Harezmşahlar Devleti

Harezmşahlar Devleti
خوارزمشاهیان
Hārezmşāhiyān
Harezmşahlar Devleti خوارزمشاهیان; Hārezmşāhiyān
1077-1231
	Harezmşahların 1190'den 1220 kadar sınırları
Tür	İmparatorluk
Başkent	Köhne Ürgenç (1077–1212); Semerkant (1212–1220); Gazne (1220–1221); Tebriz (1225–1231)
Yaygın dil(ler)	Eski Kıpçakça (Hanedan dili); Oğuz Türkçesi; Arapça (Din); Farsça
Resmî din	Sünnilik
Hükûmet	Mutlak monarşi
Han
• 1077-1097
• 1077-1097	Anuş Tegin (ilk)
• 1220–1231	Celâleddin Harezmşah (son)
Tarihî dönem	Orta Çağ
• Kuruluşu
• Kuruluşu	1077
• Yassıçemen Muharebesi	1230
• Dağılışı	1231
Yüzölçümü
1210	2.300.000 km2
1218	3.600.000 km2
Nüfus
• 1220
• 1220	5.000.000
Para birimi	Dirhem
Öncüller	Ardıllar
	Büyük Selçuklu İmparatorluğu
	Gurlular
	Karahıtaylar
	Karahanlılar
	İldenizliler
	Aksungurlular
	Bâvendîler
Moğol İmparatorluğu

Harezmşahlar Devleti (Farsça: خوارزمشاهیان Hārezmşāhiyān), Orta Asya'da Harezm bölgesinde Kutbeddin Muhammed Harezmşah tarafından kurulan Türk-İran geleneğine dayalı bir devlettir.^[1]^[2] Bu devlet, Anadolu Selçuklu Devleti ile 1230 yılında yapılan Yassıçemen Muharebesi sonucunda iyice zayıflamış, 1231 yılında Celaleddin Harezmşah'ın ölümü ile yıkılmıştır.

Amuderya bölgesi Orta Çağ'da "Harezm" (Harizm) ve hükümdarlar "Harezmşah" olarak anılırdı. XI. yüzyılın sonlarına doğru bu bölgede kurulan yerli etnik bir topluluk olan ve Türkçe konuşan yerel halkın kurduğu bu devletin adı da Harezmşahlar'dır. Aynı zamanda Anuştegin Hanedanı Türkmen kökenli'dir.^[3]^[4]^[5]

Tarihi

Buranın adı "Harezm" olduğundan, öteden beri burada hüküm sürenlere "Harezmşah" denilmiştir. Kapladığı Alan: (5.000.000 km2) İran, Güney Kafkasya, Dağıstan, Umman Denizi, Afganistan, Maveraünnehir, Harzem, Balkaş ile Aral Gölleri arasıdır.^[6]

Harezm Devletinin Doğuşu

Harezm bölgesinde Büyük Selçuklu Devleti'ne bağlı olarak merkezden atanan valilerle yönetilen bu eyalette, Anuş Tekin zamanında serbest yaşamaya başlanmıştır. 1128'de Harezm valisi olarak atanan Atsız döneminde yarı bağımsızlık kazanmıştır.

Kutbuddin Muhammed

Anuş Tekin'in oğlu Kutbeddin Muhammed, Selçuklulara bağlı kalarak, "Harezmşah" unvanı ile bu bölgenin valiliğini üstlenmiştir.

Atsız Harezmşah ve İl Arslan Harezmşah dönemleri

Kutbüddin Muhammed'in ölümünden sonra yerine geçen büyük oğlu Atsız, 1141'de Büyük Selçuklu Sultanı Ahmed Sencer'in Katvan Savaşı'nda Karahitaylar tarafından bozguna uğratılmasından istifade ederek Selçuklulara karşı isyan etmiş ve 1142'de Horasan'a saldırarak Merv ve Nişabur'u işgal etmiştir. Ancak 1143 ve 1147'de Ahmed Sencer Atsız'a karşı cezalandırıcı seferini düzenlemiş ve ikinci seferde Atsız yönetim merkezi olan Urgenç'i kaybederek teslim etmiştir.^{[kaynak belirtilmeli]} Başka bir kaynakta ise Oğuz ve Müslüman oldukları ve saray kökenli oldukları için Sencer'e bağlı kalmayı kabul ettikleri yazmaktadır^[7]

Atsız ve Atsız'ın ölümünden sonra tahta geçen oğlu İl Arslan'ın devirlerinde hem Irak Selçukluları hem de Kara Hıtay ila mücadele edildi. Nitekim İl Arslan, Sultan Sencer'in ölümü üzerine bağımsızlığını ilân etti.

