. O zamanın Viyana'sının varoşlarında başka 44 tane daha birahane bulunuyordu.
1850 yılında Lundenburg/Breclav kökenli kuzenler Ignaz ve Jacob Kuffner biraevini satın aldılar. Kuffner'ler sadece biraevinin hızlı bir gelişme göstermesini sağlamadılar, aynı zamanda Ottakring'in önde gelen yardım severleri ve politikacıları oldular. Ignaz Kuffner bir hastane kurdurdu ve belediyenin mali güçlüklerinde yardımda bulundu ve 1869 yılında Ottakring belediye başkanı seçildikten sonra bir okul vakfı oluşturmak, işçiler için bir yemekhane açmak gibi birçok hayırsever girişimde bulundu ve 1878'de imparator 1. Franz Joseph tarafından kendisine asalet unvanı verildi.
Ignaz Kuffner'in 1882'deki ölümünden sonra mirasçısı bir felsefeci, sanatsever ve gastronomiyi hobi haline getirmiş olan oğlu Moriz Kuffner oldu. Gallitzinberg'de kurduğu gözlemevi Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun en önemli gözlemevlerinden biriydi. 1905'te Kuffner biraevini anonim şirkete dönüştürdü. Kendisi de biraevinin karşısında bulunan konağında Viyana'nın önde gelen politikacılarını, aydınlarını ve din adamlarını ağırladı.
1938 yılında Avusturya'nın Nazi Almanyası'yla birleşmesi üzerine o tarihte 85 yaşında olan Yahudi kökenli Kuffner şirketi görece ucuz bir fiyata (14 milyon şilin) Gustav Harmer'e sattı. Aynı zamanda maya üreticisi olan Stockerau'lu ispirto imalatçısı aslında sadece şirketin maya fabrikasıyla ilgileniyordu.
1945 yılında Viyana'nın Sovyet birlikleri tarafından kurtarılmasından sonra biraevinin yönetimi yedieminlik yönetimine geçti. 1946 yılında Harmer ailesi şirketi usule uygun yollardan satın aldıklarını ispatlayarak biraevinin yeniden sahibi oldular. Savaş döneminde hammadde darlığı nedeniyle üretilen 2,5 derecelik biradan sonra 1949 yılında yeniden 12 derecelik fıçı bira üretilmeye başlandı.
1949-1950 yıllarında Harmer ailesi 1939'da Zürih'te sürgünde ölen Moritz Kuffner'in ailesine yaklaşık 11 milyon şilin daha fark ödedi.
1962 yılında Gustav Harmer ve kayınbiraderi Engelbert Wenckheim şirket yönetime geldiler.
1967 yılında şirket Avusturya'nın ilk pils birası olan Goldfassl Pils birasını piyasaya sürdü. 1977 yılında şirket o zamana kadar mevcut bulunan bira tekelinden ayrıldı.
1986 yılında hisse senetleri borsada işlem görmeye başlayan şirket 1992'de çıkarttığı Null Komma Josef birasıyla alkolsüz bira piyasasının en büyük şirketi halini aldı.
1989 yılında satışla ilgili sorumluluğu üstlenen Siegfried Menz 2000 yılından beri Ottakringer Brauerei AG şirketinin yönetim kurulu başkanlığını yapıyor. Christiane Wenckheim aynı tarihten beri şirketin ikinci başkanlığı görevini üstlenmiş durumda.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]Ottakringer Brauerei resmi web sitesi [1]1 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.