ข้ามไปเนื้อหา

ไฟล์:NAMA Sacrifice aux Charites.jpg

ไม่รองรับเนื้อหาของหน้าในภาษาอื่น
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ดูภาพที่มีความละเอียดสูงกว่า (1,000 × 417 พิกเซล, ขนาดไฟล์: 184 กิโลไบต์, ชนิดไมม์: image/jpeg)

Wikimedia Commons logo รูปภาพหรือไฟล์เสียงนี้ ต้นฉบับอยู่ที่ คอมมอนส์ รายละเอียดด้านล่าง เป็นข้อความที่แสดงผลจาก ไฟล์ต้นฉบับในคอมมอนส์
คอมมอนส์เป็นเว็บไซต์ในโครงการสำหรับเก็บรวบรวมสื่อเสรี ที่ คุณสามารถช่วยได้

ความย่อ

ศิลปิน/ผู้สร้างสรรค์งาน
Unknown artistUnknown artist
คำอธิบาย
English: 6th c. BC representation of an animal sacrifice scene in Corinth.
Français : Une des quatre plaques de bois peintes de Pitsa, trouvées en 1934, près de Sicyone, dans une grotte au-dessus du village de Pitsa, en Corinthie. Les inscriptions révèlent qu'elles étaient dédiées aux Nymphes, vénérées dans cette grotte. Les plaques de bois peintes étaient les formes les plus populaires et les plus économiques de dédicaces aux sanctuaires. Celles de Pitsa sont d'une grande valeur, car elles constituent le seul exemple de peinture corinthienne à grande échelle. Elles sont réalisées avec la technique de la "xérographie", utilisant des pigments minéraux. À l'intérieur des contours rouges ou noirs des figures, les couleurs (blanc, rouge, bleu, jaune, violet, brun, vert et noir) étaient appliquées sans gradation. Les inscriptions des dédicaces sont écrites en alphabet corinthien. La plaque représente une procession à un autel pour sacrifier un agneau, au son de la flûte et de la lyre. La dédicace aux Grâces (Charites) est indiquée, avec les noms d'Euthydika, Eukolis, Etheloncha, et sur le côté, le nom du peintre dont ne subsiste que l'origine, Corinthien. Vers 540-530 av. J.-C.
Italiano: Particolare di un dipinto votivo (πίναξ) corinzio su tavoletta lignea del VI secolo a.C., rinvenuto in una grotta consacrata alle ninfe a Pitsà, e oggi conservato presso il Museo nazionale di Atene. Questo reperto è particolarmente prezioso perché poco o nulla è rimasto della pittura della Grecia antica su materiale ligneo essendo questo materiale altamente deperibile, in questo caso il raro fenomeno di conservazione lo si deve al deposito di cristalli di calcare sulla superficie. Il dipinto, disegnato su una base di gesso e con l'utilizzo anche del prezioso colore azzurro, mostra un corteo sacrificale (pompē) guidato dalla kanephoros. Il sacrificio è quello di un agnello (legato per mezzo di una corda rossa che ne indica la consacrazione agli dèi) dedicato alle tre Charites. Da notare il flautista (αὐλητής aulētēs) che con le note del suo strumento impone il ritmo della marcia del corteo. La presenza della musica (μουσική mousikḗ) nel sacrificio greco è a tal punto caratteristica che Erodoto (Historìai I, 132) si stupisce della sua assenza nei sacrifici dei Persiani ("I riti sacri agli dèi che sopra ho nominato si svolgono tra i Persiani in questo modo: quando si accingono a fare un sacrificio, non innalzano altari, né accendono il fuoco; non usano libagioni, non suono di flauto, non bende sacre, non salso farro." Erodoto. Storie, I, 132. Milano, Mondadori, 2007, p. 163). In questo dipinto compaiono due strumenti, la lýra (λύρα), la cui invenzione era attribuita a Ermes, che successivamente la donò ad Apollo rendendolo così il dio della musica; e l'aulós (αὐλός) il flauto a doppia canna, la cui invenzione era attribuita ad Atena la quale lo gettò in un ruscello dopo che lo specchio d'acqua le restituì il volto deformato. Fu il satiro Marsia a recuperarlo in Frigia e a sfidare Apollo in una gara che terminerà con la sua sconfitta e quindi con il suo scorticamento vivo per aver osato sfidare un dio (Il mito è riportato in Apollodoro. Biblioteca, I,4,2.). La lýra era generalmente costruita da un guscio di tartaruga nella cui cavità venivano tese delle corde di budello o di tendine, in genere in numero di sette, strette tra due corna unite tra loro da un bastone messo di traverso. L'aulós, il flauto a doppia canna, era generalmente costruito in legno o in osso. Il suono dell'aulós somigliava piuttosto al nostro oboe che al nostro flauto. L'uso dell'aulos era proprio non solo dei sacrifici, ma anche degli esercizi ginnici e di quelli militari in quanto aiutava la concentrazione.
institution QS:P195,Q637187
รหัสการถึอครอง
16464
ที่มา/ผู้ถ่ายภาพ Μαρσύας (December 2005)