Tekiş Harezmşah dönemi

İl Arslan'ın oğlu Alaaddin Tekiş, kendisini Selçukluların devamı ve varisi olarak görmüş ve "Sencer" unvanını kullanmıştır.

Tekiş, 14 Ekim 1182'de Buhara, 1183'te Cuzcan ve Mazenderan, 18 Mayıs 1187'de Nişabur, 1192'de Rey ve Tahran'ı fethetti. Daha sonra Karahitay'a yöneldi bu devletin ordularını mağlup ettikten sonra ve 1194'te Rey'de II. Tuğrul Bey'in ordusunu yenerek Irak Selçukluları'na saldıran Emevî hilafetini destekleyen Arap olan Abbasî düşmanları yok etti ve Batı İran'ı topraklarına kattı.

Alaaddin Muhammed Dönemi

Alaaddin Tekiş'in oğlu olan Alaaddin Muhammed döneminde 1204'te Herat, 1206'da Belh, Cuzcan, Toharistan, Sistan, Sicistan, 1207'de Semerkant, 1210'da Taberistan ve Maveraünnehir alındı. 1210'da Gurlular ortadan kaldırıldı, 1212'de de Karahanlı Devleti'ne son verilerek tüm toprakları Harzemşahlara katıldı. 1211'de Taşkent, Fergana, Mekran ve Belucistan, 1223'te Kazvin ve Azerbaycan fethedildi.

Alaaddin Muhammedin en büyük rüyası Çin'i ele geçirmekti.^[7] Fakat bu dönemde Moğollar Çin'i alarak büyük güç haline gelmişlerdi. Siyaset gereği Moğol tehlikesini görmüş ve Moğollarla iyi geçinmeye çalışmıştır. Moğollarla ticaret anlaşması imzalamıştır.

Bir Moğol ticaret kervanının Harzemşah valisi İnalcık tarafından yağmalanması ve geri kalanlarının da sakallarının yakılıp geri gönderilmesi yüzünden Moğollarla ilişkiler bozulmuştur; bu olay tarihe Otrar Faciası olarak geçmiştir. Kervanı yağmalatma sebebi; Moğol kervanındaki pahalı eşyalar ve değerli kervan mallarıydı. Bazı kaynaklara göre ise kervan Cengiz Han tarafından casusluk amacıyla gönderilmiş ve bundan kuşkulanan Otrar valisi ise kervandaki tüccarları öldürmüştür. Diğer kaynaklar ise Otrar Faciası'nda şehre yollanan kervanın farklı kışkırtma yöntemleri ile savaş çıkartmak için çabaladıklarını yazar. Her ne sebeple olursa olsun bu olaydan sonra Cengiz Han'ın Otrar valisi'nın kendine teslim edilmesini isteyen iletisini getiren Moğol elçilerinin Alaaddin Muhammed tarafından öldürtülmesi de Moğollar'ı savaşa kışkırttığı inkâr edilemez.

1220'de bütün ülke Moğolları'nın istilâsına uğradı ve bu saldırı Harezm devletinin sonunu hazırladı. 11 Şubat'ta Buhara, 17 Mart'ta Semerkant, yine Mart'ta Hocent, Cend ve Otrar, Mayıs'ta Urgenç, Zave ve Habûşan, Temmuz'da Semnan, Ağustos'ta Âmil, Rey ve Tahran, Eylül'de Hamedan, Ekim'de Erdebil Moğol işgaline uğradı ve yerle bir edildi. 14 Haziran 1222'de Herat da düştü.

Bundan sonra Orta Asya'da Moğol istilası başlamış; Türk Dünyası birikiminde ve medeniyetinde büyük tahriplere yol açmıştır.

Moğollardan kaçan Alaaddin Muhammed Hazar Denizi'nde bir adada ölmüştür.

Celaleddin Dönemi

Alaaddin'in oğlu Celaleddin Harezmşah Afganistan'da Moğollara mücadele vererek güneye çekilmiş ve İndus Nehrini geçerek Hindistan'a girmiştir. Cengiz Han Moğolistana döndükten sonra Celaleddin İran'a dönüp Irak'tan Azerbaycan bölgesine girmiş ve 1225'te Atabeyliklerinden İldenizlileri yok ederek Tebriz'i almıştır.

Yassıçemen Muharebesi

Celaleddin Azerbaycan'dan hareket ederek Gürcistan'ı işgal etmiş ve 10 Mart 1226'da Tiflis'i de fetihle, Güney Kafkasya'dan Doğu Anadolu Bölgesi'ne kadar topraklarını genişletmiştir. Ancak Celaleddin Doğu Anadolu'nun egemenliği üzerine Anadolu Selçuklular ve Suriye'ye hükmeden Eyyubiler ile çatışmıştır. 10 Ağustos 1230'da Yassıçemen Muharebesi'nde Anadolu Selçukluları karşısında yenilgiye uğrayan Celaleddin'in 17 Ağustos 1231'de ölümü üzerine Harezmşahlar Devleti tamamen ortadan kalktı.

