Karl Denke
Karl Denke veya halk arasında Baba Denke (d. 12 Şubat 1860 – ö. 22 Aralık 1924), Alman seri katil ve yamyamdır.[1]
Komşuları, bahçesi ve kap kacak satışından aldığı parayla geçinen bir "kaçık" olduğunu söylerler. Serseriler ve çıraklar ise yardımının dokunmadığı kimse olmayan "Denke Baba" olarak anarlar.
Yakalandığı 1924 tarihine kadar 289.5 kilogram insan eti yediği söylenir.[2]
Biyografisi
[değiştir | kaynağı değiştir]Küçük bir çiftlik sahibinin üçüncü oğlu olarak Oberkunzendordf'ta doğdu. 6 yaşında ancak konuşabildi. Bu yaştan sonra okula başladı. Öğretmeni, hareketlerinin çok yavaş olduğunu ve çok güç konuştuğunu söyler. Okulda arkadaşı yoktu dikkafalı ve huysuz olarak biliniyordu.
Okul bittikten sonra babasının yanında çalışmaya başladı. 22 yaşında ailesiyle yaşadığı evi terk etti ve 6 ay bulunamadı. Bulunduğu zaman da bu süre içerisinde vasıfsız işçi olarak inşaatlarda ve taş kırma işinde çalıştığı öğrenildi. Bu zamanda yaptıklarından sonrasında hiç bahsetmedi.
Anne ve babasının ölümüne soğukkanlı ve ilgisiz kaldı. Ağabeyi, bu ölüm sonrasında onu yanına aldı ve çiftlik işleriyle uğraşmaya başladı. Burada gece yarıları evden ayrılışı evdekilerin dikkatini çekti ve Denke takip edildiğinde tek başına ormanda gezintiye çıktığı öğrenildi.
Sayısız kayboluşlarından birinde elinde bir koşum takımıyla döndü ve aynı gün hiçbir şey söylemeden evi terk ederek Münster-Berg Fidel'e taşındı. Bu şehirde ederinin üç katı bir ücret ödeyerek taşınmaz mülk aldı. Ağabeyi, bu alım sonrasında Denke'nin para kontrolünü sağlayacak akıldan yoksun olduğunu belirten bir rapor aldı, ancak rapor, doktor tavsiyesiyle geri çekildi. Denke, dilekçe olayından sonra ailesine güvenini kaybetti. Zamanla ağabeyi ile iletişimi kesildi, çok sonraları sayısız davetten yalnızca birini kabul etti. Bu davette bir kilograma yakın et yemesiyle dikkat çekti.
1921'de yaşanan hiperenflasyon sırasında tüm malvarlığını sattı ve eski evinde yaşamaya başladı. Bu evin arkasında Denke'nin kazdığı bir gölet, yan tarafında yer kullandığı odunluk ve her iki tarafında 20-50 metre mesafede başka çiftlik evleri, birkaç yüz metre uzağında da Ohle Nehri vardı. Ev, üç bölümden oluşmaktaydı. Ön kısımda Oberschlesien'den gelen Polonyalı bir aile, arka kısmın zemin katında Denke ve onunla aynı kapıyı ve koridoru kullanan birinci katta ise bir işçi ailesi yaşamaktaydılar.
Denke, evde yaşadığı bu süreçte sadece çamaşırlarını başkasına yıkattırıp geri kalan tüm ev işlerini kendi yaptı. Bu dönemde komşuları, pahalılığa rağmen evinden etin eksik olmadığını, bu etin ise köpek eti olduğunu düşündüklerini söylemişlerdir. Nitekim gecelerce odasından bir şeyleri çakmasının, testereyle kesmesinin yarattığı gürültü de kendi yaptığı kap kacaklara bağlanmış, zaman zaman bahçeden çıkan kemikler köpek kemiği sanılmıştır.
12 Aralık 1924'te, konulduğı hücrede yerden yarı metre yükseklikteki, mahkûmu kelepçelemek için kullanılan halkalara mendilini bağlayarak yarım ası pozisyonunda intihar etti.[3]
Yakalanışı
[değiştir | kaynağı değiştir]Denke, miyoptu ve yazı yazmakta çok zorlanıyordu. Bunun için de kendisinden para isteyen bir çırağı, kendisine bir mektup yazması için evine çağırdı. Mektup için çırağıa 20 pfennig ödeme yapacaktı. Çırak, Denke'nin mektuba "Seni koca işkembe" şeklinde başlamasını tuhaf buldu ve dönüp arkasına baktı. Kafasına doğru gelen bir baltadan, bu dönüşü sayesinde şakağında bir sıyrıkla kurtulabildi. Çırak ayağa kalktı ve Denke ile boğuşmaya başladılar. Bir yandan kurtulmaya çalışırken bir yandan da bağırarak yardım istedi. Evin diğer sakinleri yetişerek kavgayı ayırdılar. Çırak, önceleri şikayet etmeye yanaşmasa da ısrar üzerine polise durumu anlattı. Polis, Denke'yi tutukladı ve aynı gün Denke intihar etti. Akrabaları cenaze masraflarını karşılamak istemeyince Denke'nin evinde miras tespiti amacıyla bir arama yapıldı ve insan parçaları o zaman bulundu.
