Merînîler

Merînîler المرينيون al-marīniyyūn (ar)
1244-1465
Merînîler, Zayyanidler (veya Ziyanidler veya Abd al-Wadidler) ve Hafsidler altındaki bölgesel kontrolün genel kapsamı.
Tür	Sultanlık
Başkent	Fes
Resmî dil(ler)	Arapça
Yaygın dil(ler)	Mağrip Arapçası, Berberi dilleri
Resmî din	Sünnilik
Hükûmet	Sultanlık
Sultan
• 1215-1217 I. Abdülhak (ilk) • 1420-1465 II. Abdülhak (son)
Tarihçe
• Kuruluşu 1244 • Dağılışı 1465
Para birimi	Dinar
Ardıllar Vattâsîler

Merînîler
Ülke	Fas
Ana hanedan	Meriniler
Kuruluş	1215
Kurucu	I. Abdülhak
Yıkılış	1465
Son hükümdar	II. Abdülhak
Unvan(lar)	Müslümanların Emiri, Sultan
Alt kolları	Vattâsîler

Merini Sultanlığı, bugünkü Fas'ı ve aralıklı olarak 13. yüzyılın ortalarından 15. yüzyıla kadar Cebelitarık çevresindeki Kuzey Afrika ve güney İspanya'nın bazı bölümlerini kapsıyordu. Sultanlık, Berberî kökenli Zenate kabilesine mensup Merini hanedanı veya Beni Abdülhakk olarak bilinen sünni müslüman bir aile tarafından yönetildi.^[1][2]

1244'te Merini hükümdarları günümüz Fas'ını kontrol eden Muvahhidleri devirdi.^[3] Merini hanedanlığı, 14. yüzyılın ortalarında tüm Mağriplerin üzerinde kısa bir süre egemen oldu. 13. ve 14. yüzyıllarda Endülüs'te Gırnata Emirliği'ni destekledi; ancak Cebelitarık Boğazı'nın Avrupa yakasında doğrudan bir yer edinme girişimi olan 1340'ta Tarif Muharebesi'nde yenildi ve 1344'te Algeciras'ın Kastilyalar tarafından fethinden sonra bu çaba sona erdi.^[4]

Meriniler 1465 Fas isyanından sonra devrildi. Yönetimde olmak isteyen bir hanedan olan Vattasî hanedanı 1472'de iktidara geldi.

Meriniler, Berberî kökenli Zenate kabilesine mensup olarak Tunus ve Sahra arasındaki bölgede göçebe veya yerleşik hayat sürmüş, hiçbir devlete bağlı kalmamış ve vergi de vermemiştir.^[5] Eski grup lideri Mahyu'nun ölmesinin ardından I. Abdülhak döneminde tüm Merini kabilelerine çağrılar yapılmış ve Fas civarına 1213 yılında tam olarak yerleşilmiştir.^[6]