การอนุญาตใช้สิทธิ

ข้าพเจ้า ในฐานะผู้ถือลิขสิทธิ์ของภาพหรือสื่อนี้ อนุญาตให้ใช้ภาพหรือสื่อนี้ภายใต้เงื่อนไขต่อไปนี้
w:th:ครีเอทีฟคอมมอนส์
แสดงที่มา อนุญาตแบบเดียวกัน
คุณสามารถ:
  • ที่จะแบ่งปัน – ที่จะทำสำเนา แจกจ่าย และส่งงานดังกล่าวต่อไป
  • ที่จะเรียบเรียงใหม่ – ที่จะดัดแปลงงานดังกล่าว
ภายใต้เงื่อนไขต่อไปนี้:
  • แสดงที่มา – คุณต้องให้เกียรติเจ้าของงานอย่างเหมาะสม โดยเพิ่มลิงก์ไปยังสัญญาอนุญาต และระบุหากมีการเปลี่ยนแปลง คุณอาจทำเช่นนี้ได้ในรูปแบบใดก็ได้ตามควร แต่ต้องไม่ใช่ในลักษณะที่แนะว่าผู้ให้อนุญาตสนับสนุนคุณหรือการใช้งานของคุณ
  • อนุญาตแบบเดียวกัน – หากคุณดัดแปลง เปลี่ยนรูป หรือต่อเติมงานนี้ คุณต้องใช้สัญญาอนุญาตแบบเดียวกันหรือแบบที่เหมือนกับสัญญาอนุญาตที่ใช้กับงานนี้เท่านั้น

คำบรรยายโดยย่อ

เพิ่มคำบรรยายทรรทัดเดียวเพื่อขยายความว่าไฟล์นี้มีอะไร

รายการที่แสดงอยู่ในไฟล์นี้

ประกอบด้วย

ประวัติไฟล์

คลิกวันที่/เวลาเพื่อดูไฟล์ที่ปรากฏในขณะนั้น

วันที่/เวลารูปย่อขนาดผู้ใช้ความเห็น
ปัจจุบัน16:13, 1 มกราคม 2549รูปย่อสำหรับรุ่นเมื่อ 16:13, 1 มกราคม 25491,000 × 417 (184 กิโลไบต์)MarsyasUne des quatre plaques de bois peintes de Pitsa, trouvées en 1934, près de Sicyone, dans une grotte au-dessus du village de Pitsa, en Corinthie. Les inscriptions révèlent qu'elles étaient dédiées aux Nymphes, vénérées dans cette grotte. Les plaq

หน้าต่อไปนี้ โยงมาที่ภาพนี้:

การใช้ไฟล์ข้ามโครงการ

วิกิอื่นต่อไปนี้ใช้ไฟล์นี้:

ข้อมูลเกี่ยวกับภาพ