Evinde bulunanlar
[değiştir | kaynağı değiştir]İlk bulunanlar, kemikler ve et parçaları oldu. Etler tahta bir teknede tuza yatırılmıştı ve 15 parçaydı. En büyüğü 40'a 20 cm büyüklüğündeydi. Teknenin içindeki etler; göğüs, sırt ve anüs bölgesinden olmakla birlikte içlerinde boyun, kafa ve cinsel organ yoktu.
Üç tencerede, kremalı gibi görünen bir sosun içerisinde pişirilmiş kaba et parçaları çıktı. Bu tencelerden birinde insan derisi parçaları ile atardamar parçaları görüldü.
Ahırdaki bir varil, en az üç insana ait kemikler taşıyordu. Nitekim kendi kazdığı gölette de baldır parçası, şehir ormanında çok sayıda iskelet parçasmı bulundu. Toplamda kriminal incelemeye gönderilen kemikleri ve insan parçalarını şöyle listelemek mümkündür:
- 16 üst bacak parçası,
- 6 çift ve 2 sol kalça parçası,
- 15 uzun kemik orta parçası,
- 4 çift üst dirsek parçası,
- 7 önkol kemiği başı,
- 9 önkol kemiği altı,
- 8 dirsek altı,
- 1 çift baldır kemiği üst ucu,
- 1 çift dirsek ve ön kol alt ucu,
- 1 çift üst kol alt parçası
- 1 çift üstkol başı,[4]
- 1 çift köprücük kemiği,
- 2 kürek kemiği,
- 8 ökçe kemiği ve aşık kemiği,
- 120 el ve ayak parmağı eklemi,
- 65 ayak tarağı ve el tarağı kemiği,
- 5 birinci kaburga,
- 150 kaburga parçası.
- 1 omurga parçası,
- 3 çifti insan derisinden yapılmış 6 cm genişliğinde, 70 cm uzunluğunda pantolon askısı,
- Çamaşır bağlamak ve ayakkabı bağcığı olarak kullanılan insan derisinden yapılan ipler.[4]
Denke'nin toplam 351 parçalık diş koleksiyonu da kurban sayısı hakkında daha net bir bilgi sağladı. Bu dişler kesin olarak en az 20 kişiye aitti çünkü 20 adet sol alt köpekdişi vardı. Yine de Diş Hekimliği Enstitüsü Başkanı Prof. Dr. Euler, sayının 25 olabileceğini söyledi. Yine Euler, yaşı 16'dan küçük bir kurban olduğunu ve genel yaş ortalamasının ise 40'tan epey büyük olduğunu ifade etmiştir.
Denke'nin evinden 30 erkek ve kadının isminin yazılı olduğu tek tek kağıtlar da çıkmıştır. İsimlerin önünde tarih atılmış. Kadınların sadece ismi mevcutken, erkeklerin doğum tarihi, medeni hali ve ikamet adresi de not edilmiştir. Bununla birlikte, ismin yanına "ölü 122, çıplak 107, doğrandı 83"[4] şeklinde yazılar da görülmüştür. Yazıların farklıklarından bunların geniş bir zaman aralığında yazıldığı ortaya çıkmaktadır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ von Schiarch, Ferdinand (2012). Suç II Bir Ceza Avukatından Gerçek Hikayeler. Çevirmen: Itır Arda. İstanbul: NTV Yayınları. ISBN 9786055340452.
- ^ Benecke, Mark (2010). Ölümün İzleri. Çevirmen: Kazım Özdoğan. İstanbul: Kırmızı Kedi Yayınevi. s. 17. ISBN 9789944756198.
- ^ "An Infamous Denke". 21 Ağustos 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2018.
- ^ a b c Benecke, Mark (2012). Cinayet Yöntemleri. Çevirmen: Esen Tezel. İstanbul: Kırmızı Kedi Yayınevi. ss. 268-277. ISBN 9786055340452.