Hanedanın Anadolu'ya Geçişi

Moğollardan kaçan halkın ve Harzem soylularının amacı Anadolu'ya sığınmaktı. Ancak politik çıkarlar Harezm hükümdarlığının yok olmasına neden olmuştur. Bunun yanında hanedanlıkla gelen halkın ve soyluların Selçuklulara karıştığı düşünülmektedir.^[7]

Yayılma Alanı ve Kültürü

Devletin en parlak olduğu dönemde yayılma alanı İran, Güney Kafkasya, Dağıstan, Umman Denizi, Afganistan, Maveraünnehir, Harzem, Balkaş ile Aral Gölleri arasıdır (5.000.000 km²).

Harezmşahlar her yönüyle İran kültürünü taşımaktadır. Sanat tarzları Selçuklu üslubundadır. Devletin yönetim organizasyonu Büyük Selçuklulara benzemektedir. Harezmşahlar, Orta Asyanın Moğol istilasından önce son gücü ve güçlü devleti olmuşlardır.

"Harzem", "harezm" "havarizm", "xorazm" kelimeleri günümüzde "horzum" olarak anılmaktadır.^[8]^[9]^[10]

Harezmşah Hükümdarları

Anuş Tekin (1077 - 1097)
Kutbeddin Muhammed (1097 - 1128)
Atsız Harezmşah (1128 - 1156)
İl Arslan Harezmşah (1156 - 1172)
Sultan Şah (1172-1193) Kuzey Horasan'ı yönetmişti.
Alâeddin Tekiş Harezmşah (1172 - 1200)
Alâeddin Muhammed Harezmşah (1200 - 1220)
Celaleddin Harezmşah (1220 - 1231)

Soyağacı

Anuş Tekin
(1077-1097)

Kutbeddin Muhammed
(1097-1128)

Atsız Harezmşah
(1127-1156)

İl Arslan Harezmşah
(1156-1172)

Sultan Şah
(1172-1193)

Alâeddin Tekiş
(1172-1200)

Alâeddin Muhammed
(1200-1220)

Celâl’ed-Dîn Harzem Şâh Menkûberti
(1220-1231)

Notlar

^ Bosworth in Camb. Hist. of Iran, Vol. V, pp. 66 & 93; B.G. Gafurov & D. Kaushik, "Central Asia: Pre-Historic to Pre-Modern Times"; Delhi, 2005; ISBN 81-7541-246-1
^ C. E. Bosworth, "CHORASMIA ii. In Islamic times" in: Encyclopaedia Iranica (reference to Turkish scholar Kafesoğlu), v, p. 140, Online Edition: "The governors were often Turkish slave commanders of the Saljuqs; one of them was Anūštigin Ḡaṛčaʾī, whose son Qoṭb-al-Dīn Moḥammad began in 490/1097 what became in effect a hereditary and largely independent line of ḵǰᵛārazmšāhs." (LINK 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
^ Manz, Beatrice Forbes (12 Kasım 2021). Nomads in the Middle East (İngilis). Cambridge University Press. 2021. ISBN 9781009213387, 1009213385. In Khorezm, a new dynasty of Khwarazmshahs had gathered an army of Turkmen from the steppe and taken over much of Transoxiana and northern Khorasan. Cambridge University Press. ISBN 978-1-139-02881-3.
^ "Archpriest Zakaria Machitadze. The hundred thousand martyrs of Tbilisi (1227) Memory 31 October (13 November) "The Turkmen castrated young children, raped women, and stabbed mothers to death over their children's lifeless bodies."". 16 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ Rahul, Ram (2000). Rahul, Ram. March of Central Asia (ingilis). Indus Publishing Company. 2000. 126. ISBN 9788173871092, 8173871094. The Oguz turks of Khwarazm have been turkmens or turkomans since the Mongol era. New Delhi: Indus Pub. Co. ISBN 978-81-7387-109-2.
^ "Harzemşahlar Devleti / Anuş Tegin-1097-1231". Çalışma yazı:Tekin Gün-01.08.2020. mootol.Kültür Sanat. 26 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ ^a ^b ^c Taneri, Aydin (1989) Harezmşahlar, Türkiye Diyanet Vakfı yayınları, ISBN 975-389-110-5 s.15 vd.
^ "Harzem / Horzum". ^{[ölü/kırık bağlantı]}
^ "Harzem Yörükleri". 27 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2022.
^ "Soyadlarımızın Kökeni". 10 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2012.

Ayrıca bakınız

Dış kaynaklar

Taneri, Aydın (1989) Harezmşahlar, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, ISBN 975-389-110-5.
Kafesoğlu, İbrahim (1965), Harezmşahlar Devleti Tarihi (485-617/1092-1229), Ankara:
Köymen, Mehmet A. (1954), Büyük Selçuklu İmparatorluğu Tarihi. Cilt II: İkinci Imparatorluğu Tarihi, Ankara: say.311-53,445
Alaaddin Ata Melik Cüveynî, (Tr. Çev.: Mürsel Öztürk), (1999) Tarih-i Cihan Güşa (Dünya Fatihi Tarihi) Ankara:Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları; ISBN 975-17-2206-3. (İngilizce çeviride Cilt II)
İngilizce Wikipedia "Khwarezmid_Empire" maddesi 7 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) (Erişim:27.6.2010)
Fransızca Wikipedia "Khwârazm-Shahs" maddesi^{[ölü/kırık bağlantı]} (Fransızca) (Erişim:27.6.2010)

[1] Bosworth in Camb. Hist. of Iran, Vol. V, pp. 66 & 93; B.G. Gafurov & D. Kaushik, "Central Asia: Pre-Historic to Pre-Modern Times"; Delhi, 2005; ISBN 81-7541-246-1

[2] C. E. Bosworth, "CHORASMIA ii. In Islamic times" in: Encyclopaedia Iranica (reference to Turkish scholar Kafesoğlu), v, p. 140, Online Edition: "The governors were often Turkish slave commanders of the Saljuqs; one of them was Anūštigin Ḡaṛčaʾī, whose son Qoṭb-al-Dīn Moḥammad began in 490/1097 what became in effect a hereditary and largely independent line of ḵǰᵛārazmšāhs." (LINK 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)

[3] Manz, Beatrice Forbes (12 Kasım 2021). Nomads in the Middle East (İngilis). Cambridge University Press. 2021. ISBN 9781009213387, 1009213385. In Khorezm, a new dynasty of Khwarazmshahs had gathered an army of Turkmen from the steppe and taken over much of Transoxiana and northern Khorasan. Cambridge University Press. ISBN 978-1-139-02881-3.

[4] "Archpriest Zakaria Machitadze. The hundred thousand martyrs of Tbilisi (1227) Memory 31 October (13 November) "The Turkmen castrated young children, raped women, and stabbed mothers to death over their children's lifeless bodies."". 16 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[5] Rahul, Ram (2000). Rahul, Ram. March of Central Asia (ingilis). Indus Publishing Company. 2000. 126. ISBN 9788173871092, 8173871094. The Oguz turks of Khwarazm have been turkmens or turkomans since the Mongol era. New Delhi: Indus Pub. Co. ISBN 978-81-7387-109-2.

[:0-6] "Harzemşahlar Devleti / Anuş Tegin-1097-1231". Çalışma yazı:Tekin Gün-01.08.2020. mootol.Kültür Sanat. 26 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[taneri-7] Taneri, Aydin (1989) Harezmşahlar, Türkiye Diyanet Vakfı yayınları, ISBN 975-389-110-5 s.15 vd.

[8] "Harzem / Horzum". ^{[ölü/kırık bağlantı]}

[9] "Harzem Yörükleri". 27 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2022.

[10] "Soyadlarımızın Kökeni". 10 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2012.

[1]

g t d Moğol istilaları
İstila ve Akınlar	Anadolu · Çerkesya · Avrupa · Suriye · Filistin · Gürcistan · Japonya · Hindistan · Vietnam
Hanlar	Cengiz Han · Ögeday · Güyük · Möngke · Kubilay Han
Komutanlar	Subutay · Kadan · Algu · Berke · Hülagû · Nogay · Orda Han · Cuci · Batu · Cebe · Mukali · Borçu · Cormagon Noyan · Baycu Noyan
İstilaya uğrayan devletler	Harezmşahlar (Celâleddin Harezmşah) · Abbâsîler (Mustasım Billah) · Memlûk Sultanlığı (Baybars) · Delhi Sultanlığı (Alaeddin Halaci) Çerkes Krallığı (Tuqar) · Gürcistan Krallığı (IV. Giorgi) · Bohemya Krallığı (I. Wenceslaus) · Lehistan Krallığı (II. Henryk Pobożny) Macaristan Krallığı (IV. Béla) · Bizans İmparatorluğu (VIII. Mihail) · Kiev Knezliği (II. Yuri) · Vietnam (Trần Hưng Đạo)